Μεσημέρι Κυριακής, πηγαίνω να συναντήσω σε ένα όμορφο café στον πεζόδρομο του Περιστερίου, έναν καλό μου φίλο που φεύγει μόνιμα σε μια χώρα του βορρά, στην προσπάθεια του για μια νέα αρχή.
Γύρω μας, κόσμος παντού. Νέοι, οικογένειες, ηλικιωμένοι, όλοι έχουν βγει να χαρούν την ηλιόλουστη μέρα μετά από τις παγωμένες μέρες του χιονιά. Αναρωτιέμαι, αν όλες αυτές οι ευχάριστες συμπεριφορές του κόσμου, είναι αληθινές. Χαμόγελα και δυνατές φωνές παρασέρνουν τις συζητήσεις μας σε ανάλαφρα θέματα.
Το ραδιόφωνο παίζει τη νέα επιτυχία του Ed Sheeran «thinking out loud». «Το αγαπώ αυτό το τραγούδι», λέω στον φίλο μου. Μια παύση στην κουβέντα μας –για να κάνουμε ..focus στα λόγια του άσματος- έρχεται για να δώσει περισσότερη έμφαση στο ξέσπασμα του φίλου μου.
«Είμαι χέστης!», γι αυτό τόσο καιρό έπραττα έτσι, γι αυτό δεν έκανα τότε αυτό, γι αυτό φοβάμαι αυτό που πάω να κάνω τώρα, γι αυτό.., γι αυτό…, γι αυτό έχασα τόσο καιρό μέχρι να τολμήσω να κοιτάξω τη ζωή με άλλο μάτι! Ήθελα πάντα να έχω κάποιον δίπλα μου, να προχωράμε παράλληλα, ακόμη και αν δεν συμβάδιζαν οι δρόμοι μας.
Ήθελα να πατώ γερά στα πόδια μου και να βαδίζω στα σίγουρα. Φοβόμουν τις αλλαγές. Αγάπησα τη συνήθεια, αγάπησα την ρουτίνα της καθημερινότητας μου. Φοβόμουν να δω πόσο μαλθακός είχα γίνει. Φοβόμουν να πιστέψω πως εκεί έξω υπάρχει ζωή. Φοβόμουν να μείνω μόνος αλλά στην πραγματικότητα ζούσα με τη μοναξιά μου. Πρόσφατα έμαθα πως, μοναξιά νιώθει το εξαρτημένο άτομο που έχει μάθει να στηρίζεται στους άλλους. Όταν νιώθεις μοναξιά είναι το σημάδι της μεγαλύτερης αδυναμίας σου, λένε! Πίστευα πως είμαι αδύναμος να κάνω οτιδήποτε μόνος μου. Θεωρούσα, όμως, πως έτσι είναι η ζωή!
Τώρα πιστεύω πως, χρειάζομαι την βοήθεια κάποιου να μου δείξει πώς είναι να ζεις αληθινά! Ναι, θέλει αποφασιστικότητα να παραδεχτείς πως υπάρχει πρόβλημα. Θέλει κουράγιο να προχωρήσεις σε «διαφορετικούς» δρόμους, από αυτούς που είχες συνηθίσει. Θέλει θάρρος, θέλει θάρρος να ζητήσεις βοήθεια!
Χαμογέλασα στοργικά. «Εκανες το πρώτο βήμα», του είπα. Βρήκες τη ρίζα του κακού! Γιατί, είναι αλήθεια πως.. It takes guts to think out loud (μτφ: θέλει τόλμη να σκεφτείς δυνατά!) Γελάσαμε και οι δυο με την ψυχή μας, ακούγοντας στο ραδιόφωνο το τέλος του τραγουδιού. Ηταν η αφορμή του ξεσπάσματος! Τόσο διήρκεσε η κατάθεση ψυχής του. Τελικά, στη ζωή όλα είναι έμπνευση, αρκεί να μπορείς να εμπνευστείς μέσα από αυτήν!
Με την ευχή, όλοι μας να βρούμε το θάρρος να μιλήσουμε τώρα σε εκείνους που αγαπάμε..
Duffy
via
