Βρετανοί επιστήμονες παρουσίασαν ένα μαθηματικό μοντέλο του φλερτ, που εξηγεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, γιατί το «παιγνίδι» ανάμεσα στα δύο φύλα συχνά τραβάει σε μάκρος. Οι επιστήμονες πιστεύουν λοιπόν πως η θεωρία των παιγνίων που έχει εφαρμογή και στις σχέσεις ανδρών-γυναικών, εξηγεί γιατί οι άντρες δεν πρέπει να βιάζονται.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο βιολογικό περιοδικό «Journal of Theoretical Biology», έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL), υπό τον καθηγητή μαθηματικών, Robert Seymour, του πανεπιστημίου του Warwick και της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE) υπό τον δρ. Peter Sozou.
Λέγοντας όχι: Μαθηματικοί έδειξαν ότι οι ‘καλύτεροι’ παρτενέρ επιθυμούν να γνωρίζονται περισσότερο χρόνο πριν κάνουν σεξ
Η μελέτη χρησιμοποιεί τη θεωρία των παιγνίων για να αναλύσει πώς ο άνδρας και η γυναίκα, που αρχίζουν να φλερτάρουν μεταξύ τους και να παίζουν το «παιγνίδι του ζευγαρώματος», συμπεριφέρονται με στρατηγικό τρόπο ο ένας προς τον άλλο -χωρίς κατ’ ανάγκην να το συνειδητοποιούν. Το «παιγνίδι» τελειώνει όταν ο ένας από τους δύο αποσυρθεί ή η γυναίκα αποδεχτεί τον άνδρα ως σύντροφο (αλλά όχι το αντίθετο!).
Η βασική παραδοχή είναι ότι ο άνδρας, στα μάτια της γυναίκας, είναι «καλός» ή «κακός» ανάλογα με την ικανότητα που έχει -ή η γυναίκα πιστεύει ότι έχει- για να φροντίσει τα παιδιά που θα κάνουν όταν κάποτε στο μέλλον παντρευτούν. Ο βασικός στρατηγικός στόχος της γυναίκας είναι να μάθει -με κάθε τρόπο- όσο γίνεται περισσότερες πληροφορίες για το πόσο «καλός» μπαμπάς θα γίνει ο άνδρας που έχει απέναντί της.
Ο «καλός» τύπος άνδρα είναι διατεθειμένος να τραβήξει σε μεγαλύτερο μάκρος το προκαταρκτικό φλερτ από ό,τι ο «κακός», πράγμα που η γυναίκα εκτιμά, αν μη τι άλλο επειδή έτσι έχει περισσότερο χρόνο για να εκμαιεύσει πληροφορίες σχετικά με τον υποψήφιο σύντροφό της. Οι «κακοί» άνδρες (από τη σκοπιά της γυναίκας) είναι όσοι εύκολα και γρήγορα τα παρατάνε. Όσο το φλερτ συνεχίζεται, αυξάνεται η πιθανότητα ο άνδρας να θεωρηθεί ο «κατάλληλος» τύπος.
Όπως δήλωσε ο καθηγητής Robert Seymour, «το φλερτ σε ένα σημαντικό αριθμό ζώων κρατά μεγάλα χρονικά διαστήματα. Στους ανθρώπους μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά από δείπνα, θεατρικές παραστάσεις, ταξίδια και άλλες εξόδους, που μπορούν να συνεχίζονται για μήνες ή και για χρόνια. Ο άνδρας συνήθως πρέπει να σηκώσει το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος αυτού του παιγνιδιού, όμως τελικά και για τα δύο φύλα υπάρχει ένα σημαντικό κόστος, με την έννοια του χρόνου που θα μπορούσε να έχει δαπανηθεί σε άλλες πιο παραγωγικές δραστηριότητες».
Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι, αλλά και άλλα ζώα, δεν επιταχύνουν τα πράγματα για να γλιτώσουν αυτό το κόστος; Η απάντηση, κατά τον Seymour, φαίνεται να βρίσκεται στο ότι «η επιμήκυνση του φλερτ είναι ένας τρόπος για το θηλυκό να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες για το αρσενικό και να μειώσει τις πιθανότητες μιας λανθασμένης επιλογής.
Από την άλλη, ο άνδρας, προθυμοποιούμενος για ένα τόσο μακρόχρονο φλερτ, μεταφέρει το μήνυμα ότι είναι πιθανώς ο κατάλληλος. Άρα, το μακρύ φλερτ δεν είναι παρά το τίμημα για να αυξηθεί η πιθανότητα ενός αρμονικού ταιριάσματος. Ίσως αυτό εξηγεί την κοινή πεποίθηση και συμβουλή στις γυναίκες να μην κοιμούνται με έναν άνδρα από το πρώτο ραντεβού».
Όσοι άνδρες, λοιπόν, έχουν σοβαρές προθέσεις, ας εξοπλισθούν με υπομονή!
Πηγή: ΑΠΕ
