Και να’μαι. Μπορώ επίσημα να σας παρουσιάσω αυτό που ανακάλυψα μετά από χρόνια αναζήτησης! Πως είπατε; Δεν σας αρέσει; Αυτό είναι το τίμημα της αυτογνωσίας. Γνωρίζεις τον εαυτό σου, τον αποδέχεσαι, νιώθεις όμορφα μαζί του μα την ίδια στιγμή έχεις να αντιμετωπίσεις τις γνώμες των άλλων. Και ενώ γιορτάζεις εσένα αρχίζουν να εξαφανίζονται εκείνοι που υποστήριζαν πως θα σε αγαπούν ως εκείνο το γελοίο πάντα.
Αυτογνωσία σημαίνει ότι αποκτάς δύναμη και η δύναμη δυστυχώς τρομοκρατεί.. Ησυχία, ο κόσμος κοιμάται! Κάνεις πολύ φασαρία, πέσε πάλι στο κρεβατάκι σου... Δεν καταλαβαίνεις ότι τους ενοχλείς; Το καταλαβαίνεις, βλάκας δεν είσαι μα αυτό ακριβώς φοβάσαι: πως θα μείνεις μόνος και έρημος!
“Αυτές, Κυρίες και Κύριοι, είναι οι αξίες οι δικές μου, οι αρετές μου και τα ελαττώματά μου. Και αυτές οι δικές σας; Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία.” Και έτσι γεννιέται ο σεβασμός.
Δεν διαφωνώ με καμία από τις αξίες των άλλων. Ούτε κρίνω κανέναν για τον τρόπο με τον οποίο έχει επιλέξει να διαμορφώσει τη ζωή του. Σε αντίθεση με τους άλλους που κρίνουν ασταμάτητα τη δική μου ζωή και ιδιοσυγκρασία..
Υπάρχει κάποιος σοφός εκεί έξω που καθορίζει το σωστό και το λάθος; Υπάρχει κάποιος κανόνας που επιβάλλει τα πρέπει; Ο Ελύτης μου έχει μάθει ‘να πιάνω το πρέπει από το γιώτα και να το γδέρνω ίσαμε το πι’..Και έτσι προχωράω. Και πάντα θα επιλέγω το αντίθετο από αυτό που θέλουν οι άλλοι για μένα, όχι από πείσμα ή για να τους πάω κόντρα αλλά γιατί το σωστό των άλλων είναι, όχι λάθος, αλλά διαφορετικό από το δικό μου σωστό.
Έχουμε μάθει να ασχολούμαστε και να σχολιάζουμε τις ζωές και τις επιλογές των άλλων, τον χαρακτήρα τους, την διαφορετικότητά τους γιατί έχουμε βαρεθεί τόσο που έχουμε κάνει τη ζωή μας να είναι η ίδια κάθε μέρα και δεν έχουμε το θάρρος να την αλλάξουμε. Αρνούμαστε να νιώσουμε κάτι διαφορετικό μήπως και ξεβολευτούμε. Φοβόμαστε τα ίδια μας τα συναισθήματα, ντρεπόμαστε γι’ αυτά. Και έτσι τα θάβουμε μέσα μας βαθιά και παρατηρούμε τα λάθη και τα σωστά των άλλων. Τόσο ανίκανοι να απολαύσουμε τον εαυτό μας..
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κάποιος πως αυτό που εγώ κάνω, νιώθω, σκέφτομαι είναι αυτό που εγώ επέλεξα για μένα και μόνο για μένα; Τουλάχιστον εγώ υποστηρίζω την αλήθεια μου και δεν την κρύβω πίσω από καθωσπρεπισμούς και όνειρα άλλων! Εγώ, εγώ, εγώ, παντού η λέξη εγώ και φοβάμαι μήπως χαρακτηριστώ ότι κυριεύομαι από υπερβολική αγάπη για το άτομό μου και αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω μου. Όμως, όταν μιλάς για την δική σου μοναδική και ιδιαίτερη ζωή, από εσένα ξεκινάς, σε σένα καταλήγεις και ότι συναντάς στον δρόμο σου είναι αυτό που την ομορφαίνει. Κανένας δεν είναι εσύ και ούτε ποτέ θα γίνει.
Χαμογέλασέ τους! Αυτό είναι το δώρο της αυτογνωσίας..
Γράφει η Νάντια Πάλμου
via
