Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι γιατί μερικοί καλοί, ταπεινοί άνθρωποι της πίστης υποφέρουν, αλλά γιατί μερικοί δεν υποφέρουν καθόλου (The real problem is not why some pious, humble, believing people suffer, but why some do not).
via
Ο ασφαλέστερος δρόμος για την κόλαση είναι ο ομαλός - μια πλαγιά με μαλακό χώμα και χωρίς ξαφνικές στροφές, χωρίς εμπόδια, χωρίς πινακίδες (The safest road to hell is the gradual one - the gentle slope, soft underfoot, without sudden turnings, without milestones, without signposts).
C. S. Lewis
Είσαι σίγουρος ότι δεν χρειάζεσαι πινακίδες; Πόσο "καλό" και φιλοσοφικά σωστό είναι το να μην είσαι ποτέ άρρωστος ή δυστυχισμένος, σε μια ζωή το νόημα της οποίας είναι το ότι θα σου δώσει κάποια στιγμή τη δυνατότητα να κοιτάξεις κατάματα το τίποτα; Πόσο "καλό" και φιλοσοφικά ωφέλιμο είναι το να μην σκέφτεσαι ποτέ το θάνατο σε μια ζωή που σε οδηγεί κατευθείαν προς αυτόν; Πως μπορείς να ζήσεις χωρίς το θάνατο;
Ίσως η οδύνη να αποτελεί μια υπενθύμιση για να επιστρέψουμε στην προσωπική ενόραση, όπως λέει και η Χάνα Αρέντ, σε αντίθεση με τις απολαύσεις που όλοι αναζητούμε σε αυτή τη ζωή. Γιατί αυτές οι απολαύσεις (π.χ. ένα καλό πιάτο μακαρόνια) μας οδηγούν στο να ζούμε μέσω άλλων πραγμάτων και μακριά από το Ένα που όλοι αισθανόμαστε όταν είμαστε μόνοι. Και σίγουρα χρειαζόμαστε περισσότερο αυτό παρά λίγα μακαρόνια...
Η οδύνη κάνει τα πάντα πιο ξεκάθαρα.
Η οδύνη μας γυρίζει να κοιτάξουμε στον εαυτό μας.
Και σε κανέναν δεν αρέσει αυτό...
Ίσως ο πόνος να μας θυμίζει απλά αυτά που είναι σημαντικά. Τα οποία δεν είναι οι υλικές απολαύσεις αλλά ο ίδιος ο θάνατος. Όλα στη φύση εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Απλά πρέπει να το αποδεχθούμε. Ο δρόμος του διαβόλου είναι ο ευκολότερος. Όποιος αγάπησε ταυτόχρονα πόνεσε. Όποιος δεν αγάπησε ποτέ έχει ήδη πεθάνει. Να αισθάνεσαι άσχημα για ανθρώπους που ποτέ δεν αισθάνθηκαν λύπη. Να αισθάνεσαι ωραία για κάθε δάκρυ που έχεις χύσει. Κλάψε για κάθε γέννηση. Γέλα για κάθε θάνατο. Φωτισμένα όντα είμαστε. Εγκλωβισμένα στην ύπαρξη. Δάκρυ με το δάκρυ η ψευδαίσθηση θα διαλυθεί. Δάκρυ με το δάκρυ θα αρχίσουμε να γελάμε πάλι…
Ο Kierkegaard είπε ότι ο πόνος οδηγεί τη σκέψη μας μακριά από αυτόν τον κόσμο. Και αν ο πόνος νοηματοδοτεί την ευτυχία στο αιώνιο, τότε αυτός που υποφέρει θα χαρεί πραγματικά για τη συμφορά του. (Afsluttende uvidenskabelig Efterskrift til de philosophiske Smuler)
Και λέει ο Θεός; Ο άνθρωπος έχει χώρους μέσα στην καρδιά του που δεν υπάρχουν ακόμα. Και εισχωρεί ο πόνος μέσα στην καρδιά. Ώστε αυτοί οι χώροι να υπάρξουν.
Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται...
