Η θλιμμένη μοναχική κυρία μου είπε ότι το βασικό πρόβλημα της είναι ότι δεν έχει καθόλου φίλους.
-Αν ήσουν κάποιος άλλος θα θεωρούσες τον εαυτό σου ενδιαφέρον άτομο για να του κάνεις παρέα; την ρώτησα.
-Όχι ! μου απάντησε μελαγχολικά κι είδα στα μάτια της ότι δεν είχε σκεφτεί ποτέ αυτή την ερώτηση.
Αν πιστεύεις ότι η μοναξιά μπορεί να θεραπευτεί με το να έχεις απλώς κάποιον κοντά σου, πιθανότατα δε θα είσαι όσο εκλεκτικός θα έπρεπε. Ήμουν κι εγώ έτσι. Ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι τι είδους ανθρώπους θα μπορούσες να ανεχτείς, μόνο και μόνο για να μην είσαι μόνος σου. Ξέρω καλά. Το έχω κάνει κι εγώ…
Αν δε γνωρίζεις και δε συμπαθείς τον εαυτό σου, αυτό σημαίνει πως όταν είσαι μόνος σου είσαι υποχρεωμένος να κάνεις παρέα με έναν άγνωστο που δε σου πολυαρέσει κιόλας. Αντί να περιπλέξεις ακόμα περισσότερο το πρόβλημα τραβολογώντας κι άλλους ανθρώπους που δε γνωρίζεις και δε σου αρέσουν, γιατί να μη πιάσεις φιλίες με τον εαυτό σου;
Στην πορεία θα ανακαλύψεις μια διασκεδαστική ειρωνεία: όσο περισσότερο απολαμβάνεις τη συντροφιά του εαυτού σου τόσο περισσότερο οι άλλοι άνθρωποι θα θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σου. Όταν παραπονιέσαι για το πόση μοναξιά και κατάθλιψη νιώθεις είναι σαν να διαλαλείς το πόσο πληκτική παρέα είσαι. Ποιος θα ήθελε να γίνει φίλος με έναν τέτοιο άνθρωπο; Το πολύ πολύ να σου κάνει παρέα κανένας καταθλιπτικός για να μοιραστείτε τη μιζέρια σας… Όταν είναι φανερό ότι νιώθεις άνετα όταν είσαι μόνος σου, οι άνθρωποι παίρνουν το μήνυμα ότι είσαι ένα ενδιαφέρον άτομο, κι αυτό τους κεντρίζει το ενδιαφέρον να σε γνωρίσουν από κοντά. Μη προσποιείσαι όμως… δε θα πιάσει!
Το μόνο που χρειάζεται είναι μια απαλή ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση για να πάρεις μπρος, καθώς και μια υπενθύμιση ότι το να γίνεις φίλος με τον εαυτό σου είναι και πιο εύκολο και πιο φτηνό από το να πιάσεις φιλίες με οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. Δε χρειάζεται να συντονίσεις το πρόγραμμά σου με κανενός άλλου, άσε που γλιτώνεις και τη βενζίνη!
