Το πέρασμα στην ωριμότητα (Tuck Everlasting)

Η 15χρονη Winy γνωρίζεται με την οικογένεια Tuck κι ερωτεύεται έναν απ` αυτούς τον 17χρονο Jesse, ο οποίος ανταποκρίνεται στα συναισθήματά της. 

Η οικογένεια όμως έχει ένα μεγάλο μυστικό. Ήπιαν νερό απ` την πηγή της νεότητας, κάτι που τους έκανε αθάνατους. Είναι αναγκασμένοι λοιπόν να παραμείνουν ως έχουν στην αιωνιότητα.

Η Winy πρέπει ν` αποφασίσει αν θα μοιραστεί τη μοίρα του αγαπημένου της ή αν θ` ακολουθήσει τη ροή της ζωής και να πεθάνει μια μέρα όπως όλοι οι θνητοί. 

Δείτε την Εδώ
ή εδώ

Οι επιλογές μας είναι αυτό που καθορίζουν το πιο είμαστε. 

Δεν πρέπει να φοβόμαστε το να ζήσουμε. 

Πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε μας στιγμή 

γιατί δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τελευταία. 

Πρέπει ν` αγαπάμε τη ζωή, τους γύρω μας 

κι ό,τι έχουν αυτοί να μας προσφέρουν. 

Μικρό ή μεγάλο! 

Όποιος δεν έχει δει αυτή την ταινία 

να το κάνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. 

Μια απ` τις ωραιότερες, τρυφερές και διδακτικές ταινίες 

που έχω δει στη ζωή μου. 

Κι αν κάπου στο τέλος λυπηθείτε, 

σκεφτείτε ότι έτσι είναι η ζωή ή 

τουλάχιστον ότι έτσι πρέπει να είναι

Το Πέρασμα Στην Ωριμότητα αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Natalie Babbitt. Μια ιστορία που παρά τα φανταστικά της στοιχεία αποτελεί μάθημα ζωής. Και σε κάνει ν` αναρωτιέσαι... Αξίζει να φοβάσαι τον θάνατο; Γιατί αν τον φοβάσαι, φοβάσαι και να ζήσεις. Και τι είναι πιο σημαντικό; Να μην χάσεις μια αγάπη ή να μην χάσεις την υπόλοιπη ζωή σου; 

Οι Tucks είναι μια οικογένεια που ήπιε νερό από την πηγή της νεότητας. Αυτό τους έκανε αθάνατους κι αγέραστους. Πόσοι από `μας δεν το ευχήθηκαν αυτό κάποια στιγμή έστω και με διαφορετικό τρόπο; Να σταματήσει ο χρόνος, να μπορούσαμε να μην γεράσουμε, να μην μπορούσε να μας αγγίξει ο θάνατος! Κι όμως... Εδώ βλέπουμε ότι ούτε ο χρόνος, ούτε ο θάνατος μπορεί ν` αγγίξει αυτούς τους ανθρώπους και παρ` όλα ταύτα ζούνε δυστυχισμένοι. Γιατί φέρουν πάνω τους μια κατάρα που τους αναγκάζει να ζουν κυνηγημένοι. Να ζουν... Που λέει ο λόγος! Γιατί αν δε μπορεί να χαρείς την αγάπη, τον έρωτα, τη θαλπωρή της στέγης, τι δυνατότητα του να κάνεις αναγνωρίσιμα πράγματα, πιο το νόημα τότε μιας τέτοιας ζωής; 

Μέσα από την συμβίωσή της με τους Tucks, η μικρή Winy παίρνει μαθήματα ζωής. Χαρακτηριστική η κουβέντα της με τον πατέρα των Tucks. Τα λόγια του ακόμα βαθιά χαραγμένα μέσα μου. Καταλαβαίνεις ότι θα έδινε τα πάντα για να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή κάτι που προσπαθεί να της το περάσει, έτσι ώστε να πάψει να φοβάται τον θάνατο για να μπορεί να χαρεί τις απλές χαρές της ζωής. 

Προσωπικά, έστω κι αν η ζωή είναι σκληρή, έστω κι αν μερικές φορές τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως θα θέλαμε, πιστεύω πως αξίζει να τη ζεις. Να χαίρεσαι κάθε λεπτό και να ρουφάς ότι αυτή σου δίνει. Γιατί δεν μαθαίνει μόνο απ` τα καλά, αλλά κι απ`τα άσχημα. Και μερικές φορές τα δεύτερα είναι και πιο σημαντικά. Γιατί δεν εκτιμάς τα καλά αν δεν έχει φάει πρώτα το στραπάτσο. Γι` αυτό λοιπόν πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό και να μην αφήνουμε κανέναν και τίποτα να σταθεί εμπόδιο σ`αυτό. 

Πολύ όμορφη μουσική, μαγευτική φωτογραφία κι η αναβίωση των εποχών να ξετυλίγεται σαν κουβάρι μπροστά μας εκμεταλλευόμενη στο έπακρο κάθε σημάδι αλλαγής των καιρών. Εξαιρετική χρήση τέτοιων μικρών τεχνασμάτων, που μπορεί να μην τους δίνουμε σημασία, βοηθάνε όμως στην τελική κατάληξη της ιστορίας. 

Δεν έχουμε βέβαια κανένα μεγαλεπήβολο cast, όμως ο καθένας σ` αυτό που καλείται να κάνει είναι πάρα πολύ καλός. ΗAlexis Bledel πείθει στο ρόλο της νεαρής αριστοκράτισσας που δεν αντέχει τα δεσμά της θέσης της, φοβάται τον θάνατο και θέλει να ζήσει διαφορετικά απ` ότι τις επιβάλλουν οι κανόνες. 

Ο επίσης νεαρός Jonathan Jackson εκπέμπει κι αυτός με τη σειρά του κάτι ξεχωριστό. Παρά τα χρόνια που υποτίθεται ότι έχει περάσει όντας ζωντανός διατηρεί μια αθωότητα και μια γλυκύτητα. Τα μάτια του εκπέμπουν κάτι ζεστό και τρυφερό κι ερμηνεύει το ρόλο έτσι ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς διαβάζοντας το βιβλίο. 

Οι υπόλοιποι ηθοποιοί, πιο ώριμοι και πιο βαθιά πληγωμένοι απ` όλα αυτά που στιγμάτισαν τη ζωή τους, εκφράζουν τον πόνο και τη θλίψη. Εκφραστικοί στις κινήσεις τους κι ακόμα περισσότερο στο βλέμμα τους. Ξεχωρίζει ο συμπαθέστατος Scott Bairstow στο ρόλο του Miles Tuck που εκτός των παραπάνω εκφράζει τον θυμό και την οργή, καθώς η νέα του ζωή του πήρε μακριά την προηγούμενη.

via