Μη λες: «Επόρνευσα, εμοίχευσα, αμάρτησα.
Και μάλιστα όχι μία φορά, αλλά πολλές.
Άραγε θα με συγχώρηση;
Άραγε θα με απαλλάξει από την καταδίκη;».
Άκουσε τι λέει ο ψαλμωδός:
«Ως πολύ το πλήθος της χρηστότητας σου, Κύριε»
(Ψαλμ. λ’ 20).
Τα αμαρτήματα σου δεν νικούν το πλήθος των οικτιρμών του Θεού.
Τα τραύματα σου ποτέ δεν ξεπερνούν την θεραπευτική Του δύναμη.
Μόνο παραδόσου σ’ Αυτόν με πίστη.
Εξομολογήσου το πάθος σου.
Πες και συ μαζί με τον Δαβίδ:
«Εξαγορεύσω κατ’ εμού την ανομίαν μου τω Κυρίω»
(Ψαλμ. λα’ 5).
Θα ακολουθήσει τότε αυτό πού αναφέρει ή συνέχεια του στίχου:
«Και συ αφήκας την ασέβειαν της καρδίας μου»
(Ψαλμ. λα’ 5).
