Ξέρω ένα κορίτσι που πιστεύει ακόμη στην αγάπη,
αθώα αγάπη, αδιαπραγμάτευτη,
χωρίς όρια, χωρίς όρους, ατέρμονη,
σαν ήλιος καλοκαιριού, αγάπη
ατέρμονη, βαθιά, αιώνια,
μονό έτσι είναι η πραγματική αγάπη,
σ' αυτήν πιστεύει το κορίτσι που ξέρω.
Κάθε πρωί ξεκινά για τη δουλειά,
χάνεται μέσα στο κόσμο, στο μετρό, στους δρόμους,
γκρι σκυφτοί αγέλαστοι άνθρωποι.
Ξεχωρίζει απο μακριά,
κρατεί πάντα ένα κόκκινο μπαλόνι.
Μόνο αν έχετε γνωρίσει τη πραγματική αγάπη,
μπορείτε να δείτε το μπαλόνι της,
στο παρελθόν νόμισε γνώρισε αγάπες,
αλλά ήταν απλά μικρές ιστορίες με τέλος,
αλλά τώρα νιώθει ότι ζει την μεγάλη,
αυτή που δεν εχει τέλος.
Τα μάτια της λάμπουν και υγραίνονται
όταν περιγράφει την αγάπη της.
Ε! ψιτ! γλυκό κορίτσι;
Δε ξέρω ποια αγάπη κρατά για πάντα...
αλλά πιστεύω και εγώ στην αγάπη που νιώθεις!
Σε παίρνω από το χέρι,
και σου κάνω παρέα τα βραδάκια
που νιώθεις το ένα κομμάτι σου να λείπει...
Έτσι νιώθω και εγώ,
ότι σε αυτόν τον πλανήτη, υπάρχουν κι αλλά παιδιά,
που πιστεύουν σ αυτήν την αγάπη
και τώρα που ακούς αυτό το τραγούδι,
ξέρω πως χαμογελάς γλυκά.
