Η επιθανάτια εμπειρία συμβαίνει όταν οι κβαντική ουσίες που αποτελούν την ψυχή
εγκαταλείψουν το νευρικό σύστημα και εισάγονται στο σύμπαν γενικότερα,
σύμφωνα με μια αξιόλογη θεωρία που προτείνεται από τους δύο διαπρεπείς
επιστήμονες.
Η ιδέα τους πηγάζει από την αντίληψη του εγκεφάλου που είναι σαν ένας
βιολογικός υπολογιστής, «με 100 δισεκατομμύρια νευρώνες και τις
συναπτικές συνδέσεις τους, που ενεργούν ως δίκτυα πληροφόρησης», οι
οποίες μπορούν να παραμείνουν στο σύμπαν, ακόμη και μετά το θάνατο,
εξηγώντας τις αντιλήψεις εκείνων που είχαν σχεδόν μία εμπειρία θανάτου.
Ο Αμερικανός Dr Stuart Hameroff και ο Βρετανός φυσικός Sir Roger
Penrose ανέπτυξαν αυτή την κβαντική θεωρία της συνείδησης υποστηρίζοντας
ότι οι ψυχές μας περιέχεται μέσα σε δομές που ονομάζονται μικροσωληνίσκοι που ζουν μέσα στα κύτταρα του εγκεφάλου μας.
Σε μια επιθανάτια εμπειρία οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική
τους κατάσταση, αλλά οι πληροφορίες στο εσωτερικό τους δεν
καταστρέφονται. Ή σε απλούς όρους, η ψυχή δεν πεθαίνει αλλά επιστρέφει στο σύμπαν.
Έτσι, είναι δεκτό ότι οι ψυχές μας είναι περισσότερο από την
αλληλεπίδραση των νευρώνων στον εγκέφαλο. Στην πραγματικότητα
κατασκευάζονται από την ίδια τη δομή του σύμπαντος – και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου.
Ας πούμε ότι η καρδιά σταματά να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει, τότε
οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση αλλά η κβαντική
πληροφορία εντός των μικροσωληνίσκων δεν καταστρέφεται, δεν μπορεί να
καταστραφεί, διανέμεται και διαχέεται στο σύμπαν γενικότερα.
Εάν ο ασθενής έχει αναβιώσει, από αυτή την κατάσταση τότε οι
κβαντικές πληροφορίες μπορεί να πάνε πίσω στους μικροσωληνίσκους και ο
ασθενής λέμε ότι είχε μια εμπειρία κοντά στο θάνατο.Σε περίπτωση όμως
θανάτου του ασθενούς, η κβαντική πληροφορία μπορεί να υπάρξει έξω από το
σώμα του επ “αόριστον – ως ψυχή.
Περισσότερα ΕΔΩ
Πηγή
via
