Ας συμφωνήσουμε στο παρακάτω: η σεξουαλικότητα του παιδιού αρχίζει από την πρώτη ημέρα της γέννησής του, γιατί στη γεννητική περιοχή υπάρχουν πολυάριθμα υπερευαίσθητα κύτταρα. Όταν το πλένετε δοκιμάζει ένα εξαιρετικά ευχάριστο συναίσθημα. Είναι σαν να το αυνανίζετε, και το λατρεύει! Και μόλις σκύψετε να πάρετε μια καθαρή πάνα συνεχίζει να χαϊδεύεται!
Κάνετε τη δουλειά του γονέα αλλάζοντας το και προσφέροντάς του αισθήσεις. Στην ηλικία όμως των δεκαοκτώ μηνών ή των δύο χρονών οφείλετε να του μιλήσετε για σεξ, με πολύ απλουστευμένο τρόπο, γιατί βρίσκεται στην ηλικία που αρχίζει να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ πατέρα, μητέρας και μικρού.
Επειδή είναι πολύ μικρό για να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις, είναι προτιμότερο να μιλήσουμε γι αυτήν τη διαφορά χρησιμοποιώντας τα παιχνίδια ή βιβλία του. Θα θέτει με μεγάλη εμμονή τις ερωτήσεις: «Είναι κορίτσι;», «είναι αγόρι», «είναι μπαμπάς;», «είναι μαμά;»
Οφείλουμε να απαντήσουμε διευρύνοντας την εξήγηση για όλα τα ανθρώπινα όντα. Θα χρειαστεί λίγος καιρός, τουλάχιστον μέχρι τα δυόμισι χρόνια του, για να ανησυχήσει σχετικά με τον τρόπο που γεννιούνται τα μικρά. Εξηγήστε του από την αρχή την αναγκαιότητα του πατέρα, ότι δηλαδή οφείλει να δώσει ένα σποράκι στη μαμά. Έτσι τo παιδί θα μάθει άτι πάντα υπάρχει ένας μπαμπάς και μια μαμά, όποιος και να είναι ο τρόπος ζωής του. Και αν ο πατέρας δεν είναι πια μαζί του, τουλάχιστον θα μπορεί να μιλάει γι’ αυτόν.
Μην κρύβεστε όταν κυκλοφορείτε γυμνοί μέσα στο σπίτι γιατί με το τίποτα θα εγγράφει αυτό που δεν το προσκαλείτε να δει ξεκάθαρα.
Ο χώρος του μπάνιου είναι ένα μέρος ιδιαίτερα ευνοϊκό για τέτοιου τύπου ερωτήσεις. Εκεί κοιτάζει μαζί σας το φύλο του. Θα του εξηγήσετε ότι είναι κάτι κατάδικό του και εσείς βρίσκεστε εκεί για να το πλύνετε. Σιγά σιγά θα του μάθετε να πλένεται μόνο του ώστε να μην υιοθετήσετε για πολύ μια στάση ζωής που γίνεται, διφορούμενη από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Οι γονείς πάντα έχουν την έγνοια να προφυλάξουν το παιδί από διεστραμμένες πράξεις. Εξηγούν λοιπόν πόσο αστείο είναι να «το» έχεις, αλλά όπως και να ’ναι του ανήκει. Ο καθένας μπορεί να διασκεδάζει ολομόναχος, αλλά απαγορεύεται να το αγγίζει ο οποιοσδήποτε (εκτός του γιατρού και των γονιών όταν ασχολούνται μαζί του).
Εισάγοντας την απαγόρευση της αιμομιξίας, οι γονείς δίνουν την ελευθερία στο παιδί να χρησιμοποιεί το όργανό του για να αυτό ικανοποιηθεί, όταν έχει διάθεση, με την επιφύλαξη βέβαια ότι αυτό δεν γίνεται μπροστά σ’ όλο τον κόσμο (είναι η έννοια της αιδούς στην οποία θα επανέλθω). Μ’ αυτό τον τρόπο όταν το παιδί βρίσκεται μόνο και χωρίς παιχνίδια μπορεί να διασκεδάζει αυτοϊκανοποιούμενο (κυρίως τα αγόρια που το πέος έχει μια εκπληκτική αντίδραση). Ναι λοιπόν το παιδί σας αυνανίζεται! Δεν γνωρίζετε ότι η αυτοϊκανοποίηση είναι η σεξουαλικότητα των μοναχικών ανθρώπων;
Είναι προτιμότερο να του δώσετε την άδεια να διασκεδάζει με το γεννητικό του όργανο παρά να το αποσιωπήσετε, αφήνοντας το παιδί σας αθώο παιχνίδι στα χέρια του πρώτου διεστραμμένου...
Τελικά τα παιδιά σας δεν θα εκδηλώσουν κανενός είδους διαστροφή με τη σεξουαλικότητά τους, αν τους μιλάτε με κάθε ευκαιρία που σας παρουσιάζεται, όπως τους μιλάτε για οτιδήποτε άλλο. Θα τα δείτε στην ηλικία των τριών, τεσσάρων ετών να παίζουν παιχνίδια στα οποία θα ταυτίζονται με τους ενηλίκους (όταν θα διανύουν την περίοδο «όπως εσύ»), να παίζουν τον μπαμπά, τη μαμά ή το γιατρό. Αυτά τα παιχνίδια τούς επιτρέπουν να κατεβάζουν καμιά φορά και το βρακάκι τους για να δουν αν είναι αγόρι ή κορίτσι και τα αγόρια δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι τα κορίτσια δεν έχουν τίποτα! Τα δε κορίτσια γελοιίν όταν βλέπουν το παράξενο «εξάρτημα» των αγοριών.
Είναι ένα μάθημα ανατομίας, ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από το μάθημα που κάνει η δασκάλα όταν φέρνει στην τάξη ένα ζευγάρι χαμστεράκια ή ένα χρυσόψαρο... Και αν δείτε ένα παιδί κρυμμένο πίσω από την πόρτα, να μην τολμάει να μπει στο χώρο που οι άλλοι παίζουν γελώντας, δεχτείτε ότι δεν είναι οι άλλοι διεστραμμένοι, αλλά αυτό που ήδη αισθάνεται ένοχο και θέλει να «δει» αυτό που σίγουρα του έχουν απαγορεύσει να κοιτάζει. Είναι αναμφίβολα ένα μάθημα αλληλοεπιδραστικής ανατομίας μεταξύ παιδιών που συμβαίνει μυστικά, αθόρυβα ή συλλογικά και με συνοδεία γέλιων.
Γιατί να του το απαγορεύσετε αφού θυμάστε πολύ καλά άτι κάνατε κάτι ανάλογο στην ηλικία του; Μην ξεχνάμε ότι τα παιδικά παιχνίδια είναι η σκηνοθετημένη πλευρά αυτού που βλέπουν τα παιδιά από τον κόσμο των ενηλίκων. Θυμηθείτε ότι μερικούς μήνες νωρίτερα σας τραβούσαν τα αφτιά, σας τσιμπούσαν τη μύτη, σας τραβούσαν τα μαλλιά για να δουν από τι είναι φτιαγμένα όλα αυτά που εξέχουν από το πρόσωπό σας και δεν τα βλέπουν στο δικό τους (μεταξύ οκτώ και δεκαοκτώ μηνών).
Είναι σημαντικό να μην προβάλλουμε τις ενήλικες σκέψεις μας θεωρώντας ότι μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη (που δεν συμβαίνει ποτέ) μεταξύ παιδιών. Μπορούν και τη μιμούνται αλλά δεν την πραγματώνουν. Τα αφήνετε λοιπόν να παίξουν με την κούκλα τους για να κάνουν όπως η μαμά!
Γιατί κρύβονται για να παίξουν αυτά τα παιχνίδια; Πολύ απλά γιατί και εσείς οι ίδιοι κρύβεστε όταν κάνετε σεξουαλικά παιχνίδια, πράγμα πολύ φυσικό. Δεν είστε ζώα αλλά ανθρώπινα όντα αναθρεμμένα με την έννοια της αιδούς: δεν τα κάνουμε αυτά μπροστά σ’ όλο τον κόσμο! Εσείς τους το μάθατε και αυτό ονομάζεται «αιδώς». Εάν, κατά τύχη, τη νύχτα συνειδητοποιήσετε ξαφνικά ότι το παιδί σας, που είναι τριών ή τεσσάρων ετών, έχει κατέβει· από το κρεβάτι του και στέκει στην πόρτα του δωματίου και σας παρατηρεί, μην τα χάσετε, μη συμπεριφερθείτε σαν να έπεσε βόμβα στο κρεβάτι σας, αλλά επανορθώστε λέγοντας: «Τι κάνεις εδώ; Εμείς διασκεδάζουμε». Την επομένη εξηγήστε του τι είδε. Είναι απαραίτητο να μην αισθάνεται αργότερα ένοχο για τις σεξουαλικές του δραστηριότητες.
Μπορούμε να θεωρήσουμε παιχνίδι όλες αυτές τις μιμήσεις που τα παιδιά μας κάνουν στην ηλικία των τριών ετών, όπως π.χ. όταν το μικρό αγόρι τοποθετεί ένα αντικείμενο μέσα στο σλιπάκι του για να παίζει τον άντρα και το κοριτσάκι γλιστράει δύο πορτοκάλια στη θέση του στήθους, για να μην πούμε ότι καμιά φορά μπορεί να βάλει και ένα τρίτο μέσα στην κιλότα της μιμούμενη τον μπαμπά! Θα μιμηθεί τη γέννα βάζοντας το κουκλάκι της να βγαίνει ανάμεσα από τα πόδια της και όταν θα το δείτε να συμβαίνει, καλά θα κάνετε να γελάσετε, γνωρίζοντας ότι, αφού το μιμείται, το έχει καταλάβει με τον καλύτερο τρόπο.
Με άλλα λόγια, αυτά τα παιχνίδια είναι μια ευκαιρία για σας για να πείτε στο παιδί πράγματα που σχετίζονται, με τη σεξουαλικότητα και την αναπαραγωγή. Ξαναρχίστε την εξήγηση εκεί που την αφήσατε, τα μικρά σποράκια και η τσεπούλα της μαμάς. Εξηγήστε ότι ο πατέρας με το πέος του μπορεί να δώσει γόνιμα σπερματοζωάρια στη μαμά, όταν θέλουν και οι δύο ένα μωρό. Οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σ’ ένα μικρό αγόρι που ακόμη δεν έχει σποράκια στην εσωτερική βάλανο. Εάν το παιδί σας, που δεν είναι ανόητο, σας πει: «Σας είδα χτες το βράδυ. Κάνατε μωρά;» Θα του εξηγήσετε ότι δεν πετυχαίνει όλες τις φορές... Μη μιλήσετε για ηδονή ή για επιθυμία σ’ ένα τετράχρονο παιδί, δεν θα καταλάβει... Περιοριστείτε στην ιδέα ότι οι μαμάδες και οι μπαμπάδες κάνουν μωρά με τα όργανά τους, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα εφικτό. Μη μιλήσετε για περίοδο στο πεντάχρονο κοριτσάκι σας, δεν θα καταλάβει.
Ξεχωρίστε αυστηρά τις σεξουαλικές σας δραστηριότητες απ’ αυτές των παιδιών σας. Μη διακινδυνεύετε κανένα σεξουαλικό παιχνίδι μαζί τους, ούτε θωπείες, γιατί σ’ αυτό το σημείο μπορεί να εκτραπεί ο νόμος της αιμομιξίας. Επιπλέον αυτά τα παιχνίδια με τον ενήλικο εγκυμονούν τον κίνδυνο να ερεθίσουν υπερβολικά και πρώιμα τη γενετήσια ορμή και να καταστήσουν το παιδί ένα άτομο με σεξουαλικές εμμονές. Εξάλλου, εξαιτίας μιας αυτοϊκανοποίησης οι γονείς μαντεύουν ότι κάποιος συχνά «θωπεύει» το παιδί.
Υποθέστε ότι το παιδί σας είναι ένα αυτοκίνητο κούρσας το οποίο το γυαλίζουμε και το ετοιμάζουμε από λίγο κάθε μέρα για τον αγώνα του αύριο. Όμως, μεσολαβούν χρόνια μεταξύ της πρώτης δοκιμής και της μεγάλης μέρας. «Περίμενε» είναι η λέξη που έρχεται πολύ τακτικά στο στόμα του γονιού που εξηγεί τη σεξουαλικότητα σ’ ένα παιδί.
Τα παιδιά μπαίνουν στο δεύτερο χρόνο ως μικρά και βγαίνουν στον τρίτο χρόνο έχοντας συνειδητοποιήσει το φύλο τους, γνωρίζοντας τους νόμους και τους κανόνες του περιβάλλοντος μας και έτοιμα να τους σεβαστούν βάσει αυτών που οι γονείς απαιτούν. Αυτή η χρονιά είναι, λοιπόν, αποφασιστική σε ό,τι αφορά την κυριαρχία, την υποταγή, τη διαπραγμάτευση και τη σεξουαλική ταυτότητα.
Από το βιβλίο του Christiane Olivier - Μικροί δυνάστες, Ποτέ πια!
