Ανέκαθεν με γοήτευε αυτό που αποκαλούμε «Dark fantasy» και «λογοτεχνία τρόμου». Το κείμενο αυτό όμως δεν αφορά τη μάχη του καλού με το κακό, ούτε τους μύθους που χάνονται στα βάθη των αιώνων στα βουνά της Ανατολικής Ευρώπης μιλώντας για τον ίδιο τον Δράκουλα.
Φωτογραφίζει αντιθέτως, τον βαμπιρισμό ως το “δήθεν” σκοτάδι που κρύβουν ορισμένοι άνθρωποι μέσα τους και που είναι ξεκάθαρο πλέον στο νεκροζώντανο καθρέφτη της εποχής μας.
Τον τελευταίο καιρό, το κακό έχει παραγίνει. Άνθρωποι πολλών προσωπείων κατέχουν το χάρισμα να απομυζούν την ενέργεια άλλων που παρά τα όποια προβλήματά τους, αποπνέουν θετική αύρα. Ανίερα όντα, άνθρωποι αρνητικοί, μίζεροι, παρτάκηδες και αγενείς σε περιμένουν στη γωνία με μία θηλιά στο χέρι. Μοναδικός τους σκοπός, να σου την περάσουν στο λαιμό, να σου ρουφήξουν το αίμα, να σε στραγγίξουν, να σε σύρουν σε μία λανθάνουσα μορφή σύγκρουσης, να σε κάνουν δικό τους.
Κι αν στη θρησκευτική παράδοση, το πρώτο βαμπίρ θεωρείται η Λίλιθ, τα φυλαχτά ωχριούν μπροστά στη σημερινή δυναμική τους. Κι αν ο βρικόλακας ασκεί ακόμη και σήμερα την μεγαλύτερη επιρροή, παραμένοντας το πιο παλιό πλάσμα του υπερφυσικού, πιθανόν γιατί ο άνθρωπος, όσο μοντέρνος και ορθολογιστής και αν πιστεύει ότι είναι, διατηρεί στα βάθη της ψυχής του τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες. Και πάντα θα αναζητά μια εικόνα που θα αντανακλά την υπέρβαση των κανόνων τόσο της κοινωνίας όσο της φύσης.
Μην ξεγελιέστε, βρίσκονται παντού, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, νύχτα και μέρα, γαντζώνονται στην κυριολεξία, έχοντας συνείδηση του στόχου και της αποστολής τους. Αποδέκτες και ταυτοχρόνως επαγγελματίες δράστες.
Όπως τα βαμπίρ τρέφονται με το αίμα των θυμάτων που επιλέγουν, τα συναισθηματικά βαμπίρ αντλούν την ψυχή και το συναίσθημα των ανυποψίαστων θυμάτων τους. Δεν πρόκειται απαραιτήτως για νέες γνωριμίες, καθώς τις περισσότερες φορές αφορά άτομα με τα οποία έχει κανείς σχέση για πολύ καιρό. Κι ενώ η άφιξή τους αποπνέει μία σχετική γοητεία, η επιβίωσή τους προϋποθέτει τη δική σας ψυχική εξάντληση.
Πώς θα αναγνωρίσετε τα σημάδια από την επίθεση που μόλις δεχθήκατε;
Δεν είναι εύκολο.
Υπάρχουν ωστόσο οι ακόλουθοι αναγνωρίσιμοι τύποι ψυχικών βαμπίρ…
Ακολουθείστε με:
Δεν είναι εύκολο.
Υπάρχουν ωστόσο οι ακόλουθοι αναγνωρίσιμοι τύποι ψυχικών βαμπίρ…
Ακολουθείστε με:
- Όσοι δεν ικανοποιούνται με τίποτα, οι υπερβολικοί, που έχουν λίγο απ’ όλα για να νιώθουν ασφαλείς, αλλά δεν έχουν αυτό που θέλουν για να έχουν λόγο να γκρινιάζουν διαρκώς – ως drama queen – ένδειξη ότι στη ζωή, τους πάνε όλα στραβά. Το τέλος του κόσμου τους έρχεται μαζί με το δικό σου, καθώς σε κάνουν συνένοχο της επιλογής που φαντάζει στα μάτια τους, μοναδική.
- Εκείνοι που μοναδικό τους στόχο έχουν να τους θαυμάζουν, οι νάρκισσοι που επιζητούν αυλαία, τα κακομαθημένα παιδιά που δεν έχουν όρια στην αντοχή σου. Αποτελούν το επίκεντρο του κόσμου, γνωρίζοντας πώς να παίρνουν, όχι όμως να δίνουν, αποζητώντας τη διαρκή κάλυψη των αναγκών τους.
- Οι σούπερ κοινωνικοί, εγκλωβισμένοι στην επιφάνεια του φαίνεσθαι, ιδανικοί στο φλερτ, το χιούμορ, το άνοιγμα σε παρέες και γνωριμίες, παραμένοντας όμως ένα προπέτασμα καπνού, καθώς καλύπτουν τις αδυναμίες τους στα εμφανή πλεονεκτήματά τους και λάμπουν με όποιο κόστος.
- Τα αιώνια θύματα ή αλλιώς υποκριτές, που δεν φταίνε ποτέ σε τίποτα, όλοι τους αδικούν και κανένας δεν τους αγαπά. Όλοι τους υποτιμούν, κανείς δεν τους στηρίζει και οι ίδιοι καταλήγουν ότι δεν είναι σε θέση να καταφέρουν από μόνοι τους κάτι. Επιδιώκουν να είναι το “καλό παιδί” για να επιβεβαιώνουν την αξία τους, δεν παύουν όμως να υποκρίνονται στους γύρω του, πρωτίστως όμως στον ίδιο τους τον εαυτό.
- Οι αιώνια γκρινιάρηδες, για τους οποίους το ποτήρι παραμένει πάντα μισοάδειο, ό,τι και να τους προσφέρεις, δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Ενίοτε εξελίσσονται σε ένα είδος παρανοϊκού βαμπίρ. Μονίμως στην μπρίζα, νιώθουν ότι έχουν πέσει θύμα πλεκτάνης, ενώ παντού αναζητούν τον ένοχο της υπόθεσης, ανακρίνοντας εξοντωτικά τους γύρω τους.
- Όσοι εξουσιάζουν ή νομίζουν ότι έχουν εξουσία πάνω σου… γνωστοί και ως βαμπίρ ελεγκτής. Διακατέχεται από κολλήματα και ιδεοληψίες, είναι αναβλητικός, επιθυμεί τον απόλυτο έλεγχο, καταπιέζει μονίμως τον εαυτό του και χωρά μόνο σε αρνητικές κριτικές.
- Αυτοί που είναι μόνο λόγια και από πράξεις, μηδέν. Αρέσκονται να μιλούν για τον εαυτό τους, νιώθουν ότι έχουν τόσα πολλά να πουν και οι άλλοι έχουν τόσα πολλά να μάθουν από εκείνους… νιώθουν σπουδαίοι στο έργο που ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν και όταν φτάνει ο λόγος στις πράξεις, σου δίνουν απλόχερα την υπόσχεσή τους και στη συνέχεια γίνονται καπνός.
Κι όμως, η συγκεκριμένη λίστα αντιμετωπίζεται επιτυχώς.
Καμία ανοχή, με συνοπτικές διαδικασίες, καθώς το «τέρας» και η «ανθρωπιά» δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Μην σας ξεγελούν ότι αυτοί οι τύποι σας χρειάζονται… μόλις αποκαλυφθεί ο σκοπός τους, θα είναι ήδη πολύ αργά…
Καμία ανοχή, με συνοπτικές διαδικασίες, καθώς το «τέρας» και η «ανθρωπιά» δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Μην σας ξεγελούν ότι αυτοί οι τύποι σας χρειάζονται… μόλις αποκαλυφθεί ο σκοπός τους, θα είναι ήδη πολύ αργά…
“Μερικές φορές το αίμα μοιάζει να πάλλεται έξω από εμένα σαν αναβρύουσα πηγή που χύνει ρυθμικά τα δάκρυα της. Πόσο καλά το ακούω, καθώς κυλά με ήχο ψιθυριστό. Ωστόσο μάταια βασανίζω τον εαυτό μου ψάχνοντας να βρω την πληγή…”, Charles Baudelaire
Άρθρο: Μένη Κουτσοσίμου
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
ΜΔΕ στην Κοινωνική Ψυχιατρική-Παιδοψυχιατρική
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Ιωαννίνων
Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής Παν/μίου Ιωαννίνων στην Ποιότητα Υπηρεσιών
Προτεινόμενη βιβλιογραφία
Bernstein, A. (2002). Emotional Vampires: Dealing With People Who Drain You Dry. McGraw-Hill books.
J.E. Harrison (1996). Αρχαίες Ελληνικές Γιορτές, εκδόσεις Ιάμβλιχος.
