Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες ακριβώς επειδή οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτα όντα. Είναι τόσες πολλές οι διαφορές μεταξύ μας που αρκετά συχνά δημιουργείται ένα χάος στην ζωή μας γενικότερα και στις σχέσεις μας ειδικότερα.
Οι διαφορές αυτές μπορεί να αφορούν την νοοτροπία και την αντίληψη για τον κόσμο, την ιδιοσυγκρασία, καθώς επίσης και πιο γενικά και απλά πράγματα όπως τις καθημερινές συνήθειες. Όταν λοιπόν όλα αυτά υπερβαίνουν τις ανάγκες που έχουμε ως άνθρωποι δημιουργείται μια ρήξη, μια απόσταση, ένα κενό στις σχέσεις μας(ερωτικές, φιλικές). Λένε πως οι άνθρωποι βρίσκουν το νόημα της ζωής όταν αποκτούν μια θέση στην ζωή των άλλων.
Επομένως η ανάγκη για κατανόηση, αποδοχή, αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμό είναι έντονη και πολλές φορές καταπιέζεται λόγω της διαφορετικότητας. Είναι όντως δύσκολο δύο άνθρωποι να συμβιβαστούν, να κάνουν θυσίες, να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στην ζωή και τον εαυτό τους, για να μπορέσουν να συνυπάρξουν αρμονικά και να αξιοποιήσουν όλα όσα μπορεί να προσφέρει «το διαφορετικό».
Όπως επίσης είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν όλα αυτά χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Βέβαια η μαγεία βρίσκεται στο «διαφορετικό», δηλαδή η δημιουργία δεσμών με άτομα που δεν έχουν ίδια λειτουργικότητα με εμάς είναι το ζητούμενο.
Απ' όλα αυτά προκύπτει το ερώτημα «τι γίνεται όταν οι διαφορές μας ξεπερνούν και πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;». Ένα πρώτο βήμα είναι η αποδοχή. Συγκεκριμένα, το να αποδεχτούμε τον συνάνθρωπό μας έτσι όπως είναι, χωρίς να θέλουμε να τον αλλάξουμε, να εκτιμάμε τα προτερήματά του και να είμαστε συγκαταβατικοί με τα λάθη του, θα βοηθήσει στο να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του και να αναπτύξουμε μια υγιή σχέση.
Έπειτα ο διάλογος, η συζήτηση και η ανταλλαγή απόψεων είναι βασικά συστατικά για την συνταγή γνωριμίας και την αναγνώριση χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του άλλου. Μπορεί να είναι δύσκολο και να βρούμε εμπόδια στον δρόμο προς την απόκτηση μιας ισορροπημένης σχέσης αλλά δεν είναι ακατόρθωτο όταν υπάρχει θέληση και πίστη.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω το εξής: η αγάπη μερικές φορές δεν φτάνει για να κρατήσει δυο ανθρώπους μαζί. Τι εννοώ; Στον όρο αγάπη θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν τα δυο παραπάνω πράγματα που ανέφερα, αλλά οφείλουμε να τα διαχωρίσουμε διότι έτσι θα χτίσουμε βήμα-βήμα μια υγιή σχέση. Σίγουρα το να αγαπάς κάποιον/κάποια είναι απαραίτητο/αναγκαίο για να προχωρήσεις, αλλά δεν φτάνει.
Και δεν φτάνει γιατί πως θα πας παρακάτω αν δεν υπάρχει σεβασμός, κατανόηση και αλληλεγγύη; Στην αρχή οποιασδήποτε ερωτικής ή φιλικής σχέσης κυριαρχούν συναισθήματα χαράς, ενθουσιασμού, έπαρσης που πολλές φορές μας εμποδίζουν στο να διακρίνουμε τις ανάγκες μας, τα θέλω μας και τι ζητάμε από τον άλλο, για ποιο λόγο τον θέλουμε στην ζωή μας.
Γι αυτό χρειάζεται υπομονή και χρόνος για να ωριμάσει μια σχέση. Όταν η καταπίεση και η εκμετάλλευση γίνουν συνήθεια τότε είναι που χάνεται το παιχνίδι, τότε είναι που δεν ξέρουμε τι κάνουμε, τότε είναι που χάνουμε τον εαυτό μας. Επομένως καμία σχέση δεν αντέχει στο πέρας του χρόνου μόνο με την αγάπη, διότι δεν φτάνει για να κρατήσουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας. Με αυτή την επισήμανση ήθελα να τονίσω πόσο σημαντικά είναι τα δυο πρώτα βήματα που ανέφερα.
Όσοι λοιπόν έχετε ναρκισσιστικές τάσεις και έντονο εγωισμό φροντίστε να τα παραμερίσετε διότι έτσι θα δείτε καθαρά την πραγματικότητα και την αλήθεια. Όσοι πάλι έχετε χαμηλή αυτοεκτίμηση και υποβαθμίζεται τις ικανότητες και τις ανάγκες σας, τονώστε την αυτοπεποίθησή σας διότι το οφείλεται στον εαυτό σας!
Και να θυμάστε ότι η διαφορετικότητα είναι ομορφιά όχι αδυναμία!
