Ο ανιψιός μου ο Αλέξης είναι φοιτητής. Σε σχολή αρχιτεκτονικής αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το πατρικό του. Πρώτο έτος, πρώτη φορά μόνος σε άλλη πόλη, πρώτη φορά με “αριστερή” κυβέρνηση, πρώτη φορά ψήφισε στο δημοψήφισμα, πρώτη φορά που καθίσαμε, θείος με ανιψιό να μιλήσουμε, για τα σοβαρά, πέρα από τα συνήθη τυπικά δύο συγγενών που ανταμώνουν σπάνια. Οι ερωτήσεις του στακάτες και οι απαντήσεις μου ίσως λίγο σκληρές για ένα νέο παιδί, αλλά, μπορώ να πω ψέματα στον ανιψιό μου;
-Θείε, θα μπορέσω να βρω δουλειά, όταν αποφοιτήσω;
-Με τις συνθήκες που έχουμε τώρα, δύσκολο.
-Γιατί;
-Γιατί η κοινωνία αυτή τη στιγμή δε σε πολυχρειάζεται. Βασικά, χρειαζόμαστε ψήστες, σερβιτόρους, νοσηλευτές, καθαριστές, οδηγούς, αστυνομικούς και υπάλληλους σε κάποια καταστήματα. Η δική σου δουλειά, έχει πληγεί από την οικονομική κρίση, δύσκολα θα ορθοποδήσει.
-Αν δε βρω δουλειά σε αυτό που σπούδασα, αυτό δεν είναι αποτυχία;
-Όχι απαραίτητα, για μένα είναι επιλογή, ούτε εγώ άσκησα τη δουλειά που σπούδασα πρώτη. Αλλά, φοβάμαι, ότι εσύ δε θα έχεις επιλογή, θα αναγκαστείς να κάνεις ό,τι βρεις. Δεν ξέρω αν σε παρηγορεί, αλλά η δική σου μελλοντική ανεργία, πρωτίστως είναι αποτυχία του κράτους, που σε σπουδάζει και μετά δεν ξέρει τι να σε κάνει.
-Ένας φίλος μου, με πιο εύπορους γονείς, έφυγε στη μέση της χρονιάς και πήγε στην Αγγλία, σε άλλη Σχολή, με σκοπό να μείνει έξω αν τα καταφέρει. Μήπως να κάνω το ίδιο;
-Μου βάζεις δύσκολα. Δεν είμαι άξιος να σου πω τι να κάνεις στη ζωή σου, η ευθύνη της απόφασης είναι δική σου. Αν σου πω μείνε να ξαναχτίσουμε τη χώρα, θα πρέπει να ξέρω ότι υπάρχουν προοπτικές για αυτό. Αλλά η ζωή όλων μας είναι στα χέρια της κυβέρνησης και εδώ έχει να κάνει με το πόσο την εμπιστεύεσαι. Τι ψήφισες στο δημοψήφισμα;
-Όχι.
-Τότε μείνε.
-Κι αν δεν υπάρξει τίποτα;
-Μα ψήφισες όχι στην Ευρώπη για να μεταναστεύσεις;
-Ψήφισα όχι σε αυτούς τους γέρους που κυβερνούσαν μέχρι τώρα και μας χάλασαν τη ζωή.
–Αυτό είναι το προσωπικό σου όχι, όχι εκείνο του δημοψηφίσματος. Διεκδίκησε λοιπόν το μέλλον σου, από τον πρωθυπουργό που εμπιστεύεσαι.
–Μήπως να πάμε καλύτερα στη δραχμή; Μια χαρά δεν περνάγατε παλιά;
-Αν πάμε στη δραχμή θα βρεις καλύτερη δουλειά; Η καλοπέραση, που λες, έχει να κάνει με την εποχή. Η ζωή του 1985, σήμερα θα ήταν “ χαμοζωή” σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, είσαι στα δίκτυα όλη την ώρα και τα ξέρεις.
-Ο πατέρας μου πως πρόκοψε με σπουδές κατώτερες από τη δική μου;
-Με μέσο ρε Άλεξ. Όπως πολλοί τότε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν τίμιος και εργατικός. Μην κοιτάς που τον “τρέλαναν” στο δημόσιο. Θες να κερδίσεις κάτι με τον κόπο σου ή να στο χαρίσει ένας άλλος; Θες να εκτιμάς τη δουλειά σου και να είσαι χρήσιμος και δημιουργικός ή να μπεις στο κοπάδι;
-Κοτζάμ βουλευτής είσαι, ρε θείε, κάντε κάτι για τη γενιά μου, τι θα κάνουμε, ώρες – ώρες μου έρχεται να τα σπάσω όλα.
-Να σου πω κάτι; Κι εμένα.
-Με δουλεύεις;
-Καθόλου αγαπητέ μου ανιψιέ. Αλλά για να προκόψεις, πρέπει να οραματιστείς εσύ το μέλλον σου και να το διεκδικήσεις. Πες μου τι κτήρια θέλεις να σχεδιάσεις; Υπάρχει κάτι που θέλεις να αλλάξεις στη γειτονιά σου, στην πόλη σου; Η καθημερινότητά σου θες να εξαρτάται από σένα ή από μένα; Θες στ’ αλήθεια, να σε βολέψω εγώ κάπου και να μου έχεις υποχρέωση; Είναι αυτό αξιοπρεπές;
Ο ανιψιός σιώπησε. Ήπιαμε λίγο από το καφεδάκι μας. Ύστερα με ρώτησε ξανά:
-Έχεις καμιά συμβουλή να μου δώσεις;
-Άντε πάλι. Ναι! Μην ακούς αυτούς που σου δίνουν συμβουλές!
-Αισθάνομαι μόνος ρε θείε, βοήθα λίγο.
-Είσαι χρήσιμος σε κάποιους, πέρα από τους γονείς σου που σε αγαπάνε; Νοιάζεσαι για τους άλλους; Είσαι αυτάρκης, όχι οικονομικά, να μαγειρέψεις για τον εαυτό σου, να αποφασίζεις χωρίς τη γνώμη των δικών σου; έχεις δίψα για το καινούριο; Θες να εξερευνήσεις, να μάθεις από τους άλλους, να εμπνευστείς; Θες να είσαι πρακτικός και συγκεκριμένος ή να αοριστολογείς; Έχεις πείσμα για αυτήν την ταλαιπωρημένη πατρίδα; Σέβεσαι τον κόπο και τη διαδρομή των άλλων; Σκέφτεσαι θετικά; Ή γουστάρεις κραυγές και μπούγιο; Μπορείς να είσαι ψύχραιμος; Μην ξεχνάς ότι έχεις τη μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου, τη νεότητά σου. Αν τα ναι σου είναι πιο πολλά από τα όχι, μη φοβάσαι τίποτα ρε. Κι εγώ θα είμαι εδώ, όπως και οι δικοί σου.
-Τι εννοείς θα είσαι εδώ;
-Για να σε ακούω και να συζητάμε για ό,τι θες, τι νόμισες;
Δεν ξέρω αν γεφύρωσα το χάσμα των γενεών μας. Τουλάχιστον έκανα μια μικρή προσπάθεια. Μίλησα περισσότερο από αυτόν, την άλλη φορά όμως, κάτι μου λέει, ότι θα συμβεί το αντίθετο.
___________
~ Νίκος Ορφανός , βουλευτής του Ποταμιού, και επαγγελματίας ηθοποιός από το 1989.
Πηγή: aixmi.gr
