“Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία” Montesquieu, 1689-1755
“Η ζωή έγινε απίστευτα καλύτερη από τότε που αναγκάστηκα να σταματήσω να την παίρνω στα σοβαρά” Hunter S. Thompson 1937-2005
Η Απάθεια είναι ασθένεια. Είναι διαταραχή
familiarity with violence
Και κινδυνεύει να πάρει τέτοιες διαστάσεις, που θα επικρατήσει πραγματικά ο νόμος της ζούγκλας, και εμείς θα κοιτάμε, ήδη γίνεται σε μεγάλο βαθμό. Αυτό είναι το θέμα. Θυμήσου το. Θα σκοτώνουν τον διπλανό, και μεις θα περνάμε αδιάφοροι και θα το έχουμε γραμμένο στο i-phone – το τελευταίο μοντέλο i-phone.
Ο ματατζής είναι προφανώς καμμένο μυαλό, άρρωστος και εγκληματίας εκτός από παράνομος. Έχει έναν άνθρωπο κάτω και τον βασανίζει. Αδιαφορεί επιδεικτικά για το νόμο, όσο και για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν τον ενδιαφέρει αν ο κόσμος τον βλέπει, γιατί ίσως και να γουστάρει. Διότι κανένας από αυτούς που βλέπουν δεν κάνει τίποτα. Απόλυτη εξουσία ο κάθε ανώμαλος.
Διότι, εμείς, που μπροστά στα μάτια μας ασκεί κάποιος βία σε έναν συμπολίτη μας, το μόνο που κάνουμε είναι να απαιτούμε να φωνάξει κι από πάνω “πιο δυνατά” το όνομά του! Το μόνο που κάνουμε, στο πιο ηρωικό … είναι να παρακαλάμε (!) τον ψυχάκια εγκληματία να τον αφήσει ελεύθερο.
Δεν ορμάμε πάνω του να τον ελευθερώσουμε και να ζητήσουμε νόμιμες εξηγήσεις από τον ψυχοπαθή, για το ότι βασανίζει άνθρωπο. Δεν κάνουμε τίποτα για να αμυνθούμε, ως μάρτυρες βίας. Μόνο τραβάμε βίντεο, και ψελλίζουμε κάτι ακατάληπτα.
Αλλά, από τότε που βουλευτές και μάλιστα της αριστεράς, ανέχτηκαν τη βία μπροστά στις κάμερες, μαζί με τους παρουσιαστές και όλους τους καλεσμένους μιας εκπομπής, από τότε φάνηκε και το πώς αντιδρούν οι Έλληνες στη βία. Τον άφησαν τον ψυχοπαθή -αφού οποιοσδήποτε ασκεί επιθετική βία χρήζει ψυχολογικής βοηθείας- να χτυπάει χυδαία χωρίς καμία άμυνα! Μόνο προτροπές, ακούστηκαν. Μία από τα ίδια, λοιπόν, όπως τα περιστατικά, στο Σύνταγμα.
Οι έλληνες σήμερα, τη βία την ανέχονται! Αυτό αποδεικνύεται κάθε μέρα. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τις αναρίθμητες στιγμές βίας που έχουν υποστεί οι Έλληνες, τα τελευταία 5 χρόνια και την ουσιαστική απραγία τους.
Όλοι έχουν μείνει με ανοιχτό το στόμα με την παθητικότητα των Ελλήνων. Παγκοσμίως. Ας καθίσουμε λοιπόν, να ανεχόμαστε τη βία από όπου κι αν προέρχεται [σ. και να την καταδικάζουμε απ όπου κι αν προέρχεται] καταγράφοντας την ανικανότητα μας βέβαια και σε βίντεο, όπως και την αρρώστια μας. Γιατί αρρώστια είναι και η ανοχή της βίας, όπως και η ολοκληρωτική απουσία άμυνας.
Αυτή είναι η Ελλάδα. Αυτό ζει, και αυτό της αξίζει. Να ασκείται βία όλων των τρόπων και όλων των ειδών, και να κάθονται όλοι να κοιτάνε. Την άμυνα δεν μας την έμαθε, προφανώς, ούτε η μάνα μας … Την άμυνα για την αξιοπρέπεια, τη ζωή και την αξία της, κανένας δεν μας την έμαθε.
Ντροπή στην ιστορία που κουβαλάμε.
