Ανοίγεις τα στόμα σου και όποιον πάρει ο Χάρος.
Οι λέξεις σαν δηλητηριώδη βέλη εκτοξεύονται και βρίσκουν το στόχο τους.
Στην καρδιά ενός ανθρώπου.
Κι εσύ τι κάνεις;
Πανηγυρίζεις θριαμβευτικά.
Μπράβο σου! Τα κατάφερες!
Τώρα αισθάνεσαι καλύτερα; Πέτυχες αυτό που ήθελες;
Μπορεί ναι, όμως ταυτόχρονα πέτυχες και κάτι ακόμη. Κατόρθωσες να πληγώσεις έναν άνθρωπο. Γιατί πρέπει να χαίρεσαι γι’ αυτό;
Οι λέξεις σαν δηλητηριώδη βέλη εκτοξεύονται και βρίσκουν το στόχο τους.
Στην καρδιά ενός ανθρώπου.
Κι εσύ τι κάνεις;
Πανηγυρίζεις θριαμβευτικά.
Μπράβο σου! Τα κατάφερες!
Τώρα αισθάνεσαι καλύτερα; Πέτυχες αυτό που ήθελες;
Μπορεί ναι, όμως ταυτόχρονα πέτυχες και κάτι ακόμη. Κατόρθωσες να πληγώσεις έναν άνθρωπο. Γιατί πρέπει να χαίρεσαι γι’ αυτό;
Πολλές φορές είσαι σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του. Τα λόγια σου πληγώνουν, κάνοντας ανεπανόρθωτες ζημιές, καταστρέφουν τις ανθρώπινες αξίες και τα συναισθήματα εκείνου που δίχως να νοιάζεσαι συνεχίζεις να βαράς αλύπητα. Δίχως κανέναν οίκτο. Γιατί κατά τη γνώμη σου θεωρείς ότι κάνεις το σωστό.
Είναι, όμως, έτσι;
Είναι, όμως, έτσι;
Βάλε για μια φορά τον εαυτό σου στη θέση του άλλου και σκέψου.
Πόσο τα λόγια πληγώνουν περισσότερο από τις πράξεις.
Πως έτσι πληγώνεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πως κατακρεουργείς με τα ίδια σου τα χέρια τον σεβασμό στο πρόσωπό σου.
Πώς μπορεί να νιώθει αυτός που βρίσκεται απέναντί σου.
Πόσο τα λόγια πληγώνουν περισσότερο από τις πράξεις.
Πως έτσι πληγώνεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Πως κατακρεουργείς με τα ίδια σου τα χέρια τον σεβασμό στο πρόσωπό σου.
Πώς μπορεί να νιώθει αυτός που βρίσκεται απέναντί σου.
Βρήκες έναν αθώο άνθρωπο μπροστά σου και τον πατάς. Γιατί; Ποιος νομίζεις πώς είσαι; Γιατί πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από αυτόν που στέκεται μπροστά σου;
Άνθρωπος είναι κι αυτός. Φωνή για να σε αντικρούσει μπορεί να μην έχει, όμως έχει ψυχή. Μια ψυχή που πονά και δακρύζει. Το έχεις σκεφτεί καθόλου αυτό; Γιατί πρέπει να τον κάνεις να αισθάνεται μειονεκτικά;
Άνθρωπος είναι κι αυτός. Φωνή για να σε αντικρούσει μπορεί να μην έχει, όμως έχει ψυχή. Μια ψυχή που πονά και δακρύζει. Το έχεις σκεφτεί καθόλου αυτό; Γιατί πρέπει να τον κάνεις να αισθάνεται μειονεκτικά;
Μήπως, αυτό σε κάνει να νιώθεις ανώτερος από τους άλλους;
Μήπως με αυτό τον τρόπο νομίζεις πώς θα σε εκτιμήσει;
Πώς θα κερδίσεις τον σεβασμό του; Εάν ναι, τότε είσαι γελασμένος φίλε μου.
Μπορεί να πετύχεις να κάνει καλύτερα τη δουλειά του όμως ποτέ δεν θα κερδίσεις το σεβασμό του. Ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση δεν κερδίζονται με το φόβο και τις απειλές. Γιατί πρέπει πάντα εμείς οι άνθρωποι να τα θεωρούμε ως το καλύτερο μέσο για να πετύχουμε πιο θετικά αποτελέσματα; Είναι, λάθος.
Μήπως με αυτό τον τρόπο νομίζεις πώς θα σε εκτιμήσει;
Πώς θα κερδίσεις τον σεβασμό του; Εάν ναι, τότε είσαι γελασμένος φίλε μου.
Μπορεί να πετύχεις να κάνει καλύτερα τη δουλειά του όμως ποτέ δεν θα κερδίσεις το σεβασμό του. Ο σεβασμός και η αλληλοεκτίμηση δεν κερδίζονται με το φόβο και τις απειλές. Γιατί πρέπει πάντα εμείς οι άνθρωποι να τα θεωρούμε ως το καλύτερο μέσο για να πετύχουμε πιο θετικά αποτελέσματα; Είναι, λάθος.
Μπορεί να πνίγεσαι, να έχεις πολλά στο κεφάλι σου, όμως κάθισε και συζήτησε όμορφα και μην ξεσπάς επάνω στους άλλους. Πολιτισμένοι άλλωστε δεν περηφανευόμαστε όλοι ότι είμαστε; Τότε γιατί δεν το δείχνουμε;
Μόνο να φωνάζουμε και να χτυπάμε τους άλλους αλύπητα ξέρουμε τελικά.
Και το κάνουμε και καλά.
Μόνο να φωνάζουμε και να χτυπάμε τους άλλους αλύπητα ξέρουμε τελικά.
Και το κάνουμε και καλά.
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως αντί να πετύχεις αυτό που θέλεις, με τον τρόπο σου καταφέρνεις το αντίθετο;
Μάλλον όχι…
Γιατί φωνάζεις στην μάνα σου που είναι γριά και δε σε καταλαβαίνει;
Γιατί φωνάζεις στο δύστυχο ταμία που δεν άκουσε καλά κι έκανε λάθος;
Γιατί φωνάζεις στην γραμματέα σου που ξέχασε να σε ενημερώσει για το ραντεβού;
Γιατί φωνάζεις στη γυναίκα σου που έκαψε το φαγητό;
Γιατί φωνάζεις στο γιο σου που πήρε χαμηλούς βαθμούς; Παρότρυνε τον να τα πάει καλύτερα, με επιχειρήματα και όχι με φωνές και απειλές.
Γιατί φωνάζεις στο δύστυχο ταμία που δεν άκουσε καλά κι έκανε λάθος;
Γιατί φωνάζεις στην γραμματέα σου που ξέχασε να σε ενημερώσει για το ραντεβού;
Γιατί φωνάζεις στη γυναίκα σου που έκαψε το φαγητό;
Γιατί φωνάζεις στο γιο σου που πήρε χαμηλούς βαθμούς; Παρότρυνε τον να τα πάει καλύτερα, με επιχειρήματα και όχι με φωνές και απειλές.
Γιατί φωνάζεις στον υπάλληλό σου που έδωσε λάθος την παραγγελία; Μίλα του όμορφα κάνοντας του παρατήρηση αλλά μην τον κάνεις σκουπίδι μπροστά σε όλο τον κόσμο.
Τον ρώτησες τι έχει τελευταία και δείχνει να είναι αλλού; Φαντάζομαι ,πως όχι.
Τον ρώτησες τι έχει τελευταία και δείχνει να είναι αλλού; Φαντάζομαι ,πως όχι.
Πάρε μια βαθιά ανάσα κλείσε τα μάτια και σκέψου πριν αρχίσεις να μιλάς. Γιατί κι εκείνος ο άνθρωπος που έκανε το λάθος μπορεί να είχε μία μέρα που να ήταν δυσκολότερη από τη δική σου. Όμως, παρ’ όλα αυτά κρατάει τους τόνους χαμηλούς. Γιατί έχει υπομονή κι ελπίζει να τον καταλάβεις. Δεν το ήθελε, δεν το έκανε επίτηδες. Σου ζήτησε συγνώμη, μη συνεχίζεις, δείξε κατανόηση.
Γιατί η ζωή θέλει κατανόηση και να μπορείς να συμπάσχεις με τους άλλους. Αν θες τα πράγματα να πηγαίνουν καλά μην τα κάνεις χειρότερα από μόνος σου.
Έχεις σκεφτεί πως με αυτό σου τον τρόπο μπορεί να σημαδέψεις τον συνάνθρωπό σου για μία ζωή; Να του δημιουργήσεις μια πληγή που να μην μπορεί να επουλωθεί; Μια πληγή που θα αιμορραγεί κάθε φορά που θα βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση;
Τα σημάδια στο σώμα γιατρεύονται μετά από λίγο καιρό. Όμως οι πληγές τις ψυχής θέλουν χρόνο και ίσως να μην θεραπευτούν και ποτέ. Θα μείνουν εκεί να θυμίζουν τις άσχημες καταστάσεις που βίωσε το άτομο και το πόσο μειονεκτικά ένιωσε απέναντι στον άλλο.
Τα σημάδια στο σώμα γιατρεύονται μετά από λίγο καιρό. Όμως οι πληγές τις ψυχής θέλουν χρόνο και ίσως να μην θεραπευτούν και ποτέ. Θα μείνουν εκεί να θυμίζουν τις άσχημες καταστάσεις που βίωσε το άτομο και το πόσο μειονεκτικά ένιωσε απέναντι στον άλλο.
Θες να είσαι εσύ εκείνο το πρόσωπο που θα το δημιουργήσει αυτό; Αν όχι, σκέψου καλά την επόμενη φορά που θα πας να ανοίξεις το στόμα σου και να φωνάξεις σε αυτόν που βρίσκεται εμπρός σου. Σκέψου τι μπορεί να κουβαλάει ήδη στην ψυχή του και μη δυσχεραίνεις και άλλο τη θέση του.
Σκέψου πώς θα ένιωθες αν βρισκόσουν εσύ στη θέση του.
Της Φλώρας Σπανού.
