Το σύνδρομο του θηρίου!

Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα στα μέσα του Φλεβάρη. Ο κάμπος της Θεσσαλίας έγινε απ’άκρη σ’άκρη λευκός με το χιονιά να κρατεί καλά, σχεδόν όλο το 24ωρο. Ο μικρός Ηλίας ξύπνησε πιο νωρίς σήμερα και βγαίνοντας από το δωμάτιο έτρεξε προς το παράθυρο της κουζίνας ζητωκραυγάζοντας για την εικόνα που αντίκρισε. Οι λευκές νιφάδες είχαν σκεπάσει κάθε τι και το τοπίο ήταν πράγματι μαγευτικό. Το ρολόι έδειχνε πια 9.00. Περίπου αυτή την ώρα, όταν δεν έχει σχολείο, περιμένει τον παππού του προκειμένου να του διηγηθεί μια από τις πολλές ιστορίες που γνωρίζει. Είναι τόσο συναρπαστικές αυτές οι συναντήσεις για τον Ηλία που η αγωνία του ακόμη και σήμερα είναι κυρίαρχη.

Μα….σαν να ακούστηκε η πόρτα. Παππούυυυυ… Ο παππούς ευδιάθετος και πρόσχαρος όπως πάντα αγκάλιασε τον εγγονό του και παίρνοντας το τσιπουράκι του έκατσε μαζί του δίπλα στην ξυλόσομπα. Έτσι άρχισε και η σημερινή ιστοριούλα.. …

«Κάποτε λέει σε ένα μικρό αλλά όμορφο ορεινό χωριό ήταν δυο αδελφές. Τη μια τη λέγανε Υπεροψία. Αυτή έδινε ιδιαίτερη σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση , ενώ δεν ένιωθε άνετα αν δεν ήταν στο επίκεντρο της προσοχής. Προσπαθούσε να τραβήξει πάνω της την προσοχή με οποιονδήποτε τρόπο ενώ χαρακτηριστική ήταν η τάση της να επιχειρεί να προσκολληθεί σε άτομα με δύναμη και εξουσία απέναντι στα οποία ήταν απολύτως υπάκουη και πειθαρχημένη. Δε νοιαζόταν πολύ για τους ανθρώπους παρά μόνο για τα πράγματα.

Την άλλη τη λέγανε Αξιοπρέπεια. Αυτή ήταν αρκετά ευαίσθητη, δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την εξωτερική της εμφάνιση ενώ έδειχνε να είναι άνθρωπος των ανθρώπων. Ήταν αρκετά υποστηρικτική προς τους άλλους και ειδικά προς τους αδυνάτους. Ήθελε να ακούει την κάθε άποψη ενώ το δυνατό της σημείο ήταν η ικανότητά της να αναγνωρίζει και να νιώθει τα βιώματα και τις ανάγκες του άλλου.

Οι νεαρές αυτές κοπέλες έτυχε λοιπόν να ζήσουν σε μια ιδιαίτερη για την ιστορία του χωριού τους συγκυρία. Ένα θηρίο το οποίο βρίσκονταν σε ένα κάστρο στο ψηλότερο σημείο του βουνού, είχε στον έλεγχό του όλα τα χωριά της περιοχής. Σε κάθε χωριό είχε τους «δικούς του συνεργάτες» και συνεχώς πίεζε, ζητούσε όλο και περισσότερη παραγωγή, απειλούσε, επιδείκνυε τη δύναμή του, ενώ παράλληλα φρόντιζε να καλλιεργεί κλίμα εξάρτησης και αδυναμίας υπενθυμίζοντας πως χωρίς την παρουσία του δε θα μπορέσει κανείς να ορθοποδήσει.

Έτσι… η πικρία και η απογοήτευση των κατοίκων συνεχώς αυξανόταν.

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, βγήκε στην επιφάνεια ένας μύθος που έλεγε ότι το θηρίο ήταν ένας πρίγκιπας που μια μάγισσα τον μεταμόρφωσε σε θηρίο λόγω της απληστίας του….και συνεχίζει.. αναφέροντας πως τα μάγια θα μπορούσαν να λυθούν αν κάποια κοπέλα κατάφερνε να πάει και να δώσει ένα φιλί στο θηρίο!

Ακούγοντας αυτά η Υπεροψία, χωρίς να κάνει δεύτερες σκέψεις ζήτησε την ψήφο εμπιστοσύνης των συγχωριανών της προκειμένου να πάει η ίδια. Η ανοιχτοσύνη και ο ενθουσιασμός της Υπεροψίας έπεισαν τους απελπισμένους κατοίκους να εμπιστευτούν τη μοίρα τους στα χέρια της. Κατευθύνθηκε λοιπόν η νεαρή κοπέλα στο κάστρο για να συναντήσει τον «πρίγκιπά της». Φτάνοντας όμως εκεί και δίνοντας το φιλί συνέβη κάτι παράξενο. Δεν έγινε το θηρίο πρίγκιπας. Έγινε η ίδια θηρίο!!

Από’δω και στο εξής λειτουργούσε ως δεξί χέρι του αφεντικού της ενισχύοντας την εκμετάλλευση και επιχειρώντας να πείσει τους συγχωριανούς της πως ό,τι γίνεται γίνεται για το καλό τους. Επίσης έβρισκε συνεχώς δικαιολογίες για την σημασία της συνέχισης της εξοντωτικής – κακοποιητικής συμπεριφοράς αγνοώντας προκλητικά τις ολέθριες συνέπειές της.

Αυτό όμως δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ. Το αίτημα – ανάγκη όλων, ήταν μια ανάσα αξιοπρέπειας πια. Έτσι η Αξιοπρέπεια ως εκπρόσωπος του χωριού της αποφάσισε να πάει να συναντήσει το θηρίο. Του μίλησε με όρους κοινωνικούς, με λόγια απλά – καθημερινά, ανθρώπινα. Επιδίωξε να παρουσιάσει τον πόνο και την εξαθλίωση που είχαν υποστεί οι άνθρωποι. Να βγάλει στην επιφάνεια το πιο ευαίσθητο κομμάτι του θηρίου το οποίο ήταν καλά κρυμμένο.

Είχε επισκιαστεί προφανώς από τις πολλές και επώδυνες εμπειρίες που βίωσε στο παρελθόν του και τώρα πια επιδίωκε την αναγνώριση και ανακούφιση προκαλώντας πόνο και δυστυχία σε άλλους. Το θηρίο δεν είχε ποτέ καταφέρει να δει μέσα από το παράθυρο του άλλου. Τα λόγια της καρδιάς που τρέφουν την κατανόηση και την αλληλεγγύη, του ήταν ξένα. Δεν έβρισκαν χώρο, αφού όλες οι θέσεις μέσα στην καρδιά του ήταν κατειλημμένες από αριθμούς και νούμερα!

Παράλληλα η Αξιοπρέπεια δεν παρέλειψε να δηλώσει μέχρι που ήταν διατεθειμένη να φτάσει. Αυτά είναι τα πράγματα που θα κάνουμε ή που δε θα κάνουμε για σένα! Αυτά είναι τα πράγματα που δε θα ανεχτούμε από σένα!

Σε αυτό το σημείο το θηρίο σαν να άρχισε να θυμώνει. Η Αξιοπρέπεια έθεσε τα όριά της και πλέον φαινότανε πως τώρα ήταν πιο δύσκολη από ποτέ η εκμετάλλευση!

Έτσι έφυγε η Αξιοπρέπεια με ψηλά το κεφάλι. Το θηρίο ένιωσε πολύ έντονα και πρωτόγνωρα συναισθήματα. Αποσύρθηκε στο δωμάτιό του και για πρώτη φορά στη ζωή του τα μάτια του δάκρυσαν! Σαν κάτι δυνατό να μετακινήθηκε μέσα του. Τώρα πια ήξερε! Κοιτάζοντας στον καθρέφτη….απίστευτο… είδε πως η όψη του είχε αλλάξει! Έγινε και πάλι πρίγκιπας!! »

Σημειώσεις :

• Οι άνθρωποι που σχετιζόμαστε έχουν ανάγκη να γνωρίζουν ότι έχουμε όρια.

• Από μια άποψη, κανείς δε φταίει. Αυτό που φταίει είναι ο τρόπος. Ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί από το επίπεδο της συνείδησής του. Γι’αυτό δεν χρειάζεται κατηγορία αλλά υποστήριξη του ατόμου για αναγνώριση και ικανοποίηση των αναγκών με έναν άλλο καταλληλότερο τρόπο.

• Προκειμένου να επιβληθούμε στους εσωτερικούς μας δαίμονες γινόμαστε θηρία.

• Αν δεν αντιμετωπίσουμε κάποια χαρακτηριστικά μας οι πιθανότητες λένε ότι θα συνεχίσουμε να προσελκυόμαστε από θηρία και να τα φιλάμε.

• Χαράζουν τα πρόσωπά μας και μας μεταμορφώνουν σε θηρία τα δάκρυα που δεν χύσαμε…

Έγράψε ο Δημήτριος K. Στατήρης, Ψυχολόγος

 via