Η αφορμή για το σημερινό 20λεπτο:
Τέλειωσε η ομιλία στη βόρεια Ελλάδα. Αφού έφυγαν όλοι απ’ το ναό, ήρθε ένας νέος στο τέλος βουρκωμένος, και ψιθύρισε στ’ αυτί μου: «πάτερ, κάνε προσευχή για μένα, αν θες. Η γυναίκα μου έχει 2,5 χρόνια να με αγκαλιάσει…¨ .
Το είπε, κι έφυγε, για να μη τον δω να κλαίει.
Η ενότητα: Το ζητούμενο. Η βάση της ευτυχίας στο σπίτι.
Πολλά ζευγάρια υποφέρουν και διαλύονται από αυτό: τη συζυγική ψυχρότητα, τη συναισθηματική απόσταση, τη γενική δυσλειτουργία.
Παντρεύεσαι, μα πολλές φορές είσαι ανέραστος. Πας δήθεν να μιμηθείς τους ασκητές, ξεχνώντας ότι αυτοί ήταν ¨φουλ ερωτευμένοι!¨.
Αγαπώ το Θεό, λες. Μα δεν αγαπάς τον διπλανό σου, τον άντρα σου, τη γυναίκα σου. Στην πράξη.
Λέμε θεωρίες ωραίες. Μα χωρίς αντίκρισμα καθημερινότητας.
Απόδειξη της πνευματικότητας και θεϊκότητάς μου, να είναι η …ανθρωπιά μου! Η καλοσύνη, ο γλυκασμός κι η ζεστασιά που θα βγάζω. Στη γυναίκα μου, στον άνδρα μου, στα παιδιά μου, σε όλους.
Η θεολογία που ο καθένας μας υιοθετεί με το δικό του τρόπο, συνήθως πάσχει.
Υποτιμούμε συνήθως το ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες έκφρασής του.
Ενοχές ατέλειωτες.
Και μια υπερτίμηση ¨πνευματικών¨ καταστάσεων, που κρύβουν την αδυναμία μας να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, όπως τον έπλασε ο Θεός.
Τελικά, ο καθένας κάνει αυτό που μπορεί.
Δύσκολα αλλάζεις μυαλό και ζωή.
Τότε τι τα λέμε, θα πεις.
Ο λόγος είναι, επειδή δεν αντέχουμε να βλέπουμε κάθε τόσο θλιμμένα πρόσωπα νέων ζευγαριών, και να διαβάζουμε μηνύματα διάλυσης γάμων και ψυχολογικών ταλαιπωριών, που πληγώνουν όλους στο σπίτι, και κυρίως τα μικρά παιδιά.
Δράματα ατέλειωτα. Κρυφά και μυστικά, που κρατούν άυπνα τα μάτια πολλών, εδώ και χρόνια. Ψυχές ερείπια. Ψυχολογία στα πατώματα. Κοινωνικό προφίλ, ¨δήθεν¨ ωραίοι και καλοί. Κι από κάτω, δάκρυα, ψυχοφάρμακα, τρέλα.
Γι’ αυτό μιλάμε.
Το ζητούμενο για κάποιους, η εγκράτεια. Όντως.
Μα για τους περισσότερους (είμαι σίγουρος πλέον!) η άγνωστή τους υγιής και θεοφιλής ενότητα. Η κατάφαση στην αγάπη και τον έρωτα, που θα πλουτίσει τη φτώχεια και όποια κρίση της ζωής τους.
Οι ομιλίες είναι ομιλίες. Και κρίνονται με ευκολία, παίρνοντας θετικά ή αρνητικά πρόσημα.
Το παιχνίδ ιόμως παίζεται στη ζωή, στο σπίτι, στα ιδιαίτερα δωμάτια. Εκεί να δούμε τι θα κάνουμε.
Ο Θεός να σου χαρίσει την ευτυχία που ζητάς, και που αξίζεις.
Το τίμημα γι’ αυτό το δώρο, το ξέρεις: θερμή προσευχή στο Χριστό της αγάπης, προσωπική αυτογνωσία, αγώνας αυθυπέρβασης και κατανόησης του άλλου. Συμφιλίωση με τον εαυτό σου, και μετάνοια.
Μετάνοια, διότι τόσα χρόνια δεν αγαπάς, και δεν ζεις αυτό που καλείσαι να ζήσεις.
Μετάνοια που δεν ακούς την ψυχή του ανθρώπου σου, που διαρκώς σου φωνάζει: πεινάω για την αγάπη σου, τη ζεστασιά σου, την αγκαλιά σου.
Την ηχητική επεξεργασία και μουσική επένδυση της εκπομπής αυτής, έκανε πάλι ο μουσικοσυνθέτης και ιεροψάλτης, Βασίλης Χατζηνικολάου, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.
Πηγή: romfea.gr
