Αν δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου τι νόημα έχει να είσαι οποιοσδήποτε άλλος; - Point of view

Εν τάχει

Αν δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου τι νόημα έχει να είσαι οποιοσδήποτε άλλος;




Οι περισσότεροι από μας θα συμφωνούσαν, είναι όμως δυσκολότερο από όσο ακούγεται. Υπάρχουν τόσες μάσκες που απαιτούν οι άλλοι να φορέσουμε για να καλύψουμε το αληθινό μας πρόσωπο, ώστε ορισμένοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν πάντα τον εαυτό τους όταν τον βλέπουν γυμνό στον καθρέφτη. Και παρά πολλοί, δεν βρίσκουν ποτέ τον εαυτό τους για να τον αγαπήσουν.


Συνδεόμαστε με τον κόσμο μέσα από χιλιάδες κρυφά νήματα που δεν τα διακρίνουμε. Υπάρχουν τα νήματα των προσδοκιών των άλλων κι εκείνα που κατασκευάζουμε εμείς από ματαιοδοξία ή φόβο. Ο κόσμος είναι ικανός να σε περιβάλει πολύ γρήγορα με ένα μύθο που μπορεί να σε καλύψει σαν δίχτυ κι αν δεν έχεις αρκετή ευκινησία για να απελευθερωθείς, μπορείς να περάσεις ολόκληρη τη ζωή σου εκεί μέσα.

Ένας συνάδελφος μου περιέγραψε κάποτε κάποιον κοινό γνωστό μας, σαν έναν πολύ υπερήφανο άνθρωπο που είχε χάσει την εκτίμηση στον εαυτό του και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Ακόμη και σήμερα χαμογελάω όταν σκάφτομαι ποσό καλά εξήγησε ο συνάδελφος το πρόβλημα που δημιουργείται όταν προσπαθείς να είσαι κάτι διαφορετικό από τον εαυτό σου. Δυστυχώς, παρά πολλοί κάνουν το λάθος να πιστεύουν πως η έπαρση θα τους δώσει την εκτίμηση που αναζητούν, όταν αυτό που τους χρειάζεται πραγματικά είναι η ταπεινοφροσύνη.

Ορισμένοι νομίζουν ότι το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου σημαίνει να είσαι υπερόπτης, για μένα όμως, αυτό φανερώνει ανασφάλεια. Όταν είσαι πραγματικά υπερήφανος, δεν χρειάζεται να παίρνεις προσποιητό ύφος. Αποδέχεσαι απλώς τον εαυτό σου όπως είναι και απαιτείς από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Ξέρω πως κάποιοι πιστεύουν ότι η ματαιοδοξία πρόσφερε πολύ περισσότερα στον πολιτισμό απ' όσα θα προσφέρει ποτέ η ειλικρίνεια, άλλα μου φαίνεται πως είναι καλύτερο να συμπονάς τον εαυτό σου και να συμφιλιωθείς μ' αυτό που είσαι, αντί να περάσεις τη ζωή σου προσπαθώντας να ευχαριστείς το πλήθος. Όταν στρέφεσαι προς τους άλλους για να σε επιδοκιμάσουν, αντί να επιδοκιμάζεις εσύ τον εαυτό σου, τους αναγορεύεις κριτές της άξιας σου και τους παρέχεις εξουσία πάνω σου, κάτι που δεν θα μπορούσαν να ατυχούν αν δεν τους το εμπιστευόσουν εσύ.

Αν, λοιπόν, πρέπει να αναζητήσεις επιδοκιμασία, διάλεξε τους κατάλληλους ανθρώπους, κι αν δεν σου αρέσει αυτό που ακούς, πάρε μια δεύτερη, ακόμα και τρίτη γνώμη. Όταν κάποιος σε θέλει διαφορετικό απ' ότι είσαι ή αρνείται να σου επιτρέψει να είσαι ο εαυτός σου, προσπάθησε να καταλάβεις πως αυτό είναι, πραγματικά, δικό του πρόβλημα και δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις και δικό σου.

Όταν υποκρίνεσαι πως είσαι κάποιος άλλος, η αποξένωση από τον εαυτό σου κρατάει και τους άλλους μακριά. Και με τον καιρό, η αποξένωση γίνεται τρόπος ζωής.


via

Pages