Θα τα καταφέρω μόνος μου; Ναι έτσι θα λες πρώτα. Μετά θα βρεις τους άλλους.
Το περίεργο είναι ότι κάτι συμβαίνει πάντα μ’ εμάς τους ανθρώπους μιας και φαίνεται….ότι τελικά νοιώθουμε πιο δυνατοί, όταν ακριβώς υποστηριζόμαστε από άλλους στα πράγματα που εμείς πιστεύουμε, που σε τελική ανάλυση θέλουμε να πετύχουμε στη ζωή μας.
Η θετική σκέψη μπορεί να γίνει πράξη, αν όλοι μαζί ή μία κρίσιμη μάζα του πληθυσμού φανταστεί με ενόραση ότι η Ελλάδα μας είναι ελεύθερη - καθαρή - αμόλυντη. Διότι το DNA μας τελικά κατορθώνει και επικοινωνεί με το υλικό πεδίο, μέσα από το οποίο είναι φτιαγμένος ο γύρω κόσμος μας, δηλαδή εκείνες τις δομές ενέργειας που υποκρύπτονται πίσω από την ύλη και κατορθώνει να επικοινωνεί μέσω ενός πεδίου που προηγουμένως δεν είχε αναγνωριστεί.
Αυτό λοιπόν το πεδίο ονομάζεται Νέο Πεδίο και υπήρχε πάντα εκεί και εμείς απλά δεν το είχαμε αναγνωρίσει έως τώρα ως μία μορφή αναγνωρισμένης ενέργειας. Στην ουσία όμως επικοινωνούμε με το DNA μας μέσω των συναισθημάτων.
Το DNA γνωρίζουμε ότι είναι μέσα στο σώμα μας αλλά ακόμη κι αν μας χωρίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα απ’ αυτό το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Αυτό το φαινόμενο λέγεται «μη τοπική ενέργεια» δηλαδή είναι παντού συνέχεια, επειδή ακριβώς η ενέργεια δεν χρειάζεται να ταξιδέψει από το Α στο Β σημείο.
Οφείλουμε να γνωρίζουμε επίσης ότι το όργανο εκείνο που χρήζει μεγάλης σημασίας είναι η ανθρώπινη καρδιά η οποία είναι μια αντλία που μεταφέρει το αίμα μέσα στο σώμα μας και παρόλο που η καρδιά μας το κάνει αυτό (αυτό ίσως να είναι και το λιγότερο από αυτά που μπορεί να κάνει…!!!) Διότι η καρδιά μας είναι το δυνατότερο μαγνητικό πεδίο μέσα στο σώμα μας και το ίδιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που παράγει η καρδιά μας και έχει μια άμεση επίδραση που επεκτείνεται πιο πέρα από το σώμα μας διότι στην καρδιά μας υπάρχει ένα πεδίο ενέργειας που έχει το σχήμα ενός σωλήνα.Το λεγόμενο στα αγγλικά «Τhe Tube Taurus» δηλαδή (ο σωλήνας Ταύρος) και εκτείνεται γύρω στα 1,5-2,5 μέτρα μακριά από την καρδιά μας.
Όπως ακριβώς έγιναν τα πειράματα για το νερό ανάμεσα σε τρία ποτήρια όπου στο ένα έλεγαν: σε αγαπώ! στο άλλο σε μισώ... και στο τρίτο έδειχναν αδιαφορία κι αυτό επαναλαμβανόταν κάθε μέρα, επί πολλές ημέρες, με ανάλογα αποτελέσματα, έτσι έκαναν και το πείραμα στο ανθρώπινο DNA και αφού το απομόνωσαν. Ζήτησαν από άτομα ειδικά εκπαιδευμένα, να νοιώσουν συναφή και πολύ καθαρά συναισθήματα: συναισθήματα αγάπης, εκτίμησης, συμπόνιας, θυμού, οργής, μίσους.
Καθώς αυτά τα εκπαιδευμένα άτομα είχαν αυτά τα συναισθήματα, εκείνοι κατέγραφαν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούσε το DNA και ανακάλυψαν μάλιστα στο τέλος ότι στην παρουσία εκτίμησης, αγάπης, συμπόνιας, συγχώρεσης, το DNA έγινε τρομερά «χαλαρό» με αποτέλεσμα η χαλαρωμένη αυτή κατάσταση του DNA να ενισχύει την άμυνά μας, διότι το γιατί, όταν το DNA είναι χαλαρό, επιτρέπει σ’ αυτούς τους μικρούς «διακόπτες» να ενεργοποιηθούν ανάλογα, ενώ αντίθετα στην παρουσία θυμού, οργής, μίσους, ζήλειας, παρατήρησαν πως το DNA σφίχτηκε σαν ένας κόμπος και πραγματικά «έσβησε» και μείωσε την αμυντική αντίδραση.
Εμείς οι άνθρωποι λοιπόν που ζούμε σε μια τέτοια κατάσταση θυμού, ζήλιας, ή μίσους, τα στοιχεία του σώματός μας καταπιέζονται και ακριβώς το αντίθετο, η αγάπη, η συμπόνια, η κατανόηση, τα ενισχύουν.
Με λίγα λόγια αυτό που περιέγραψαν στην ουσία τα πειράματα αυτά ήταν ότι πολύ συγκεκριμένα είδη ανθρώπινου συναισθήματος, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν το DNA του σώματος μας !
Περίεργο ακούγεται εεε!? αλλά είναι αληθινό και σαφώς καταπληκτικό, διότι σημαίνει ότι αν εμείς, κατά βούληση, επιστρατεύσουμε αυτά τα συναισθήματα μέσα μας, ουσιαστικά έχουμε τη δύναμη στα «χέρια»μας» μέσα μας να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που το DNA μας λειτουργεί μέσα στο σώμα μας. Είναι ακριβώς Η αφετηρία μιάς εσωτερικής τεχνολογίας η οποία με αναγραμματισμό μετατρέπεται λογοτεχνίας!
Λογοτεχνία=Τεχνολογία Στα διάφορα πειράματα που έγιναν αυτά διαπιστώθηκαν καλύτερα στο ότι το DNA μας έχει μια άμεση επίδραση στο φυσικό υλικό που δημιουργεί τον κόσμο μας σ’ ένα ενεργειακό πεδίο και μας δείχνει ότι το συναίσθημα μας έχει την ικανότητα να αλλάζει το DNA μας το οποίο επηρεάζει τον κόσμο γύρω μας.
Έτσι ενώ παρότι το DNA βρισκόταν μακριά από το κτίριο που γινόταν το πείραμα που ήταν δηλαδή ο άνθρωπος για ακρίβεια 645 χιλιόμετρα μακριά, η επίδραση ήταν η ίδια. Δεν μας περιορίζει δηλαδή ο χώρος και ο χρόνος.
Αυτό που κρατούμε είναι ότι εσύ κι εγώ όλοι μας δηλαδή έχουμε μια δύναμη μέσα στο σώμα μας, που δεν περιορίζεται από τους φυσικούς νόμους, όπως τους αντιλαμβανόμαστε ίσως μέχρι σήμερα και ότι κάτι μέσα μας άμεσα σχετιζόμενο με τα συναισθήματά μας, υπερβαίνει τα όρια Χώρου-Χρόνου, με τον τρόπο που ακριβώς μόλις σήμερα αρχίσαμε να κατανοούμε….
Στην ουσία είμαστε συνδεδεμένοι-καλωδιωμένοι με τον κόσμο γύρω μας, και προσκαλούμαστε κάθε φορά να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Αυτό το βήμα όμως είναι...το πώς ακριβώς το εφαρμόζουμε στη ζωή μας μιας και είναι ο μόνος τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε τούτη τη δύναμη, για να πετύχουμε τη θεραπεία του σώματός μας, για να φέρουμε γαλήνη μέσα μας και στην οικογένειά μας και κατ’ επέκταση στην ευρύτερη κοινότητά μας κλπ
Και όταν πολλοί άνθρωποι λειτουργούν έτσι, δηλαδή συλλογικά, αυτές οι αρχές φέρνουν ειρήνη ακόμα και μεταξύ των κρατών.
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει όμως, το πώς τις εφαρμόζουμε στη ζωή μας, πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη σχέση μεταξύ σκέψεων, αισθημάτων και συναισθημάτων μέσα στο σώμα μας, με ότι συμβαίνει στον κόσμο γύρω μας.
Αν δούμε με μια προσεχτική ματιά σ’ ένα σχεδιάγραμμα των ενεργειακών κέντρων μας στο κάθε σώμα, τα τρία χαμηλότερα ενεργειακά κέντρα δηλαδή το στομάχι, η κοιλιά, η λεκάνη, σχετίζονται με το ανθρώπινο αίσθημα.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν πως υπάρχουν μόνο δύο πρωταρχικά αισθήματα :
1ον η αγάπη και 2ον οτιδήποτε πιστεύουμε πως είναι το αντίθετο της αγάπης. Δηλαδή – ο φόβος, ή το μίσος, και όταν πάμε λίγο πιο βαθειά στις παραδόσεις βρίσκουμε ότι αυτά είναι και τα δύο, οι πολικότητες (άκρα) της ίδιας δύναμης.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτά τα χαμηλότερα κέντρα της δύναμης των αισθημάτων έχουμε δύο πρωταρχικές εμπειρίες :
1. Της αγάπης και
2. Οτιδήποτε άλλο θεωρούμε αντίθετό της.
Όμως τι είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε και αισθανόμαστε τελικά;
Αυτό τελικά που αποκαλούμε [αίσθημα] είναι μια δύναμη, μια ορμή που μας οδηγεί προς τα εμπρός στη ζωή μας, που γκρεμίζει τους τοίχους, που ρίχνει τα εμπόδια που στέκονται μεταξύ μας και των αγαπημένων μας πραγμάτων. Το αίσθημα όμως είναι σκόρπιο, πρέπει να βρει έναν τρόπο να εστιαστεί. Αν γνωρίζετε ασφαλώς ανθρώπους που ζουν μόνο μέσα στο αίσθημα, ξέρετε πως καμιά φορά η ζωή τους είναι πολύ χαοτική.
Λοιπόν…το αίσθημα πρέπει να εστιαστεί. Κι εδώ έρχεται η δύναμη της σκέψης ή της λογικής, που σχετίζεται με τα ανώτερα ενεργειακά μας κέντρα (κεφάλι). Η σκέψη είναι τελικά….που κατευθύνει και εστιάζει το αίσθημα.
Με άλλα λόγια σκεφτόμαστε κάτι, π.χ. μια συννεφιασμένη μέρα και μέσω αυτής της σκέψης αντλούμε, νοιώθουμε τη δύναμη του αισθήματος, είτε είναι η αγάπη για τη συννεφιά, είτε ο φόβος για το τι μπορεί να μας φέρει αυτή η συννεφιά.
Κάνοντας αυτό, δηλαδή, παντρεύοντας τη δύναμη του αισθήματος με την κατεύθυνση της σκέψης, μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούμε ένα συν-αίσθημα. Πολύ απλά!
Δηλαδή, εξ ορισμού το συναίσθημα είναι η ένωση του αισθήματος και της σκέψης. Και το ενεργειακό κέντρο που δεν προσμετράται από αυτά τα συστήματα, που δεν χρησιμοποιείται σε αυτά τα αρχαία συστήματα είναι τελικά το κέντρο της καρδιάς και αυτό είναι αφιερωμένο στη δύναμη του συναισθήματος. Συναισθανόμαστε δηλαδή μέσα στην καρδιά.
Έτσι λοιπόν το συναίσθημα που νοιώθουμε στην καρδιά είναι η γλώσσα που μιλά στο πεδίο αυτό που η δυτική Επιστήμη αρχίζει να κατανοεί με τα πειράματά της. Η δύναμη του ανθρώπινου συναισθήματος είναι η γλώσσα που ανοίγει το δρόμο στις πιθανότητες αυτών που δημιουργούμε στον κόσμο μας.
Οι επιστήμονες σήμερα, καθώς συλλογίζονται αυτό το πεδίο, (που είναι τόσο νέο σαν ιδέα ώστε δεν έχει ακόμα ονομαστεί ), μερικοί το ονομάζουν «κβαντικό ολόγραμμα», κάποιοι το λένε «ο Νους της Φύσης» ή «ο Νους του Θεού».
Όμως όσες και να είναι οι ονομασίες όλοι βασικά μιλούν για το ίδιο πεδίο και το περιγράφουν σαν ένα δίχτυ ή σαν έναν ιστό, που λειτουργεί σαν υπόστρωμα για τη δομή που συνδέει τα πάντα. Και σε αυτό το δίχτυ, σ’ αυτόν τον ιστό, απευθυνόμαστε με τα συναισθήματα στο σώμα μας, με τα συναισθήματα της καρδιάς μας.
Οι αρχαίες μας παραδόσεις όχι μόνο αναγνώριζαν αυτή τη σχέση, αλλά μας πήγαιναν κι ένα βήμα μπροστά. Άφησαν ακριβείς οδηγίες για το πώς τα εφαρμόζουμε αυτά στη ζωή μας. Έλεγαν: «Αυτό τελικά που είδες είναι τα πράγματα που κάνουμε για να δημιουργήσουμε συναίσθημα στο σώμα μας. Το συναίσθημα αυτό είναι η προσευχή !»
Προσευχήσου! να σου πάνε όλα καλά!
