Κάθε φορά που κάτι γίνεται θέλεις να το βάλεις στα πόδια, να αρχίσεις να τρέχεις μακριά, να γλιτώσεις από όλα όσα σε στεναχωρούν… από όλα σε πιέζουν, από όλα όσα νιώθεις ότι σε καταδιώκουν… από όλα αυτά που έχουν γίνει τεράστια στο μυαλό σου και από τα οποία θέλεις να απαλλαγείς.
Πάντα είχες τάσεις φυγής… γιατί πάντα πίστευες ότι θα μπορούσες να απαλλαχθείς από όλα όσα βαραίνουν την ψυχή σου. Πώς όμως; Τρέχοντας σε άλλη κατεύθυνση από αυτή που ήσουν μέχρι τώρα… Και πιστεύεις πως έτσι θα γλιτώσεις από όλα αυτά που έχεις μέσα σου, που απασχολούν το μυαλό σου;
Ίσως, σου φαίνεται ανακουφιστικό, έστω για λίγο, να φύγεις μακριά από ανθρώπους που δεν θέλεις να συναντάς, από καταστάσεις στις οποίες δεν θέλεις να επιστρέψεις, από διαδικασίες που σου φαίνονται τόσο κουραστικές… από συναισθήματα που δεν αντέχεις πλέον να νιώθεις… Και τα συναισθήματα μπορεί να τα κουβαλάς μαζί σου, πιστεύεις , όμως, ότι μακριά από όλους και από όλα θα μπορέσεις να τα απαλύνεις… να ηρεμήσεις έστω λιγάκι την ψυχή σου…
Τάσεις φυγής, λοιπόν… Τάσεις φυγής, που μπορεί να είναι απλά η ένδειξη για ένα μικρό διάλειμμα από τη ζωή σου, από τους ανθρώπους, από τις καταστάσεις, από τα προβλήματα. Τάσεις φυγής, που ουσιαστικά καταλήγεις να γίνονται τάσεις επιστροφής στον εαυτό σου, γιατί το μόνο που καταφέρνεις είναι να γίνεις εσωστρεφής, να περάσεις πολύ χρόνο παρέα με τον εαυτό σου και να νιώθεις καλύτερα μακριά από κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Τάσεις φυγής από τον εαυτό σου δεν πρόκειται ποτέ να πετύχεις, γιατί όπου κι αν πας ο εαυτός σου θα είναι μαζί…
Εντάξει, μπορεί τώρα να έχεις έντονα αυτές τις τάσεις φυγής, που καλύπτουν τα πάντα και ακόμη και η ίδια η ζωή σου φαίνεται σαν κάτι μακρινό. Θέλεις να τρέξεις μακριά, γιατί νιώθεις ότι τα αρνητικά συναισθήματα έχουν καλύψει τα πάντα και δεν σου έχουν αφήσει καθόλου χώρο για ελπίδα και αισιοδοξία, καθόλου χώρο για ζωή… Νιώθεις τόσο ανεπαρκής, που θέλεις να κρυφτείς από όλους και από όλα, και το καλύτερο θα ήταν να κρυφτείς και από τον ίδιο σου τον εαυτό. Και είναι η στιγμή αυτή που όλα τα συναισθήματα βρίσκονται στο κόκκινο: άγχος, απογοήτευση, ενοχή, θυμός, ντροπή, φόβος και ένα απέραντο συναισθηματικό άδειασμα, που σου υπενθυμίζει διαρκώς την κούραση που νιώθεις… και η μόνη σκέψη που στροβιλίζει το μυαλό σου είναι «δεν αντέχω άλλο, όχι άλλο…».
Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο από όλα; Όταν νιώθεις ότι θέλεις να το βάλεις στα πόδια και να τρέξεις μακριά από τον ίδιο σου τον εαυτό δεν μπορείς να πεις στον εαυτό σου ότι μακροπρόθεσμα τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα… Σου φαίνεται τόσο ψεύτικη και υποκριτική η σκέψη «θα περάσει κι αυτό»… σου φαίνεται το λιγότερο εκνευριστική, όπως και όλα τα υπόλοιπα…
Τάσεις φυγής… κι όμως δεν πρόκειται να σωθείς ποτέ από τις σκέψεις σου, από τους προβληματισμούς σου και από τα συναισθήματά σου…
Τάσεις φυγής, δηλαδή άντε να περιπλανηθείς για λίγο στους δρόμους της πόλης σου, άντε και σε δυο- τρεις ακόμα πόλεις, όμως, ξέρεις πώς γρήγορα θα αναζητήσεις την ασφάλεια του σπιτιού σου. Και οι τάσεις φυγής θα περάσουν και θα γυρίσεις πίσω στο σπίτι σου, αφού καταλάβεις πως η φυγή είναι μόνο ένα παιχνίδι με το μυαλό σου και ένας τρόπος να κοροϊδέψεις την ψυχή σου, μήπως και νιώσει για λίγο καλύτερα…
Στην πραγματικότητα, αυτό που ψάχνεις είναι: λίγη ισορροπία, λίγη πληρότητα. Έχεις ανάγκη από λιγότερη πίεση και πρέπει να βρεις τρόπους να ξεκουραστείς. Όμως, ξέρεις πολύ καλά πως αλλάζοντας το περιβάλλον γύρω σου δεν πρόκειται να αλλάξεις και τα συναισθήματά σου. Δυστυχώς, η λύση δεν κρύβεται στην αλλαγή του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα στη ζωή μας… οπότε, προσπάθησε να βρεις χώρο και χρόνο εδώ που είσαι… προσπάθησε να τα βρεις με σένα γιατί όσο μακριά κι αν πας τον εαυτό σου θα τον έχεις παρέα και ποτέ δεν πρόκειται να απαλλαγείς από αυτόν…
Οι τάσεις φυγής στην πραγματικότητα είναι μια προσωρινή ανακούφιση που δίνεις στον εαυτό σου, προσπαθώντας να τον πείσεις ότι δεν έχει καμία ευθύνη και δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να γίνουν καλύτερα τα πράγματα…
