Όσοι είναι οι άνθρωποι, τόσες είναι και οι εντυπώσεις τους για εσένα.
Ο ένας θα σε θαυμάζει, ο άλλος θα σε λυπάται, ο παράλλος θα σε θεωρεί
ψωνάρα, τρελό, φαντασιόπληκτο, σχιζοφρενή, καλό, έξυπνο, όμορφο,
άσχημο κλπ... δεν έχει τελειωμό όλο αυτό, όσο το τρέφεις μέσα σου.
Η φυσική μας ζωή στηρίζεται στην αδυναμία μας να γνωρίσουμε τον
Εαυτό μας και προσπαθούμε να βρούμε την ταυτότητά μας μέσω των
εντυπώσεων των άλλων...
Η αγωνία μας να προβάλλουμε προς τα έξω μια αποδεκτή εικόνα δεν
τελειώνει ποτέ...
Είναι ένα μόνιμο άγχος που διακατέχει τον άνθρωπο, που βιώνει την ζωή
του με συναισθηματική ανωριμότητα.
Η αποδοχή από τους άλλους είναι ένα σακούλι που δεν γεμίζει ποτέ, γιατί
ότι βάζεις εκεί, τα αφαιρείς διπλά από την Ψυχή σου...
