"Αν κοιτάξεις τι έχεις στη ζωή, θα έχεις πάντοτε περισσότερα. Αν επικεντρώνεσαι στο τι ΔΕΝ έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά.''
Δύσκολες στιγμές για να πιστεύουμε σε λόγια που ακούγονται από άτομα που βρίσκονται πολύ μακριά από την δική μας πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, η έμπνευση, το φωτεινό παράδειγμα και η εσωτερική δύναμη είναι περισσότερες χρήσιμες όταν η ζωή σε γονατίζει. Τότε είναι που πρέπει να βρεις τα ψυχικά αποθέματα και τη δύναμη να ξανασηκωθείς στα πόδια σου. Να δεις την ελπίδα μέσα στη ζοφερή κατάσταση και στα "αδιέξοδα" που δυστυχώς περιήλθαμε.
Πάντα υπάρχει ελπίδα όταν δεν χάνουμε τον εαυτό μας και όταν χρησιμοποιούμε και παλεύουμε έστω και με τα ολίγα που διαθέτουμε. Το να παγώσουμε και να μείνουμε παράλυτοι δεν θα μας ωφελήσει. Πρέπει να προσαρμοστούμε, να ανασυνταχτούμε και να βρούμε τρόπους να ξαναμπούμε σε θετική τροχιά. Το πως μπορεί να είναι διαφορετικό για τον καθένα μας. Και σίγουρα το περιβάλλον επηρεάζει τα πάντα. Όμως και ο πολεμιστής έχει δύναμη και πρέπει να την δείξει στα δύσκολα. Αποδεικνύεται ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο και ότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Η ζωή είναι γεμάτη αναποδιές. Το θέμα είναι εμείς πως τις αντιμετωπίζουμε και τι κάνουμε όταν ορθώνονται μπροστά μας. Μπορεί να νοιώθουμε αδύναμοι αρκετές φορές από τα γεγονότα που μας ξεπερνούν. Παρόλα αυτά εμείς θα πρέπει να αναλαμβάνουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αντιστοιχεί και να κάνουμε το δικό μας κουμάντο. Μην παραχωρούμε τη δύναμή μας ασυλόγιστα. Και ας μην περιμένουμε πολλά από τους άλλους τους μεν και τους δε.
Θα αλλάξουμε;
Δικαίωμά μας είναι να αλλάξουμε ρότα!
Και εκεί να κάθεσαι και να απολαμβάνεις το μεγαλείο της φύσης. Και να αφήνεις την ενέργεια της θάλασσας, του ήλιου και του αγέρα να ηρεμούν το μυαλό σου και να ημερεύουν την καρδιά σου.
Και να στοχάζεσαι. Να σκέφτεσαι τι πραγματικά αξίζει σε αυτό τον κόσμο. Να αναλογίζεσαι αν το καθημερινό κυνήγι της επιτυχίας και της κοινωνικής ανέλιξης αξίζει της θυσίες. Αν αξίζει να χάνουμε τόσες ομορφιές που μας παρέχονται δωρεάν.
Σίγουρα η ζωή θέλει ισορροπία. Δεν μπορείς να είσαι συνεχώς σαν τον τζίτζικα αραγμένος αλλά ούτε και σαν το μυρμήγκι εργασιομανής. Όμως δυστυχώς οι ρυθμοί, οι ανάγκες και οι φιλοδοξίες μας πολλές φορές μας σπρώχνουν μονόπαντα και καταλήγουμε να τρέχουμε αδιάκοπα από το πρωί ως το βράδυ. Δεν βλέπουμε τα χρώματα της ανατολής, δεν ακούμε τα πουλιά, δεν μυρίζουμε τα άνθη. Δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τι πραγματικά μετράει στη ζωή. Τρέχουμε συνεχώς προς κάποιο άπιαστο τέρμα. Και κάποια μέρα αντιλαμβανόμαστε, σαν να μας χτύπησε κεραυνός, ότι ούτε ο στόχος είναι ελκυστικός αλλά ούτε και το ταξίδι χαρήκαμε.
Ας βρίσκουμε λίγο χρόνο για να ξεδιαλέγουμε τα θέλω της ζωής μας. Ας ξεχωρίζουμε τι μετράει και τι όχι. Ας έχουμε προτεραιότητες και διαχωριστικά φίλτρα. Μην αφήνουμε να εισβάλουν σκουπίδια στο μυαλό, στη ψυχή και στο σώμα μας. Μην αφήνουμε τα όνειρά των άλλων να μας επιβάλλονται. Ας βρούμε μια γωνιά όπου μπορούμε να φιλοσοφήσουμε τη ζωή. Ας εξετάσουμε το δρόμο που πήραμε. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τον πάμε μέχρι το τέλος. Και δικαίωμα μας είναι να αλλάξουμε πορεία, να αλλάξουμε ρότα.
