«Κοιτάξτε με», λέει «είμαι χωρίς σπίτι, χωρίς πατρίδα, χωρίς περιουσία, χωρίς δούλο· κοιμάμαι καταγής· δεν έχω γυναίκα, δεν έχω παιδιά, δεν έχω αγρόκτημα, παρά μόνο γη κι ουρανό κι ένα λιωμένο ρουχαλάκι....
Και τι μου λείπει;...
Δεν είμαι αμέριμνος, δεν είμαι άφοβος, δεν είμαι ελεύθερος;
Πότε με είδε κανείς σας να πέφτω έξω σε κάτι που επιθυμούσα ή να μου συμβαίνει κάτι που ήθελα να αποφύγω;
Κάκισα ποτέ κανένα θεό ή κανέναν άνθρωπο;
Τα έβαλα ποτέ με κανέναν;
Με έχει δει ποτέ κανείς σας κατσούφη;
Κι όταν συναντώ κανέναν απ’ αυτούς που εσείς τους φοβάστε και τους θαυμάζετε, πώς τους αντιμετωπίζω;
Δεν τους αντιμετωπίζω σαν να ήσαν δούλοι;
Ποιος με αντικρίζει και δεν έχει την εντύπωση πως βλέπει τον βασιλιά και τον κύριό του;»
(Αρριανός, Επικτήτου Διατριβαί ΙΙΙ, 22, 47-50, μετ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος σε βιβλίο του Οι Αρχαίοι Κυνικοί - Αποσπάσματα και Μαρτυρίες, Γνώση - Αθήνα 1998)
