Κάθε άνθρωπος, αυτός ο ίδιος, είναι απόλυτα υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν φταίει ούτε ο διάβολος, ούτε η κοινωνία, ούτε οι περιστάσεις. Γιατί, αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα, στις όποιες συνθήκες ζει, μπορεί όμως να είναι αξιοπρεπής. Αυτό δεν μπορεί να του το αφαιρέσει κανένας. Εκτός, αν ο ίδιος πουλήσει την αξιοπρέπειά του για τριάντα ψίχουλα.
*
Ό,τι αποδεικνύεται λογικά ισχύει, κι είναι αληθινό, στο επίπεδο της λογικής σκέψης. Αυτό σημαίνει ότι είναι και πραγματικό; Μήπως είναι το πραγματικό που θα έπρεπε να καθορίζει την λογική; Αλλά αυτό θα απαιτούσε μι εμπειρία ανώτερη από αυτήν της σκέψης, κι αυτά είναι δύσβατα ύψη για τους ανθρώπους.
*
Όταν ο Θεός Μιλά στα Βάθη της Ψυχής μας, δηλαδή της Εσωτερικής Ύπαρξής μας, όλες οι φωνές της αμφιβολίας χάνονται στην σιωπή. Η Παρουσία του Θεού είναι Βίωμα, κι όχι διανοητική γνώση. Είναι βεβαιότητα όχι κάποια λογική αλήθεια.
*
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι αίτιο της κακίας του ανθρώπου είναι η άγνοια, ή το προσωποποιημένο κακό, ή οτιδήποτε άλλο, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι κάθε πράξη έχει συνέπειες σε αυτόν που την κάνει (όποια κι αν θέλουμε να λέμε ότι είναι τα αίτια).
*
Η μεγαλοσύνη μπορεί να παραβλέπει τα σφάλματα. Αλλά η Δικαιοσύνη ακολουθεί τον νόμο της αιτίας-αποτελέσματος. Έτσι υπάρχει Ισορροπία στο Σύμπαν.
*
Ο Θεός Είναι Τόσο Φανερός για όποιον έχει τα μάτια της ψυχής του, της εσωτερικής ύπαρξής του, ανοιχτά. Τον Αγγίζει, κι έτσι δεν χρειάζεται να ψάξει τίποτα. Αυτοί που αναρωτιούνται και ψάχνουν στην πραγματικότητα περιπλανιούνται στα σκοτάδια της ψυχής τους.
*
Υπάρχουν αλήθειες που προορίζονται για λίγους και δεν μπορούν να τις δεχτούν οι πολλοί. Κι υπάρχουν και ψέματα που μπορούν να πληγώσουν και τον πιο Σοφό. Μόνο η Ταπεινότητα μας Δείχνει τον Δρόμο. Μόνο η Αγάπη της Αλήθειας μας Οδηγεί στο Φως.
