Το χάρισμα του να γίνεσαι αόρατος είναι μια από τις πιο δυνατές επιθυμίες του ανθρώπου και αυτό φαίνεται από τα αρχαία χρόνια. Ένας από τους μύθους που συναντάμε στην αρχαία μυθολογία μας είναι η σκούφια του Άδη, που άμα τη φόραγες σε έκανε αόρατο!
Αυτήν την σκούφια τη δανείζονταν συχνά πυκνά πολλοί ήρωες και θεοί για να κάνουν τις δουλειές τους στο σκοτάδι! Για παράδειγμα ο Περσέας, φορώντας αυτήν την σκούφια επιτέθηκε στη Μέδουσα που δεν μπορούσε να τον δει κι έτσι της έκοψε το κεφάλι.
Πώς όμως μπορούμε να γίνουμε αόρατοι; Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε πώς βλέπουμε! Βλέπουμε τα αντικείμενα γύρω μας γιατί φως (από τον Ήλιο, από λάμπες κτλ) πέφτει πάνω τους, ανακλάται και φτάνει μέχρι τα μάτια μας. Χωρίς φως, σε έναν σκοτεινό χώρο για παράδειγμα, δεν μπορούμε φυσικά να δούμε τίποτα! Όχι γιατί μέσα δεν υπάρχει τίποτα.
Μπορεί να είναι γεμάτος πράγματα. Αλλά αν δεν υπάρχει έστω μια μικρή φωτεινή πηγή να ρίξει φως πάνω σε αυτά τα πράγματα, τότε τα μάτια μας, που είναι απλά συλλέκτες φωτός, δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους! Και δεν βλέπουμε τίποτα!
Για να γίνει λοιπόν κάποιος αόρατος, θα πρέπει να βρει έναν τρόπο το φως που πέφτει πάνω του και ανακλάται να μην φτάσει στα μάτια μας. Ή να το εμποδίσει να πέσει πάνω του εξ’ αρχής! Πρέπει δηλαδή να διακόψει με κάποιον τρόπο την πορεία του και τότε… ΠΑΦ! Θα χαθεί από τα μάτια μας!
Εμποδίζοντας το φως να πέσει πάνω μας.
Αυτό είναι εφικτό με τα μετά-υλικά! Αυτά είναι μια κατηγορία υλικών που βρίσκονται προς το παρόν σε πειραματικό στάδιο. Είναι κράματα και συνδυασμοί υλικών όπως πυρίτιο, ασήμι, χαλκός και υαλοβάμβακας.
Χρησιμοποιώντας τα σωστά, βρίσκοντας την σωστή γεωμετρία και τον κατάλληλο συνδυασμό τους και φτιάχνοντας τελικά μια διάταξη από αυτά, μπορούμε να καταφέρουμε το φως να λυγίσει και οι ακτίνες του φωτός να περάσουν γύρω από αυτή τη διάταξη και τελικά να επανενωθούν μπροστά της, όπως ακριβώς το ποτάμι κυλάει γύρω από ένα βράχο και ενώνεται ξανά μπροστά του.
Με αυτόν τον τρόπο το φως αγνοεί τη διάταξη των μετά-υλικών και κανείς δεν θα μπορεί να μας δει αν στεκόμαστε π.χ. πάνω της. Βέβαια προς το παρόν αυτή η μέθοδος δεν μας κάνει τελείως αόρατους, αλλά δουλεύει μόνο για ορισμένες ακτινοβολίες (δηλαδή δεν θα γίνουμε τελείως αόρατοι, αλλά θα γίνουμε αόρατοι μόνο αν μας κοιτάνε μέσα από συγκεκριμένα φίλτρα). Επίσης πρέπει να μείνουμε ακίνητοι για να γίνουμε αόρατοι με αυτή τη μέθοδο, γιατί αν κινηθούμε χαλάει η γεωμετρία και χαλάνε όλα.
Επίσης, πρέπει να έχουμε πολύ πολύ μικρές διαστάσεις για να τα καταφέρουμε!
Όμως πάνω στον τομέα των μετά-υλικών γίνονται συνέχεια νέες προσπάθειες και νέα πειράματα και δεν ξέρουμε τί μας επιφυλάσσει το μέλλον!
Όμως πάνω στον τομέα των μετά-υλικών γίνονται συνέχεια νέες προσπάθειες και νέα πειράματα και δεν ξέρουμε τί μας επιφυλάσσει το μέλλον!
Εμποδίζοντας το φως αφού πέσει πάνω μας να φτάσει στα “μάτια” των άλλων…
Αυτή είναι η μέθοδος της τεχνολογίας stealth. Με αυτόν τον τρόπο δηλαδή εξαφανίζονται τα αεροπλάνα από τα ραντάρ!
Τα ραντάρ είναι συσκευές που στέλνουν ραδιοκύματα (Ο Ήλιος στέλνει στη Γη ένα μεγάλο φάσμα ακτινοβολιών, από το οποίο εμείς μπορούμε να διακρίνουμε μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι. Όλα τα υπόλοιπα είναι ακτινοβολίες, δηλαδή φως, που δεν μπορούμε να το δούμε. Τα ραδιοκύματα ανήκουν σ’ αυτήν ακριβώς την κατηγορία).
Αυτά τα ραδιοκύματα ανακλώνται πάνω σε κάθε αντικείμενο που υπάρχει στην ακτίνα δράσης των ραντάρ και μετά επιστρέφουν σε αυτά. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα ραντάρ ανιχνεύουν όλα τα αντικείμενα μιας περιοχής κι όχι μόνο την ύπαρξή τους, αλλά κι άλλα πράγματα, όπως το πού βρίσκονται αυτά τα αντικείμενα ακριβώς.
Τα αεροπλάνα stealth όμως είναι κατασκευασμένα από ένα υλικό με περίεργες γωνίες και ιδιότητες και αφού πέσουν πάνω του τα ραδιοκύματα τα διώχνει, τα ανακλά σε άσχετες κατευθύνσεις κι έτσι αυτά δεν επιστρέφουν στο ραντάρ! Έτσι το ραντάρ δεν μαθαίνει ποτέ ότι εκεί υπάρχει ένα αεροπλάνο!
Κλέβοντας τη δόξα του χαμαιλέοντα.
Ας μην ξεχνάμε και την ευγενή τέχνη του καμουφλάζ… Αν ο χαμαιλέοντας γίνεται αόρατος παίρνοντας ακριβώς την ίδια απόχρωση με τον κορμό του δέντρου που είναι από πίσω του, τότε γιατί να μην μπορούμε κάπως να το καταφέρουμε κι εμείς;
Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκαν οι άνθρωποι που είχαν την ιδέα να φτιάξουν έναν αόρατο μανδύα και πέρασαν αμέσως από την σκέψη στην πράξη! Φανταστείτε ένα πουκάμισο που έχει πάνω του ενσωματωμένες κάμερες.
Οι κάμερες τραβάνε την εικόνα που υπάρχει γύρω μας και την προβάλλουν πάνω στο πουκάμισο. Οπότε, όποιος το φοράει γίνεται αόρατος, γιατί οι υπόλοιποι βλέπουν τί υπάρχει πίσω του, λες και το σώμα του δεν υπάρχει!
