Είναι κάτι μέρες που πραγματικά νιώθεις ότι δεν θα ήθελες να είχαν ξημερώσει. Μέρες που δεν αναγνωρίζεις κι εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου, τα συναισθήματα σου, τις αντιδράσεις σου. Συμπεριφέρεσαι σαν να ξυπνάει ένας άλλος εαυτός μέσα σου, μια σκοτεινή πλευρά σου που χρόνια τώρα προσπαθείς να καλά να κρύψεις.
Ίσως για πολλούς από εμάς να έχουν υπάρξει και τέτοιες μέρες που προσπαθούμε καλά να κρύψουμε σαν να μην συνέβησαν ποτέ. Μέρες που την προηγούμενη νύχτα εφιάλτες μας ταλαιπωρούσαν και δεν μας άφησαν να κοιμηθούμε καλά. Μέρες που οι σκέψεις της προηγούμενης νύχτας μας συντρόφευαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, με αποτέλεσμα ο ύπνος να είναι λιγοστός και οι υποχρεώσεις της καθημερινότητας να τρέχουν. Μέρες που απλά θα θέλαμε να είμαστε μόνοι εμείς και ο εαυτός μας μόνο, κάτι που θεωρείται πολυτέλεια όταν έχεις παιδιά και σύζυγο.
Εκείνες τις μέρες φτάνουμε μέχρι και να μισούμε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας. Είναι όμως τόσο πέρα από τον έλεγχο μας και νιώθουμε τόσο αδύναμοι στο να το αποτρέψουμε να συμβεί, που βγαίνουμε εξουθενωμένοι. Πρόκειται για εκείνο το σκοτεινό κομμάτι που καταπιέζουμε χρόνια τώρα και το φιμώνουμε μην αφήνοντας το να εκφραστεί. Μάθαμε να θεωρούμε απαγορευμένες εκείνες τις πλευρές του εαυτού μας και να αφήνουμε ελεύθερες να εκφραστούν μόνο τις κοινωνικά αποδεκτές. Τι γίνεται όμως με τις υπόλοιπες πλευρές μας; Για πόσο ακόμα θα τις φιμώνουμε και μόνο όταν δεν είναι στον έλεγχο μας θα τις αφήνουμε να βγουν προς τα έξω;
Μόνο όταν αγαπήσουμε και αποδεχτούμε όλες τις πλευρές του εαυτού μας, ακόμα και τις πιο σκοτεινές, θα νιώσουμε ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Οι μέρες που δεν θα θέλαμε να έχουμε ξυπνήσει θα λιγοστεύουν, καθώς θα ανεχόμαστε καθημερινά περισσότερα από τον εαυτό μας, με αποτέλεσμα τα ξεσπάσματα μας να είναι λιγότερα και οι πιο σκοτεινές πλευρές μας, να φωτίσουν λίγο παραπάνω. Γιατί όλες οι πλευρές μας είναι που συνθέτουν την προσωπικότητα μας και μας κάνουν να είμαστε εμείς και όχι κάποιος άλλος άνθρωπος.
Τι σημαίνει όμως αγαπάω τον εαυτό μου; Αγαπάω τον εαυτό μου σημαίνει ότι αναγνωρίζω τις ανάγκες και τα θέλω μου και όχι των άλλων και βάζω σε προτεραιότητα την σωματική και ψυχική μου υγεία για να μπορέσω να βοηθήσω τους δικούς μου ανθρώπους που με χρειάζονται! Είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχάσουμε ποτέ το παιδί που έχουμε μέσα μας! Να το ακούμε πάντα και να ικανοποιούμε τις ανάγκες του! Να το κανακεύουμε, να το χαϊδεύουμε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επουλώσουμε τυχόν τραύματα της παιδικής μας ηλικίας, ώστε να μάθουμε να σχετιζόμαστε με έναν ενήλικο τρόπο με τους σημαντικούς για εμάς ανθρώπους!
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
marina.kritikou@yahoo.com
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
marina.kritikou@yahoo.com
