Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει αδύναμες ή κουρασμένες από τα πάντα γύρω μας; Δεν έχουμε νιώσει να έχουμε την ανάγκη να φύγουμε μακριά από όλους και από όλα; Η πίεση και η απογοήτευση που έχουμε νιώσει κατά διαστήματα από καταστάσεις δύσκολες και περίεργες μας έχουν κάνει να νιώθουμε πολλές φορές το περιβάλλον μας ασφυκτικό…!
Μήπως έχω φτιάξει μια φυλακή μέσα στην οποία έχω εγκλωβιστεί; Μια φυλακή της τέλειας εικόνας που δεν μ' αφήνει να ζήσω; Κι αν δείξω τον πραγματικό μου εαυτό; Κι αν σκεφτούν κάτι αρνητικό για μένα;
Τι θα πουν οι άλλοι; Τι θα σκεφτούν οι άλλοι; Τι θα πιστέψουν για μένα και τι θα συζητήσουν για μένα;
Και… βρίσκομαι κλεισμένος μέσα σε μια τεράστια φυλακή, όπου ζω με το φόβο του τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Προσπαθώ να εξασφαλίσω μια όσο το δυνατόν καλύτερη αξιολόγηση, προσπαθώ να προσαρμοστώ στα μέτρα των άλλων και να φτιάξω μια καλή εικόνα σταθερή στα μάτια των άλλων… όμως, είμαι τόσο απορροφημένος σε αυτή την προσπάθεια που ξεχνώ να κοιτάξω λίγο και μέσα μου. Περνώντας ο καιρός έχω ξεχάσει ότι εκτός από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μένα θα πρέπει να ασχοληθώ λίγο και με την εικόνα που έχω εγώ για τον εαυτό μου.
Με αυτή την εικόνα ζω, αυτή η εικόνα είναι σταθερή και πιο «αντικειμενική» για μένα τον ίδιο και αυτή η εικόνα είναι η δική μου εικόνα. Επηρεάζεται, διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται, θολώνει, βιώνει ρήγματα και εντάσεις, εξυψώνεται και βελτιώνεται… Όλα αυτά μπορεί να συμβούν στην εικόνα που έχω για τον εαυτό μου, αλλά και στην εικόνα που έχουν οι άλλοι για τον εαυτό μου. Το τι σκέφτονται όμως οι άλλοι για μένα, οι εντυπώσεις που σχηματίζουν και οι απόψεις που έχουν δεν με επηρεάζουν άμεσα ή δεν θα έπρεπε να με επηρεάζουν άμεσα.
«Η μεγαλύτερη φυλακή μέσα στην οποία ζούμε, είναι ο φόβος για το τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι για εμάς…»
Όταν ξέρεις ποιος είσαι… Δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι…
Ζεις μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, αλληλεπιδράς με άλλους ανθρώπους και αυτοπροσδιορίζεσαι και αυτοκαθορίζεσαι μέσα από αυτές τις αλληλεπιδράσεις, χωρίς όμως να είναι αυτές καθοριστικές για την ύπαρξή σου. Έχεις μια εικόνα για τον εαυτό σου, που δεν ραγίζει κάθε φορά που θα ακούσεις μια αρνητική κριτική, κάθε φορά που θα σου κάνουν μια παρατήρηση. Μόνο εσύ ξέρεις ποιος είσαι… τι είναι το καλύτερο για σένα… μόνο εσύ ξέρεις εσένα ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι…
Το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς θα πρέπει να μας αγγίζει στο βαθμό που μας βοηθάει να αναζητήσουμε και να ανακαλύψουμε κομμάτια του εαυτού μας.
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος
