Στις εποχές που ζούμε, το νευρικό μας σύστημα είναι μόνιμα σε κατάσταση άσχημη, επειδή δέχεται χιλιάδες ερεθίσματα. Οι περισσότεροι θυμώνουμε πάρα πολύ εύκολα και ο θυμός μας εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε οργή και από οργή σε βία. Μετά, όταν ηρεμούμε, αναρωτιόμαστε ποιος είναι αυτός ο «άγνωστος» που μπορεί να χειροδίκησε ή να έβρισε τον άλλον. Και μετά αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε εμείς οι ίδιοι και δεν το πιστεύουμε. Μην ξεχνάτε, οι περισσότεροι από εμάς κουβαλάμε μέσα μας έναν τεράστιο θυμό για όλους και για όλα. Αυτός ο θυμός ταμπουρώνεται μέσα μας και με την παραμικρή ευκαιρία αμολιέται σαν ένα τρελό ποτάμι που δεν έχει τέλος.
Να ξέρετε ότι οι ψυχολόγοι λένε ότι ο θυμός είναι η κρυμμένη μας δύναμη η οποία μεταμορφώνεται στο συναίσθημα αυτό και έπειτα εμείς ξεμένουμε από ενέργεια και δύναμη και δεν ξέρουμε τον λόγο. Όταν δηλαδή χρειαστεί να κάνουμε κάτι καλό για τον εαυτόν μας, εμείς δεν έχουν καθόλου ενέργεια για να στηρίξουμε μια νέα κατάσταση. Ο θυμός λοιπόν που δεν διοχετεύεται σωστά είναι η κρυμμένη μας δύναμη και οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε πρώτα και μετά να την χρησιμοποιήσουμε για το δικό μας όφελος.
Ο θυμός είναι μία παρεξηγημένη ενέργεια, την οποία την μαχόμαστε. Ο θυμός είναι η γεννήτρια ενέργειας στο σώμα μας, η οποία όταν συναντηθεί με τον έρωτα και γνωρίζουμε ακριβώς τον τρόπο χειρισμού της τότε αποκτάμε απόλυτα την δύναμη που χρειάζεται τόσο το σώμα αλλά και το Πνεύμα μας.
Ο θυμός είναι κι αυτός στο στόχαστρο, μία έννοια που την έχουμε κατατάξει στην κακή μεριά, αφού δεν μπήκαμε ποτέ στην διάθεση να αναζητήσουμε τι εστί θυμός.
Ο θυμός λοιπόν είναι η γεννήτρια μας, ο λόγος που δημιουργηθήκαμε τουλάχιστον ως προς την βιολογική μας υπόσταση. Ο θυμός είναι η δύναμη αυτή που όταν εκδηλωθεί μέσα από τον δρόμο του έρωτα ( όχι την πράξη, αλλά την ενέργεια του), τότε ο θυμός είναι ένα όπλο ισορροπίας.
Ο θυμός είναι ακριβώς όπως το μυϊκό μας σύστημα. Κάθε μας μυς είναι σε ετοιμότητα να σηκώσει ανάλογο βάρος. Το ανάλογο βάρος που μπορεί να σηκώσει ο κάθε μυς, για παράδειγμα το χέρι μας, γίνεται μετά από εξάσκηση.
Είτε θα έχουμε το χέρι μας εκπαιδευμένο μέσα από τα απλά καθημερινά μας όπως το να σηκώσουμε μία σακούλα με 2 κιλά πατάτες, να σηκώσουμε ένα πιάτο, να κινήσουμε το χέρι μας για να χτενίσουμε τα μαλλιά μας. Είτε θα εκπαιδεύσουμε το χέρι μας σε επιπλέον δρόμους, δηλαδή γυμναστικής, όπου εκεί το χέρι μας θα εκπαιδευτεί ανάλογα με το αντικείμενο της γυμναστικής.
Οι μυς μας λοιπόν εκπαιδεύονται από μας είτε μέσα από την απλή μας καθημερινότητα, είτε μέσα από την εκγύμνασή τους για επιπλέον κινήσεις. Το μυαλό μας ως συνεργάτης του κάθε μας μυ, είναι αυτό που θα μας βοηθήσει έτσι ώστε να γνωρίζουμε ακριβώς ποια δύναμη χρειαζόμαστε για να σηκώσουμε μία χαρτοπετσέτα από ένα καρπούζι. Άλλη δύναμη χρειάζεται η χαρτοπετσέτα και άλλη το καρπούζι. Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε χρήση τις ενέργειες ανάποδα, δηλαδή να βάλουμε την δύναμη για το καρπούζι για να σηκώσουμε την χαρτοπετσέτα και ανάποδα. Αυτή είναι η στάση μας η σωστή μέσα από την αντίληψη που έχουμε για να ξέρουμε που και με ποιο τρόπο θα διοχετεύσουμε την ενέργειά μας.
Οι μύες μας που φέραμε ως παράδειγμα λοιπόν τροφοδοτούνται από την ενέργεια – γεννήτρια του θυμού. Όχι με την έννοια που τον έχουμε μάθει ως τώρα τον θυμό, που αντιλαμβανόμαστε νεύρα, αλλά με την αυθεντική του δόνηση, το πείσμα και το πάθος ( όχι με την έννοια των 7 θανάσιμων παθών). Το πάθος και το πείσμα όταν ενεργοποιούνται από την καρδιά και την ψυχή δίνουν απίστευτη ενέργεια στο σώμα και απίστευτες δυνατότητες στο σώμα.
Το σώμα εκείνη τη στιγμή που από μόνο του μπορεί μέσα από την αυθεντική του υπόσταση να αναγνωρίσει ποια δύναμη χρειάζεται, θα την ενεργοποιήσει από μόνο του. Γι’ αυτό έχουμε δει γυναίκες, μαμάδες, όταν βλέπουν να κινδυνεύει το μικρό τους, να μπορούν να σηκώσουν ακόμη και ένα αυτοκίνητο μόνες τους. Που τη βρίσκουν άραγε την ενέργεια αυτή, την δύναμη αυτή ? Αφού το μυϊκό τους σύστημα μπορεί να μην είναι καν γυμνασμένο ? Μα φυσικά σε αυτή τη γεννήτρια, τον θυμό, ο οποίος ενεργοποιεί αυτόματα δυνάμεις και δυνατότητες υπερφυσικές.
Ο θυμός αποκτά την αρνητική του μορφή όταν αντί για αίσθηση μετατρέπεται σε συναίσθημα και αυτό συμβαίνει όταν ανακατευτεί το μυαλό μας, δηλαδή οι σκέψεις μας. Οι σκέψεις όταν «ανακατευτούν» στον θυμό χαμηλώνουν τις δονήσεις στο σώμα μας και το αποδυναμώνουν τελείως. Τότε το σώμα χάνει και αντισώματά του και ο άνθρωπος με χρόνιο θυμό+ σκέψεις αντιμετωπίζει σοβαρές ασθένειες και συναισθηματικές αλλά και σωματικές. Ο ίδιος βρίσκεται μέσα σε μία δύνη πόνου.
Όμως όταν μάθω αυτή την ενέργεια πάθους και πείσματος να την εξελίξω μέσα από την πηγή του έρωτα- ψυχή- αγάπη, τότε ενεργοποιείται ένας μηχανισμός που τον έχουμε δει να συμβαίνει. Σε ποιους ? Στους αναστενάρηδες, στους φακίρηδες, στους ανθρώπους που κάνουν extremes sports. Αυτοί οι άνθρωποι το θυμό διοχετεύουν και καταφέρνουν να κάνουν αυτά που κάνουν.
Χωρίς τον θυμό αυτόν ο άνθρωπος καταντά «νερόβραστος» χωρίς ψυχή. Η ψυχή λοιπόν για να κατέβει στην γη και για να γεννηθεί με τον θυμό- ενέργεια συνεργάστηκε, αλλιώς δεν θα έβρισκε την τόλμη να κατέβει.
Πώς θα την αναγνωρίσετε την ενέργεια αυτή ? Φοβάστε ότι δεν την έχετε ? Κι όμως την έχετε, είναι δεμένη με τα αντανακλαστικά σας. Ο θυμός είναι αυτός που σας βοηθάει να δράσετε εκείνες τις στιγμές σας. Η εγρήγορση αυτή από τον θυμό ξεκινάει. Έτσι όταν μάθω να τον ενεργοποιώ τον θυμό- γεννήτρια θα ξέρω πως θα επαναφέρω τις ενέργειες σε ισορροπία σε όλο μου το σώμα. Γιατί και το σώμα μας είναι απόλυτα ρυθμισμένο στον υγιή θυμό.
Θυμός = ρυθμός= σώμα γεμάτο ενέργεια και ισορροπία.
Αλλιώς ράθυμος = αρρυθμία σε όλο το σώμα. Σώμα χωρίς τον αυθεντικό του ρυθμό= νεκρωμένο σώμα.
Ο ρυθμός λοιπόν – θυμός =γεννήτρια, είναι η αιτία που όλα μας το σώμα είναι αρμονικό. Όταν η καρδιά συναντήσει τον θυμό ενέργεια δυναμώνει, οι πνεύμονες αναπτύσσονται, ο νους σταματά και έρχεται η επικοινωνία μας με τις εσωτερικές μας πηγές.
Ναι θα μου πείτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αυτή την ενέργεια την κάνουν χρήση για το κακό των άλλων. Συμφωνώ απόλυτα. Όμως δεν μπορώ να κατηγορήσω τη φωτιά που δημιουργήθηκε για να μας ζεσταίνει, επειδή κάποιοι θα την κάνουν χρήση, ως μέσον «εξουσίας ή εκφοβισμού» και θα κάψουν ότι βρουν μπροστά τους.
Οι ενέργειες είναι τόσο πολύ ανακατεμένες με το σωστό και το λάθος, που μόνο ατομικά ο καθένας μπορεί να δώσει την εξωτερίκευση τους με οδηγό τον έρωτα- ψυχή- αγάπη. Οι ενέργειες όσο είναι υπέρ του ανθρώπου, άλλο τόσο είναι και εναντίον του. Γι’ αυτό μας έχει δώσει ο δημιουργός μας την διάκριση και τον νου.
Όταν όμως διδάξω τον εαυτό μου μέσα από αυτές τις δονήσεις τόσο του θυμού, αλλά και του άγχους σε αυτό το κείμενο. Τότε θα δώσω άλλη διάσταση στο σώμα και στο πνεύμα μου.
