Πείθουμε τον εαυτό μας ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη όταν παντρευτούμε, κάνουμε παιδιά, μετά κι’άλλα παιδιά. Μετά αγχωνόμαστε όταν τα παιδιά είναι μικρά και λέμε ότι θα αισθανόμαστε πιο ασφαλή όταν μεγαλώσουν.
Αργότερα, είμαστε προβληματισμένοι για το πώς θα πρέπει να φερθούμε όταν γίνουν έφηβοι. Θα είμαστε σίγουρα πολύ χαρούμενοι μόλις περάσει αυτή η περίοδος.
Λέμε στον εαυτό μας ότι η σχέση θα βελτιωθεί όταν ο/η σύζυγος τα βρει με τον εαυτό του/της ή όταν θα αγοράσουμε καλύτερο αυτοκίνητο, να κάνουμε μερικά ταξιδάκια και όταν βγούμε στην σύνταξη.
Όμως η αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το να είμαστε χαρούμενοι στο εδώ και το τώρα. Αν όχι τώρα, πότε;
Η ζωή σου θα είναι πάντα γεμάτη με προκλήσεις. Το καλύτερο από όλα είναι να το παραδεχθείς και να αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος έτσι και αλλιώς.
Μία από τις αγαπημένες μου φράσεις είναι αυτή του Alfred D. Souza. Είπε, “ Για πολλά πάρα πολλά χρόνια πίστευα ότι η ζωή θα ξεκινούσε σύντομα – η πραγματική ζωή. Αλλά πάντα υπήρχε ένα εμπόδια στο δρόμο, κάτι που έπρεπε πάντα να γίνει πρώτα, κάποια δουλειά να ολοκληρωθεί η κάποιο γραμμάτιο να πληρωθεί. Τότε επιτέλους θα ξεκινούσε η πραγματική ζωή. Κάποια μέρα ξημέρωσε και τότε κατάλαβα ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η πραγματική μου ζωή.”
Αυτή η οπτική με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν υπάρχει ο μαγικός δρόμος προς την ευτυχία. Η ίδια η ευτυχία είναι ο δρόμος. Οπότε, να δίνεις αξία σε κάθε στιγμή και να της δίνεις μεγαλύτερη αξία όταν την μοιράζεσαι με κάποιον, κάποιον σημαντικό για σένα και να θυμάσαι ότι αυτή η στιγμή δεν περιμένει.
Οπότε, σταμάτα να περιμένεις πότε θα τελειώσεις το σχολείο η πότε θα πας στο σχολείο, μέχρι να δεις στην ζυγαριά ότι έχεις χάσει μερικά κιλά, μέχρι να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά σου, μέχρι να βρεις την επόμενη καλύτερη δουλειά, πότε θα βγεις στην σύνταξη, πότε θα παντρευτείς, πότε θα χωρίσεις, πότε θα έρθει η Παρασκευή βράδυ, πότε θα είναι Κυριακή πρωί, πότε θα αγοράσεις καινούργιο αυτοκίνητο ή σπίτι, όταν θα ξεχρεωθεί το σπίτι ή το αυτοκίνητο, πότε θα έρθει η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας, την πρώτη του μηνός, μέχρι να πεθάνεις, μέχρι να αναγεννηθείς και να καταλάβεις ότι δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το τώρα για να είσαι χαρούμενος.
Η χαρά είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός.
Δούλευε σαν να μην χρειάζεσαι τα χρήματα,
Αγάπα σαν να μην πρόκειται ποτέ να πληγωθείς,
Χόρευε σαν να μην σε βλέπει κανείς.
Η ύπαρξη έχει δώσει σε καθένα από εμάς ένα “χάρισμα”. Γνωρίζεις άραγε το δικό σου;
via
