Στην τηλεόραση είναι όλες ίδιες. Μάλλον, συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Είναι από πριν ίδιες ή τις επιλέγουν να μπορούν να γίνουν ίδιες; Ποιος να ξέρει!
Πάντως είναι όλες ξανθές ακόμα και οι μελαχρινές, γελάνε πολύ σαν να τους καθαρίζουν αυγά, σπρώχνονται όταν γελάνε ή σφίγγουν τα πόδια μην κατουρηθούνε, είναι χαζές με εκλάμψεις εξυπνάδας που εκπλήσσουν και τις ίδιες –οπότε πεταρίζουν τις βλεφαρίδες-, λένε με τεράστια ελαφράδα κακίες που τις φρενάρουν στο τέλος με ένα «είναι όμως κούκλα!», ξεσκίζουν με ευκολία ανθρώπους «τον αγαπώ όμως», είναι πλάσματα που δεν θα έκανες παρέα γιατί θα έτρεμες το μάτι τους, καμαρώνουν για την επιτυχία τους σε μια τηλεόραση που έχει αυτοκτονήσει και δεν τους το λένε.
Στην πολιτική είναι όλοι ίδιοι. Μάλλον, συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Είναι από πριν ίδιοι ή τους επιλέγουν να μπορούν να γίνουν ίδιοι; Ποιος να ξέρει! Πάντως τσαμπουκαλεύονται το ίδιο. Τζάμπα μάγκες.
Χαμογελάνε στα παιδάκια το ίδιο ενώ περπατούν ανάμεσα στους ψηφοφόρους, κουνάνε το κεφάλι το ίδιο σαν να άκουσαν κάτι πολύ σοφό απ’ όποιον πάει κοντά τους, μαγνητοσκοπούν τα ίδια πλάνα σε ταβερνάκια και τσουγγρίζουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο τα ποτήρια, εκκλησιάζονται το ίδιο, ξεκινάνε πάντα θέτοντας θέμα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας και καταλήγουν να προσκυνάνε εικόνες σε live αναμετάδοση, κοιτάζουν τους παπάδες με τον ίδιο τρόπο, διαβάζεις στο βλέμμα τους «ας όψεται η ανάγκη αλλιώς….», τα Θεοφάνεια πετάνε περιστέρια από τα χέρια τους με τον ίδιο τρόπο. Καμαρώνουν για την επιτυχία τους σε μια πολιτική σκηνή που έχει αυτοκτονήσει και δεν τους το λένε.
Παρατηρούσα τον Αλέξη Τσίπρα, πουλέν της αριστεράς, ενώ μια κυρία από το πλήθος φώναξε «Προχώρα Αλέξη, είμαστε δίπλα σου». Τρέχα γύρευε.Σε ποιον Αλέξη απ’ όλους είναι δίπλα; Ο Αλέξης έχει πολλούς «Αλέξη». Ανάλογα τι βολεύει τη στιγμή και κυρίως την εκλογή.
Υ.Γ: Συγγνώμη από τους διαφορετικούς. Και βέβαια υπάρχουν.
Ρέα Βιτάλη
