Κάποιος φουκαράς τρελάθηκε απ’ την πολύχρονη ανεργία και μες την τρέλα του πίστεψε πώς ήταν τσαγερό. Υποχρεώθηκαν λοιπόν οι δικοί του να τον κλείσουν στο τρελοκομείο με την ελπίδα ότι ’ίσως με την κατάλληλη θεραπεία να γινόταν καλά.
Πραγματικά ό άρρωστος ύστερα από ένα χρονικό διάστημα παρουσίασε αισθητή βελτίωση. Το φέρσιμό του, γίνηκε φυσιολογικό και όλη ή συμπεριφορά του έδειχνε άνθρωπο ομαλό. Οι γιατροί τον φώναξαν μια μέρα για Εξέταση με πρόθεση να τον διώξουν από το ψυχιατρείο.
—Με τί σκοπεύεις ν’ ασχοληθείς τώρα πού θα βγεις από το νοσοκομείο, τον ρώτησε ένας απότούς γιατρούς.
—Να σάς πω, απάντησε ό άρρωστος. ’Έχω τελειώσει το γυμνάσιo και σκέπτομαι να ζητήσω καμιά θέση υπαλλήλου σε κανά γραφείο.
H απάντηση ήταν λογική κι’ οι γιατροί έδειξαν πώς ικανοποιήθηκαν απ’ αυτή.
— Κι’ αν δε βρεις μια τέτοια θέση τότε τί σκοπεύεις να κάνεις ; ξαναρώτησε ό ίδιος γιατρός.
Τότε θα ψάξω για καμιά άλλη δουλειά. ’Εκτός από τις γυμνασιακές μου γνώσεις ξέρω αρκετά καλά λογιστικά. Θα κοιτάξω να κρατήσω λογιστικά βιβλία σε τίποτα μαγαζιά. Στην αρχή μπορεί να παίρνω λίγα, σιγά - σιγά όμως πιστεύω πώς θα καταφέρω να ζήσω.
—Κι’ αν υποθέσουμε πώς δεν βρίσκεις ούτε μια τέτοια δουλειά, τότε τί θα, κάνεις ρώτησε ένας άλλος γιατρός.
—Το πράγμα θα είναι ασφαλώς δυσάρεστο, απάντησε λογικότατα ο άνθρωπός μας, αλλά εγώ θα επιμείνω. Θα δώσω εξετάσεις σε καμιά τράπεζα και πιστεύω πως θα πετύχω.
—Κι’ αν υποθέσουμε πώς δεν πετύχεις, ρώτησε ένας τρίτος γιατρός, τότε τί θα κάνεις ;
—Τί θα κάνω· Μα μου φαίνεται πώς σ’ αυτή την περίπτωση το πιθανότερο είναι να ξαναγίνω τσαγερό.
~ Από το βιβλίο «χιουμοριστική ανθολογία» τόμος 3ος εκδόσεις Δρακόπουλος.
