Δόξα στά μεγαλεῖα σου, Κύριε!

Πῶς καί πῦρ ὑπάρχεις βλύζων; 

Πῶς καί ὕδωρ εἶ δροσίζων;

Πῶς καί καίεις, καί γλυκαίνεις; 

Πῶς φθοράν ἐξαφανίζεις;

Πῶς θεούς ποιεῖς ἀνθρώπους; 

Πῶς τό σκότος φῶς ἐργάζῃ;

Πῶς ἀνάγεις ἐκ τοῦ ᾅδου;

Πῶς θνητούς ἐξαφθαρτίζεις;

Πῶς πρός φῶς τό σκότος ἕλκεις; 

Πῶς τήν νύκτα περιδράσσῃ;

Πῶς καρδίαν περιλάμπεις; 

Πῶς με ὅλον μεταβάλλεις;

Πῶς ἑνοῦσαι τοῖς ἀνθρώποις; 

Πῶς υἱούς Θεοῦ ἐργάζῃ;

Πῶς ἐκκαίεις σου τῷ πόθῳ; 

Πῶς τιτρώσκεις ἄνευ ξίφους;

Πῶς ἀνέχῃ; Πῶς βαστάζεις; 

Πῶς εὐθύς οὐκ ἀποδίδως;

Πῶς ὑπάρχων ἔξω πάντων, 

βλέπεις πάντων τά πρακτέα;

Πῶς μακράν ἡμῶν τυγχάνων, 

καθορᾷς ἑκάστου πρᾶξιν;

Δός ὑπομονήν σοῖς δούλοις, 

μή καλύψῃ τούτους θλῖψις.

Άγιος  Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

via