1. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά πράγματα τόσο αντιερωτικά όσο ο ψευτοβαλεντίνος.
Εκτός αν ερωτας είναι -MONO- το να
κατεβάζεις το βρακί* σου. Ε ναι, τότε είναι ερωτικό. Εκτός αν έρωτας είναι MONO το να στέλνεις σοκολατάκια και λουλουδάκια. Ε , ναι τότε είναι ερωτική ημέρα.
Αλλά δεν είναι αυτά ο έρωτας. Ο Ερωτας είναι ΘΥΣΙΑ, οχι «περνάμε καλά και καταναλώνουμε σχέσεις». Ο Χριστός μας ερωτευτηκε, μας ΚΑΨΟΥΡΕΥΤΗΚΕ. Ποσο; Τόσο ώστε να ενσαρκωθεί, και να κάτσει να ακούει απο τον καθε πικραμένο το μακρύ και το κοντό του. Οπως λεει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Χριστός ερωτεύτηκε ΠΟΡΝΗ. Ποια πόρνη είναι αυτή; ΕΜΕΙΣ. Είμαστε μία τσούλα, που πάει με το κάθε είδωλο για μερικά προσκαιρα ανταλλάγματα. Είτε αυτά είναι χρήμα, είτε σεξ (ταχα ερωτας, για τους-τις πέφτουλες) είτε συναισθηματική επιβεβαίωση. Ολα αυτά δεν είναι έρωτας. Εκμετάλευση είναι με ρομαντική μάσκα.
Μπορείς να φανταστείς την κοπέλα σου η τον καλό σου με παραμορφωμένο πρόσωπο απο ατύχημα και να ΤΟΝ/ΤΗΝ αγαπάς το ίδιο; Αν ναι, τότε ΙΣΩΣ τον/την αγαπάς. Αν όχι τότε : @@ (παπάκια) αγαπάς. Αγαπάς μάλλον αυτό που μπορείς να εκμεταλευτείς επάνω του-της. Αυτό που βουλώνει πάθη της ψυχής σου και σ’ευχαριστεί. Ολοι αυτό κάνουμε, αλλά ας μην το λέμε και έρωτα, ε; μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια.
Απέχουμε απο τον πραγματικό έρωτα , όσο απέχει η ζωή απο τον θάνατο. Ισως και περισσότερο, γιατί οι Αγιοι και με τον θάνατο τους ζουν περισσότερο. Οι Αγιοι ήταν καψούρηδες, χωρίς καψούρα δεν γίνεται. Είχαν Θείο Ερωτα και δεν ήταν ανέρανστοί. Ούτε ανέραστοι όπως πολλοί κολλημένοι με το γράμμα του πνευματικού νόμου, αλλά ούτε ανέραστοι οπως αυτοί που έχουν κολλήσει με το να καταναλώνουν σώματα και ευχάριστες στιγμές. Οι άνθρωποι δεν είναι προϊόντα.
Εχω προσεξει δε, πως πολλοί «Ρομαντικοί» είναι χειρότεροι ανέραστοι και εχθροί του έρωτα απο πολλούς κυνικούς στο θέμα αυτό. Ο κυνικός συνήθως (οχι πάντα…) είναι κάποιος άνθρωπος ευαίσθητος που πληγώθηκε και αντιδρά τώρα ετσι απο φόβο μην (ξανα)πληγωθεί.
Ο Ρομαντικός τύπος είναι συνήθως (οχι πάντα…) ανθρωπος που ωραιοποιεί τα πάντα. Αν αγαπάς κάτι επειδή είναι όμορφο , όμως, δεν είναι ερωτας αλλά κατανάλωση. Ο Χριστός δεν μας αγάπησε γιατί είμαστε ομορφοι. Οταν σπάσει η ρομαντική αεναη αγαπολογία του ψευτορομαντικού, γίνεται στυγνός εκμεταλευτής και χρησιμοποιεί τον άλλο για να κορέσει την δίψα του , δίψα για «ομορφιά» (που όμως δεν είναι πραγματική, αλλά προϊον κατανάλωσης…). Μην τον μπερδεύουμε με τον ποιητή . Αλλο ποιητική ψυχή , αλλο ρομαντικός. Συνήθως αυτοί οι «αέναοι αγαπολόγοι» εχουν γλυκά λόγια αλλά πικρή γεύση.
Αν προωθείς τον εαυτό σου ως «προϊόν» τοτε έτσι θα σε αντιμετωπίζουν. Δεν θα είσαι πια πρόσωπο, αλλά κάτι προς κατανάλωση. Και μην παραπονιέσαι μετά που σε παραπετούν. Αυτά έχει η «Ελευθερη αγορά». Οταν αγοράζεις κάτι νέο πετάς το παλιό. Και μετά ψάχνεις για κάτι καλύτερο. Αυτός ο κύκλος της κατανάλωσης (σχέσεων, αγαπολογίας, συναισθημάτων) δεν τελειώνει. Οταν λοιπον καταναλωνεις «σχέσεις», καλό είναι να περιμένεις πως θα είσαι και εσύ το άψυχο εμπόρευμα . Εχεις ελευθερία να ζησεις έτσι αν το επιθυμείς, αλλά οι επιλογές έχουν και συνέπειες.
Κακα τα ψέματα, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ΔΥΣΚΟΛΕΣ. Χρειάζονται δάκρυα, πόνο , θυσίες, και κυρίως ΚΟΤΣΙΑ. Θελετε να «γιορτάζετε» κάθε χρόνο με την καλή-ο σας με σοκολατάκια και κρασάκι και δεν ξέρω εγώ τι, δεν πειράζει. Μην γίνουμε αντιπαθητικοί κιολας. Ετσι και αλλιώς αυτό κάνουμε κάθε μέρα…
Αυτό την «φιέστα», αυτό το «κόλπο», μην το αποκαλείτε όμως «εορτή του έρωτα».
Εκτός αν ο έρωτας πλέον πωλείται με δόσεις στο σουπερμάρκετ.
— Του Ρ.Μ.
[*] Ορισμένοι ίσως βρήκαν ¨απρεπή» την λέξη βρακί. Ζητάω συγνώμη. Επρέπε να γράψω «Βρακάκι».
