Το βλέπεις καθημερινά… Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση…
Βλέπεις τους ανθρώπους που προσπερνάνε την ζωή σου, τα προβλήματα σου τις ανησυχίες σου, τα θέλω σου. Μάλιστα το να σε προσπερνάει κάποιος φαντάζει πολυτέλεια, όταν όλο και πιο συχνά σε πατάνε, όχι δεν αδιαφορούν απλά, ναι σε πατάνε βάζοντας πάνω από όλα τα δικά τους ζητήματα.
Αδιαφορούν για το τι έχεις εσύ στο μυαλό σου, τι σε βασανίζει, αν μέσα σου αιμορραγείς, αν για κάποιο λόγο είσαι χαρούμενος… Η «απαίτηση» τους είναι να είσαι εκεί να τους ακούσεις, να συμπαρασταθείς, να του χαϊδέψεις, να τους καλοπιάσεις, να τους «πουλήσεις φούμαρα» για να νιώσουν καλύτερα, γιατί μην ξεχνάτε η αλήθεια πονάει…!
Οι απαιτήσεις τους είναι να τους δεις λυπημένους, τσαντισμένους, χαρούμενους κ εσύ αυτομάτως να αντιδράσεις ανάλογα με την περίσταση,όχι να το κάνεις από την καλή σου την καρδιά, αλλά γιατί πρέπει.
Η ειρωνεία όμως δεν είναι αυτή ,αλλά ότι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα σ’ολα αυτά. Ναι, ναι καθόλου υπερβολή, εσύ είσαι κουραστικός όταν πονάς, ο θυμός σου είναι παράλογος, η χαρά σου, γίνεται η αφορμή για ζήλια και ανούσιο ανταγωνισμό.
Το ξέρεις καλά, φαινόμενο της νεωτερικότητας είναι ο άνθρωπος μηχανή, όχι σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, όχι μόνο εκεί, αλλά και στην ζωή, στις σχέσεις κάθε είδους.
Κανόνας ρητός και απαράβατος είναι να λειτουργείς σαν Ρομπότ με άφθονη εκλογίκευση, στόχος είναι να μηδενίσεις τον αυθορμητισμό σου, την ταυτότητα σου, να περιορίσεις το χώρο των δικών σου «ανούσιων, φθηνών» ανησυχιών, επίκεντρο ο συνάνθρωπος που υπηρετείς, τον ταΐζεις με μεγάλες ποσότητες εγωισμού και του καλλιεργείς το συναίσθημα ¨εγώ και άλλος κανένας».
Δώστε χώρο και χρόνο στους εαυτού σας, κανένας δεν αξίζει κάτι περισσότερο από τον δίπλα σας, δείξτε κατανόηση στους γύρω σας, βάλτε στην ζωή σας τον αυθορμητισμό και το συναίσθημα για να φτάσετε στην πληρότητα .Όλοι είμαστε εγωιστές αλλά αυτό είναι κ η καταστροφή των σχέσεων.
Ας γίνουμε ενεργητικοί ακροατές, τα απλά πράγματα κάνουν την διαφορά…
Βλέπεις τους ανθρώπους που προσπερνάνε την ζωή σου, τα προβλήματα σου τις ανησυχίες σου, τα θέλω σου. Μάλιστα το να σε προσπερνάει κάποιος φαντάζει πολυτέλεια, όταν όλο και πιο συχνά σε πατάνε, όχι δεν αδιαφορούν απλά, ναι σε πατάνε βάζοντας πάνω από όλα τα δικά τους ζητήματα.
Αδιαφορούν για το τι έχεις εσύ στο μυαλό σου, τι σε βασανίζει, αν μέσα σου αιμορραγείς, αν για κάποιο λόγο είσαι χαρούμενος… Η «απαίτηση» τους είναι να είσαι εκεί να τους ακούσεις, να συμπαρασταθείς, να του χαϊδέψεις, να τους καλοπιάσεις, να τους «πουλήσεις φούμαρα» για να νιώσουν καλύτερα, γιατί μην ξεχνάτε η αλήθεια πονάει…!
Οι απαιτήσεις τους είναι να τους δεις λυπημένους, τσαντισμένους, χαρούμενους κ εσύ αυτομάτως να αντιδράσεις ανάλογα με την περίσταση,όχι να το κάνεις από την καλή σου την καρδιά, αλλά γιατί πρέπει.
Η ειρωνεία όμως δεν είναι αυτή ,αλλά ότι εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα σ’ολα αυτά. Ναι, ναι καθόλου υπερβολή, εσύ είσαι κουραστικός όταν πονάς, ο θυμός σου είναι παράλογος, η χαρά σου, γίνεται η αφορμή για ζήλια και ανούσιο ανταγωνισμό.
Το ξέρεις καλά, φαινόμενο της νεωτερικότητας είναι ο άνθρωπος μηχανή, όχι σε εργοστάσια και επιχειρήσεις, όχι μόνο εκεί, αλλά και στην ζωή, στις σχέσεις κάθε είδους.
Κανόνας ρητός και απαράβατος είναι να λειτουργείς σαν Ρομπότ με άφθονη εκλογίκευση, στόχος είναι να μηδενίσεις τον αυθορμητισμό σου, την ταυτότητα σου, να περιορίσεις το χώρο των δικών σου «ανούσιων, φθηνών» ανησυχιών, επίκεντρο ο συνάνθρωπος που υπηρετείς, τον ταΐζεις με μεγάλες ποσότητες εγωισμού και του καλλιεργείς το συναίσθημα ¨εγώ και άλλος κανένας».
Δώστε χώρο και χρόνο στους εαυτού σας, κανένας δεν αξίζει κάτι περισσότερο από τον δίπλα σας, δείξτε κατανόηση στους γύρω σας, βάλτε στην ζωή σας τον αυθορμητισμό και το συναίσθημα για να φτάσετε στην πληρότητα .Όλοι είμαστε εγωιστές αλλά αυτό είναι κ η καταστροφή των σχέσεων.
Ας γίνουμε ενεργητικοί ακροατές, τα απλά πράγματα κάνουν την διαφορά…
