Η ψυχή κάθε ανθρώπου που έρχεται να ζήσει στον πλανήτη μας έχει μέσα
της, στην αρχή μία θέρμη που δημιουργήθηκε από την ενέργεια της αγάπης
και του έρωτα των γονιών του.
Η ψυχή μας όμως αρχίζει να παγώνει σχεδόν από τα πρώτα μας χρόνια. Όσο το σώμα μας γεμίζει από τα θερμά συναισθήματα όπως ο θυμός, η οργή, το μίσος και η ζήλια, η ψυχή παγώνει.
Το σώμα μέσα από αυτή τη θερμότητα γίνεται ένας αγωγός ασύμμετρος για την ψυχή και ανάλογα ή θα δημιουργήσει τον βρασμό ή το πάγωμα. Γιατί και ο άνθρωπος ανάλογα με το μέγεθος αυτών των συναισθημάτων θα αποκτήσεις και ανάλογο «κουστούμι» ως προς τις συμπεριφορές του, τις εμπειρίες του, τις επιλογές του.
Τα πρώτα προβλήματα υγείας μας δείχνουν ότι η ψυχή μας νοσεί και έχει αρχίσει την διαδρομή της ανάβασής της. Για να έρθει η στιγμή να φύγει από το σώμα μας.
Η ζήλια, η έπαρση, η αλαζονεία παγώνουν την ψυχή και μετατρέπουν το σώμα και τον άνθρωπο μέσα από την τοξικότητα του επηρεάζοντας το ορμονικό σύστημα. Έτσι τα υγρά του σώματος έχουν μία δυσοσμία. Τότε οι άνθρωποι αυτοί γίνονται ψυχροί και αδιάφοροι σχεδόν για όλους τους γύρω τους. Αναζητώντας πάντα να καλύψουν μόνο τα δικά τους κομμάτια.
Ο θυμός, η οργή, το μίσος μετατρέπουν το σώμα σε φλογοβόλο το οποίο ατμοποιεί την ψυχή μας. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί καταβάλλονται από αυτή τη θερμότητα και την ατμοποίηση της ψυχής τους και έτσι νιώθουν πάντα την αδικία να βρίσκεται στη ζωή τους. Μέσα από τον θυμό τους αναζητούν τρόπους να δημιουργήσουν ηγετικές συμπεριφορές και έχουν την ανάγκη να χειραγωγούν ότι και όποιον μπορέσουν. Όταν δεν τα καταφέρνουν θυμώνουν ακόμη περισσότερο και όλο αυτό δημιουργεί στο σώμα αρρυθμίες στην ανάσα, στον μεταβολισμό, στο λεμφικό σύστημα καθώς και είναι ευάλωτοι στο να βάζουν βάρος εύκολα και να χάνουν δύσκολα.
Έτσι η ψυχή αναζητώντας την δική της λύτρωση και σωτηρία, φέρνει στον δρόμο μας στην αρχή δυσκολίες και προβλήματα έξω από εμάς, όπως στα αντικείμενα μας και στη συνέχεια όλο αυτό μεταφέρεται στο σώμα μας.
Όλος αυτός ο δρόμος ύστερα για να σταματήσει χρειάζεται από τους ανθρώπους τον τρόπο της αυτογνωσίας για να έρθει η ισορροπία και η αρμονία της ψυχής μας. Η απαλλαγή λοιπόν από όλο το συναισθηματικό φορτίο είναι ο τρόπος που θα απομυθοποιήσει κάθε τι και θα μας οδηγήσει να δούμε όλο το τοπίο και όχι μόνο ένα σημείο του
Η ψυχή μας όμως αρχίζει να παγώνει σχεδόν από τα πρώτα μας χρόνια. Όσο το σώμα μας γεμίζει από τα θερμά συναισθήματα όπως ο θυμός, η οργή, το μίσος και η ζήλια, η ψυχή παγώνει.
Το σώμα μέσα από αυτή τη θερμότητα γίνεται ένας αγωγός ασύμμετρος για την ψυχή και ανάλογα ή θα δημιουργήσει τον βρασμό ή το πάγωμα. Γιατί και ο άνθρωπος ανάλογα με το μέγεθος αυτών των συναισθημάτων θα αποκτήσεις και ανάλογο «κουστούμι» ως προς τις συμπεριφορές του, τις εμπειρίες του, τις επιλογές του.
Τα πρώτα προβλήματα υγείας μας δείχνουν ότι η ψυχή μας νοσεί και έχει αρχίσει την διαδρομή της ανάβασής της. Για να έρθει η στιγμή να φύγει από το σώμα μας.
Η ζήλια, η έπαρση, η αλαζονεία παγώνουν την ψυχή και μετατρέπουν το σώμα και τον άνθρωπο μέσα από την τοξικότητα του επηρεάζοντας το ορμονικό σύστημα. Έτσι τα υγρά του σώματος έχουν μία δυσοσμία. Τότε οι άνθρωποι αυτοί γίνονται ψυχροί και αδιάφοροι σχεδόν για όλους τους γύρω τους. Αναζητώντας πάντα να καλύψουν μόνο τα δικά τους κομμάτια.
Ο θυμός, η οργή, το μίσος μετατρέπουν το σώμα σε φλογοβόλο το οποίο ατμοποιεί την ψυχή μας. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί καταβάλλονται από αυτή τη θερμότητα και την ατμοποίηση της ψυχής τους και έτσι νιώθουν πάντα την αδικία να βρίσκεται στη ζωή τους. Μέσα από τον θυμό τους αναζητούν τρόπους να δημιουργήσουν ηγετικές συμπεριφορές και έχουν την ανάγκη να χειραγωγούν ότι και όποιον μπορέσουν. Όταν δεν τα καταφέρνουν θυμώνουν ακόμη περισσότερο και όλο αυτό δημιουργεί στο σώμα αρρυθμίες στην ανάσα, στον μεταβολισμό, στο λεμφικό σύστημα καθώς και είναι ευάλωτοι στο να βάζουν βάρος εύκολα και να χάνουν δύσκολα.
Έτσι η ψυχή αναζητώντας την δική της λύτρωση και σωτηρία, φέρνει στον δρόμο μας στην αρχή δυσκολίες και προβλήματα έξω από εμάς, όπως στα αντικείμενα μας και στη συνέχεια όλο αυτό μεταφέρεται στο σώμα μας.
Όλος αυτός ο δρόμος ύστερα για να σταματήσει χρειάζεται από τους ανθρώπους τον τρόπο της αυτογνωσίας για να έρθει η ισορροπία και η αρμονία της ψυχής μας. Η απαλλαγή λοιπόν από όλο το συναισθηματικό φορτίο είναι ο τρόπος που θα απομυθοποιήσει κάθε τι και θα μας οδηγήσει να δούμε όλο το τοπίο και όχι μόνο ένα σημείο του
Δωροθέα
