«Από τα βάθη της καρδιάς μου φώναξα δυνατά προς εσένα Κύριε, Κύριε άκουσε τη φωνή μου» (Ψαλμ. 129, 1).
Τι σημαίνει «από τα βάθη»;
Όχι απλώς με το στόμα ούτε απλώς με τη γλώσσα μου, διότι τα λόγια ξεχύνονται και όταν ακόμη η σκέψη μας πλανιέται˙ αλλά από τα βάθη της καρδιάς, με πολλή φροντίδα και προθυμία, από αυτά τα θεμέλια της διάνοιάς μου.
Διότι τέτοιες είναι οι ψυχές εκείνων που ζουν μέσα στις θλίψεις˙ συγκινούν ολόκληρη την καρδιά, καλώντας τον Θεό με πολλή κατάνυξη˙ και γι’ αυτό βέβαια εισακούονται.
Τι σημαίνει «από τα βάθη»;
Όχι απλώς με το στόμα ούτε απλώς με τη γλώσσα μου, διότι τα λόγια ξεχύνονται και όταν ακόμη η σκέψη μας πλανιέται˙ αλλά από τα βάθη της καρδιάς, με πολλή φροντίδα και προθυμία, από αυτά τα θεμέλια της διάνοιάς μου.
Διότι τέτοιες είναι οι ψυχές εκείνων που ζουν μέσα στις θλίψεις˙ συγκινούν ολόκληρη την καρδιά, καλώντας τον Θεό με πολλή κατάνυξη˙ και γι’ αυτό βέβαια εισακούονται.
Οι προσευχές αυτού του είδους έχουν μεγάλη δύναμη˙ δεν ανατρέπονται, ούτε κλονίζονται, και αν ακόμη επιτεθεί με μεγάλη ορμή ο διάβολος.
Και όπως ακριβώς ένα ισχυρό δένδρο, που έχει απλωμένη τη ρίζα του βαθειά μέσα στη γη και σφίγγει το χώμα της, αντιστέκεται σε κάθε ορμή των ανέμων, ενώ εκείνο που έχει τις ρίζες του στην επιφάνεια της γης, μόλις φυσήξει ένα μικρό αεράκι κλονίζεται και σωριάζεται στη γη˙ το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή˙ εκείνη που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής και ανεβαίνει από τα κάτω προς τα επάνω, και αν ακόμη εμφανισθούν αμέτρητες σκέψεις, και αν ακόμη ορμήξει ολόκληρη η παράταξη του διαβόλου, παραμένει ακατάπαυστη και αμετάτρεπτη, χωρίς να υποχωρεί˙ ενώ εκείνη που βγαίνει από το στόμα και τα χείλη και δεν ανεβαίνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς, ούτε στον Θεό μπορεί να ανεβεί από την αδιαφορία εκείνου που προσεύχεται.
Και όπως ακριβώς ένα ισχυρό δένδρο, που έχει απλωμένη τη ρίζα του βαθειά μέσα στη γη και σφίγγει το χώμα της, αντιστέκεται σε κάθε ορμή των ανέμων, ενώ εκείνο που έχει τις ρίζες του στην επιφάνεια της γης, μόλις φυσήξει ένα μικρό αεράκι κλονίζεται και σωριάζεται στη γη˙ το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή˙ εκείνη που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής και ανεβαίνει από τα κάτω προς τα επάνω, και αν ακόμη εμφανισθούν αμέτρητες σκέψεις, και αν ακόμη ορμήξει ολόκληρη η παράταξη του διαβόλου, παραμένει ακατάπαυστη και αμετάτρεπτη, χωρίς να υποχωρεί˙ ενώ εκείνη που βγαίνει από το στόμα και τα χείλη και δεν ανεβαίνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς, ούτε στον Θεό μπορεί να ανεβεί από την αδιαφορία εκείνου που προσεύχεται.
Διότι αυτόν που προσεύχεται με τον τρόπο αυτόν, μόλις συμβεί κάποιος χτύπος, τον απέσπασε˙ μόλις γίνει κάποιος θόρυβος, τον απομάκρυνε από την προσευχή˙ και το στόμα ομιλεί, ενώ η καρδιά είναι άδεια και η διάνοια έρημη.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Πηγές:eisdoxantheou-gk.blogspot.gr- askitikon.eu
Πηγές:eisdoxantheou-gk.blogspot.gr- askitikon.eu
