Η οργή είναι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα. Κάποιες φορές ξεπερνά
ακόμη και τον φόβο. Η οργή μετατρέπεται σε ορμή και μας μετατρέπει σε
όμηρο. Ρυθμίζει τους μηρούς μας, δηλαδή τα βήματά μας και τις αποφάσεις
της ζωής μας.
Έτσι μαγνητίζουμε/ έλκουμε βάσανα, αφού η ανάσα μας βοά, δηλαδή ζητά βοήθεια απεγκλωβισμού.
Εξ’ αναγκάζουμε δηλαδή τους εαυτούς μας με την τύφλωση της οργής να μην έχουμε στη ζωή μας τίποτε ευλογημένο ως προς τις σχέσεις μας και προς όλες μας στις καταστάσεις- υποθέσεις. Οι υποθέσεις μας μέσα από την ανάθεσή μας στην οργή, βιώνουν την υπό κατάσταση των θέσεων.
Μέσα από αυτόν τον εγκλεισμό μας οικειοθελώς μέσα στο μοτίβο της οργής, μετασχηματίζουμε το σώμα μας σε έναν βρικόλακα που μας ρουφά ότι καλό διαθέτουμε από την ενέργεια του ίδιου μας του σώματος, του μυαλού αλλά και των συναισθημάτων.
Η οργή σταδιακά μαθαίνει να «κρύβεται» και έτσι εξ’ αιτίας της κρίνεται και όλη μας η ζωή. Κρύβεται λοιπόν μέσα στην κακή μας διάθεση, μέσα στον άσχημο ύπνο μας, στις νευρώσεις μας, σε πονοκεφάλους, στη μείωση της διαύγειας, στην παραίτησή μας από δραστηριότητες που μας άρεσαν γιατί νιώθουμε ότι δεν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια ή μυϊκή δύναμη. Καταλήγουμε τελικά με ένα νευρικό σύστημα και ένα ορμονικό σύστημα απόλυτα παραδομένο στην ομηρία της οργής.
Η ισορροπία λοιπόν της οργής είναι ένα βήμα που θα μας οδηγήσει στην απόλυτη ελευθερία, ευημερία και ειρήνη με τον εαυτό μας και όλο μας το περιβάλλον.
Έτσι μαγνητίζουμε/ έλκουμε βάσανα, αφού η ανάσα μας βοά, δηλαδή ζητά βοήθεια απεγκλωβισμού.
Εξ’ αναγκάζουμε δηλαδή τους εαυτούς μας με την τύφλωση της οργής να μην έχουμε στη ζωή μας τίποτε ευλογημένο ως προς τις σχέσεις μας και προς όλες μας στις καταστάσεις- υποθέσεις. Οι υποθέσεις μας μέσα από την ανάθεσή μας στην οργή, βιώνουν την υπό κατάσταση των θέσεων.
Μέσα από αυτόν τον εγκλεισμό μας οικειοθελώς μέσα στο μοτίβο της οργής, μετασχηματίζουμε το σώμα μας σε έναν βρικόλακα που μας ρουφά ότι καλό διαθέτουμε από την ενέργεια του ίδιου μας του σώματος, του μυαλού αλλά και των συναισθημάτων.
Η οργή σταδιακά μαθαίνει να «κρύβεται» και έτσι εξ’ αιτίας της κρίνεται και όλη μας η ζωή. Κρύβεται λοιπόν μέσα στην κακή μας διάθεση, μέσα στον άσχημο ύπνο μας, στις νευρώσεις μας, σε πονοκεφάλους, στη μείωση της διαύγειας, στην παραίτησή μας από δραστηριότητες που μας άρεσαν γιατί νιώθουμε ότι δεν έχουμε την απαιτούμενη ενέργεια ή μυϊκή δύναμη. Καταλήγουμε τελικά με ένα νευρικό σύστημα και ένα ορμονικό σύστημα απόλυτα παραδομένο στην ομηρία της οργής.
Η ισορροπία λοιπόν της οργής είναι ένα βήμα που θα μας οδηγήσει στην απόλυτη ελευθερία, ευημερία και ειρήνη με τον εαυτό μας και όλο μας το περιβάλλον.
