Προφητείες

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΝΩΝΥΜΟΥ (1053 μ.Χ.)

1. Μέγας Ευρωπαϊκός Πόλεμος.
2. Ἧττα τῆς Γερμανίας, καταστροφή Ρωσσίας καὶ Αυστρίας.
3. Ἧττα τῶν Αγαρηνών ὑπό Ἐλλήνων.
4. Ἐνίσχυση Ἀγαρινῶν διὰ δυτικῶν λαῶν, Ἰταλῶν, Γάλλων καὶ Ἄγγλων καὶ ἧττα Ἑλλήνων ὑπὸ Ἀγαρηνῶν.
5. Σφαγὴ ὀρθοδόξων λαῶν μέχρι τοῦ 1935.
6. Εἰσβολὴ ξένων στρατευμάτων ἐξ Ἀδριατικοῦ πελάγους.
7. Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον εἰς τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν καὶ τὴν Θάλασσαν.
8. Ἅδης ἕτοιμος πρὸς … Ἀγαρηνῶν καὶ βαρβάρων.
9. Νέος Εὐρωπαϊκὸς πόλεμος
10. Ἕνωσις Ὀρθοδόξων λαῶν μετὰ τῆς Γερμανίας.
11. Ἧττα Γάλλων ὑπὸ Γερμανῶν.
12. Ἐπανάσταση τῶν Ἰνδιῶν καὶ χωρισμὸς αὐτῶν ὑπὸ τῆς Ἀγγλίας.
13. Ἀγγλία περιορισθήσεται εἰς μόνους τους Σάξωνες.
14. Νίκη ὀρθοδόξων, ἧττα Ἀγαρηνῶν, γενικὴ σφαγὴ Ἀγαρηνῶν καὶ βαρβάρων ὑπὸ ὀρθοδόξων λαῶν.
15. Ἀνησυχία κόσμου.
16. Γενίκη ἀπελπισία ἐπὶ τῆς γῆς.
17. Μάχη ἑπτὰ κρατῶν εἰς Κωνσταντινούπολη, καὶ τρία ἡμερόνυκτα σφαγή.
18. Νίκη μεγαλυτέρου κατὰ ἓξ κρατῶν.
19. Συμμαχία ἓξ κρατῶν κατὰ ἑβδόμου κράτους Ρωσσίας καὶ τρία ἡμερόνυκτα σφαγή.
20. Παῦσις πολέμου ὑπὸ ἀγγέλου (Χριστοῦ Θεοῦ) καὶ παράδοση τῆς Πόλεως τοῖς Ἔλλησι.
21. Ὑπόκυψη Λατίνων εἰς ἀλάνθαστον πίστη ὀρθοδόξων.
22. Ὑψωθήσεται ἡ ὀρθόδοξος πίστις ὑπὸ Ἀνατολᾶς μέχρι Δυσμῶν.
23. Παῦσις Πάπα Ρώμης.
24. Ἀνακήρυξις ἑνὸς Πατριαρχείου δι' ὅλην τὴν Εὐρώπην ἐπὶ 5 ἔτη ἢ καὶ 50 ἔτη, καὶ τέλος τῶν θλίψεων τοῦ κόσμου.
25. Τὴν ἑβδόμην οὐκ ἔστι ταλαίπωρος, οὐκ ἔστι ἐξόριστος, ἐπανερχόμενος εἰς τὰς ἀγκάλας τῆς μητρὸς Ἐκκλησίας ἀγαλλόμενος.
26. Οὕτως ἔσται, οὕτω γέννηται. Ἀμήν.
27. Ἀριθ. 3. (Ἁγία Τριάς). Ἐγὼ εἰμὴ τὸ Α καὶ τὸ Ὢ ὁ πρῶτος καὶ ἔσχατος, ὁ Θεὸς εἷς Χριστός.
28. Τέλος μία ποίμνη εἷς ποιμὴν· ἔσται ἐκ τῆς ἀληθοῦς πίστεως Ὀρθοδόξου, οὕτω γένοιτο.
Ἀμήν. Ἀμήν! Δοῦλος Χριστοῦ ἀληθινοῦ. Ὃς γεγραπται τὰ πάντα ἕν τῷ χιλιοστῷ πεντηκοστῶ τρίτω (1053 μ.Χ.)

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΧΑΡΑΧΘΗΣΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΑΦΟΝ ΤΟΥ ΜΕΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Τὴν πρώτη τῆς Ἰνδίκτου ἡ βασιλεία τοῦ Ἰσμαὴλ
ὁ καλούμενος Μωάμεθ μέλλει διὰ νὰ τροπώσῃ
γένος τῶν Παλαιολόγων τὴν ἑπτάλοφον κρατήσει
ἔσωθεν βασιλεύσει ἔθνη πάμπολλα
κατάρξει καὶ τὰς νήσους ἐρημώσει μέχρι τοῦ Εὐξείνου Πόντου
ἰστρογείτονας πορθήσει
τῇ ὀγδόη τῆς Ἰνδίκτου Πελοπόνησον κατάρξει
τῇ ἐνάτη τῆς Ἰνδίκτου εἰς τὰ βόρεια τὰ μέρη μέλλει διὰ νὰ στρατεύσει
τῇ δεκάτη τῆς Ἰνδίκτου τοὺς Δαλμάτας τροπώσει
πάλιν ἐπιστρέψει ἔτι χρόνον τοῖς Δαλμάταις
πόλεμον ἐγείρει μέγαν μερικὸν τε συντριβήναι
καὶ τὰ πλήθη καὶ τὰ φῦλα συνοδοὶ τῶν ἑσπεριῶν
διὰ θαλάσσης καὶ ξηρᾶς τὸν πόλεμον συνάψουν καὶ τὸν Ἰσμαὴλ τροπώσουν.
Τὸ δὲ ἀπόγονον αὐτοῦ βασιλεύσει ἔλαττον.
Τὸ δὲ ξανθὸν γένος ἅμα μετὰ τῶν πρακτόρων ὅλων
Ἰσμαὴλ τροπώσουν τὴν ἑπτάλοφο ἐπάρουν μετὰ τῶν προνομίων
τότε πόλεμον ἐγείρουν ἔμφυλον ἠγριωμένον μέχρι τῆς πεμπταίας ὥρας
καὶ φωνὴ βοήσει στῆτε στῆτε στῆτε μετὰ φόβου
σπεύσατε πολλὰ σπουδαίως εἰς τὰ δεξιὰ τὰ μέρη
ἄνδρα εὔρητε γενναῖον θαυμαστὸν καὶ ρωμαλέον
τοῦτον ἔξετε δεσπότην
φίλος γὰρ ἐμοῦ ὑπάρχει
καὶ αὐτὸν παραλαβόντες θέλημα ἐμὸν πληρούται.

ΧΡΗΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΩΣΤΑΝΤΣΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΣΣΙΑΣ (1806)

1. Θέλει γένει ἔνας βασιλεὺς καὶ ἀποθνῄσκει.
2. Ἔνας μέγας αὐθέντης θέλει ἑτοιμάσει διὰ τὸν ἑαυτὸν τοῦ ἕνα αἱματώδη λουτρόν.
3. Ἔνας μεγαλύτερος μονάρχης θέλει λυπήσει κατὰ πολλὰ τὸν ἑαυτὸν του.
4. Σηκώνονται οἱ καταφρονεμένοι καὶ ἀποκτοὺν δυνάμεις.
5. Ὁ φθόνος δείκνυται ἀπὸ τὸν Χριστιανισμόν.
6. Διὰ τρεῖς ἡμέρας θέλουσι φανεῖ εἰς τὸν οὐρανὸν ἀπερίγραπτοι κομῆται καὶ βρονταί.
7. Συμβαίνει φθορὰ διὰ ξηρὰς καὶ διὰ θαλάσσης.
8. Εἰς τάς 18 Μαρτίου θέλουν αὐξήσει οἱ αἱματώδεις πόλεμοι καὶ νῖκαι.
9. Εἰς τάς 8 Ἰουλίου συμβαίνουν δύο ἀνήκουστοι πόλεμοι.
10. Εἰς τάς 12 Αὐγούστου, ἀνυπόφορος ζεστὴ γενήσεται.
11. Εἰς τάς 18 Δεκεμβρίου χάνεται τὸ ἥμισυ τῆς ἀνθρωπότητος.
12. Θέλει ἐκλεχθὴ ἔνας βασιλεὺς ἀπὸ τὸ ἠμπέριον.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ

Ἡ Ἑλλὰς θὰ γίνει ἐκ νέου ἀπὸ τοὺς Τούρκους θέατρον λῃστειῶν καὶ καταστροφῶν. Οἱ κυβερνῆται καὶ ὁ λαὸς θὰ εὐρεθώσι ἐν στενοχωρῖᾳ. Ὁ ἐχθρὸς θὰ πρόχωρήσει μέχρι τῶν ἐξαμιλίων. Ἀλλὰ ἔπειτα λαὸς τὶς ἀνατολικὸς θὰ ἔλθει πρὸς βοήθεια τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες συνερχομένοι εἰς ἑαυτοὺς ἐκ τῆς ταραχῆς τῆς εἰσβολῆς θὰ ἐξέλθουν πανστρατιὰ καὶ θὰ ἐκδιώξουν τοὺς Τούρκους ὄχι μόνο τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐξ ὅλης της Εὐρώπης, οἵτινες Τοῦρκοι εὑρίσκουν ἄσυλον μόνον εἰς Μέκκαν. Ἡ δὲ Κωνσταντινούπόλη γίνεται ἐκ νέου πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

ΧΡΗΣΜΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, ὁ Μωάμεθ παροικήσει ἐν τὴ αὐλὴ τοῦ Βύζαντος, καὶ στήσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐν αὐτῇ δυὸ νυχθήμερα καὶ μίαν ἡμέραν καὶδὶς δύο ὥρας νυχτερινᾶς, ὑπολειπούσης τῆς ἠμισείας ὥρας. Καὶ ἐν μὲν τοῖς δυσὶ νυχθημέροις οὒχ ἔξει ἐπίθετα οἰκεία, ἐν δὲ τῇ ἡμέρα ἔξει δύο.
Ὧν πρῶτον μὲν τὸ μεῖζον, εἴτα δὲ τὸ ἔλατον μέχρι τῶν τριῶν ὡρῶν τῶν νυκτερινῶν βασιλεύσει, καὶ τῆς ἠμισείας ὥρας. Καὶ ἔσται ἐν τῇ τρίτη ὥραἐμφανὴς ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ.
Τὸ γὰρ διποὺν π: ταραχθέν, περτοβόλω θυμῶ πατάξει μικρὸν τὸ δίκερον ἅ. Καὶ ἔσονται τὴ αὐτὴ ὥρα ἐκείνη οἱ ἄνθρωποι δίγλωσοι. Ληγούσης δὲ τῆς ἠμισείας ὥρας τῆς νυκτερινῆς, γεννήσονται μονόγλωσσοι. Τὸ γὰρ δίκερον :α: ἡττηθὲν κατὰ κράτος ὑπὸ τοῦ :π:, ἄκερον μένει, καὶ ὄμμα ἢ ὄμικρον, ὡς ἢν ἀπ' ἀρχῆς.
Μεταβληθὲν δὲ νυστάξει ἐκ τοῦ πολλοῦ καμάτου, καὶ φθέγξεται τῇ ἐπτάλοφω μετὰ τελευταίου ἀσπασμοῦ τάδε. Ἰδοὺ ἐγὼ ἐνύσταξα καὶ πορεύομαι εἰς τὴν κλίνη μου ἵνα κοιμηθῶ, σοὶ δὲ εἴη ἡ νῦξ πανσέληνος ἵνα ἀγρυπνῆς.
Τούτων δὲ γενομένων, ἐγερθήσεται πόλεμος ἐμφύλιος, καὶ ἀπολεσθήσεται πᾷς ὁ λαὸς ὁ ἄπιστος. Καὶ τότε ξυπνήσει ὁ ἅγιος βασιλεύς, ὁ ἐν ἀρχὴ μὲν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τὸ Ἰ, ἐν δὲ τῷ τέλει τὸ ς ἔχων, ἃ σημαίνουσι σωτηρίαν.Καὶ σώσει τὰ πρόβατα αὐτοῦ κηρύττων αὐτοῖς τὸ α: καὶ τῷ ω: ἄπερ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔχει. Καὶ στήσει τὴν βασιλεία αὐτοῦ ἐν νυχθημερὸν καὶ ἐν τέταρτον τῆς ὥρας. Ὡς ἐκ τῶν στοιχείων τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἀριδήλως δείκνυται

ΠΡΟΡΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΕΛΑΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 542 μ.Χ.

Οἱ διοικηταὶ τῆς πίστεως κατὰ τίνα μέλλουσαν ἐποχὴν καὶ μακρὰν θέλουν πέση εἰς τοιαύτην τυφλότητα, ὥστε θέλουν ἀφήση ἐκείνην τὴν χώραν χωρὶς ὑπεράσπισιν. Τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ θέλει ἐκταθεῖ ἐπάνω εἰς αὐτοὺς καὶ ἐπάνω εἰς ὅλους τους πλουσίους· ὅλοι οἱ εὐγενεῖς θέλουσι στερηθῆ τῆς καταστάσεως καὶ τῆς ἀξίας τῶν· ἡ ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ θέλῃ σπαραχθῆ ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς· αὐτὴ θέλει λάβει δύο νυμφίους, τὸν ἕνα νόμιμον, τὸν ἄλλον μοιχὸν· ὁ πρῶτος θέλει τραπῆ εἰς φυγὴν· ὁ δεύτερος θέλει εἶναι μέγα βασανιστήριον της σαρκός, διὰ τὸ ὁποῖον θέλει ἐκχυθῆ τόσον αἷμα, ὅσον ἐχύθη εἰς τὸν καιρὸν τῶν ἐθνικῶν.
Ἡ καθολικὴ Ἐκκλησία καὶ ὁ παντέλειος κόσμος θέλουν κλαύση τὴν ἀφάνισιν μιᾶς περιφήμου πόλεως, μητροπόλεως καὶ κυρίας τῆς Γαλλίας, τὰ θυσιαστήρια θέλουν ἀφανισθῆ, αἰ ἁγίαι παρθένοι ἀδικημέναι θέλουν φύγει ἀπὸ τὰ ἀσυλὰ τῶν, καὶ ἡ Ἐκκλησία θέλει ἐκδυθῆ ἀπὸ τὰ προσωρινὰ τῆς ἀγαθὰ· ἀλλὰ τέλος πάντων, ὁ μαῦρος ἀετὸς καὶ τὸ θηρίον θέλουν ἔλθει ἀπὸ τοὺς ἐξωτερικοὺς τόπους ἐν ἐκείναις τὰς ἡμέραις· ἀλλοίμονον εἰς σέ, πόλις θηριώδης διὰ τὴν φιλοσοφίαν σου! Ἀλλοίμονον εἰς σέ, ὦ πόλις ἄπιστε διὰ τὸν ὑπερηφανόν σου πλοῦτον! Εἶσαι εἰς τὴν μέση τῶν συμβάντων σου, ἀλλὰ ὁ ἀφανισμός σου εἶναι ἀσφαλὴς καὶ βέβαιος. Σὺ θέλεις ὑποταχθῆ· βασιλεὺς τεταπεινωμένος, κατακρημνισθεῖς πρότερον ἀπὸ τοῦ θρόνου εἰς τὴν σκόνιν, θέλει ἀναποκτήσει τέλος τὸ διαδημά σου, καὶ θέλει ἀφανίση τοὺς υἱοὺς τῆς ἀσεβείας.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓ.ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

1. Αὐτὸ μία μέρα θὰ γίνει Ρωμαίϊκο καὶ καλότυχος ὅποιος ζήσει σὲ κεῖνο τὸ βασίλειο.
2. Ὦ εὐλογημένο βουνὸ πόσες ψυχὲς γυναικόπαιδα θὰ σώσεις ὅταν ἔρθουν τὰ χαλεπὰ χρόνια.
3. Καλότυχοι σεῖς, οἱ ὁποῖοι εὑρέθητε ἐδῶ πάνω εἰς τὰ ψηλὰ βουνά, διότι αὐτὰ θὰ σᾶς φυλάξουν ἀπὸ πολλὰ δεινά. Θὰ ἀκοῦτε καὶ δὲν θὰ βλέπετε τὸν κίνδυνον. Τρεῖς ὥρες ἢ τρεῖς ἡμέρες θὰ ὑποφέρετε.
4. Τὸ ποθούμενο θὰ γίνει στὴν τρίτην γενεάν. Θὰ τὸ ἰδοῦν τὰ ἐγγόνια σας.
Ἐλέχθη ἐν Χειμάρᾳ, καὶ ἔλαβεν καταπληκτικὴν ἐπαλήθευσιν διότι, οἱ χρόνοι τῆς ἀπελευθερώσεως τοῦ ἔθνους εἶναι πράγματι ἡ τρίτη γενεὰ ἀπὸ τὸν χρόνον ὅπου ἐπροφήτευσεν αὐτὴν ὁ Ἅγιος, καθόσον, ὡς γνωστὸν ἑκάστη γενεὰ ὑπολογίζεται σὲ 25 ἔτη.
5. Θάρθει καιρὸς νὰ σᾶς πάρουν οἱ ἐχθροί σας καὶ τὴν στάχτη ἀπὸ τὴ φωτία, ἀλλὰ σεῖς νὰ μὴν ἀλλάξετε τὴν πίστη σας, ὅπως θὰ κάμουν οἱ ἄλλοι. (Ἐλέχθη ἐν Σιατίστη).
6. Σᾶς λυπᾶμαι γιὰ τὴν περηφάνεια ὅπου ἔχετε. Τὸ ποδάρι μου ἐδῶ δὲν θὰ ξαναπατήσῃ. Καὶ ἂν δὲν ἀφήσετε αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ κάνετε, τὴν αὐθερεσία καὶ τὴν ληστεία, θὰ καταστραφῆτε. Σὲ κεῖνο τὸ κλαρὶ, ποὺ κρεμάτε τὰ σπαθιά σας, θἀρθῇ μιὰ μέρα ποὺ θὰ κρεμάσουν οἱ γύφτοι τὰ ὁργανά τους.
7. Θάρθουν οἱ κόκκινοι σκοῦφοι κι ὕστερα οἱ Ἄγγλοι ἐπὶ 54 χρόνια καὶ κατόπιν θὰ γίνει Ρωμαίϊκο. Ἐλέχθη ἐν Κεφαλληνίᾳ περὶ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς ἑπτανήσου - «Κόκκινοι σκοῦφοι» ὀνομάζονται οἱ Γάλλοι στρατιώται ὡς ἐκ τοῦ χρώματος τῶν καλυμμάτων τῆς κεφαλῆς τῶν κατὰ τοὺς Ναπολεόντι-ους χρόνους. Καὶ αὐτὴ ἡ προφητεία εὗρε καταπληκτικὴν ἐκπλήρωσιν διότι μετὰ τοὺς Ἐνετοὺς εἰς τὴν Ἑπτάνησον ἐγκαταστάθηκαν οἱ Γάλλοι, καὶ μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τούτων ἦλθον οἱ Ἄγγλοι, συγκεκρι-μένα τὸ 1810 κατέλαβαν οὐσιαστικῶς οἱ Ἄγγλοι τὴν Ἑπτάνησον, καὶ τὸ 1864 παρέδωκαν αὐτὴν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἡ παραμονή τους συνεπῶς διήρκεσε 54 ἔτη, ὅσα δηλαδὴ ἐπροφήτευσεν ὁ Ἅγιος.
8. Τὰ ὅρια τοῦ Ρωμαίϊκου θάναι ἡ Βωβοῦσα. (Ὁ ποταμὸς Ἀῶος). (Ἐλέχθη ἐν Παλαιᾶ Ἄρτῃ).
9. «Ἐκεῖθεν θἄρθῃ τὸ ρωμαίϊκο».
Τὴν προφητείαν ταύτην εἶπεν ὁ Ἅγιος ἐν Πρεβέζῃ δεικνύον τὸ μέρος τῆς Στερεᾶς, ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ προήρχετο ὁ Στρατὸς τῆς Ἐλευθερίας. Ἡ προφητεία ἐπραγματοποιήθη τὸ 1912.
10. Τὰ βάσανα εἶναι ἀκόμη πολλά. Προσεύχεσθε, ἐνεργεῖτε καὶ ὑπομένετε στερεά. Ἕως ὅτου νὰ κλείσει αὐτὴ ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου τοῦ χωριοῦ σας θάναι σκλαβωμένο καὶ δυστυχισμένο.
Ἐλέχθη εἰς Τσαραπλανᾶ, τὸ σημερινὸν Βασιλικὸν τῆς Ἠπείρου. Ἡ πληγὴ τοῦ πλατάνου ἔκλεισε τὸ 1912, ἔτος ἀπελευθερώσεως τῆς Ἡπείρου.
11. «Πότε θἄρθῃ τὸ ποθούμενο»; (ἠρώτησα τὸν Ἅγιον εἰς Τσαραπλανᾶ τῆς Ἠπεῖρου).
«Ὅταν σμίξουν αὐτά, ἀπήντησεν ὁ Ἄγιος δεικνύον δύο δενδρίλια».
Τὰ δενδρίλια ἐμεγάλωσαν, ἐπάχυναν καὶ ἔσμιξαν τὸ 1912.
12. Τὸ ποθούμενο θὰ ἔρθει ὅταν θἀρθοῦν δυὸ πασχαλιὲς μαζί.
Ἐλέχθη διὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἠπείρου ἡ ὁποία ἔγινε τὸ 1912 ὅπου συνέπεσαν μαζὶ οἱ ἑορτὲς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ τοῦ Πάσχα καθὼς εἶχε προφητεύσει ὁ Ἅγιος.
13. Ἅμα κλείσῃ τὸ δένδρον καὶ κλεισθῇ μέσα τὸ παλούκι, τότε θὰ ἔλθη τὸ ποθούμενον. Θὰ γίνῃ κάποιο σημάδι καὶ νὰ μὴν φοβηθήτε. Νὰ πηγαίνετε βασίλεμα ἡλίου σ’ἐκεῖνα τὰ βουνὰ (τῆς Ὁμάλιας καὶ τῆς Μεράπης), ὅπου θὰ γλιτώσουν πολλὲς ψυχές. Μαζί σας μὴ πάρετε τίποτε, μόνον τὶς ψυχές σας νὰ γλυτώσητε. Καὶ δὲν θὰ βαστάξῃ τὸ κακὸ περισσότερον ἀπὸ 24 ὧρες.
14. Τὰ χωρία τοῦ κάμπου θὰ πάθουν χαλάστρα, ἐνῷ στὶς ποδιὲς τοῦ Κισσάβου, θὰ κοιμηθοῦν σκλάβοι καὶ θὰ ξυπνήσουν ἐλεύθεροι. (Ἐλέχθη ἐν Λαρίσῃ).
15. Ἂν τὸ κυπαρίσι αὐτὸ θὰ ξεραθεῖ ἀπὸ τὴν κορυφή, ἡ Ἑλλὰς θὰ ἐλευθερωθεῖ, ἂν ξεραθεῖ ἀπὸ κάτω δὲν θὰ ἐλευθερωθεῖ. (Ἐλέχθη ἐν Ζελενίτσα (πρασιᾶ) τῆς Εὐρυτανίας).
16. Μὲ δυσκολία θάρθει. (Ἐννοεῖται τὸ ποθούμενον).
17. Ὅταν θὰ ἰδεῖτε τὸ χιλιάρμενο στὴν Ἄσπρη θάλασσα θἄρθει τὸ ποθούμενο.
18. Ὅταν θὰ ἰδεῖτε τὸ χιλιάρμενο στὰ Ἑλληνικὰ ὕδατα, τότε θὰ λυθεῖ τὸ ζήτημα τῆς πόλης.
19. Θάρθει ξαφνικά. Νὰ ἔχετε ἕνα σακοῦλι σιτάρι κρεμασμένο στὴ θύρα. Αὐτὸ θὰ σᾶς ἐμποδίσει φεύγοντας. Μὴ τὸ ἀφήσετε. Νὰ πάρετε μαζί σας γιὰ νὰ φᾶνε τὰ παιδὶά σας.
20. Στὴν Αὐλῶνα θὰ γίνει χαλασμός. Θὰ ἔλθουν στρατεύματα νὰ ἐλευθερώσουν τὸν τόπο.
21. Στὸ Μπουκορμὲ θὰ χυθεῖ πολὺ αἷμα.
22. Ὅταν ἀκοῦτε ὅτι ὁ πόλεμος ἄρχισε τότε κοντὰ εἶναι.
23. Ὅσα χωριὰ εἶναι κοντὰ σὲ δρόμο πολλὰ θὰ τραβήξουν.
24. Ἡ Δρόπολις θὰ πάθει γιατὶ ὁ τόπος εἶναι γυμνός.
25. Ἡ Δρόπολις θὰ εἶναι γεμάτη στρατεύματα.
26. Θὰ χαθεῖ ἡ σοδιὰ τῆς χρονίας ἀπὸ τὴν εὔφορη Δερόπολη καὶ μάνα μου! Αἷμα πολὺ ποὺ ἔχει νὰ χυθῇ.
27. Τὰ βουνά, οἱ χαράδρες καὶ οἱ κάμποι τῆς Δερόπολης θὰ γεμίσουν προσφυγιά.
28. Εἰς τὰ χωριὰ Πέπελη σεῖς ἄδικα θὰ φοβᾶστε, τίποτε δὲν θὰ πάθετε. Μόνον τὰ παιδὶά σας ποὺ θὰ εἶναι στοὺς δρόμους θὰ κλαῖτε.
29. Οἱ ἀντίχριστοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θἀρθοῦν πάλι, ἔπειτα θὰ τοὺς κυνηγήσετε ἕως τὴν Κόκκινη Μηλιά.
30. Θἀρθῇ ὅταν ἔρθουν δυὸ καλοκαίρια καὶ δυὸ πασχαλιὲς μαζί.
31. Ξένος στρατὸς θὰ ἔλθει. Χριστὸ θὰ πιστεύει, γλῶσσα δὲν θὰ ξέρει.
32. Θάρθει καὶ μία φορᾷ ἀσκέρι ξένο ποὺ τὸ Χριστὸ θὰ πιστεύει. Ἀλλὰ ἐσεῖς δὲν θὰ τὸ ξέρετε.
33. Μὲ ἄλλους θὰ κοιμηθῆτε καὶ μὲ ἄλλους θὰ ξημερώσετε.
34. Θὰ ἰδεῖτε 3 φαμίλιες σὲ ἕνα σπίτι.
35. Ἐσεῖς θὰ πᾶτε νὰ κατοικήσετε ἀλλοῦ καὶ ἄλλοι θὰ ἔρθουν νὰ κατοικήσουν σὲ σᾶς.
36. Θὰ ἰδεῖτε 40 ἄλογα νὰ τὰ δένουν σὲ ἕνα παλοῦκι.
37. Πολλοὶ θὰ χάνονται ἀπὸ τὴν πεῖνα.
38. Οἱ πλούσιοι θὰ γίνουν φτωχοὶ θὰ πεθάνουν.
39. Μιὰ χούφτα μάλαμα, μιὰ χούφτα ἀλέυρι.
40. Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ οἱ ρωμιοὶ θὰ τρώγονται ἀναμεταξύ τους. Ἐγὼ δὲ συστήνω ὁμόνοιαν καὶ ἀγάπην.
41. Θὰ ἰδεῖτε τακτικὸ στρατό, θὰ δεῖτε καὶ ρέμπελο, ἀπ' αὐτοὺς πολλὰ θὰ ὑποφέρετε.
42. Θὰ σᾶς ζητήσουν τὰ ντουφέκια, νὰ ἔχετε διπλά, νὰ δώσετε τὸ ἕνα καὶ νὰ κρατήσετε τὸ ἄλλο.
Ἕνα ντουφέκι 100 ψυχὲς θὰ γλιτώσει.
43. Θὰ ἔλθει καιρὸς ποὺ θὰ διευθύνουν τὸν κόσμο τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα.
Ἄλαλα καὶ μπάλαλα ἐννοεῖ τὰ ἄψυχα μηχανήματα τῶν διαφόρων ἐφευρέσεων.
44. Ἡ αἰτία τοῦ γενικοῦ πολέμου θὰ ἔλθει ἀπὸ τὴν δαλματίαν. Πρῶτα θὰ διαμελισθεῖ ἡ Αὐστρία καὶ ὕστερα ἡ Τουρκία.
45. Ὁ χαλασμὸς θὰ γίνῃ ἀπὸ ἕνα κασιδιάρη. (Ἐν ἄλλ. Ὁ χαλασμὸς θἀρθῇ ἀπὸ τυφλὸ κι ἀπὸ κασιδιάρη).
46. Θὰ προσπαθοῦν νὰ τὸ λύσουν μὲ τὴν πένα μὰ δὲν θὰ μποροῦν, 99 φορὲς μὲ τὸν πόλεμο καὶ μία μὲ τὴν πένα.
47. Ἂν βρεθοῦν τρεῖς δυνάμεις σύμφωνες τίποτε δὲν θὰ πάθετε.
48. Ἂν τὸ ζήτημα λυθεῖ μὲ τὸν πόλεμο θὰ πάθετε πολλὲς καταστροφές, σὲ τρεῖς χῶρες ἡ μία θὰ μείνει.
49. Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ἀκοῦτε τίποτε.
50. Ὅτι σας ζητοῦν νὰ δίνετε, ψυχὲς μόνον νὰ γλιτώνετε.
51. Ἂν βρίσκουν στὸ δρόμο ἀσῆμι, δὲν θὰ σκύβουν νὰ τὸ πάρουν. Γιὰ ἕνα ὅμως ἀστάχυ θὰ σκοτώνο-νται ποιὸς θὰ τὸ πρωτοπάρει.
52. Τὸ κακὸ θὰ σᾶς ἔρθει ἀπὸ τοὺς διαβασμένους.
53. Ἢ τρεῖς ἡμέρες ἢ τρεῖς μῆνες ἡ τρία χρόνια θὰ βαστάξει.
54. Θάρθει καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἁρμονία μεταξὺ κλήρου καὶ λαοῦ ποὺ εἶναι σήμερα.
55. Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων.
56. Στὴν Πόλη θὰ χυθεῖ αἷμα ποὺ τριχρονίτικο δαμάλι θὰ πλέξει.
57. Καλότυχος ὅποιος ζήσει μετὰ τὸ γενικὸ πόλεμο. Θὰ τρώγει μὲ ἀσημένιο κουτάλι.
58. Μετὰ τὸν γενικὸ πόλεμο θὰ ζήσει ὁ λύκος μὲ τὸ ἀρνί.
59. Θάρθει πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο, νὰ μὴν τὸ πιστέψετε. Θὰ φύγει πίσω.
60. Θὰ μαζωχτεῖ τὸ χιλιάρμενο στὸ Σκάλωμα ( Ἅγιοι 40) καὶ θάρθουν κοκκινογέλεκοι νὰ πολεμήσουν γιὰ σᾶς.
61. Οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν, ἀλλὰ θὰ ξανάρθουν πάλι καὶ θὰ φθάσουν ὡς τὰ Ἐξαμήλια. Στὸ τέλος θὰ τοὺς διώξουν στὴν Κόκκινη Μηλιά. Ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1/3 θὰ σκοτωθεῖ τὸ ἄλλο τρίτο θὰ βαπτισθεῖ καὶ μονάχα τὸ 1/3 θὰ πάει στὴν Κόκκινη Μηλιά.
62. Τόσα πολλὰ θὰ γίνουν ποὺ οἱ μανάδες θὰ γεννήσουν πρόωρα ἀπὸ τὸ φόβο τους.
63. Ζῷα δὲν θὰ μείνουν, θὰ τὰ φάνε, φᾶτε καὶ σεῖς μαζὶ μὲ αὔτους. Στὰ Τζουμέρκια θὰ πάρετε σπόρο.
(Εἰς τὸ ἀλβανικό χειρόγραφο διαβάζομεν. Ἄλογα δὲν θὰ μείνουν. Θὰ πάτε καὶ σεῖς μαζὶ μὲ αὐτὰ ἀπὸ τὰ Τζουμέρκα νὰ ξαναπιάσετε τὴν ράτσα τους).
64. Σπίτια μεγάλα μὴ κάμετε. Λιᾶτσες νὰ κάμετε νὰ μή σας ἔρχονται μέσα.
65. Θὰ σᾶς ἐπιβάλουν μεγάλο καὶ δυσβάστακτο φόρο, ἀλλὰ δὲν θὰ προφθάσουν.
66. Θὰ βάλουν φόρο στὶς κόττες καὶ στὰ παράθυρα.
67. Θὰ ζητήσουν νὰ σᾶς πάρουν καὶ στρατιῶτες. Δὲν θὰ προφθάσουν ὅμως.
68. Οἱ Τοῦρκοι θὰ μάθουν τὸ μυστικὸ 3 μέρες γρηγορότερα ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.
69. Ὅταν ἀκούσετε ὅτι ὁ πόλεμος πιάστηκε ἀπὸ κάτω, τότε κόντα θὰ ἔιναι.
70. Ἂν ὁ πόλεμος πιαστεῖ ἀπὸ κάτω λίγα θὰ πάθετε, ἂν πιαστεῖ ἀπὸ πάνω θὰ καταστραφῆτε.
71. Οἱ λάκκοι καὶ οἱ βράχοι θὰ εἶναι γεμάτοι κόσμο.
72. Θἄρθῃ ξαφνικὰ ἢ τὸ βόιδι στὸ χωράφι ἢ τὸ ἄλογο στ’ ἁλώνι.
73. Λυπηρὸν εἶναι νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ· σήμερον - αὔριον καρτεροῦμεν δίψες πεῖνες μεγάλες, ποὺ νὰ δίδωμεν χιλιάδες φλουριὰ καὶ νὰ μὴν εὐρίσκομεν ὁλίγον ψωμί.
74. Μετὰ τὸν πόλεμο οἱ ἄνθρωποι θὰ τρέχουν μισὴ ὥρα δρόμο γιὰ νὰ βρίσκουν ἄνθρωπον καὶ νὰ τὸν κάμουν ἀδελφό.
75. Ἀμπέλια νὰ μὴν φυτεύετε, διότι θὰ χαλάσουν καθὼς ἐκεῖνα στὴ Δρυϊνούπολη.
76. Θὰ γίνει ἕνα χαρτοβασίλειο ποὺ θὰ ἔχει μέγα μέλλον στὴν ἀνατολή.
Ἐννοεῖ τὴν γραφειοκρατεία ὅπου ἔχει ἐξελιχθεῖ σὲ βασίλειο.
77. Ὁ κόσμος τόσο θὰ πτωχεύσει, ποὺ θὰ ζώνεται μὲ κληματσίδες.
78. Ἡ αἰτία θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὰ Δελειατά.
79. Ἡ Γαλλία θὰ ἐλευθερώσει πολλὰ ἑλληνικὰ μέρη καὶ ἰδίως οἱ Ἰταλοί.
80. Ἡ Γαλλία θὰ ἐλευθερώσει τὴν Ἑλλάδα τὴν Ἤπειρο ἡ Ἰταλία.
81. Ἀπὸ τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη καὶ Μουζίνα θὰ περνοῦν πολλὰ στρατεύματα γιὰ τὴν Πόλη. Καλὸν εἶναι τὰ γυναικόπαιδα νὰ βγοῦν στὰ βουνά. Θὰ σᾶς ρωτοῦν ἂν εἶναι μακριὰ ἡ Πόλη, ἐσεῖς νὰ μὴ λέτε τὴν ἀλήθεια, διότι θὰ σᾶς κακοποιήσουν. Ὁ στρατὸς αὐτὸς δὲν θὰ φτάσει στὴν Πόλη στὴ μέση του δρόμου θὰ μάθει ὅτι ὁ πόλεμος ἐτελείωσε.
82. Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ φέρει γύρες ὁ διάβολος μὲ τὸ κολοκύθι του. (Μᾶλλον ἐννοεῖ τοὺς δορυφόρους).
83. Θὰ βλέπετε νὰ πηγαίνουν ἄλλοι ἐπάνω καὶ ἄλλοι κάτω.
84. Ἡ λευτερὶα θὰ ἔρθει ἀπὸ κάτω ἀπὸ ὅπου χύνονται τὰ νερά.
85. Ἀπὸ πάνω καὶ ἀπὸ τὴ σκάλα χαλασμὸ μὴ περιμένετε.
86. Ἐνα ψωμὶ θὰ χαθῇ τὸ μισὸ, καὶ ἕνα ὁλόκληρο.
87. Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ μία γυναῖκα θὰ διώχνει 10 Τούρκους μὲ τὴ ρόκα.
88. Τὸν Πάπα νὰ καταράσθε διότι αὐτὸς θὰ εἶναι ἡ αἰτία.
89. Ὁ χαλασμὸς στὸν τόπο θὰ γἰνει ἀπὸ ἕνα ἀξιωματούχο... (δυσανάγνωστον).
90. Πολλὰ χωριὰ θὰ καταστραφοῦν, οἱ δυὸ χῶρες θὰ γίνουν μία.
91. Νὰ ἔχετε τρεῖς θύρες, ἄν σας πίασουν τὴ μία νὰ φύγετε ἀπὸ τὴν ἄλλη.
92. Πίσω ἀπὸ μία θύρα νὰ κρυφθεῖ κανεὶς γλιτώνει, θὰ εἶναι βιαστικοί.
93. Νὰ παρακαλεῖτε ναείναι ἡμέρα καὶ ὄχι νύχτα, καλοκαῖρι καὶ ὄχι χειμῶνας.
94. Οἱ ἄνθρωποι θὰ μείνουν πτωχοὶ γιατί δὲν θάχουν ἀγάπη στὰ δένδρα.
95. Οἱ ἄνθρωποι θὰ καταντήσουν γυμνοὶ καὶ θὰ γίνουν τεμπέληδες.
96. Ἀπὸ ψηλά, μέσα ἀπὸ τὸ λιμάνι θάρθει ὁ χαλασμός.
97. Θὰ σᾶς ρίξουν πάρα πολύ· θὰ σᾶς ζητήσουν νὰ τὸν πάρουν πίσω, ἀλλὰ δὲν θὰ μπορέσουν.
98. Ἐσεῖς θὰ σώσετε ἀλλοὺς καὶ ἄλλοι ἐσᾶς.
99. Ἐσεῖς θὰ φύγετε ἀπὸ τὰ' ἀριστερὰ βουνά, ἀπὸ τὴν δεξιὰ μεριὰ ὄχι. Ἀπὸ τὶς σπηλιὲς μὴ φοβᾶστε.
100. Θάρθει ξαφνικά, τὰ ἄλογα θὰ ἀπομείνουν ζεμένα στὶς δουλεῖες τους καὶ σεῖς θὰ φύγετε.
101. Θἆναι ὄγδοος αἰῶνας ποὺ θὰ γίνουν αὐτά.
102. Νὰ κρυφτῆτε ἢ κοντὰ στὴν πόρτα ἢ κοντὰ στὴν πλάκα, ἂν εἶναι βιαστικὸ καὶ γλήγορο.
103. Πολλὰ θὰ συμβοῦν οἱ πολιτεῖες θὰ καταντήσουν σὰν παράγκες.
104. Θάρθει καιρὸς ποὺ θὰ βγεῖ ὁ καταραμένος δαίμονας ἀπὸ τὸ καυκί του.
105. Θάρθει μία φορᾷ ἕνας ψευδοπροφήτης. Μὴ τὸν πιστέψετε καὶ μὴ τὸν χαρεῖτε. Πάλι θὰ φύγει καὶ δὲν θὰ γυρίσει.
106. Θάρθει καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου.
107. Νάχετε τὸν σταυρὸ στὸ μέτωπο γιὰ νὰ σᾶς γνωρίζουν ὅτι εἶσθε χριστιανοί.
108. Θὰ βγοῦν πράγματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα ποὺ ὁ νοῦς σας δὲν φαντάζεται.
Πράγματι σήμερα ὅλες οἱ ἀντίχριστες διδασκαλίες ἀπὸ τὰ σχολεῖα διδάσκονται.
109. Θὰ δεῖτε στὸν κάμπο ἁμάξι χωρὶς ἄλογα νὰ τρέχει γρηγορότερα ἀπὸ τὸ λαγό.
Ἐδῶ προφήτευσε τὸ αὐτοκίνητο, ὅπου πράγματι τρέχει χωρὶς ἄλογα.
110. Θάρθει καιρὸς ποὺ θὰ ζωσθεῖ ὁ τόπος μὲ μία κλωστή.
111. Θάρθει καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ μιλοῦν ἀπὸ ἕνα μακρινὸ μέρος σὲ ἄλλο, σὰν νάναι σὲ πλαϊνὰ δωμάτια π.χ. ἀπὸ τὴν Πόλη στὴ Ρωσσία. Ἐδῶ εἶναι φανερὸν ὅτι ἐπροφήτευσε ὁ Ἅγιος τὸ τηλέφωνο.
112. Θὰ δεῖτε νὰ πετᾶνε ἄνθρωποι στὸν οὐρανὸ σὰν μαυροπούλια καὶ νὰ ρίχνουν φωτὶα στὸν κόσμο.
Ὅσοι θὰ ζοῦν τότε θὰ τρέξουν στὰ μνήματα καὶ θὰ φωνάζουν· Ἐβγᾶτε ἐσεῖς οἱ πεθαμένοι νὰ μποῦμε μεῖς οἱ ζωντανοί. Ἐδῶ ἐπροφήτευσε τὰ πολεμικὰ ἀεροπλάνα ὅπου θὰ βοβμαρδίζουν τὸν κόσμον.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΒΒΑ ΜΩΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΘΙΟΠΟΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ

Ἐν τὰς ἡμέρας ἐκείναις θέλει εἴσθαι μῖσος, φθόνος, φιλονικείαι καὶ μάχαι εἰς τὰ κοινόβια, μέχρι φόνων, ὠσαύτως καὶ ἐν ταῖς Λαύραις ἰδιορυθμίαις, ἐκ κακίας τοῦ ἑνὸς πρὸς τὸν ἕτερον πλησίον αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἠμελήθησαν οἱ κανόνες καὶ πνευματικοὶ ἀγῶνες. Θέλουν προχειρίζεσθαι ἡγούμενοι καὶ ποιμένες αὐτῶν ἄνδρες ἀρετῆς, ἄπιστοι, ἀπρόκοποι, ἀνωμελεῖς καὶ ἀγροῖκοι, μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸ ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς καὶ ἀσυντεχεῖς, φιλομέριμνοι καὶ τὰς διακονίας ἀναιδῶς προχειζόμενοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες καὶ ἐπεμβαίνοντες εἰς τὴν ἡγουμενία, μὴν γνωρίζοντες κατηχεὶν καὶ νουθετεὶν τὸ ποίμνιον τῆς ἀδελφότητας καὶ μὴ γνωρίζοντες ὅτι εἶναι αὐτοὶ τύπος καὶ παράδειγμα ὠφελείας τοῦ ποιμνίου αὐτῶν. Ἐκ τῆς τοιαύτης δὲ ἀμελείας καὶ καταφρονήσεως τῶν ποιμένων ἀπολοῦνται.
Μέλλουσι δὲ κολάζεσθαι οὐ μόνον οἱ ἀμελεῖς καὶ ρᾴθυμοι, ἀλλὰ καὶ οἱ δόκιμοι καὶ οἱ ἐγκρατεῖς καὶ ἐνάρετοι ἀδελφοί. Μετὰ ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς ὅτι νέφος καὶ λαῖλαψ ὁμίχλη σκοτεινὴ πειρασμῶν φοβεροτάτων ἔπεσεν εἰς τους Μοναχοὺς ἀπὸ τὸ μέρος τῆς ἄρκτου, καὶ ὅτι ἐδιώκοντο οἱ μοναχοὶ καὶ τὸ μοναχικὸ σχῆμα ἀπὸ ὄλεθρον αἱρέσεων ἠναγκάζοντο πολλοὶ ρίπτοντες τὸ σχῆμα νὰ ὑπανδρεύωνται. Τότε οἱ ὀλίγοι ἀγωνιστὲς οἱ εὐδοκιμήσαντες ὡς ἀργύριον καὶ χρυσίον ἐν χωνευτηρίῳ ἐν θλίψει πολλὴ καὶ διωγμῶν ὡς καὶ στενοχωρὶα εὐδοκιμήσουσιν, ὅσοι δὲ φανώσι δόκιμοι καὶ νικηταὶ τῶν τοσούτων δεινῶν πειρασμῶν μεγαληθήσονται καὶ δοξασθήσονται καὶ τιμηθήσονται παρὰ Θεοῦ περισσό-τερον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς βαστάσαντας τὸ βάρος τῆς ἡμέρας καὶ τὸν καύσωνα καὶ τὸν παγετὸν τῆς νυκτός.
Μετὰ ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωυσῆς ὅτι παρῆλθεν ὁ χειμὼν ἐκεῖνος τῶν θλίψεων καὶ πειρα-σμῶν καὶ ἡ στενοχώρια τῶν δεινῶν αἱρέσεων καὶ ἐγένετω γαλήνη καὶ ἄνεσις. Πάλι ὅμως μετὰ παρέλευσιν χρόνων τινῶν τὸ Ἀγγελικὸν Τάγμα τῶν Μοναχῶν καὶ περισσότερον τῶν πρώτων, πειρασμοὶ ἐπαναστα-τήσονται καὶ βιαιότεροι. Εἶδεν δὲ ὅτι οἱ Μοναχοὶ συνεμιγνύοντο ἀσέμνως μὲ Μοναχές, καὶ ὅτι ὁμοῦ μὲ τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν συνεμήχθει καὶ ἡ τυραννία ὥστε καὶ οἱ μὴ θέλοντες διεφθείρεντο. Οἱ δὲ Ἱερεῖς μὲ πορνείας καταμολυνόμενοι, καὶ αἱ πρεσβύτεραι αὐτῶν μοιχευόμεναι, ὁμοίως καὶ αὐτοὶ ἑτέρας μοιχεύοντες.
Τότε δὲ γενήσεται ὀργὴ θεήλατος καὶ καταναλωθήσεται πάσα ἡ πονηρὰ γενεὰ ἐκείνη, καὶ ἀπελεύσεται εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. Μακάριοι λοιπὸν τότε ὅσοι οὒχ ὑποκύψωσιν εἰς τὴν ἀνομωτάτην πράξη τῆς ἀσέλγειας ἤτις εἶναι βιαιοτέρα καὶ βαρυτέρα του φόνου, ἀλλ' ἀντιστήσωσιν καὶ ἐλέγξωσιν τὴν ἀνωμίαν ὡς ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης, καὶ θριαμβεύσουσι ἐλέγχοντες τὴν αἱμομιξίαν, καὶ ἀποκτανθώσιν ὑπὸ τῶν μιαρῶν καὶ ἀκαθάρτων ἀνθρώπων τοῦ τότε καιροῦ· ἀναπαυθήσονται εἰς τους κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν ἐνδοξοτάτων Πατριαρχῶν καὶ κατασκηνώσουσιν ἐν τῆ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων ὠραϊζώμενοι καὶ συνευφραινόμενοι, ὧν καὶ ἠμεῖς τῆς μερίδος ἐπιτύχωμεν χάριτι τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Μεγάλη ἀχαριστία ἐδείξατε καὶ δείχνετε καὶ ἔτι μεγαλυτέραν ἀχαριστία ἔχουν νὰ δείξουν οἱ μετα-γενέστεροι εἰς τὸ ὅρος τοῦτο Μοναχοὶ καὶ Ἱερομόναχοι. Καὶ μάλιστα, νὰ εἴπουμεν ἀχαριστίαν εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον. Ἐὰν εἰπεῖτε, πόθεν σὺ τὸ γνωρίζεις ὅτι εἴμεθα ἀχάριστοι, σᾶς ἀποκρίνομαι.
Ὅτι ὁ Θεὸς τὸ γινώσκει καὶ ἐγὼ τὸ εἱξεύρω, ὅτι εὐρισκόμην καὶ εὑρίσκομαι καὶ θέλω εὐρίσκεσθε ἕως τέλους ἐδῶ ἔσω εἰς τοῦτο τὸ Ἅγιον Ὅρος, τὸν νοητὸν Παράδεισον τῆς Θεοτόκου, καὶ σωματικῶς μὲν εὐρισκόμην ἀρχύτερα καὶ ἔζησα χρόνους ἐδῶ 80 εἰς τοῦτο τὸ ὅρος.
Καὶ τώρα ἔχω 200 ἐπέκεινα χρόνους, μετὰ τὴν κοίμησιν, ἤτοι κατὰ τὰ 1592 καὶ ὡς τοὺς 1813, ὅπου ἐλάλησα ταῦτα, ἐπέρασαν χρόνοι 221… Καὶ βλέπω τὴν νῦν πολιτείαν καὶ κατάστασιν τῶν νῦν Μοναχῶν καθὼς ἔβλεπον καὶ τῶν τότε πατέρων καὶ ἀπορῶ περὶ τούτου, πὼς πολιτεύονται τώρα μὲ τόσην ἀπώλεια τῆς ψυχῆς τους καὶ ποσῶς δὲν τοὺς μέλλει διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς τους. Καὶ δὲν εἶναι πολὺ διάστημα χρόνων ὅπου οἱ Μοναχοὶ ἐξέκλιναν εἰς τὴν ἀπώλειαν, ἀλλὰ πρὸ χρόνων μὲν 25 ἤτοι ἀπὸ τοὺς 1788 ἐξέκλιναν καὶ ἐστράφη ἡ σφαῖρα καὶ ὁ κύκλος εἰς τὸ χειρότερον, ὡς ἤρπασεν ἡ ἀπώλεια τῆς μοναδικῆς πολιτείας ἀπὸ τοὺς πρώην Ὁσίους πατέρες καὶ ἔμεινεν ἔρημος καὶ καταπεφρονημένη ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀγγελομίμητος διαγωγὴ τῶν μοναχῶν ἀπὸ τὰ 25 τῶν 1788 καὶ μὲν πολλὴν εὐκολίαν ἡ ἀπώλεια τὴν ἤρπασεν καὶ ἐστράφει ὁ τροχὸς εἰς τὴν ἀμέλειαν καὶ καταφρόνησιν.
Ἀλλ' ἄραγε, ὅταν παρέλθωσιν ἄλλα 25, ἤτοι 1838, εἰς ποιὰν χειροτέρα κατάσταση ἔχει νὰ καταντήσει ἡ μοναδικὴ πολιτεία; Ὅταν δὲ πάλι παρέλθωσιν μετὰ τοὺς 1838 ἄλλοι τρεῖς ἑκατοντάδες, ἤτοι εἰς τους 1913, τότε ἄραγε ὡσὰν ποὶαν χώραν τῆς ἀπωλείας θέλει καταντήσει;
Οὐαὶ ἀλλοίμονον, ὦ πατέρες. Κλαίω καὶ θρηνῶ τὴν μέλλουσαν ἀποκατάστασιν τῆς μοναδικῆς πολιτείας τοῦ ὄρους τούτου. Διότι μετὰ τὰ 1913, μένουν ἔτη 79, εἰς τὰ ὁποία μέλλουν νὰ γίνουν τὰ ὅσα κακὰ προεγράψαμεν ἀπὸ τὸν ἔσχατον Ἀντίχριστον, ἔτη ἀπὸ κτίσεως κόσμου 7500.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 1η

Ὅταν μέλλει ἔρχεσθαι ὁ ἀντίχριστος, θέλει σκοτισθεῖ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη καὶ θὰ πληθυνθεῖ ἡ ἀνομία καὶ ἡ ἀσέβεια. Καὶ τότε θέλουν συναχθώσιν ὅλα τὰ κακὰ τῆς ἀνομίας καὶ ἀσέβειας εἰς μίαν ἀκάθαρτον κόρην τῆς πονηρῖας, ἡ ὁποία θέλει ὕστερον γίνει ἀποθήκη τῆς μοιχείας.
Καὶ καθὼς ὁ Κύριος εὗρε τὴν ἁγίαν Παρθένον καθαρὸν καὶ ἄμωμον καὶ ἐσαρκώθει ἀπὸ αὐτήν, οὕτω καὶ ὁ σατανᾶς θέλει εὕρει τὴν ἀκάθαρτον ἐκείνη κόρην, ἡ ὁποία θέλει εἶναι πόρνη, καὶ πρὸ τῆς συλλήψεως τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ γεννήσεως καὶ μετὰ τὴν γέννηση. Πορνευομένη θέλει γεννήσει τὸν υἱὸν τῆς ἀπωλείας καὶ μετὰ τὴν γέννηση ἐκείνου θέλει εἶναι ἀποθήκη τῆς πορνείας καὶ τῆς μοιχείας, πορνευομένη καὶ μοιχευομένη, ἕως τῆς ἀκαθάρτου ζωῆς αὐτῆς καὶ εἰς τὴν αὐτὴν θέλουν συναχθώσιν ὅλες οἱ ἀνομίες καὶ ἀκαθαρσίες τοῦ κόσμου, τῶν τότε ἀσέλγων ἀνθρώπων καὶ θὰ σαρκωθοῦν εἰς αὐτήν. Καὶ θὰ γίνει μία ἕνωσις εἰς τὴν ἀκαθαρτὸν κοιλίαν της καὶ θὰ ζωογονηθοῦν μὲ τὴν ὑστέρηση καὶ ἀναχώρηση τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι οἱ τότε ἄνθρωποι θέλουν ὑστερηθοῦν ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, διὰ τὴν ἐνέργεια τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀνομίας καὶ ἀκαθαρσίας.
Καὶ μὲ αὐτὲς ὅλες τὶς ἀνομίες θὰ γεννηθεῖ ὁ ἄνθρωπος καὶ υἱὸς τῆς ἀπώλειας καὶ ἀσέβειας. Μὲ τοῦ ὁποίου τὴν γέννηση θέλει ἔλθουν ὅλες οἱ ἀτυχίες καὶ συμφορὲς τῶν ἀνθρώπων : θλίψεις, στενοχώριες, θάνατοι καὶ πᾶν κακόν. Καὶ πρώτον θέλουν δυστυχήσει οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν ἀγάπην καὶ σωφροσύνη, καὶ ὑστερηθοῦν ἀπὸ ποιμένες, ἱερεῖς καὶ δίκαιους καὶ φοβουμένους τὸν Θεόν.
Καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θέλει ὑστερηθεῖ ἀπὸ ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, πνευματικοὺς καὶ εὐλαβεῖς, καθὼς ἀπὸ τοῦ νῦν ἄρχισε νὰ δυστυχεῖ ἀπὸ τοιούτους ἐναρέτους. Μετὰ δὲ τὴν ἔλειψη τῶν ἐναρέτων καὶ ἁγίων ἀνδρῶν, θέλει φανεῖ καὶ αὐτὸς ὁ ἀκάθαρτος θὰ αὐξήσει εἰς τὴν ἡλικίαν του καὶ θὰ ἐμπλησθεῖ πάσης ἐοσφορικῆς δυνάμεως, εἰς τὸ νὰ ποιεῖ τέρατα καὶ σημεῖα κατὰ φαντασίαν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἐσκοτισμένων ὄντων ἀπὸ τὰ πάθη καὶ θὰ γίνει ταραχὴ πανταχοῦ καὶ θὰ τὸν προσκυνήσωσιν ὅλοι. Αὐτοῦ ἡ τροφὴ θέλει εἶναι οἱ πορνεῖες, μοιχεῖες, ἀρσενοκοιτίες, πλεονεξίες, ἁρπαγές, ἀλαζονίες, μνησικακίες, ψεύδη, φθόνοι, φόνοι. Αὐτὰ θέλει εἶναι ἡ τροφὴ καὶ ἡ τρυφή του καὶ θὰ καταστεῖ βασιλεὺς καὶ ἐξουσιαστῆς πασῶν τῶν πόλεων, ἐπειδὴ δὲν θέλει εὑρίσκεται ἄξιον ὑποκείμενον τοιαύτης προστασίας καὶ θὰ τοῦ ὑποτάσονται ὅλοι. Καὶ τότε θέλει ἐνεργήσει τὴν ἀπώλειαν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τότε θέλει καταφρονηθει τὸ Εὐαγγέλιον καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ δὲ Θεὸς ἐξ οὐρανοῦ θέλει δείχνει σημεῖα φοβερά, πεῖνα, δίψα αἰσθητὴ καὶ νοητὴ καὶ θὰ σηκωθεῖ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅσο θὰ τρώγουν, τόσο μᾶλλον θὰ πεινοῦν καὶ θὰ διψοῦν ἐπειδὴ δὲν θὰ ὑπάρχει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὅπου ζωογονεῖ τὶς ψυχές. Θὰ πνέει εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης καὶ θὰ ἀποθνήσκωσιν εἰς τᾶς πλατείας καὶ θὰ τρώγουν τὰ νεκρὰ σώματα τῶν ἀποθνησκόντων καὶ ὄρνεα καὶ ζῷα, ἀπὸ τὴν πεῖνα τους καὶ τρώγοντες τὰ θνησιμαία θὰ ἀποθνήσκουσι καὶ αὐτοί. Τότε ὁ Ἀντίχριστος θέλει νὰ σφραγίζει τοὺς ὑπηκόους του, ἡ δὲ ἔννοια τῆς σφραγῖδος θέλει εἶναι αὐτὴ : «Ὑπήκοος ἰδικός μου εἶναι, αὐτοθελήτως ἦλθεν καὶ οὐχὶ δυναστικῶς».
Τότε θέλουν γίνει ταραχὲς μεγάλες καὶ οὐαὶ εἰς τους σφραγιζομένους. Θὰ ἀναχωροῦν ἀπὸ τόπον εἰς τόπον καὶ πανταχοῦ τὶς αὐτὲς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες θὰ εὐρίσκουσι. Τὰ στοιχεῖα θὰ μετὰτραπώσι, θὰ παρέρχωνται ταχέως οἱ ἡμέρες, ἑβδομάδες, μῆνες καὶ χρόνοι, καθὼς λέγει «κολωβοθήσονται αἰ ἡμέραι ἐκείναι». Ὁ δὲ Πανάγαθος, προμηθούμενος τὴν σωτηρίαν τῶν τότε ὀλίγων εὐρισκομένων σωζομένων, θέλει ἀποστείλει τὸν πρὸ νόμου δίκαιον Ἐνώχ, τὸν ἐν νόμῳ προφήτην Ἠλία καὶ τὸν τῆς χάριτος Ἰωάννην τὸν Θεολόγον, νὰ κηρύξωσι μετάνοιαν καὶ νὰ προθυμοποιήσωσιν εἰς ὁμολογίαν τοὺς μὴ δεξαμένους τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἀντιχρίστου, ἵνα μὴ ἀρνηθώσι τὴν πίστην. Διότι ὅποιος μόνον δὲν δεχθεῖ τὴν σφραγῖδα του καὶ μόνον σωθήσεται, ἐπειδὴ μένει εἰς αὐτὸν ἡ σφραγὶς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ λυτρώνει τὸν πιστὸν ἀπὸ τὴν βάσανον τοῦ Ἅδου. Ἡ δὲ τύπωσις τῆς σφραγῖδος τοῦ Ἀντιχρίστου τὸν παραδίδει εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ τῆς κολάσεως. Διὰ τοῦτο θὰ διδάσκωσιν οὗτοι οἱ τρεῖς κήρυκες, νὰ ὑπομένουν τὴν πεῖνα, ἐκδεχόμενοι τὴν ἐξ ὕψους βοήθεια. Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι δὲν θέλουν τοὺς τρεῖς ἁγίους.
Μόνον ὅσοι ἐσφραγίσθησαν, πολιτεύονται εὐχαριστημένοι. Οἱ δὲ ἅγιοι θέλουν τοὺς λέγει, ἡ σφραγὶς τῆς ἀπωλείας εὐχαριστεῖται, οἱ δὲ ἄνθρωποι δὲν εὐχαριστιοῦνται. Ἀλλ' ἐπειδὴ καὶ ἑνώθει ἡ οὐσία τῶν δαιμόνων μὲ τὴν οὐσία τῶν ἀνθρώπων, διὰ τοῦτο δὲν αἰσθάνονται οὔτε πείνα, οὔτε δίψα, πεινώσιν ὅμως καὶ διψώσιν ἐπταπλασίως ἀπὸ ἐσᾶς. Ὑπομείνατε λοιπὸν ὀλίγον καὶ θέλετε ἰδεῖν νεκρωμένους τοὺς σφραγισθέντας ψυχῇ τὲ καὶ σώματι, ἐσεῖς δὲ ζήσεσθε αἰωνίως ἀγαλλώμενοι. Ταῦτα καὶ ἕτερα θέλουν τοὺς λέγει οἱ τρεῖς προφῆτες.
Ὁ δὲ Ἀντίχριστος βλέπων αὐτοὺς κηρύττοντας τὴν ἀλήθειαν, ὀργισθεῖς θέλει ἀποστείλει στρατὸν νὰ τοὺς φέρουσι πρὸς αὐτόν. Καὶ παρασταθέντες θέλει τοὺς ἐρωτήσει, διὰ τί ἐσεῖς δὲν πείθεσθε καθὼς πάντες πείθονται;
Οἱ δὲ ἅγιοι τότε ἐλέγξωσιν αὐτὸν μετὰ παρρησίας πομπεύοντες τὴν πλάνη του. Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀντίχριστος ἐκτενεῖ μόνος του τὶς χεῖρες του καὶ θὰ τοὺς φονεύσει. Πλὴν τὸν μὲν Ἐνὼχ καὶ Ἠλίαν φονεύσει. Τὸν δὲ Ἰωάννην οὐ δυνήσεται φονεύσαι, ἀλλ' ἀρθήσεται ἐκ μέσου αὐτοῦ, διότι ἔλαβε τὴν ἀφθαρσίαν. Καὶ οἱ μὲν Προφῆτες περὶ Ἐνὼχ καὶ Ἠλίαν προφήτευσαν ἔρχεσθαι, διότι ὁ Ἰωάννης ὕστερον ἐφάνει, ὁ δὲ Ἰωάννης εἰς τὴν ἀποκάλυψίν του μόνον περὶ τῶν δύο λέγει, τὸν ἑαυτόν του δὲ κρύπτει, καθὼς καὶ εἰς τὸ Εὐαγγέλιον «ὁ ἄλλος μαθητὴς λέγει», οὐχὶ δὲ περὶ αὐτοῦ. Μετὰ δὲ τὸ φονεύσαι τοὺς δύο προφῆτες, τὰ παγκάκιστα τέκνα του ποιήσουσι περισσότερα κακὰ, φόνους, ἁρπαγές, πορνεῖες, ἀρσενοκοιτίες, παρρησία εἰς πλατεῖες καθὼς οἱ κύνες. Εἰς τόσην δὲ πονηρὶαν καὶ μοχθηρίαν καταντήσωσιν ἐκ τῆς ἀπλείστου πορνείας, ὥστε νὰ ὑστεροῦνται τὴν δύναμη τῆς οὐσίας τῆς ἀνθρωπότητας. Θὰ γίνονται ἐξογκωμένοι, κοντόσωμοι ὡς ἀνθρωπάρια. Τότε ὁ Ἐοσφόρος, βλέπων ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔγινε πονηροτέρα ἀπὸ τοῦ δαίμονες, εὐφρανθήσεται πὼς ἐτελείωσεν ὅλην του τὴν κακίαν ὁ ἀντίθετος κατὰ Θεοῦ καὶ κατὰ ἀνθρώπων. Ἐκεῖ δὲ ἀγαλλόμενος καὶ εὐφραινόμενος, θέλει τοῦ ἔλθει ἄνωθενρομφαῖα δίστομος εἰς τὴν καρδίαν, θὰ τυμπανισθεῖ καὶ φονευθεῖ, εἰς ἀνταμοιβὴν τῶν φόνων ὅπου ἐτέλεσεν ἀπὸ πρώτης ἀρχῆς, ὅπου διὰ τὸν Κάϊν ἐφόνευσε τὸν δίκαιο Ἄβελ καὶ ἐπεκράτησε ὁ φόνος εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἄχρι τέλους τῆς συντελείας τῶν αἰώνων καὶ ἐσχάτως ὁ μιαρὸς Ἀντίχριστος φονευθεῖς ἀοράτως, ποιήσει τὸ τέλος τῶν φόνων. Καὶ τελεσθέντος τοῦ φόνου τοῦ Ἀντιχρίστου, θέλουν ξεστριφθώσι τὰ πάντα. Οὐρανός, Γῆ, Σελήνη καὶ ἄστρα πάντων τῶν ὄντων, καὶ τότε ἤξει ὁ Κύριος κρίναι ζώντας καὶ νεκροὺς καὶ τότε χωρισθήσονται τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ ἐρίφια.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΗΤΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ - 2η

Κατὰ τὸ 1900 ἔτος βαδίζοντες πρὸς τὸν μεσασμὸν τοῦ 8ου αἰῶνος ἄρχισε ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου, νὰ γίνεται ἀγνώριστος. Ὅταν πλησιάσει ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θὰ σκοτισθεῖ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τὰ τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληνθυνθεῖ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία· τότε ἄρχεται ὁ κόσμος νὰ γίνεται ἀγνώριστος μετασχηματίζονται οἱ μορφὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ δὲν γνωρίζονται οἱ ἄνδρες ἀπὸ τὶς γυναῖκες διὰ τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας καὶ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς, οἱ τότε ἄνθρωποι θὰ ἀγριέψουν καὶ θὰ γένουν ὀσᾶν θηρία ἀπὸ τὴν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου.
Δὲν θὰ ὑπάρχει σεβασμὸς εἰς τοὺς γονεῖς καὶ γεροντότερους, ἡ ἀγάπη θὰ ἐκλείψει, οἱ δὲ Ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς θὰ εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, παντελῶς μὴ γνωρίζοντες τὴν δεξιὰ ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστερὰ τότε θὰ ἀλλάξουν τὰ ἤθη καὶ οἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ σωφροσύνη θὰ ἀπολεσθεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ βασιλεύσει ἡ ἀσωτεία. Τὸ ψεῦδος καὶ ἡ φιλαργυρία θὰ φθάσουν εἰς τὸν μέγιστο βαθμό, καὶ οὐαὶ εἰς τους θησαυρίζοντας ἀργύρια. Οἱ πορνεῖες, μοιχεῖες, ἀρσενοκοιτίες, κλοπὲς καὶ φόνοι, θὰ πολιτεύονται, ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνω καὶ διὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καὶ ἀσέλγειας, οἱ ἄνθρωποι θέλουν στερηθεῖ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅπου ἔλαβον εἰς τὸν Ἅγιον Βάπτισμα ὡς καὶ τὴν τύψη τῆς συνειδήσεως.
Οἱ Ἐκκλησίες δὲ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καὶ ἀλλοίμονο τότε εἰς τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εὐρισκομένους Χριστιανοὺς οἱ ὁποῖοι θὰ στερηθοῦν τελείως τὴν πίστη, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπὸ κανένα φῶς ἐπιγνώσεως, τότε θὰ ἀναχωροῦν ἀπὸ τὸν κόσμο εἰς τὰ ἱερὰ καταφύγια διὰ νὰ εὕρουν ψυχικὴν ἀνακούφιση τῶν θλίψεών τους καὶ παντοῦ θὰ εὑρίσκουν ἐμπόδια καὶ στενοχώριες. Καὶ πάντα ταῦτα γεννήσονται διὰ τὸ ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θέλει κυριεύσει τὰ πάντα καὶ γεννήσεται ἐξουσιαστὴς πάσης τῆς Οἰκουμένης καὶ θὰ ποιεῖ τέρατα καὶ σημεῖα κατὰ φαντασία θέλει δὲ δώσι πονηρὰ σοφία εἰς τὸν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, νὰ εὐφεύρει νὰ ὁμιλεῖ ὁ εἰς πρὸς τὸν ἄλλον, ἀπὸ τὴν μία ἄκρη τῆς γῆς, ἕως τὴν ἄλλη, τότε θὰ πέτανται στὸν ἀέρα ὡς πτηνὰ καὶ διασχίζοντες τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης ὡς ἰχθύες.
Καὶ ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, διαβιούνταις ἐν ἀνέσει, μὴ γνωρίζοντες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστι πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου. Καὶτόσον θὰ προοδεύσει τὴν ἐπιστήμη κατὰ φαντασία ὁ πονηρός, ὥστε ἀποπλανῆσαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ μὴ πιστεύει εἰς τὴν ὕπαρξη τοῦ τρισυποστάτου Θεοῦ. Τότε βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρώπινου γένους, θέλει κωλοβώσει τὶς ἡμέρες διὰ τοὺς ὀλίγους σωζωμένους διότι θέλει πλανῆσει εἰ δυνατὸ καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Τότε αἰφνιδίως θέλει ἔλθει ἡ δίστομος ρομφαῖα καὶ θὰ θανατώσει τὸν πλάνο καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ

Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος ἐπαναστατήσονται οἱ Ἀγαρηνοὶ καὶ περικυκλώσουσι τὰ τείχη τῆς Πόλεως Βυζαντίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ Ἔθνη ἐν αὐτῇ καὶ Ἑπτάλοφος στρέφει τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐπὶ τὴν δύση τοῦ ἡλίου καὶ οὐαὶ Σοὶ Ἑπτάλοφε, ἐκ τῆς τοιαύτης ὀργῆς, ὅταν κυκλωθεῖςὑπὸ στρατοπέδου πολλοῦ καὶ κυριευθεῖς ὡς διὰ μικροῦ πράγματος, καὶ τὰ ὡραῖα σου τείχη πεσοῦνται ὡσεὶ καλιά, καὶ πατήσει τὸ μειράκιον ἐπὶ Σὲ χαλινῶ, τὸ σκῆπτρον θήσει, καὶ ἐν αὐτῷ οὐ μένει καὶ βάλει τᾶς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὰ Ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ τὰ Ἅγια ἀποκρούσουσι καὶ τρώσουσι τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπωλείας, καὶ μετὰ ταῦτα ἐγερθήσεται ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος καὶ πατάξει τὸν κόρακα, καὶ τὸ διάδημα αὐτοῦ, ἀνακολπωσάμενος, καὶ μεγαλυνθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, πρὸς μικρόν, οἱ δὲ υἱοὶ τῆς ἀπωλείας στηρίξαντες δώσι τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐπὶ τὴν δύση τοῦ ἡλίου, καὶ οὕτω δώσει ὁ ὄφις ὁ κοιμώ-μενος θάνατον ὅσιον, καὶ κρατήσει ἐπὶ Ἑπταλόφου τὸ Ξανθὸν γένος, ἔξ ἢ πέντε, καὶ φυτευθήσονται ἐν αὐτῇ λάχανα, καὶ φάγονται ἐξ αὐτῶν πολλοὶ εἰς ἐκδίκησιν τῶν Ἁγίων, κρατήσουσι δὲ ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν προνοητὲς τρεῖς, καὶ δύσει (ὀδεῖναι) ὁ προφητεύων, καὶ μετὰ τοῦτο ἐγερθήσεται αὐτόνομος, καὶ μετὰ τοῦτον ἕτερος λύκος ἀγριώδης, καὶ δείρωσι τοὺς Ἰσμαηλίτες, καὶ διώξουσιν αὐτοὺς ἕως Κολωνίαν, καὶ ταραχθήσονται καὶ τὰ καθήμενα Ἔθνη, ἄτινα εἰσὶ ἐπὶ τὰ βόρεια μέρη, κινήσουσι μετὰ μεγάλης βίας καὶ δριμύτητος θυμοῦ, καὶ χωρισθήσονται εἰς τέσσαρας ἀρχάς, καὶ ἡ μὲν πρώτη χειμάσει εἰς Ἔφεσον, ἡ δὲ δευτέρα εἰς τὰ Μελάγια, ἡ τρίτη ἐν Ἀκροκάμπῳ ἠγοῦν εἰς τὴν Πέργαμον, καὶ ἡ τετάρτη εἰς Βιθυνίαν, καὶ σωρεύσουσι ξύλα πολλά, καὶ καταπατήσουσιν αὐτῆς τὰ ὅρια, τότε ταραχθήσονται τὰ ἔθνη καθήμενα ἐπὶ Νότου γωνίας, καὶ ἐγερθήσεται ὁ Μέγας Φίλλιπος μετὰ γλωσσῶν δεκαοκτώ, συναχθήσονται ἐν τῇ Ἐπταλόφω, καὶ συγκροτήσουσι πόλεμον, οἷς οὐ γέγονε πώποτε, καὶ δραμούσιν εἰς τὰς ἐμβολᾶς καὶ εἰς τὰς ρυμᾶς τῆς Ἑπταλόφου, καὶ ὁ φόνος τῶν ἀνθρώπων ὡς ποταμὸς κινήσει, καὶ θολωθήσεται ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ αἵματος ὡς τὰ βάθη τῆς ἀβύσου. Τότε ὁ βοὺς βοήσει καὶ ἡ ξηρόλαφος θρηνήσει, καὶ τότε σταθώ-σιν οἱ ἵπποι, καὶ φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ κράξει, στῶμεν, στῶμεν, εἰρήνη ὑμὶν ἀρκεῖ ἡ ἐκδίκηση αὔτη ἐπὶ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ ἀνηκόους, καὶ ἀπέλθετε ἐπὶ τὰ δεξιὰ μέρη τῆς Ἑπταλόφου καὶ ἐκεῖ εὐρήσεται ἄνθρωπον ἐπὶ δυὸ κίονας ἱστάμενον ἐν κατηφείῳ πολλή, (ἔσται δὲ λαμπρὸς τὸ εἶδος, δίκαιος, ἐλεήμων, φορῶν πενιχρά, τῇ ὄψει αὐστηρὸς καὶ τῇ γνώμη πρᾶος) ἔχοντα ἐπὶ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα καλάμου τήλωμα, καὶ φωνὴ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου κηρυχθήσεται, συνήσατε αὐτὸν βασιλέα, καὶ δώσουσιν αὐτῶ εἰς τὴν δεξιὰ χεῖρα ρομφαῖαν παρὰ τοῦ ἀγγέλου, πατάξει τοὺς Ἰσμαηλίτας Αἰθίοπας, καὶ πᾶσαν γενεὰν ἄπιστον. Τοὺς δὲ Ἰσμαηλίτες μερίσει εἰς τρία μέρη καὶ τὴν μὲν πρώτη ἐν ρομφαῖᾳ τὴν δὲ δευτέρα βαπτίσει, τὴν τρίτη καταδουλώσει ἐν τῇ Ἀνατολὴ καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφεσθαι αὐτόν, ἀνοιχθήσονται οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς, καὶ πάντες πλουτίσωσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν πένης, καὶ ἡ γῆ ἀποδώσει τὸν καρπὸ αὐτῆς ἐκατονταπλασίονα, τὰ δὲ ὄπλα τὰ πολεμικὰ γενήσονται εἰς ἄροτρα καὶ δρέπανα καὶ βασιλεύσει ἔτη τριάκοντα πέντε, καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, βασιλεύσει ἔτη δώδεκα, καὶ Οὗτος προεῖδε τὸν θάνατον Αὐτοῦ, καὶ Οὗτος πορεύσεται εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ παραδώσει τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ τῷ Θεῷ, καὶ ἔκτοτε βασιλεύουσιν οἱ τέσσερις αὐτοῦ, καὶ ὁ μὲν πρῶτος βασιλεύσει ἐν τῇ Ρώμη ὁ δεύτερος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ὁ τρίτος ἐν Θεσσα-λονίκη καὶ ὁ τέταρτος ἐν Ἐπτάλοφῳ. Οὗτοι ἀλληλομαχήσαντες στρατοπεδεύσουσιν ἐπ' ἀλλήλους, καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς στρατοπεδεύσουσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν σωθήσεται, καὶ ἐν τῷ μὴ εἶναι ἄνδρα δίκαιον βασιλεύσει γύναιον μιαρὸν καὶ ἀνέσχυντον ἐν τῇ Ἐπτάλοφω καὶ αὐτὴ μιανεῖ τὰ ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ αὔτη σταθεῖσα ἐν μέσω τῆς Ἑπταλόφου κηρύξει φωνὴ μεγάλη λέγουσα, τὶς Θεὸς πλὴν ἐμοῦ; Καὶ τὶς ὁ ἀνθιστάμενος ἐν τὴ ἐμὴ βασιλεία; Καὶ εὐθὺς σεισθήσεται ἡ Ἑπτάλοφος, καὶ καταποντι-σθήσεται σύμψυχος ἐν βυθὸ ἀπωλείας, καὶ μόνος μέλλουσι θρηνεὶν τὴν Ἑπτάλοφον, καὶ οὗτος βασιλεύσει ἐν Θεσσαλονίκῃ ἕτερος ἐπὶ χρόνου μακροῦ, εἴτα καταποντισθήσεται καὶ ἡ Σμύρνη καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ ἀνεμοστροβίλου θαλάσσης, καὶ τότε βασιλεύσει ὁ Ἀντίχριστος, καὶ πράξει κατὰ φαντασίαν φοβερὰ καὶ ἐξαίσια πράγματα, ὥστε εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς πλανήσει, καθ' ἄφησι Κύριος, μέλλει γὰρ γεννη-θήναι ἐξ' Ἑβραίων, φυλῆς Δᾶν, ἐκ μιαρᾶς παρθένου ἄνθρωπος, ἐνδεδυμένος καθάπερ ὁ Διάβολος, καὶ τὸ μὲν πρῶτον δείξαι πραότητα, ταπείνωσιν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὑπόκριση δείξει εἰς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τότε μέλλει ὑπό τοῦ πλήθους ἀγαπηθήναι, καὶ ἀναγορευθεῖς βασιλεὺς ποιήσει ἐξαίσια ἔργα, ἀγαπήσει δὲ πρώτον τοὺς Ἰουδαίους, καὶ τὸν κατεστραμένον ναὸν ἀνοικοδομήσει, καὶ γενήσονται λοιμοὶ καὶ λιμοί, καταποντισμοὶ κατὰ τόπους, καὶ ὕδατα ἀποφράξουσιν, ὁ οὐρανὸς οὗ δώσει τὴν δρόσον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆ, καὶ κρατήσει ὁ τρισκατάρατος οὗτος δαίμων ἔτη τρία καὶ μῆνας ἔξ, τότε κολωβοθήσονται αἱ ἡμέραι, καὶ ὁ χρόνος ὡς μὴν διαβήσεται, καὶ ὁ μὴν ὡς ἑβδομάς, ὡς μία ἡμέρα καὶ ἡ ἡμέρα ὡς ὥρα. Μετὰ οὒν τὴν συμπλήρωση, βρέξει ὁ Θεὸς πῦρ ἐπὶ τὴν γῆ, καὶ ἡ γῆ κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα, τότε βοήσει ἡ γῆ πρὸς Κύριον, καὶ δημιουργὸν αὐτῆς λέγουσα, Παρθένος εἰμί, Κύριε ἐνώπιόν Σου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία, τότε οἱ οὐρανοὶ ὡς βιβλίον ἔσονται, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ σαλπίσουσι τὶς ἑαυτῶν σάλπι-γγας καὶ οἱ ἀπ' αἰῶνος δίκαιοι ἀναστήσονται, καὶ στηθήσονται ἐκ δεξιῶν του Ὑψίστου, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐξ εὐωνύμων. Καὶ οἱ μὲν δίκαιοι ἀπελεύσονται εἰς τὸν Παράδεισον, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὴν Κόλασιν, καὶ πρὸς τὸν βύθιον δράκοντα ἐν βυθῷ Ταρτάρου, ἵνα σὺν τοῖς ὑπουργοῖς αὐτοῦ αὐτὸν προσκυνώσι καὶ βασιλέα αὐτὸν ἐπιγράψαντες, κολάζονται αἰωνίως. Ἠμᾶς δὲ πάντας γένοιτο ἐπιτυχεῖν τῆς Χριστοῦ βασιλείας, προσκυνεὶν δὲ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, τὴν μίαν θεότητα καὶ βασιλεία ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ

Ὁ ἀληθινὸς καὶ μέγας Βασιλεύς, ὃς κατοικεῖ ἐν τῷ ἄκρῳ τόπω διὰ τὸ καυστικόν. Ὅν ἐδίωξαν οἱ ἄνθρωποι ἐκ τῆς αὐτοῦ οἰκίας καὶ δεδώκασι τὴν στρωμνὴν αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις, πλέοντα καὶ ἁλιεύοντα ἑβδομηκοστὸν χρόνον, ἐν δὲ τῷ ἐβδομηκοστῷ χρόνω, εἰς τὸ τέλος τῶν Ἰσμαηλιτῶν ἀποκαλυφθήσεται, παρακολουθήσει δὲ οὗτος ἐν τὰς ἡμέρας τοῦ λιβὸς καὶ ἔσται ὁ πρῶτος δεύτερος καὶ ὁ δεύτερος πρῶτος, καὶ μετὰ ταῦτα ποιήσεται φονεύτρια ἐν μέσω τῆς Πόλεως ἐν τῷ ἐλαιοφόρῳ Πακτωλῶ, ἐν ἡμέρᾳ Παρασκευή, ὥρα Γ΄ τῆς ἡμέρας καὶ τῶν τριῶν ταραττομένων, ὁ Γ΄ πρῶτος καὶ ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἠλειμμένος, ὁ μέλλων ἀποκαλυφθήναι, διὰ τόξων καὶ σημείων Χριστοῦ φανείσεται, ἐνηχηθήσεται δὲ παρὰ τοῦ ὀρημένου Ἀγγέλου. Ὃς καὶ εἰς οὖς αὐτοῦ εἴπῃ, ἔγειραι ὁ καθεύων καὶ ἀνάστα ἐκ τοῦ μνήματος, καὶ ἐπιφαύσοι Σοὶ ὁ Χριστός, προσκαλεῖται γὰρ Σὲ λαὸν περιούσιον. Καὶ ἐκ δευτέρου αὐτῶ εἴπῃ, ἔξελθε ὁ κεκρυμένος, μηκέτι κρύπτου, πολλοὶ σὲ ζητούσι, πάντες ἐξελεύσονται, σὺ μόνος εἰσελεύση. Καὶ ἐκ τρίτου δώσει αὐτῶ πλάκας λιθίνας, ἐν αἷς ἐγκεχάρακται αὐτῶ λαὸν θεῖον ἐκδικῆσαι, καὶ ἤθη ποιῆσαι χρηστά, καὶ τοὺς ἀξίους εἰς τὸ θεῖον ἀποκαταστῆσαι, οἱ εὐηρέστησαν τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ἔχει δὲ οὗτος σημεῖα ὁ ὄνυξ τοῦ πρώτου δακτύλου αὐτοῦ τοῦ δεξιοῦ ποδὸς τύλωμα ἔχων, ἡ λαλιὰ ἠδεία, ἡ ὄψις αὐτοῦ ἠειδής, τὸ εἶδος αὐτοῦ γυνείκειον, μέσος τὴν ἡλικίαν, φαλακρός, πολυΐστωρ καὶ μεσοειδής, προορατικὸς καὶ προφητείας μετέχων, καὶ μεταδιδούς, ἡ ρὶς αὐτοῦ ἐγκεκοφυῒα, οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ μετίωροι, πένης κεκαθαρμένος καὶ ράκη ἐνδεδυμένος διὰ τὸ μὴ χρησιμεύειν, ἔσται δὲ πρᾶος καὶ φιλάνθρωπος, εὐμετάδοτος, μεγαλόψυχος, φοβερός, ἀγένειος, ἡ δεξιὰ αὐτοῦ χεὶρ ἅρματα δυὸ σειρᾶς πορφυρᾶς καὶ σταυροὺς πορφυρούς. Ὅν ἐδοκοῦν οἱ ἄνθρωποι οὐδὲν ὄντες οὐδὲν ὄντα καὶ οὐδὲν χρησιμεύοντα, καὶ ἐπιθήσει ἐπὶ τὴν κορυφὴν αὐτοῦ, καὶ χρίσει αὐτὸν τὸν ἔλαιον τὰ τέλη τῶν ἡμερῶν.
Ὃς γραφήσεται ἠλειμμένος καὶ ἐξελεύσεται κατὰ τῶν Ἰσμαηλιτῶν, καὶ κρατήσει αὐτούς. Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις θλιβήσονται οἱ ἄνθρωποι, καὶ δώσουσι τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ χοῦν πάσσουσι τᾶς κεφαλὰς αὐτῶν, καὶ βοήσουσι πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τότε εἰσακούσεται Κύριος της δεήσεως αὐτῶν, καὶ ἀποστάλει Κύριος τὸν Ἄγγελον αὐτοῦ ὡς ἐν σχήματι ἀνθρώπου, καὶ αὐλισθήσεται ἐν ταῖς νήσοις καὶ κηρύξει τὸν Ἅγιον αὐτοῦ ἠλειμμένον, τὸν χρησμὸν καὶ ἄχρηστον, τὸν πτωχὸν καὶ ἀπειρόβιον, τὸν ἐλεοῦντα καὶ ἐλεούμενον, τὸν γυμνὸν καὶ βύσσινα φοροῦντα, τὸν νεκρὸν ὄντα τῷ σώματι καὶ ζῶντα τῷ Πνεύματι, ὁ προκατάρξας καὶ εἰς οὐδὲν χρησιμεύων, ὁ ἀειδὴς καὶ πολυειδής, ὁ ἐκ μήτρας δουλικῆς καὶ ἐκ γένους βασιλικοῦ καταγόμενος, ἔστι γὰρ δυσώνυμος κλῆσις αὐτοῦ θηριώνυμος λύκος, καὶ ἐν τὴ τάξει πέφυκεν Ἰλούστριος, φυλάτων πᾶσαν θεοσέβιαν καὶ προφητείαν ὁ προκατάξας καὶ μηδὲν χρηματίσας, ὂν ἐξουθενούσιν οἱ ἄνθρωποι ὡς νεκρὸν ὄντα καὶ μηδὲν χρησιμεύοντα ἀποκαλύψαι ὁ Θεὸς καὶ φανερώσει καὶ χρίσει αὐτὸν τὸ ἔλαιον εἰς τὰ τέλη τῶν ἡμερῶν. Ὅς ἔστιν ἠλειμμένος ζωὴν γαστρὸς ἐλαίου ἁγίου αὐτοῦ. Ἀποκαλυφθήσεται δὲ οὕτω, φανήσεται ἀστὴρ ἡμέρα Γ΄ μέσον τῆς Πόλεως ἕως ἀγορᾶς, καὶ ὤρα Γ΄ ἐν τῷ ἰδρύματι τῷ Θεανδρικῷ τῆς Πανάγνου Μητρὸς τοῦ Ὑψίστου, ὁ φανεῖς γὰρ ἀστὴρ οὐκ ἢν ἐκ τῶν πλανητῶν, ἀλλ' ὃς ἐφάνη εἰς τὴν γέννησιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ κῆρυξ τρανὸς ἐν ταῖς τρισὶν ἡμέραις καὶ νυξίν, ἀνακαλῶν καὶ ἀποκαλύπτων τὸν ἐλπιζόμενον, τότε, ὁ δῆμος ὁρῶν καὶ ἀκούων τὴν τοῦ κηρύγματος βροντώδη φωνήν, ἐκπλαγήσεται, καὶ ἐξεστηκότες ἅμα τῇ χαρὰ καὶ τῷ φόβῳ, βοήσουσιν, ἁγνοῦντες τὸν ἐλπιζόμενον, τότε ὀρώντων πάντων καὶ τὸ Κύριε ἐλέησον θερμῶς καὶ ἐκτενῶς βοώντων, στενάζοντες καὶ δάκρυα χύσαντες διὰ τὴν ἐπιπε-σοῦσαν αὐτοῖς θλῖψιν, παρακολουθήσονται τὸ θεῖον καὶ εὐμενὴς προσδέξεται τὴν δέησιν αὐτῶν, καὶ ἰλέω ὄμματι ἐπιβλέψει ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν, καὶ διὰ τοὺς ἀποκαλυφθέντας τότε ἐκλεκτοὺς γνωσθήσεται ὁ ἐκλεκτός. Ὀραθήσεται γὰρ ἐν τῷ οὐρανῷ νεφῶδες στερέωμα λαμπρότερον τοῦ ἡλίου, ἔχον μέγεθος ὡς ἅλωνος ἐαρινῆς ἀλοώντων βόων ἕξ, ἔσωθεν κρεμασθήσεται Σταυρός, εὐωνύμου δὲ τοῦ Σταυροῦ τοῦ πορφυροῦ ἐκτεταμένου τόξον, οἶον ἔθετο τοῖςπατράσιν ἠμῶν εἰς διαθήκην αἰώνιον, ἀγνοούντων δὲ πάντων, ἀνακληθήσεται τὸ τόξον διὰ τοῦ νοτίου μέρους, ὃ ἔσται ἐκτελούμενον ἐν τῷ κλίμακι τοῦ Οὐρανοῦ, καὶ πληρωθήσεται τὸ πέρας ἕως τῆς σκηνῆς ἀναδειχθήσεται τὴ θέσει τῆς καλιᾶς τοῦ ἀληθινοῦ βασιλέως, τότε οἱ λαοὶ ἰδόντες δοξάσουσι αὐτὸν τὸν Θεὸν τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς καὶ δρομαίως σπεύσουσιν ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ τόξου, καὶ λαβόντες τὸν πολύτιμον καὶ γηραιὸν Ἄνακτα μετὰ λαμπάδων καὶ βαΐων, φέρουσιν Αὐτὸν ἐν τὴ Μεγάλη Σιῶν, καὶ ὁ κῆρυξ βροντώδη τὴ φωνὴ καὶ μὴ φαινο-μένη ἀπὸ τοῦ Οὐρανοῦ πρὸς τὸν λαὸν εἴπῃ. Ἀ ρ ε σ τ ό ν ὑ μ ῖ ν ἐ σ τ ι ν ο ὔ τ ο ς ; Τότε λήψεται πάντας φόβος καὶ τρόμος καὶ ἔκστασις καὶ μετὰ δακρύων τᾶς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν ἄραντες εἴπωσι, ναί, Κύριε, ὅτι Σὺ αὐτὸν ἔδωκας ἠμὶν ἀ ρ ε σ τ ό ς ἠμίν ἐστι, καὶ προσκυνήσαντες μέλπεσιν αὐτὸν ἄξουσιν ἐν τῇ μεγάλη Σιὼν προσευξόμενον, καὶ ἀναβιβάσαντες αὐτὸν ἐφ' ὑψηλοῦ τόπου, καλέσουσιν αὐτὸν Βασιλέα εἴτα ἀλλοιωθήσονται τὰ σημεῖα, καὶ ὁδηγήσουσιν αὐτὸν δυὸ Ἄγγελοι ἐν ὁμοιότητι ἀνδρῶν λευκοφόρων εὐνούχων καὶ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ λαλήσουσιν ἃ μέλλει πράτειν. Οἱ δ' ἐπ' αὐτῶ θελήσαντες ἐπιβάλειν τᾶς χεῖρας, καὶ οὔτε ἐπιβλέποντες τὰ σημεῖα, εἴπωσιν ἐν αὐτοῖς, οἰκείαις σειραῖς σφιγγόμενοι τῶν ἁμαρτιῶν καὶ παρανομιῶν αὐτῶν τῶν τότε ἐνδόξων καὶ ὀνομαστῶν, πολλοὶ δὲ ἀποδράσουν εἰς τοὺς ἀγκώδεις τόπους καὶ στραγγαλιώδεις τῆς οἰκουμένης, καὶ πάντες δοξάσουσι τὸν Θεὸν καὶ ἠρεμήσουν.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ
ΒΑΣΙΛΕΑ ΜΑΝΟΥΗΛ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΝ

Ὁ ἁγιώτατος δὲ πατὴρ ἐκεῖνος ἔφη τῷ βασιλεῖ οὕτως : Γίνωσκε δεσπότα μου ἅγιε, ὅτι ἀπὸ τοῦ νῦν, ἕως ἂν παρέλθουσι χρόνοι πέντε καὶ δέκα, ἐν μηνὶ Μαρτίω, ἡμέρα Τετάρτη, περὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας, σημεῖον γενήσεται ἐν τῷ οὐρανῷ· καὶ εἰ μὲν γενήσεται οὕτως, τοῦ κόσμου· καὶ εἰ γενήσεται τὸ σημεῖον, προσθήση ἂν ὁ Θεὸς καὶ ἑτέρους χίλιους χρόνους· ἐγὼ δὲ λέγω καὶ βεβαιῶ σοὶ τοῦτο, ὅτι ἀνάγκη ἵνα γένηται τὸ σημεῖον, ξίφος· λέγω σοὶ δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι γενήσαται οἰκουμενικὴ σύνοδος, καὶ ὑμεῖς πλανη-θήσεσθε, καὶ γενήσεται αὐτὴ αἰτία, ἵνα τὸ Ἰσμαὴλ γένος ἐνοχληθῆ· καὶ λοιμὸς μέγας γενήσεται ἐπὶ χρό-νοις τρισὶν· εἰ δὲ λοιμὸς οὐ γενήσεται, ὁ Ἰσμαὴλ ἀκούει, ὅτι οἱ χριστιανοὶ βούλονται κατὰ τούτου ἐλθεῖν.
Ὅταν δὲ ὁ δεσπότης συγκατανεύση, τότε πολιορκηθήσεται ἡ Κωνσταντινούπολις παρὰ τῶν Ἰσμαηλιτῶν· πολλαὶ δὲ νῆσοι καὶ χώραι τὸν Ἰσμαὴλ αὐτὸν προσκυνήσουσιν· ἀφοῦ δὲ ἡ Πόλις ὑπὸ τῶν Ἰσμαηλιτῶν κυριευθήσεται ἐπὶ χρόνους δέκα καὶ μῆνας δυό, ἤτοι τριακόσιους ἐνενήκοντα, ἄχρι σχεδὸν τετάρτης ἑκατοντάδος, ἀπόκειται τοῖς χριστιανοὶς ποιῆσαι στόλον μέγαν· Ἱερεῖς δὲ καὶ μοναχοί, καὶ πᾶσαν ἡ τῶν ἀνθρώπων τάξις, ἀκούοντες καὶ μὴ βουλόμενοι, ἐκ θείας νεύσεως προσελεύσονται ἐν Κωνσταντινουπόλει· εἰ μὴ ἐν τόποις δὲ τισί· τίνες ἐκλεκτοί, ἐκεῖνοι ἀπολειφθήσονται· τοῦτος δὲ ὁστόλος γενήσεται, ὥστε αἱ κεφαλαὶ καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ στόλου, ἔσονται ὡσεὶ χιλιάδες ἑβδομήκοντα, πᾷς δὲ τις τούτων ἔχειεν ὑποκάτω αὐτοῦ, ἄνδρας χιλιάδας δέκα. Ναυστολήσωσι δὲ ἐπὶ τῆς θαλάσσης, καὶ πορευθήσονται εἰς Κωνσταντινούπολιν, εἰς τόπον λεγόμενον Κοντοσκάλι. Τούτους δὲ ἐκεῖσε συνηγμένους ὁ Ἰσμαὴλ ἰδών, ἀφεῖς τὴν πόλιν, πορεύσεται εἰς τὴν Ἀσίαν ἵνα σωθῆ.
Αὐτοὶ δὲ οἱ ἄρχοντες τοῦ στρατοῦ τῶν Χριστιανῶν, ἔριν βάλλουσιν ἀνὰ μέσον ἑαύτων, τὶς ἂν ἄρξη τῆς πόλεως· ἐπὶ τὴν ἔριν δὲ τάυτην ξίφους ἔλξουσιν, καὶ κατακόπτεσθαι ἐθελήσουσιν ἐν ἀλλήλοις οἱ Χριστι-
ανοὶ· ἐπὶ τοσούτον δὲ γενήσεται συγκοπῆ τῶν ἀνθρώπων, ὥστε πάντα κοιλώματα, καὶ πάσα ἡ γῆ τῆς Πόλεως αἵματος πληρωθήσεται, ὥστε καὶ μόσχος τριετὴς ἐν τῷ αἵματι πνιγήσεται· καὶ δρομεῖται ἐν τῷ πελάγει τῷ αἷμᾳ, ὡσεὶ στάδια δεκαοκτὼ· καὶ αὐτὴ ἡ συγκοπὴ θέλει γίνει μεγάλη σφόδρα· μετὰ τὴν συμφορὰν ταύτην ἐν ἧ πάντες οἱ ἁμαρτωλοὶ κατακοπήσονται, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν σωθήσεται.
Τότε ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ καταβήσεται διὰ νεύσεως Θεοῦ, ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ σκῆπτρον καὶ ξίφος, τοῦ ἁγιώτατου Βασιλέως Κωνσταντίνου, καὶ τὸν εἰρηνικὸν στέψει βασιλέα, ὃς καὶ αὐτὸς μέσον πάντων ἐστὶν ἐν τῷ πολέμῳ· δώσει δὲ αὐτῶ τὸ σκῆπρον καὶ τὸ ξίφος, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐλεήμονα καλέσει· ἐρεῖ δὲ αὐτῶ· ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, καὶ νίκα τοὺς ἐχθρούς του Ἰησοῦ, καὶ τῶν ἁγίων αὐτοῦ μαθητῶν· καὶ εὐθὺς δὲ καὶ ἡ ἔρις ἐκείνη καὶ ὁ πόλεμος παύσεται· τρεῖς Ἄγγελοι δὲ τὸν βασιλεὰ ἀρούσι, καὶ εἰς τὸν μέγαν Ναὸν τῆς Ἁγίας Σοφίας ἀπαγόντες, στέψουσιν αὐτὸν ἐκεῖ Βασιλέα. Πάντες δὲ οἱ ποληφθησόμενοι τοῦ πολέμου ἄνθρωποι, οἵτινες καὶ δίκαιοι ἔσονται· ὅτι ἡ μάχη πρὸς ἀλλήλους οὐ παύσεται, ἕως οὐ πάντες οἱ ἁμαρτωλοὶ φθαρώσιν.
Ἐκεῖ ἐν τὴ νέα Σιὼν Ἁγία Σοφία πορευθήσονται, ὅπως καὶ αὐτὸν τὸν ἀγαθὸν Βασιλέα προσκυνήσωσι· πανταχῶθεν δὲ τοῦ κόσμου πάντες οἱ ἄνθρωποι συναχθήσονται εἰς προσκύνησιν αὐτοῦ· οὖς δὲ ἰδὼν ὁ Βασιλεὺς μακρόθεν ἐρχομένους, προσαναστήσεται αὐτοὺς καὶ περιχαρῶς καὶ ἀσπασίως δέξεται αὐτοὺς· ἐρωτήσουσιν δὲ αὐτὸν πόθεν ἐστὶν καὶ ἐρεῖ, τότε ὁ Βασιλεὺς πάντας τους εἰσερχομένους ἐκεῖ χρήματα πολλὰ εὐεργετήσει, ἐκεῖνοι δὲ ἐρωτήσουσιν αὐτὸν τί εἰσὶ ταῦτα τὰ χρήματα· ὁ δὲ ἐρεῖ αὐτοὶς· ὅτι ταῦτα καὶ πλείονα τούτων εἰσὶ δι' ὑμᾶς, καὶ ὅστις θέλει ἐλθεὶν ἐν τὴ Πόλει, ἐγὼ δώσω αὐτῶ οἰκίας καὶ χωράφια καὶ εἴτι βούλεται· καὶ ἐγὼ ἔσομαι ὡς εἷς τῶν ἀδελφῶν ἠμῶν· καὶ πάντες ἠμεῖς ἀδελφοὶ ἔσμεν· καὶ Πατὴρ πάντων ἠμῶν ὁ Χριστὸς ἐστίν. Ὡς ἐπὶ χρόνοις δὲ ἑπτὰ οἱ ἄνθρωποι συναχθήσονται ἐν τὴ πόλει, καὶ πᾶσαι οἱ νῆσοι ἐρημοθήσονται, ὥστε μὴ εἶναι αὐταῖς ἀνθρώπους.
Ἐν δὲ τοῖς ἑπτὰ χρόνοις τούτοις, πάσα ἡ Πόλις πληρωθήσεται ἀνθρώπων χριστιανῶν, ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοις αὐτῶν. Τότε ὁ Βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοὶς : πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ἡμέτεροι, καλὸ ἐστὶν κατὰ τῶν ἐναντίον ἐλθεῖν ἠμᾶς, ἵνα καὶ τὸν τίμιον Σταυρὸν ὑψώσωμεν, καὶ τῶν ἡμετέρων τὸ αἷμα ἐκδικήσωμεν.Τότε δὲ πάντες μία φωνὴ ἐρούσιν αὐτῶ : τὸ σὸν θέλημα γενέσθω δέσποτα, καὶ ὅτι φωνὴ Θεοῦ ἐλαλήθη ἐν τῷ στόματί σου, τὸ σὸν πρόσταγμα γενέσθω.
Τότε ὁ Βασιλεὺς ἀναστᾶς, καὶ πᾷς ὁ λαὸς μετ’ αὐτοῦ κατὰ τῶν Ἰσμαηλιτῶν πορευθήσονται· τότε πληρωθήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμένος· ὅτι εἰς διώξεται χιλίους, καὶ δυὸ μετακινήσουσι μυριάδας, ὡς δὲ τῶν ὡραίων Πυλῶν, ἂς ὁ Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος Μακεδὼν ἀπέκλεισεν, καταδιώξεται αὐτοὺς· ὅθεν ὁ Βασιλεὺς ἐρεῖ τότε· ὅτι οἱ Ἰσμαηλίται ἀνάρρωσιν οὐκ ἔχωσιν ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ οὐ μόνον Τοῦρκοι, ἀλλὰ καὶ Σαρακινοί, καὶ Σκύθαι, καὶ κάθε ἄλλο ἔθνος ἄπιστον, οἱ οὐ πιστεύουσι τῷ Χριστῷ. Τότε ὁ Βασιλεὺς ὄπισθεν στραφήσεται ἐλθεῖν ἐν τῆ Πόλει, εἰσερχομένου δὲ οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς ἀνοιχθήσονται, καὶ ὅπου ἐστὶ χρυσὸς ἢ ἄργυρος, ἐκεῖ ἡ γῆ καπνὸν ἐκβαλεῖν· ὁ ἀγαθὸς δὲ καὶ ἐλεήμων Βασιλεὺς ἐρεῖ : εἰσέλθετε καὶ ἴδετε τὶς ἐστὶν ὁ καπνὸς οὗτος· καὶ κατὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ ἀγαθοῦ Βασιλέως πορεύσονται, καὶ εὐρίσουσι Θησαυροὺς χρυσίου καὶ ἀργύρου· χαρίσεται δὲ αὐτοὶς πᾶν τὸ χρυσίον καὶ πάσι τοῖς εὐσεβέσι· μετὰ δὲ ταῦτα καὶ ἕτερα κρείττονα τούτων εὐρήσουσι, καὶ ποιήσει καὶ αὐτὰ ὠσαύτως.
Τοσοῦτο δὲ ἔστε τὸ πλῆθος τοῦ θησαυροῦ, ὥστε ρίπτειν καὶ ἐν τὴ γῆ μέρους ἐκείνου, ἀχρηστίας ἕνεκεν, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις ἔσται ἐν ὄλῳ τῷ κόσμῳ, καὶ οὐδεὶς ἔσται ὁ ἀδικῶν ἢ ὁ ἀδικούμενος, ἐπειδὴ οἱ ἁμα-ρτωλοὶ ἐξολοθρευθήσονται πρώην ἀπὸ τῆς γῆς· δώσει δὲ καὶ ἡ γῆ τοὺς καρποὺς αὐτῆς γενήματα πολλῶν ἐκατονταπλασίονα, καὶ κατὰ τὴν κοινὴ παροιμοίαν, ἐξ αὐτῆς μέλι καὶ γάλα ρεύσει. Ἐν χρόνοις δὲ τρίσιν ἔσται ὁ Βασιλεὺς ἐπὶ τὴν δίωξιν τῶν ἐθνῶν· ἔπειτα δὲ ἐπὶ τὴν Βασιλίδα τῶν Πόλεων εἰσελεύσεται· ἐκεῖ δὲ ἀναπαύσεται ἐν χαρᾷ καὶ ἀγαλλιάσει μεγάλη· ὕστερον δὲ ἕτερος Βασιλεὺς μέλλει νὰ βασιλεύση ἀπὸ τὸ γένος του, ἔχον ὠμότητα καὶ μισανθρωπίαν πολλὴν· καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἔσται μῆνας δύο.
Τότε ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἐλεύσονται, κηρύττοντες πάσι τοῖς χριστιανοῖς, ὅτι πλάνος τὶς ἔρχεται· βλέπετε μὴ πλανηθῆτε ὡς τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον τοῦτο δηλοῖ.

Ὁπτασία θαυμάσιος τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Νήφωνος, Ἀρχ/που Κωνσταντιανῆς Ἐκκλησίας Ἀλεξανδρέων.

Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Ἀρχαγγέλῳ· - Ἐγὼ ἀνταποδώσω καὶ παραδώσῳ τοὺς Μισθωτούς, καὶ οὐχί ποιμένας οἱ ὁποῖοι τὸν ἀμπελῶνά μου διέφθειραν καὶ τὰ πρόβατά μου διεσκόρπισαν. Οἱ χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐποίμαναν καὶ διὰ τιμὴν τὸ ἱερατεῖον ἐξεζήτησαν, πόση τῶν τοιούτων ἡ Κόλασις; Πόσος αὐτῶν ὁ ὀδυρμός; ἐγὼ ἐν ὀργῇ καὶ ἐν τῷ θυμῷ μου ταράξω αὐτούς. Πρόβατα καὶ βόας ἀπέκτεισαν τὰ φθειρόμενα καὶ τὰ ἐμὰ πρόβατα οὐκ ὠφελήθησαν. Ἐπισκέψομαι ἐν ῥάβδῳ τὰς ἀνομίας αὐτῶν καὶ ἐν μάστιγι τὰς ἀδικίας αὐτῶν. Τοὺς δὲ γελοιάζοντας ἱερεῖς καὶ φιλονικοῦντας ἐν ταῖς Ἁγίαις μου Ἐκκλησίαις, τὶ οὖν ποιήσω; ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψω αὐτούς, καὶ ἐγὼ ἐλθὼν εἰς τὴν Κρίσιν μου ἐπιφέρω. Ἐγὼ ἦλθον καὶ ἔρχομαι καὶ εἴ τις εὗρε δύναμιν ἄς μὲ ἀπαντήσῃ : οὐαὶ δὲ τῷ ἐν ἀνομίαις εἰς χεῖράς μου ἐμπεσόντι ὅτι πᾶς ἕνας θέλει προσέλθη γυμνὸς καὶ τετραχηλισμένος : ποῦ τότε φανήσεται ἡ ἀδιαντροπία αὐτῷ; Πῶς νὰ ἰδοῦσι τὸ πρόσωπόν μου; ποῦ δὲ ἡ ἐντροπή αὐτῶν; ἐντραπήσονται γὰρ ἔμπροσθεν τῶν Ἀχράντων μου Δυνάμεων.
Καταλάβω καὶ τοὺς Μονάζοντας οἵτινες ἐν πολλῇ ἀμελείᾳ πορευόμενοι ἐψεύσαντο καὶ τῷ Θεῷ καὶ Ἀγγέλοις καὶ Ἀνθρώποις : ὅτι ἄλλα ἔταξαν καὶ ἄλλα εἰργάσθησαν. Ἐγὼ τούτους ἀγκιστρεύσω καὶ τινάξω ὥσπερ τὰ ἀέρια ἐκ τῶν Νεφελῶν μου, καὶ εἰς Ἄβυσσον παραπέμψω καὶ δὲν τοὺς ἔφθασεν ἡ ἰδική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ καὶ εἰς ἄλλους σκάνδαλον ἀπωλείας ἐγένοντο· καλλιώτερον ἦτον νὰ μὴ ὑπετάγησαν ἢ ὑποταγῆναι καὶ αἰσχρῶς βιώσαντας, πάλιν εἰς ἀσωτείας ἐμπεσεῖν, ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω τοὺς μὴ θελήσαντας μετανοῆσαι καὶ κρινῶ ὡς Δικαιοκρίτης.
Ταῦτα τοῦ Κυρίου λέγοντος πρὸς Ἀρχιστράτηγον Μιχαήλ, τρόμος ἔλαβε πάσας τὰς Ἐπουρανίους ἐκείνας Δυνάμεις τῶν Ἀγγέλων. Μετὰ δὲ τὸ ἐξελθεῖν τὰς ἐκ Βίβλους τῶν Αἰώνων πάσας καὶ Βιβλίον τοῦ 7ου αἰῶνος λέγει : - Ἀρχὴ ἑβδόμου Αἰῶνος, τέλος Αἰῶνος. - Ἀρχὴ γὰρ κακίας καὶ πονηρίας. - Ἀρχὴ σκνιπίας καὶ ἀσπλαγχνίας καὶ προβὰς λέγει : - Οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος πονηροί, φθονεροί, ψεῦσται, ψευκτὴν ἀγάπην ἔχοντες, φίλαρχοι καὶ τῇ σοδομιτικῇ πορνείᾳ δεδουλωμένοι. Προβὰς δὲ ὀλίγον τῆς Βίβλου καὶ ἀνοίξας, ἐσήκωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ ἄνω, καὶ μὲ τὸ χέρι του τὸ γόνατον Αὐτοῦ κρούσας καὶ σκεπάσας τὸ μέτωπον σὺν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐστάθη εἰς μερικὴν ὥραν ὥσπερ νενοημένος καὶ λέγει. - Ἀληθῶς παρέβη ὁ ἕβδομος οὗτος Αἰὼν τὴν ἀδικίαν καὶ πονηρίαν τοὺς ὄπισθεν ἕξ αἰῶνας. Ὅτε δὲ ἦλθεν ἕως τοῦ Μεσασμοῦ λέγει.
Πολλὴν δυσωδίαν περιέχει ἀπὸ ἁμαρτιῶν αὐτοῦ πλῆρες καπνοῦ καὶ δυσωδίας, πλῆρες φθόνου καὶ φόνου· πλῆρες ψεύδους καὶ ἔχθρας μνησικακίας ὑπάρχει. Διὰ τοῦτο μεσασμὸν συντελέσω αὐτῷ καὶ κόψῳ τὰς δυσώδους ἀνομίας καὶ πράξεις εἰς τέλος. Ταῦτα εἰπὼν ὁ Κύριος ἀπεκίνησε Μιχαὴλ τὸν Ἀρχιστράτηγον ὡς ἐπὶ τὴν Κρίσιν. Ἐξῆλθεν δὲ παρευρεθεὶς ὁ Μιχαὴλ σὺν τῷ τάγματι αὐτοῦ βαστάζων τὸν ἄθραυστον θρόνον μετ’ αὐτοῦ καὶ διὰ νὰ εἶναι τὸ Τάγμα Αὐτοῦ πολύ, ἡ γῆ δὲν ἔφθασε νὰ τὸ χωρέσῃ, ἐρχόμενοι δὲ ἔλεγον : Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Φοβερός, Μέγας, Ὑψηλός, Θαυμαστὸς, Δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μετὰ ταῦτα Θεία νεῦσις ἄνωθεν ἐγένετο ἐπὶ τῷ Ἀρχαγγέλῳ, ὅπου ἔχει τὴν Θείαν Σάλπιγγα, ἵνα σαλπίσῃ λοιπόν. Ἔξαφνα δὲ σιγῇ πολὺ ἐγένετο τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ ὥστε εἰρήνευσε τὰ σύμπαντα. Ἐσάλπισε λοιπὸν πρῶτον καὶ εὑρέθησαν σῶα τὰ σώματα τῶν νεκρῶν. Ἐσάλπισε δεύτερον καὶ ἐπορεύθη τὸ πνεῦμα τοῦ Κυρίου ἐκ τῆς Σάλπιγγος καὶ ἐσύναξε τὰς ψυχὰς μέσα εἰς πᾶν κορμὶ αὐτῶν. Φόβος καὶ ἔκπληξις ἔλαβε τὰ σύμπαντα ἐκ τοῦ ἤχου τῆς Σάλπιγγος καὶ ἔτρεμον τὰ ἄνω καὶ τὰ κάτω ἔφριττον διὰ παντός. Ἐσάλπισε δὲ καὶ τρίτον φοβερώτερον καὶ ἐσείσθη ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ ἀπὸ τοῦ φόβου καὶ ἐσηκώθησαν οἱ νεκροὶ ἐκ τῶν μνημείων ἐν ροπῇ ὀφθαλμοῦ. Τῶν τοιούτων τὸ διήγημα ἀδελφοί, εἶναι τρομακτικὸν καὶ νὰ τὸ εἰπῇ τινάς. Διότι ὅταν ἀνεστήθησαν οἱ νεκροὶ ἐκεῖνοι ἦσαν περισσότεροι καὶ ἀπὸ τὸ χῶμα τῆς Γῆς καὶ ὥσπερ πολλή βροχή, οὕτως κατήρχοντο τὰ τάγματα τῶν ταγμάτων ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ ἐπὶ τῷ Θρόνῳ τῆς ἑτοιμασίας κράζοντες μεγάλα καὶ λέγοντες. – «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τοῦ φόβου καὶ τοῦ τρόμου». Ἔστεκε δὲ πᾶς ὁ λαὸς καὶ τὸ ἀναρίθμητον Σύνταγμα ἄνω βλέποντες καὶ ἔφριττον δὲ τὴν Φοβερὰν ἐκείνην ἐξουσίαν τὴν ἐπὶ τῆς γῆς κατερχομένην. Καὶ ὡς ἔβλεπον ὅλοι ἄνω, ἔγιναν ἔξαφνα σεισμοί, βρονταὶ, ἀστραπαὶ εἰς τὸν λάκκον τῆς Κρίσεως, καὶ εἰς τὸν ἀέρα, ὥστε ὅπου ἦσαν ὅλοι εἰς τρόπον πολὺν καὶ ἐν ἀπορίᾳ μεγάλῃ καὶ ὥσπερ περιβόλαιον πανίου, ἔτσι ἐτυλίχθη ὁ Οὐρανὸς καὶ ἔξαφνα ἐφάνη ὁ Τίμιος Σταυρὸς καὶ ἔλαμπεν λαμπρὸς ὡς ὁ Ἥλιος καὶ ἀκτίνας χαρισμάτων ἔπεμπεν, ἐβαστάζετο δὲ ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων προσφαιρόμενος ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Κριτοῦ τῆς Οἰκουμένης. Καὶ μετ’ ὀλίγον γίνεται ὕμνος καὶ αἶνος καινούργιος λεγόντων. – «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Θεὸς Κύριος Κριτὴς ἐξουσιαστὴς Ἄρχων τῆς Εἰρήνης αὐτοῦ». Τούτου τοῦ ὕμνου γενομένου ἐν Δυνάμει
ἰδοὺ ἐφάνη ὁ Κριτὴς ἐπὶ τῶν Νεφελῶν καθήμενος τοῦ θρόνου φλογεροῦ καὶ ἐπηρμένου ἐκ δὲ τῆς πολλῆς λαμπρότητος ἐφλέγετο ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ, ἐκ δὲ τοῦ πλήθους τῶν ἀναστάντων νεκρῶν ἔξαφνα
ἐκ μέσου αὐτοῦ ἐξῆπτον ὡς ὁ Ἥλιος καὶ ἡρπάζοντο ὑπὸ τῶν Νεφελῶν εἰς τὸν ἀέρα πρὸς ἀπάντησιν τοῦ Κριτοῦ φερόμενοι, οἱ δὲ περισσότεροι ἀπέμειναν κάτω, μὴ ἁρπαζόμενοι καὶ ἐθρηνοῦσαν πικρῶς διότι δὲν ἠξιώθησαν νὰ ἁρπαγοῦν ὑπὸ τῶν Νεφελῶν καὶ ἦτον πικρὰ ὀδύνη καὶ λύπη ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν ἔκλιναν δὲ γόνυ τῷ Κριτῇ καὶ πάλιν ἀνέστησαν.
Μετὰ δὲ τῷ καθεσθῆναι ἐπὶ τοῦ Θρόνου τῆς ἑτοιμασίας Αὑτοῦ τῷ φοβερῷ Κριτῇ ἔστεκον γύρωθεν αὐτοῦ πᾶσα ἡ Δύναμς τῶν Οὐρανῶν μετὰ πολλοῦ φόβου καὶ τρόμου ὅσοι δὲ ἁρπάχθησαν ὑπὸ τῶν Νεφελῶν πρὸς Θείαν ὑπάντησιν τοῦ Δικαίου Κριτοῦ ὅλοι ἐκ Δεξιῶν Αὐτοῦ ἐστάθησαν. Ὅσοι δὲ οὐχ ἡρπάγησαν ὑπὸ τῶν Νεφελῶν ἐδιαλέχθη ἐξ αὐτῶν τὸ περισσότερον μερτικὸν καὶ παρεδόθη ἀκρίτως ἐν τῇ γεένῃ τοῦ πυρός, οἱ δὲ λοιποὶ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Κριτοῦ ἐδιώχθησαν : ἦσαν δὲ οἱ ἐξ ἀριστερῶν οἱ περισσότεροι Ἰουδαῖοι καὶ Ἄρχοντες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς Βασιλεῖς, κληρικοί τε καὶ πλῆθος πολὺ τῶν Μοναχῶν καὶ Κοσμικῶν, οἱ ὁποῖοι ἔστεκον μὲ ἐντροπὴν καὶ κατέκρινον ἑαυτοὺς στενοχωρούμενοι διὰ τὴν ἑαυτῶν ἀπώλειαν. Ἦσαν γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐντροπὴ γεμάτα καὶ ἐσυντρίβοντο κοπιῶντες καὶ μεγάλως φυσῶντες. Τινὲς δὲ καὶ ἐροχάλιζαν ἀλλοιούμενοι καὶ σκληρὸν πάθος ἦτον εἰς ὅλους, διότι ἄλλοι ἔστεκον κρυπτόμενοι καὶ ἐδάκρυζον, ἄλλοι δὲ ἀπονενοημένοι καὶ οὐδεὶς εἶχεν καμίαν παρηγορίαν ἀγαθήν· ἐκεῖνοι δὲ ὅπου ἔστεκον ἐκ Δεξιῶν τοῦ Κριτοῦ ἦσαν ὅλοι ἥμεροι, δεδοξασμένοι, λευκοὶ ὡς τὸ φῶς, πεπυρωμένοι τῇ Θεοφώτῳ Ἀστραπῇ, λάμποντες ἐν πᾶσι ἀληθείᾳ καὶ εἰ μὴ τολμῶ εἰπεῖν ὡς ὁ Κριτὴς Αὑτῶν Θεός. Παρευθὺς δὲ ἔβλεψεν εἰς τὸ ἕν μέρος καὶ εἰς τὸ ἄλλο, ὁ Φοβερὸς Κριτὴς ἐκεῖνος καὶ εἰς μὲν τοῖς ἐκ Δεξιῶν περιχαρῶν βλέψαν ἐμειδίασε. Ἰδὼν δὲ καὶ τοὺς ἐξ Ἀριστερῶν Αὐτοῦ, ἐταράχθη ἐν ὀργῇ πολλῇ καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον Αὐτοῦ ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνακράξας φωνῇ μεγάλῃ εἶπεν πρὸς τοὺς ἐκ Δεξιῶν Αὐτοῦ.
«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἑτοιμασμένην σας Βασιλείαν πρὸ καταβολῆς Κόσμου. Ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ τὰ ἑξῆς». Τότε στραφεὶς ἐν ὀργῇ καὶ πρὸς τοὺς ἐξ ἀριστερῶν εἶπεν. «Πορεύεσθαι ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν καὶ τὰ ἑξῆς. – Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς εἰς τὸν τάρταρον εἰς τὸν βρυγμὸν τῶν ὀδόντων, ἐκεῖ ἔσται τὸ οὐαὶ καὶ ὁ ὀδυρμὸς ὁ Παντοτεινός». Ταῦτα εἰπὼν καὶ ἀποφασίσας ἰδοῦ ἔξαφνα πρὸς τὸ Ἀνατολικὸν μέρος ποταμὸς πυρὸς ἐβγῆκεν δυνατός, τρέχων ὡς πρὸς τὴν Δύσιν μέγας καὶ φοβερὸς καὶ ἦτον ὡς θάλασσα μεγάλη καὶ εὐρύχωρος εἰς τὸ πλάτος αὐτοῦ, καὶ ὡς ἀνέβλησεν ὁ ποταμὸς πολλὰ ἐτρόμαξαν ἐξ ἀριστερῶν ἀπορούμενοι καὶ ἀλλοιώθησαν ἐν ἐκτάσει· καὶ παρευθὺς ἐπρόσταξεν ὁ Φοβερὸς Κριτὴς ἵνα μέσα εἰς τὸν ποταμὸν διέλθωσι δίκαιοι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἵνα τὸ πῦρ αὐτοὺς δοκιμάσῃ καὶ πρώτον ἄρχισαν οἱ ἐκ Δεξιῶν ἑστῶτες νὰ δοκιμασθοῦν καὶ διῆλθον ὅλοι καθαροὶ ὥσπερ χρυσίον καθαρὸν ἐπὶ μέσου τοῦ πυρὸς καὶ τὰ ἔργα αὐτῶν δὲν ἐκάησαν ἀλλὰ λαμπρὰ περισσότερον διὰ τῆς δοκιμασίας ἀπεφάνησαν καὶ ἐχαίροντο πολὺ ὅτι ἐδοκιμάσθησαν τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ οὐχ εὑρέθη ἐν αὐτοῖς ρῦπος.
Μετὰ δὲ ταῦτα ἦλθον καὶ οἱ ἐξ ἀριστερῶν τοῦ διαβῆναι τοῦ πυρὸς διὰ νὰ δοκιμασθοῦν τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ ὡς ἄρχισαν νὰ ἐμβαίνουν φλὸξ κατέφλεξεν ἁμαρτωλοὺς μέσον κατέχουσα καὶ τὰ μὲν ἔργα αὐτῶν ὡς ἄχυρα κατέκαυσεν : τὰ δὲ σώματα αὐτῶν ἔμειναν σῷα διὰ νὰ καίωνται εἰς τοὺς αἰῶνας μετὰ τοῦ διαβόλου καὶ τοῖς ἀγγέλοις αυτοῖς καὶ νὰ μὴ χωνεύσουν ὅτι οὐδένας ἠδυνήθη ἀπ’ αὐτοὺς νὰ ἔβγῃ ἐκ τοῦ πυρὸς ἐκείνου τοῦ ποταμοῦ ἀλλὰ ὅλους τοὺς ἐκυρίευσε τὸ πῦρ ὡς κρίσεως ἀξίους καὶ τιμωρίας καὶ ἀφόντες λοιπὸν ἐδιαμε-ράσθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ διεσύρθησαν διὰ τοῦ πυρὸς εἰς τὰς κολάσεις, τότε ἐσηκώθη ἐκ τοῦ Θρόνου ὁ Φοβερὸς Κριτὴς καὶ ἄρχισε νὰ πηγαίνῃ πρὸς τὴν Θείαν Κατοικίαν του, σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις καὶ γύροθεν Αὐτοῦ ἐπήγαινε μετὰ φόβου πολλοῦ καὶ τρόμου πᾶσα ἡ δύναμις εἰς τὸν Οὐρανὸν ψάλλουσα καὶ λέγουσα : «Θεὸς Θεῶν Κύριος σὺν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ κληρονομίαναἰώνιον χαριζόμενος Αὑτοῖς» καὶ εἰσῆλθον οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι σὺν τῷ Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ εἰς τὸν ἐπουράνιον θάλαμον τῆς Θείας κατοικίας μὲ χαιρομένην καρδίαν.
Εἶτα ἐκαλέσθησαν οἱ Δώδεκα Φωστῆρες καὶ Ἀπόστολοι ἔμπροσθεν τῶν Θειοτάτων Ἀγγέλων ὁμοίως καὶ οἱ ἑβδομήκοντα Μαθηταί. Καὶ μετὰ ταῦτα εἶπεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Νήφων· ὅτι ἐσυνάχθη πρὸ προσώπου Κυρίου ὁ Μέγας χορὸς τῶν Μαρτύρων. Ἐσυνάχθη καὶ ὁ Θεῖος χορὸς τῶν Ἁγίων Ἱεραρχῶν, Ἱερέων, Διακόνων καὶ Κληρικῶν, μετὰ τούτων ἐσυνάχθη ὁ Εὐλαβῆς χορὸς τῶν Ἁγίων Μοναχῶν, ἀπ’ αὐτῶν δὲ προσῆλθεν ὁ χορὸς τῶν Ἁγίων Προφητῶν καὶ μετὰ ταῦτα ἐφέρθη πᾶς ὁ χορὸς τῶν ἐκ τοῦ Κόσμου σωθέντων, πένητες, Ἄρχοντες, Βασιλεῖς τε καὶ Ἰδιῶται, δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ ἐδόθη Αὐτοῖς τροφὴ τοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδέμ, καὶ Παλάτια Οὐράνια καὶ φωτεινά. Ὅτε δὲ εἰσῆλθεν ὁ Κύριος εἰς τὴν πάμφωτον ἐκείνην καὶ θαυμαστὴν κατοικίαν τότε εἰσῆλθεν αὐτῷ πᾶς ὁ χορὸς τῶν Ἁγίων. Ἰδόντες δὲ οἱ Ἅγιοι τὰ ἀγαθὰ ἐκεῖνα ἐχάρησαν ἐν ἀγαλλιάσει πολλῇ καὶ θυμηδίᾳ καὶ ἄρχισαν εὐχαριστεῖν ἐκ καρδίας ἐμπεριπατοῦντες εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον τὸν ὑπερθαύμαστον ὅπου διεμοίρασεν ὁ Κύριος τὰ ἀγαθὰ πᾶσι τοῖς δικαίοις τὰ ὁποῖα δὲν ἠδυνήθη ὁ Δοῦλος τοῦ Θεοῦ Νήφων νὰ τὰ διηγηθῇ.

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΤΟΥ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΣΑΛΟΥ

Εἶπεν ὁ μακάριος Ἀνδρέας : «Ἡ πόλη αὕτη ἡ ἐπάνω πολλῶν ἐθνῶν προκαθημένη, ἀνάλωτος ἔθνεσι γενήσεται καὶ ἀχείρωτος, ἡ γὰρ Θεοτόκος ἐν τῇ σκέπη τῶν ἰδίων πτερύγων ταύτην ἐσκέπασε καὶ ἐφύλαξε, καὶ ταῖς πρεσβείαις αὐτῆς ἄτρωτος διαφυλαχθήσεται, πλὴν ἔθνη πολλῶ δώσουσι τὰ τείχη αὐτῆς, καὶ μηδὲν ἐξ αὐτῶν συντρίψαντες, ἐν αἰσχήνῃ ἀναχωρούσι. Καὶ ἐξ αὐτῆς πλουτήσουσιν ἔθνη καὶ τῶν Ἰουδαίων αὐτῆς ἀπολαύσωσι.
Λόγος δὲ τὶς φέρεται ὅτι θὰ εἰσέλθει τὸ ἔθνος τῶν Ἀγαρηνῶν, καὶ ἱκανὰ πλήθη τῇ μάχαιρα αὐτῶν κατασφάξωσιν· ἐγὼ δὲ φημί, ὅτι καὶ τὸ ξανθὸν ἔθνος εἰσελεύσεται, οὗτινος ἡ προσηγορία πρόκειται ἐν τῷ δεκάτῳ ἐβδόμω στοιχείω τῶν εἰκοσιτεσσάρων στοιχείων ἀνακεφαλαιομένων (=Ρ, δηλ. Ρωσσία), ἀλλ' εἰσελεύσεται μὲν καὶ τὰ κῶλα τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ ἐδάφους καταστρώσουσιν· οὐαὶ δὲ αὐτοῖς ἀπὸ τῶν δύο ὀρπήκων, ὧν αἱ ρομφαίαι αὔραι, καὶ ὀξείαι δρέπανοι, πυρρὸν ἐν θέρει συγκόπτουσι, καὶ εἰς τὰ ὀπίσω οὐ μὴ ἀνθυποστρέψουσιν οὐκέτι, οὒδ' οὐ μὴ ἐνταύθα ἐγκαταληφθήσονται.
Περὶ ἀρχῆς δὲ ὠδίνων καὶ περὶ συντελείας, πῶς σοὶ ἀδακρυτὶ διεξέλθωμεν τέκνον; Ἐν γὰρ ταῖς ἔσχαταις ἡμέραις ἀναστήσει ὁ Θεὸς Βασιλείαν ἀπὸ πενίας, καὶ πορεύσεται ἐν δικαιοσύνῃ καλεῖ, καὶ γενήσεται δι' ἐλεημοσύνης πολλῆς, τοὶς πάσιν εὐάρεστος, καὶ τοὺς πένητας, πλουσίους ἀπηργάσηται καὶ ἔσται εἰρήνη, ὂν τρόπον ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Νῶε, διὰ τὸ μὴ ποιεῖν πόλεμον πώποτε. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι πλούσιοι σφόδρα, καὶ ἐν γαλήνη βαθεία, ἐσθίοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐγαμίζοντες, ἐν ἀδείᾳ πολλὴ πορευόμενοι, καὶ ἀμερίμνως τοῖς γηΐνοις ἐπαναπαυόμενοι, καὶ ἐν τῷ μῇ εἶναι πόλεμον ἐπὶ τῆς γῆς, συγκόπτουσι τὰς σπάθας αὐτῶν καὶ τὰ βέλη εἰς ζιβίνας καὶ εἰς δρέπανα, καὶ εἰς ἐργαλεῖα γεηπονικά. Καὶ μετὰ ταῦτα δώσει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ ἀνατολᾶς, καὶ ταπεινώσει τοὺς υἱοὺς Ἀγὰρ· Ὀργισθήσεται γὰρ αὐτοῖς ὁ Κύριος διὰ τὴν βλασφημία αὐτῶν, δι' ὧν ἐβλαφήμησαν εἰς τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ δι' ὧν τὴν τῶν Σοδόμων ἀσθένειαν κατεργάζονται· πολλοὶ δὲ ἔξ αὐτῶν, τὸ ἅγιον Βάπτισμα κομισάμενοι, εὐάρεστοι γεννήσονται, καὶ τιμηθήσονται παρὰ τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως ἐκείνου· τοὺς δὲ ὑπολοίπους ὀλέσει καὶ ἐμπρήσει καὶ ἐξολοθρέυσει, καὶ βίαιω θανάτω παραδώσει. Ἐν τοὶς καιροὶς ἐκείνοις ἀποκατασθήσεται πάσα ἡ ὑφήλιος, καὶ τὸ καὶ τὸ Ἰλλυρικὸν τῇ βασιλεία Ρωμαίων καὶ ἡ Αἴγυπτος κομίσει τὰ πάντα αὐτῆς. Καὶ θήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ τὴν δεξιὰ εἰς τὰ κύκλω ἔθνη, καὶ ἡμερώσει τὰ ξανθὰ ἔθνη, καὶ τοὺς μισοῦντας αὐτὸν τροπώσηται· τριάκοντα καὶ δύο ἔτη κρατήσει τῆς βασιλείας. Δώδεκα ἔτη κῆνσον καὶ δώματα οὐ λήψεται· ἀναστήσει δὲ τὰ θυσιαστήρια τὰ συντετριμμένα, καὶ ναοὺς ἁγίων οἰκοδομήσει.
Δίκη οὐκ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ· ἀλλ' οὔτε ὁ ἀδικῶν ἢ ὁ ἀδικούμενος· πτήξει γὰρ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πάσα ἡ γῆ· καὶ φόβο ποιήσει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων σωφρονείν, καὶ τοὺς παρανομοῦντας τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ ἐξολοθρέυσει ἐν τοὶς καιροὶς ἐκείνοις· καὶ πᾷς χρυσός, ὃς ἔστιν ἐν οἰωδήποτε τόπω κρυπτόμενος, νεύσει Θεοῦ ἀποκαλυφθήσεται τῷ βασιλεῖ ἐκείνω· καὶ αὐτὸς σκορπίσει πάντα τὰ ἀγαθὰ τοὶς χρείαν ἔχουσι. Καὶ πλουτήσουσιν οἱ μεγιστᾶνες αὐτοῦ καὶ ἔσονται ὡς βασιλεῖς, καὶ οἱ πένητες ὡς ἄρχοντες· καὶ αὐτῶ ζῆλος μέγας, τοῦ καταδιώξαι τοὺς Ἰουδαίους· Ἰσμαηλίτης δὲ οὒχ εὐρεθήσεται ἐν τὴ πόλει ταύτη· καὶ αὐτὸς μεγάλα κατορθώματα ποήσει· καὶ οὐκ ἔσται ὁ λυρίζων, ἢ κιθαρίζων, ἢ τραγῳδῶν ἢ τί αἰσχρὸν πρᾶγμα ἐργαζόμενος· Πάντας γὰρ τοὺς τοιούτους μισήσει, καὶ ἐξολοθρεύσει ἐκ πόλεως Κυρίου πάντας τους ἐργαζόμενους τὴν ἀνομίαν. Ἔσται οὖν χαρὰ τότε καὶ ἀγαλλίαση, καὶ ἀγαθὰ ἐκ τῆς γῆς ἀνατέλει πλούσια, καὶ ἔσται ὂν τρόπον ἤσαν ἐπὶ ἐν γαλήνη καὶ εἰρήνη εὐφραινόμενοι, μέχρις οὐ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας· παρελθόντος οὖν τοῦ σκήπτρου τούτου, τότε γενήσεται ἀρχὴ ὠδίνων.
Τότε ἐγερθήσεται ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας ὀνόματι Ἀρὰν χιλίαρχος καὶ βασιλεύσει ἐν τῇ πόλει ταύτη, τρία ἔτη καὶ μῆνας ἔξ· καὶ ποιήσει ἀνομίαν, οἴα οὐ γέγονεν ἀπ' ἀρχῆς κόσμου, οὐδ' οὐ μὴ γενήσεται· δογμα-τίσει γὰρ καὶ νομοθετήσει, ὅπως μίγνυται πατὴρ θυγατρί, καὶ υἱὸς μητρι, καὶ ἀδελφὸς ἀδελφή, ἐκόντες καὶ ἄκοντες· ὁ δὲ ἀντερῶν ἢ ἀντιλέγων, θανάτω τελευτάτω· ὁ δὲ οὗτος ἀποθανῶν σὺν τῷ Προδρόμῳ Ἰωάννη καταταγήσεται ἐν τὴ ἡμέρα τῆς κρίσεως. Τότε κελεύσει ζευχθήναι μοναχοὺς μοναζούσαις καὶ τοὺς ἱερεῖς ὁμοίως, καὶ πληθυνθήσονται αἰ παράνομαι μίξεις ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ αὐτὸς πορνέυσει μητέρα καὶ θυγατέρα. Διὰ τὴν κατάρατον ἀκολασίαν, λύσιν λαβόντες οἱ μωροὶ καὶ ἀπαίδευτοι ἀσώτως ταῖς ἑαυτῶν ἀδελφαῖς ἐπιχρεμετίσουσι· καὶ ἀναβήσεται ἡ δυσωδία τῆς αἱμομιξίας ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὀργισθήσεται Κύριος ὁ Θεὸς ὅλην τὴν οἰκουμένη θυμὸ μεγάλω, καὶ ἐντελεῖται ταῖς βροντὲς καὶ ταῖς ἀστραπαὶς καὶ ἄρξονται μετὰ θυμοῦ αὐτῶν ἀκρατῶς φέρεσθαι ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. Πολλαὶ δὲ πόλεις πυρίκαυστοι γενήσονται καὶ ἄνθρωποι ἐκ τοῦ πατάγου τῶν φοβερῶν ἐκείνων βροντῶν θροϊσμῶ μεγάλω παραλυθήσονται, καὶ κακῶς ἀποθάνωσι, καὶ πολλοὶ ἀστραπόκαυστοι γενήσονται.
Οὐαὶ δὲ τότε τὴ γῆ καὶ τὴ θαλάσση ἀπὸ τῆς ἀπειλῆς τοῦ Παντοκράτορος, καὶ τῆς ἀπείρου ὀργῆς τῆς ἐπερχομένης ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην! Γενήσεται γὰρ λιμὸς ἐπὶ τὴν γῆν, ὥστε τελευτᾶν τοὺς ἀνθρώπους ὀξέως ἀπὸ τῆς πείνης· μετὰ δὲ ταῦτα γενήσεται σεισμὸς μέγας, ὥστε συμπεσεὶν ἅπαν οἰκοδόμημα καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν συγχωσθέντες κακῶς τὸν βίον καταλύσωσι. Γενήσεται δὲ ὁ ἥλιος μέλας καὶ σκοτεινός, καὶ ἡ σελήνη ὡς αἷμα διὰ τοὺς χοιρώδεις ἀνθρώπους, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἐπὶ τὴν γῆν· πᾶν δὲ ὄρος καὶ πάσα νῆσος ἀπὸ τῆς ἕδρας τοῦ τόπου αὐτῶν, φόβω τοῦ σεισμοῦ καὶ τῆς ἀπειλῆς μετακινηθήσονται. Τότε οἱ ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν καταλειφθέντων ἐναρέτων, καὶ ἐγκρατῶν φύγωσιν ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ τὰ σπήλαια.
Παταχθήσεται τοιγαροῦν τὸ σκῆπτρον τοῦτο τῆς ἀνομίας καὶ ἐν τῷ σκότει τῷ ἐξωτέρῳ βληθήσεται· μακάριοι δὲ οἱ κατασκηνώσαντες ἐν τὴ πρεσβυτέρα Ρώμη, ἢ ἐν Ἀρσενόνῃ, ἢ ἐν Στροβύλῳ, ἢ ἐν Ἀρμενοπέτρᾳ, ἢ ἐν Σκυθοπόλει. Ἐν ταὶς πόλεσι γὰρ ταύταις ἐπαναπαύσονται οἱ λαοί, ἐν δὲ ταὶς ἐτέραις πόλεσι πόλεμοι καὶ ταραχαί, κατὰ τὸν εἴποντα : «Μελλήσεται ἀκούειν πολέμους, καὶ ἀκοᾶς πολέμων» (Μάρκ. ιγ' .7) καὶ τὰ ἑξῆς. Μετὰ δὲ ταῦτα ἐγερθήσεται βασιλεία ἑτέρα ἐπὶ τὴν πόλην ταύτην, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐκεῖνος βλοσυρὸς ἔσται καὶ μελάς, ἀρνητὴς τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων, καὶ ἀλλότριος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ἀνοίξει γὰρ τὰς μυσαρᾶς βίβλους τῶν Ἑλλήνων, καὶ μετατραπήσονται εἰς τὸν Ἑλληνισμόν, καὶ ποιήσει πόλεμον μετὰ τῶν ἁγίων, καὶ διώξει τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ. Μετὰ γὰρ ἡμέρας τίνας τῆς βασιλείας αὐτοῦ τοὺς ναοὺς τῶν ἁγίων πυρὶ κατακαύσει, τὸν τίμιον σταυρὸν φοῦρκαν ὀνομάσει, τότε ποιήσει τὸ ἱερατεῖον εἰς πτῶσιν, καὶ συγκόψει τὸ κοινόν του λαοῦ κατὰ τᾶς δημοσίας ὁδούς. Ἐν γὰρ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστήσονται γονεῖς ἐπὶ τέκνα καὶ τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· παραδώσει γὰρ ἀδελφὸς ἀδελφόν, καὶ φίλος φίλους. Πολλοὶ δὲ τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ὁμολογήσαντες Θεὸν καὶ βασιλέα τῶν ἁπάντων τὸν τοῦ μαρτυρίου στέφανον ἀναδύσονται. Τότε τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταὶς νήσοις ἐξεδαφίσας εἰς τὰ τῆς Θρᾴκης καὶ Μακεδονίας καὶ Στρυμόνος μέρη μετάγῃ, ἔσονται δὲ νῆσοι εἰς ἐρήμωσιν· κτύποι δὲ γενήσονται ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω φοβερώτατοι καὶ σεισμοὶ μεγάλοι, καὶ συμπτώματα πόλεων. Ἀναστήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν καὶ ἔσται συντριμμὸς φοβερὸς ἐπὶ τῆς γῆς, θλῖψις καὶ στενοχωρὶα ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.
Τῷ καιρῷ ἐκείνω φανήσεται πῦρ ἀπηνθρακωμένον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ἕως τάχους ἀστραπῆς ἐπισκιάζον πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, πετεινῶν δὲ συνοχαὶ πολλαὶ ἐν τῷ ἀέρι γενήσονται, καὶ ὄφεων πλειόνων ἡ γῆ πληρωθήσεται, δακνόντων τοὺς ἐν πολλαὶς ἁμαρτίαις βιώσαντας καὶ μὴ μετανοήσαντας. Ταῦτα καὶ πάντα ἀρχὴ ὀδυνῶν εἰσιν· ἐν γὰρ ταὶς ἡμέραις ἐκείναις ἀποστελεῖ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους αὐτοῦ ὁ Κύριος τους τεταγμένους ἐπὶ τῶν ἀνέμων, ἐξάγειν αὐτοὺς ἐκ τῶν θησαυρῶν αὐτοῦ, καὶ ἀναφράξωσι τὰς ἀναπνοᾶς αὐτῶν τοῦ μὴ ἀναπνεύσαι ὅλως ἄνετον ἐν ὅλῃ τὴ οἰκουμένη, ὥστε γένεσθαι θλῖψιν βιαίαν, βρασμὸν τὲ καὶ καύσωνα ἐπὶ προσώπου πάσης της γῆς, ὅπως στενοχωρηθέντες βλασφημήσωσιν ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν ἠμῶν· τότε πᾶν χλωρὸν τὸ ἐπὶ τῆς γῆς φημί, καὶ τὰ ὑψηλότατα τῶν δένδρων ξηρα-νθήσονται καὶ πᾶν ὄρος καὶ βουνὸς ταπεινωθήσονται, καὶ τὸ τρίτον τῶν ζώντων τῶν τὲ κτηνῶν καὶ πετεινῶν καὶ ἑρπετῶν τῶν τιθασσῶν καὶ ἀτίθασσων τελευτήσουσι· γενήσεται δὲ ἡ θάλασσα εἰς αἷμα καὶ εὐθέως τὸ τρίτον μέρος τῶν ἰχθύων τελευτήσει, διότι ὠργίσθη αὐτοῖς ὁ Θεὸς διὰ τᾶς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ ἀμετανόητον αὐτῶν· μισήσουσι γὰρ ἀλλήλους οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ πολλῆς κακίας αὐτῶν,μὴ βουλόμενοι βλέπειν, ἢ διορθούσθαι εἰς τὰ κρείτονα καὶ σωτηρίας ἐχόμενα, ἀλλ' «ἐν τῷ πληθυνθήναι τὴν ἀνομίαν», καθὼς ὁ Κύριος εἶπε· «ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Μὰτθ - ΚΔ. 12).
Τελευτήσαντος δὲ καὶ τούτου τοῦ σκήπτρου, τότε ἔρχεται ὁ ἀπὸ Αἰθιοπίας ἀπὸ τοῦ πρώτου κέρατος, ὅν φάσι δώδεκα ἔτη κρατήσειν τῆς βασιλείας τοὺς οἴακας· οὗτος γὰρ βασιλεύσει ἐν εἰρήνῃ, τοὺς ἁγίους οἴκους τοὺς ὑπὸ τὸν πρὸ αὐτοῦ συμπτωθέντας ἀναστήσει, ἐπιστρέψει τὲ καὶ ταῖς νήσοις τὸν λαὸν αὐτῶν ἅπαντα, καὶ ὡς ἀγαθὸς ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ λαοῦ, καὶ εὐλογηθήσεται ἐν παντὶ ἔθνει, καὶ ἔσται χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις ἐν ὄλῳ τῷ κόσμῳ, ἕως οὗ τὸ σκῆπτρον τοῦτο παρελεύσεται. Ἐλεύσεται δὲ μετ' αὐτὸν ὁ ἐξ ἀραβίας, ἐνιαυτὸν ἡμερῶν· καὶ ἐν τὰς ἡμέραις αὐτοῦ, ὃς κέκτηται ἐκ τοῦ τιμίου ξύλου μερίδα, ἀνοίξωσι τὸν θησαυρῶν αὐτῶν καὶ κενοὺς εὔρωσι. Νεύσει γὰρ τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ ἐνωθήσωνται τὰ ἅγια τμήματα καὶ κένηται ὁλόκληρος καὶ ἀκέραιος, καθὼς προσηλώθη ἐν αὐτῷ Χριστὸς ὁ Θεὸς ἠμῶν, καὶ δοθή-σεται τῷ βασιλει. Ὁ δὲ λαβῶν αὐτὸν πορεύσεται ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ, καὶ γενόμενος ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Κρανίου οἰκείας χερσὶ παραδώσει τὸν τίμιον Σταυρόν, τὸ τε διάδημα τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ κείμενον, ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ σταυροῦ θέμενος, ἀνυψώσας, ἔρει· Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, τετέλεσθαι καὶ πεπλήρωται ἡ ψῆφος καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐτῶν, ὧν προτεθησαύρικας τῇ βασιλεία τῶν Ρωμαίων, δέξαι σου τὸ ἀοίδιμον καὶ θαυμάσιον δόρυ, σὺν αὐτῶ δὲ καὶ τὸ πνεῦμα μου. Καὶ εὐθέως ἄγγελος Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταπτᾶς ἄρει τὸν τίμιον Σταυρὸν σὺν τῷ διαδήματι, καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ βασιλέως.
Τότε παρέρχεται ἡ βασιλεία τῶν Ρωμαίων· τῶν γὰρ Χριστιανῶν ἡ βασιλεία ὁ σταυρὸς κεχρημάτικεν. Μακάριοι εἰσιν οἱ φύγοντες ἐκ τῆς πόλεως ταύτης καὶ ἀπερχόμενοι ἐν ἐρήμοις, καὶ σπηλαίοις καὶ ὀπαῖς τῆς γῆς. Μετὰ ταῦτα ἀναστήσονται ἐν τὴ πόλει ἠμῶν τρεῖς νεώτεροι, μωροὶ καὶ ἀναιδεῖς, καὶ ἐξωλέστα-τοι, καὶ κρατήσουσιν ἐπὶ τὸ αὐτὸ τῆς βασιλείας ἐν εἰρήνῃ ἡμέρας ἑκατὸν πεντήκοντα· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἐκ διαβολικῆς ἐνεργείας μαχεσθέντες ἀλλήλοις δώσωσι πόλεμον καθ' εὐατοὺς ἰσχυρόν. Ἀπάρας οὖν ὁ πρῶτος εἰσελεύσεται ἐν Θεσσαλονίκῃ, καὶ ἔρει· Θεσσαλονικέων ἡ πόλις, σὺ νικήσεις τοὺς ἐχθρούς σου, καύχημα γὰρ ἁγίων σὺ ὑπάρχεις, καὶ ἠγίασε σὲ ὁ Κύριος. Τηνικαύτα στρατεύσει ὁ λαὸς αὐτοῦ ἀπὸ ἑπτα-ετοῦς καὶ ἀνωτέρω, στρατεύσει δὲ καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς μονάζοντας, καὶ ποιήσει αὐτοὺς φορέσαι ἅρματα πολεμικά, καὶ κατασκευάσας πλοῖα μεγάλα πορεύσεται ἐν Ρώμῃ, καὶ στᾶς πρὸ τῶν πυλὼν αὐτῆς, ἐρεῖ· χαίροις Ρώμη τρίρρωμε, ἡ μαχαίρά σου ὀξεῖα, τὰ βέλη σου ἠκονημένα, ἔντιμος εἰ σύ, κραταιῶς τὴν πίστιν σου κάτεχε, μὴ ἀλλάξης αὐτὴν μέχρι τῆς συντελείας· μακάριοι οἱ κατοικοῦντες ἐν τοῖς οἴκοις σου.
Τότε στρατεύσει τὰ ξανθὰ γένη, καὶ ποιήσει ναοὺς καὶ ἐκδέξεται τοὺς ἑτέρους αὐτοῦ ἀναμέσον δήλου καὶ ἀδήλου. Ὁ δὲ δεύτερος μείραξ ἐκστρατεύσει καὶ αὐτὸς τὴν Μεσοποταμίαν καὶ τᾶς Κυκλάδας τῶν νήσων καὶ στρατεύσει τοὺς ἱερεῖς, καὶ τοὺς μονάζοντας, μανία δεινὴ κατὰ τῶν ἄλλων κινούμενος. Καὶἀπάρας ἔλθη ἐπ' ὀμφαλὸν τῆς κτίσεως· τίνες δὲ λέγουσι τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὀμφαλὸν εἶναι τῆς οἰκουμένης.
Ἐκεῖσε οὒν αὐτὸς εἰσδέξεται τοὺς ἑτέρους αὐτοῦ, μεθ' ὧν ὀφείλει συνάψαι τὸν πόλεμον. Καὶ τρίτος ἐξελεύσεται καὶ αὐτὸς ἐκ τῆς πόλεως, καὶ στρατόπεδεύσει Καρίαν, Φρυγίαν, Ἀσίαν, τὴν Ἀρμενίαν Γαλατίαν τὲ καὶ Ἀραβίαν· καὶ ἐν Συλαίῳ γενόμενος, τάδε ἐρεῖ πρὸς αὐτὸ : Σύλαιον ἐπικέκλησαι, ἀλλ' οὐ συλλυθήσει οὐδὲ παραληφθήσει παρ' οὐδενὸς τῶν πολεμούντων σέ. Ταῦτα εἰρηκῶς ἀπάρας τὰ στρατεύματα αὐτοῦ ἐν λαῷ ἀσυνθέτω γενήσεται. Μετὰ οὒν τὸ συναχθήναι αὐτοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατένα-ντι ἀλλήλων, συγκρουσμοὺ γεγονότος μεληδὸν ἀλλήλους κατακόψουσιν ὥσπερ ἐν μακέλῳ τὰ πρόβατα·καὶ ἀποκτανθήσονται οἱ τρεῖς βασιλεῖς μετὰ τοῦ πλήθους παντός, καὶ ἐκχυθήσεται τὸ αἷμα αὐτῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς πλημμύρα βροχῆς ὕδατος, ὥστε μὴ καταληφθήναι τίνα ἐξ αὐτῶν.
Τότε συγκραθήσεται ἡ θάλασσα ἀπὸ τοῦ αἵματος αὐτῶν σημείοις δώδεκα, καὶ ἔσονται πᾶσαι αἱ γυναῖκες χήραι· ἑπτὰ γὰρ γυναῖκες ζητήσουσιν ἕναν ἄνδρα καὶ οὒχ εὐρήσουσι, μέχρις ὄτε ἐξ ἀλλοδαπῆς γῆς ἀκούσαντες ἤξουσιν, οἱ καὶ ληφθέντες ἀνήλικοι· ἀνδρυθέντες δέ, ἔσονται ὡς χοῖροι ἀπὸ πολλῆς ἀσωτείας μὴ αἰσθανόμενοι. Τότε μακάριοι καὶ τρισμακάριοι οἱ ἐν ὅρασι καὶ σπηλαίοις τῷ Κύριῳ δουλεύοντες, ἐπειδὴ τὰ δημοσίως γενόμενα δεινὰ οὗ θεάσονται, ἀλλ' ἔσονται ἰδίως ἐκδεχόμενοι τὴν μετὰ τοῦ ἀντιχρίστου μάχην καὶ πόλεμον· οἱ ἠδύνατοι ἄρνες, οἱ μέλλοντες διὰ Χριστὸν θύεσθαι ὑπὸ τοῦ πονηροῦ Δᾶν, λέγω δὴ τοῦ παμπονήρου διαβόλου ἤτοι τοῦ ἀντιχρίστου.
Τότε διὰ τὸ μὴ εἶναι ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνω ἄνδρα αἰδέσιμον, ἀλλὰ πάντας της ἀπωλείας, ἀναστήσεται γύναιον πονηρὸν καὶ αἰσχρότατον ἀπὸ τοῦ Πόντου, καὶ βασιλεύσει ἐν τὴ βασιλίδι τῶν πόλεων· αὕτη δὲ γενήσεται βακχεύτρια, μάγισσα, καὶ φαρμακός, καὶ ἀπαξαπλῶς τοῦ διαβόλου θυγάτηρ. Ἐν γὰρ ταῖς ἡμέραις αὐτῆς ἔσονται ἐπιβουλαὶ καὶ σφαγαὶ κατὰ τᾶς ρύμας τῆς πόλεως· ἀποκτενεῖ γὰρ ἕκαστος, εἰ δυνάμεως ἔχει, τὸν πλησίον αὐτοῦ, καὶ υἱὸς πατέρα, καὶ πατὴρ υἱόν, μήτηρ θυγατέρα, καὶ θυγατέρα μητρί, ἀδελφοὶ ἐπαναστήσονται ἀλλήλοις καὶ κατασφάξουσι, καὶ ἔσται κακία πολλή, καὶ μῖσος ἐν τοὶς υἱοὶς τῶν ἀνθρώπων, καὶ φόνοι ἀναρίθμητοι ἐν τὴ πόλει ταύτη.
Ἐν δὲ τὴ ἅγια Ἐκκλησία ἔνδοθεν ἔσονται ἀσέλγειαι, μοιχείαι, ἀσωτείαι, αἱμομιξίαι, κιθάραι τὲ καὶ ὀρχήσεις, χλευασμοὶ τὲ καὶ παίγνια, ἄπερ ἄνθρωπος οὔτε εἶδεν οὔτε ἤκουσε. Καὶ γὰρ ἡ βασιλὶς ἐκείνη ἡ ἀκάθαρτος, θεὰν ἑαυτὴν ὀνομάζουσα καὶ Θεῶ μαχομένη, κόπρω μιανεῖ τὰ ἅγια θυσιαστήρια, καὶ πλυνεῖ τὸ σῶμα αὐτῆς ὕδατι καὶ μολύνει πάντα τὸν λαόν, καὶ ἀποστρέψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐνυβρίσει τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, καὶ ἁρπάσει τὰ σκεύη τὰ τίμια ἀπὸ τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν, τοὺς τὲ τιμίους σταυροὺς καὶ τὰς σεβασμίους εἰκόνας, τὰ τε Εὐαγγέλια καὶ τοὺς Ἀποστόλους, καὶ πᾶσαν βίβλον ἱερὰν συναθροίσει ἐπὶ τὸ αὐτό, καὶ ποιήσασα σωρὸν μέγαν καὶ βάλουσα πῦρ καταφλέξει πάντα, καὶ τὰς Ἐκκλησίας καταστρέψει μέχρις ἐδάφους· ζητήσει καὶ λείψανα ἁγίων του κατακαύσαι αὐτὰ καὶ οὐχ εὐρήσει· ὁ γὰρ Θεὸς ἀοράτω δυνάμει ἀπὸ τῆσδε τῆς πόλεως μεταγάγει αὐτά.
Τότε ἡ τάλαινα τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καταστρέψει τὴν ἁγίαν Τράπεζαν, καὶ τὸν τόπον τοῦ ναοῦ μιάνασα σταθεῖσα κατὰ ἀνατολᾶς φρυαττομένη, ἐρεῖ πρὸς τὸν Ὕψιστον : μὴ κατώκνησα, ὦ λεγόμενε Θεέ, ἁπαλίψαί σου τὸ μνημόσυνον ἀπὸ τῆς γῆς· ἴδε τί σοὶ ἐποίησα καὶ ἔκαμον, καὶ οὐκ ἠδυνήθης κὰν τριχός μου ἐφάψασθαι· μεῖνον μοὶ μικρόν, καὶ ἂν εἰμι ἐνταύθα καὶ τὸ στερέωμα χαλῶ, καὶ δείξω σοὶ τὶς ὁ ἓν Θεοῖς δυνατώτερος φημὶ καὶ Θεαῖς. Ταῦτα λαλήσει ἡ γάγγραινα, ἢ καὶ πλείονα, καὶ δράσει χείρονα εἰς ὕψος ἀποπτύουσα καὶ λίθους πέμπουσα· ἐῶ γὰρ λέγειν αὐτῆς τὰ δεινότερα.
Ἐν γὰρ τῷ καιρῷ ἐκείνω κλίνει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ Παντωκράτωρ τὸ τόξον αὐτοῦ, καὶ τὸν θυμὸν αὐτοῦ, καὶ φοβερὰ δυνάμει τῆς ἰσχῦος αὐτοῦ ἐκτενεῖ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν μεγάλη πόλη ταύτην· καὶ δράξηται αὐτῆς ἐν ἰσχύϊ, καὶ τῷ δρεπάνῳ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ ὑποτεμεῖ τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῆς πόλεωςταύτης, καὶ ἐρεῖ τοὶς ὕδασι τῆς ἀβύσσου τοῦ καταπιεὶν αὐτήν, ἄπερ φοβερῶς ὑπακούσαντα ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν τάχει σφοδρῶ καὶ ἤχω φοβεροτάτω ἀναβλύσουσι, καὶ τὸ ὑποκάτω αὐτῆς ἀνασπάσει ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐπάρει αὐτὸ εἰς ὕψος ὡς μύλον γυροβολούμενον, φρίκη πολλή, ὥστε θρηνεὶν καὶ ὀδύρεσθαι, κράζειν τὲ οὐαὶ τοὶς ἐν μέσω τῆς πόλεως. Οὕτως οὖν κατενεχθείσης αὐτῆς ἐν τῇ ἀβύσσω τὰ ἐξ ἑκατέρων τῶν μερῶν ἀναβλύσαντα ὕδατα σφοδρῶς κατακλύσαντα καὶ κατακαλύψαντα αὐτὴν τῷ φοβερῷ καὶ ἀχανεῖ πελάγει τῆς ἀβύσσου παραπέμψουσιν. Οὕτως οὖν, ὦ τέκνον μου Ἐπιφάνιε, ἡ πόλις ἠμῶν συντελεσθήσεται· καὶ ἄπερ δὲ σοὶ εἴρηκα ὄπισθεν ὅτι μέλλουσι συμβαίνειν τῷ κόσμῳ δεινά, ἐκεῖνα εἰσιν, ἄπερ ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφησεν ἀρχὴν ὠδίνων.
Μετὰ δὲ τὴν παρέλευσιν τῆς πόλεως ταύτης, τὰ τῆς συντελείας συνίσταται. Φασὶ δὲ τίνες ὅτι μετὰ τὸν ἀφανισμὸν τῆς πόλεως καὶ τὸ πλήρωμα τῆς τῶν ἐθνῶν βασιλείας, μελλουσι τὰ σκῆπτρα Ἰσραὴλ ἐξανί-στασθαι, πρὸς τὸ βασιλεύσαι τὸν ὑπόλοιπον καιρόν εἰς ἀναπλήρωσι τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, φέροντες εἰς μαρτυρίαν τὸ ὑπὸ τοῦ Ἠσαΐου εἰρημένον : Καὶ ἔσται ἐν τοὶς ἐσχάταις ἡμέραις, φησίν, ἀρεῖ Κύριος ὁ Θεὸς σημεῖον ἐν τῇ συμπληρώσει τῶν ἐθνῶν ἐπὶ πάντα τὰ πρόβατα Ἰούδα, τὰ διεσκορπισμένα ἐν τοὶς ἔθνεσι, καὶ συνάξει τὸν ἀπεωσμένον Ἰσραὴλ ἐν τὴ ἅγια πόλει Ἱερουσαλὴμ· καὶ ἔσται τὸ Ἰσραὴλ ὡς τῇ ἡμέρα, ἧ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς Αἰγύπτου (Ἠσαΐας ια 12-16) καὶ τὰ ἑξῆς. Καὶ ὑπὸ τοῦ μακαρίου Παύλου τοῦ ἀποστόλου τὸ εἰρημένον «Ὅταν, φησί, τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν ἤξη, τότε πᾷς Ἰσραὴλ σωθήσεται» (Ρωμ. ια 26). Καὶ οὗτοι μὲν οὕτω λέγουσι καὶ ἰσοφωνούσιν, Ἰππόλυτος δὲ ὁ μάρτυς ἔφησεν, ὅτι τὴ ἐπιδημία τοῦ ἀντιχρίστου πρῶτοι Ἰουδαίαοι πλανηθήσονται· καὶ ὁ Χριστὸς δὲ προμαρτυράμενος ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι, «Ἐγώ, φησίν, ἦλθον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὗ λαμβάνετε μέ, ἄλλος ἐλεύσεται ἐν τῷ ἴδιῳ ὀνόματι καὶ ἐκεῖνον λήψεσθε καὶ ἐν τὴ ἁμαρτία ὑμῶν ἀποθανεῖσθε» (Ἰωάν. Ε 43).
Ὅτι μὲν οὖν συνάξει αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ, καὶ τὰ αὐτοῦ αὐτοῖς ἀποδώσηται, εὔδηλον ὅπως τοῦ διασκορπισμοῦ τὴν ἐπ' ἀπωλεία πρόφασιν ἐν τῷ τέως ὑπ’ αὐτῶν ἐκκόψηται· ἔμελλον γὰρ λέγειν ἐν τὴ κρίσει ὅτι εἰ συνήγαγες ἠμᾶς εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ τὰ ὑμῶν ἀποκατέστησας, πάλαι ἂν ἐπι-στεύσαμεν τῷ Χριστῷ, τὴν ἀφορμὴ τοῦ φθόνου ἐξεώσαντος τοῦ ἕνεκεν προτιμηθήναι τὰ ἔθνη ὑπὲρ ὑμᾶς. Νῦν δὲ συναχθέντες, καὶ τὰ αὐτῶν ἀπολαβόντες, καὶ ἐν τῇ αὐτὴ ἀπιστία μείναντες, πῶς σωθήσονται;
Εὐθέως τοῦ ἀντιχρίστου ἐξερχομένου, ὧ καὶ πιστεύειν κατὰν τὴν φοβερὰν φωνὴν Θεοῦ μέλλουσι· Θεὸς γὰρ οὐ ψεύδεται, ὁ μονογενὴς ὁ εἴπων· «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ιδ. 6). Τέως δὲ ἐν τῷ συναχθήναι αὐτούς, ἐν πρώτοις τῆς ἀπολογίας αὐτοὺς ταύτης ἀποστερήσει· καὶ γὰρ ὁ Παῦλος αὐτοὺς σωθήσεσθαι εἴρηκεν οὐκ ἐκ τῆς αἰωνίου κολάσεως, ἀλλ' ἀντὶ τῆς τοσούτων ἐτῶν παρατάσεως, καὶ τῆς ἐπ' ἀλλοτρίας περιπλανήσεεως, καὶ τοῦ ὀνειδισμοῦ τῶν ἐθνῶν, καὶ τῆς ἀφάτου αἰσχύνης, ὅτι ἐν τοσαύτῃ, φησίν, ἀνάγκη, καὶ ἐν τοσούτῳ χλευασμῶ τοσαύτα ἔτη ὑπὸ τῶν ἐθνῶν κωμωδούμενοι, σωθήσονται τῆς δουλείας καὶ τοῦ ζυγοῦ, ὡς συναχθέντες εἰς τὰ ἴδια· οὐ μέντοι, ὡς προεῖπον, τῆς αἰωνίου κολάσεως ρυσθήσονται· οὓς γὰρ ἡ θλῖψις οὐκ ἔπεισε πιστεύσαι τῷ ζωωποιῷ καὶ μονογενῆ Υἱῶ τοῦ Θεοῦ, πῶς πέισει αὐτοὺς ἡ νομιζομένη χάρις; Καὶ τὰ ἑξῆς.
Ἐπιφάνιος εἶπεν : ἅφες πάτερ, πνευματικέ, περὶ τῶν ἐχθρῶν του σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, τοῦτο δὲ μοὶ ἀνάγγειλον, οἵτινες λέγουσι, μὴ συμποντίζεσθαι μετὰ τῆς πόλεως τὴν τοῦ Θεοῦ μεγάλην ἐκκλησίαν, ἀλλ' ἀοράτω δυνάμει κρεμασθήναι αὐτὴν ἐπὶ τοῦ ἀέρος. Ὁ δίκαιος ἔφη : τί λέγεις ὦ τέκνον, ψευδὴς ἐστιν ὁ λόγος οὗτος· μόνος δὲ μενεῖ ὁ ἐν τῷ φόρῳ στῦλος, καθότι κέκτηται τοὺς τιμίους ἥλους, αὐτὸς γὰρ μόνος μενεῖ καὶ σωθήσεται, ὥστε παραγενόμενα τὰ πλοῖα ἐν τούτῳ τοὺς σχοίνους αὐτῶν δήσαντα, κλαύσουσι καὶ θρηνήσουσι τὴν βαβυλῶνα ταύτην τὴν ἑπτάλοφον, λέγοντες· οὐαὶ ἠμίν, ὅτι ἡ πόλις ἠμῶν ἡ μεγάλη καὶ ἀρχαία βεβύθισται, ἐν ᾑ ἐσιόντες καὶ τᾶς πραγματείας ποιοῦντες, ἐπλουτοῦμεν καλῶς ἐμπορευόμενοι. Ἔσται καὶ τὸ πένθος αὐτῆς ἡμερῶν τεσσαράκοντα, καὶ ἀπὸ τῆς θλίψεως τῶν ἡμερῶν ἐκείνων δοθήσεται τὸ βασίλειον καὶ τὸ κράτος τὴ πρεσβυτέρα Ρώμη, ὠσαύτως καὶ ἐν τῷ Συλαιῷ καὶ ἐν τὴ Θεσσαλονίκη ὑποτασόμενα τῷ ἐν τῇ Ρώμη βασιλεύοντι, πρὸς τὰ τέλη ἤδη τοῦ κόσμου ἐγγίσαντος καὶ λοιπὸν ἄτονα τὰ πράγματα γενήσονται καὶ δυνότερα καὶ ὀλέθρια. Ἐν ἐκείνῳ γὰρ τῷ καιρῷ ἀποφράξει Κύριος ὁ Θεὸς τᾶς πύλας τὰς ἐν Ἰνδαλίᾳ (ἐν ἄλ. Ἰνδία), ἂς ἔκλεισεν Ἀλέξανδρος ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύς, καὶ ἐξελεύσονται οἱ ἑβδομήκοντα δυὸ βασιλεῖς μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτῶν, τὰ λεγόμενα ρυπαρὰ ἔθνη, τὰ βδελυρώτατα πάσης συγχασίας καὶ δυσωδίας καὶ διασκορπισθή-σονται ἐν ταῖς χώραις ταῖς ὑπ' οὐρανόν, σάρκας ζώντων ἀνθρώπων ἐσθίοντες καὶ τὸ αἷμα πίνοντες, κύνας καὶ μυίας καὶ βατράχους νεμόμενοι καὶ πᾶσαν ρυπαρίαν. Οὐαὶ δὲ τῇ οἰκουμένη πάση ἐν ἧ πορεύσονται ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· τὰς μὲν οὖν ἡμέρας ἐκείνας, μὴ ἔστω χριστιανὸς Κύριε, εἰ δυνατὸν ἢν· ἀλλ' οἶδα ὅτι ἔσονται. Τότε αἱ ἡμέραι ἐκείναι σκοτισθήσονται δίκην θρηνούσαι ἐν τῷ ἀέρι διὰ τὸ μῖσος, ὅπερ τὰ βδελυρὰ ἐργάζονται ἔθνη· ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται, καὶ ἡ σελήνη οὗ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, βλέποντες τὰ βδελύγματα ἐπὶ τῆς γῆς ἀμιλλωμένα, φάγονται γὰρ καὶ τὸν χοῦν τῆς γῆς καὶ τὰ θυσιαστήρια κύθρους οἴκων ἐργάσονται, τὰ τίμια καὶ ἅγια σκεύη ἐν μιάσματι χρήσονται.
Οἱ κατοικοῦντες τὴν Ἀσίαν φευγέτωσαν εἰς τὰς κοιλάδας τῶν νήσων· πενθήσει γὰρ Ἀσία τὰς νήσους, οὐ γὰρ πορεύσονται ἐν αὐτῇ οἱ λαοί, ἀλλ' ἔσονται πενθοῦντες ἡμέρας ρν' = ἑκατὸν πεντήκοντα, (ἐν ἄλλ. 660). Τότε ἐγερθήσεται ὁ σατανᾶς, ὁ ἀντίχριστος φημί, ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Δᾶν, οὐ μέντοι ἴδια θελήσει γενόμενος ἄνθρωπος, ἀλλ' εὐρεθήσεται ἕνεκεν αὐτοῦ σκεῦος αἰσχρὸν καὶ ρυπαρόν, ὅπως πληρωθῆ ἐν αὐτῷ τὰ τῶν προφητῶν· καὶ ἀπολυθήσεται ἐκ τῶν τοῦ ᾅδου δεσμῶν ἐν οἲς αὐτὸν ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἐκεῖσε γενόμενος ἔδησε, καὶ εἰσελεύσεται εἰς τὸ σκεῦος τὸ αἰσχρότατον καὶ βδελυ-τώτατον. Καὶ ἀνδρυνθέντος αὐτοῦ ἐν ἡλικίᾳ τελεία, καὶ βασιλεύσαντος, τότε ἄρξεται τὴν πλάνην αὐτοῦ ἐπισπείρειν, καθὰ φησὶ περὶ αὐτοῦ Ἰωάννης ὁ θεολόγος· τότε γάρ, φησί, ἐγείρει πόλεμον ἐπὶ τὰς κοιλάδας (ἐν ἄλ. Κυκλάδας) τῶν νήσων, νῆσοι δὲ εἰσιν, ὡς Ἠσαΐας φησίν, αἱ ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίαι.
Παραγέννηται δὲ τότε Ἐνὼχ ὁ πρὸ τοῦ νόμου, καὶ Ἠλίας καὶ ὁ ἐν τῷ νόμῳ Ἰωάννης ὁ ἐν τὴ νέα χάριτι, κηρύξαι ἐν ὅλῃ τὴ οἰκουμένη τὸν καιρὸν τῆς συντελείας, καὶ τὴν τοῦ πλάνου ἐπιδημίαν· Διελεύσονται δὲ ἐν σημείοις καὶ τέρασι καὶ προκηρύξουσι τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τὴν δευτέραν ἔλευσιν. Ὅσοι τοιγαροῦν θελήσουσι τοῦ ἀποκτείναι αὐτοὺς ἢ ἄλλως πὼς ἀδικῆσαι, πῦρ ἐξελθὸν καταφάγεται αὐτοὺς (Ἀποκ. ια,5)· πορεύσονται γὰρ ἐν ἐξουσίᾳ μεγάλη καὶ τὸν ἀντίχριστον ἐλέξαντες ἀποκτανθήσονται ὑπ' αὐτοῦ ἐν τὴ πόλει Ἱερουσαλήμ, καὶ ρίψωσι τὰ σώματα αὐτῶν ἄταφα ἐν μέσω τῆς πόλεως, καὶ ἐπισυναχθέντες ἐπιγελάσωσιν αὐτῶν ὡς ἀπροστατεύτων. Ποιήσουσι δὲ ἐπὶ τὴν πλατεῖαν κείμενα τὰ ἅγια σώματα αὐτῶν τρεῖς ἡμέρας· μεσούσης δὲ τῆς τετάρτης καταπτάσα περιστερὰ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὡς εἶδος ἀστραπῆς, καὶ ἐπάνω αὐτῶν περιπατήσασα, ζωὴν ἐμπνεύσει αὐτοῖς καὶ ἰσχύσαντες ἐγερθήσο-νται ἐνώπιον πάντων, καὶ τρόμος λήψεται τοὺς ὁρώντας αὐτούς. Τότε γενήσεται φωνῆ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πρὸς αὐτοὺς λέγουσα : ἀνέλθετε πρὸς μὲ οἱ φίλοι μου καὶ εὐθέως κατελθοῦσα νεφέλη ἄρη αὐτοὺς καὶ κατασκηνώσει εἰς τὸν Παράδεισον. Πικρῶς δὲ ταπεινώσει ὁ πλάνος τοὺς τότε Χριστιανοὺς μέχρι τῆς ἐσχάτης αὐτῶν ἀναπνοῆς, θλίβων καὶ δεινῶς τιμωρούμενος, ὁ μάταιος ἄγαν. Τότε εἰ τὶς οὗ πλανηθῆ καὶ πιστεύσει τῷ ἀντίχριστῳ, μέγας καὶ ὑψηλὸς ἀναφανήσεται φίλος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν, μακάριοι γὰρ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, τρισμακάριοι οἱ ἐπὶ τοῦ ἀντιχρίστου μαρτυρήσαντες, μέγιστη γὰρ αὐτοὺς διαδέξεται χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις εἰς αἰῶνα αἰῶνος. Πρῶτον ἀποκτενεῖ τὸν Ἠλίαν, εἴτα τὸν Ἐνώχ, μετέπειτα τὸν τῆςβροντῆς υἱόν, καὶ τότε τοὺς μὴ πιστεύοντας εἰς αὐτὸν θανάτω πικρῶ παραδώσει.
Τότε ἔσται πόλεμος φοβερὸς μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ· ἐπὰν γὰρ γνώση πρὸς τὸ τέλος ἔχειν τοῦ κόσμου τούτου τὰ πράγματα, μανία δεινὴ πρὸς τὸν ἄνθρωπον ἀντιπαρατάξηται, ἀστραπῶν καὶ βροντῶν τε, κτύπους ποιῶν, ὥστε τῷ ἤχῳ τῆς βοῆς τὴν ὑπ' οὐρανὸν δονείσθαι καὶ περιηχείσθαι σφοδρῶς. Καὶ τὶς τότε οὐ πτήξει καὶ βαμβηθήσεται, ὦ τέκνον; Μακάριοι, ὡς προεῖπον, οἱ μὴ σκανδα-λισθέντες ἐπὶ τῷ Δεσπότῃ ἠμῶν Χριστῷ τῷ ἀληθινῷ Θεῶ ἠμῶν, τῷ σαρκωθέντι καὶ γεννηθέντι ἔκ τῆς ἁγίας Παρθένου Μαρίας, οἱ πιστεύοντες ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον, καὶ τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἤτις τέλος οὐκ ἔχει. Μακάριοι οἵτινες διὰ τὴν ἀγάπη αὐτοῦ ἀποθανούσι, καὶ ἐλέγξουσι κατὰ πρόσωπον τὸν δράκοντα καὶ τὴν αὐτοῦ ἀποπλάνησιν. Μακάριοι ὅσοι κατὰ τοῦ δράκοντος ἀνδρυ-νθήσονται καὶ γενναίως τὰ δεινὰ αὐτοῦ ἐλέγξουσιν οἱ φωστῆρες, οἱ ὡραῖοι, οἱ φίλτατοι μαργαρίται, αἰ γλυκείαι καρδίαι, καὶ τερπναὶ καὶ μελίρρυτοι, καὶ ὅσοι εἰς Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα, εἰς τὴν ἁγίαν καὶ ὁμοούσιον Τριάδα τὴν ζωοποιόν, πιστεύσωσιν. Ταῦτα τοῦ μακαρίου καθεζομένου καὶ λέγοντος, ὁ Ἐπιφάνειος ἀκούσας τὰ μέλλοντα γένεσθαι κατὰ τὴν οἰκουμένην, ἐθρήνει ἐκ βάθους ψυχῇς αὐτοῦ. Εἴτα λέγει πρὸς τὸν Ὅσιον : δέομαι σοί, εἶπε μοι, πὼς μέλλει ἁπαλειφθήναι ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ἀνθρωπότης, καὶ οὕτω γενέσθαι τὴν ἀνάστασιν;
Ὁ δὲ Ὅσιος ἔφη : τοὺς μέν, ὦ τέκνον, τὰ μυσαρὰ ἔθνη ἀναλώσει, τοὺς δὲ ἐν τοῖς πυκνοτάτοις πολέμοις θανατώσουσι, καὶ τοὺς ἐπιλοίπους ὁ ἀντίχριστος. Ὅσοι δὲ αὐτῶ πιστεύσωσι καὶ προσκυνήσωσιν, ἀποστελεῖ Κύριος ὁ Θεὸς θηρία πετώμενα, κατὰ τὸν Ἰεζεκιὴλ ἔχοντα ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν βούκεντρα ἰοῦ μεμεστωμένα, καὶ ὅσοι οὐχ ἔξουσι τὸ σημεῖον τῆς γραφίδος τοῦ Χριστοῦ σῶον καὶ ἀκέραιον ἐν τοῖς μετώποις αὐτῶν, ὑπ' αὐτῶν τῶν θηρίων κεντούμενοι καὶ τῷ ἰῷ ἀλισκόμενοι, χαλεπῶ θανάτω πίκρως τελευτήσουσι.
Τότε μόλις οἱ ἅγιοι οἱ τὴν σφραγῖδα Χριστοῦ σώαν διαφυλάξαντες ἐν ἐρημίαις καὶ ὄρεσι μετανάσται γενήσονται, οὖς ὁ Θεὸς πνεύματι δυνάμεως αὐτοῦ συνάξαι ἐν τὴ ἅγια πόλει Σιῶν· οὗτοι εἴσιν οἱ γρα-φέντες εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τοῦ ἀντιχρίστου ἤδη παταχθέντος σὺν τοὶς δαίμοσιν αὐτοῦ καὶ ὑπὸ πυρίνων ἀγγέλων συλληφθέντες τῷ κριτηρίῳ παρίσταθαι καὶ ἀπαιτείσθαι δίκας περὶ τῶν ψυχῶν, ὧν ἀπώλεσε τότε οὖν λοιπὸν ἡ σάλπιγξ ἠχήσει καὶ σαλπίσει, καὶ οἱ νεκροὶ ἀναστήσονται ἄφθαρτοι· ἔπειτα οἱ ζῶντες, καθὼς εἶπεν ὁ Πάυλος (Α' Θεσ. δ,15), εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κύριου οἱ περιληφθέντες, ἀλλαγέντες ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ ἀπὸ φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν ἅμα σὺν αὐτοὶς ἁρπαγήσονται ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα. Ὅταν οὒν ἴδῃ τὶς τὰ βδελυρὰ ἔθνη εἰς τὸν κόσμο ἐξεληλυθότα, τότε γίνωσκε ὅτι ἐπὶ θύραις πάντα καὶ ὅτι μετὰ μικρὸν ὁ Κριτὴς ἐπελεύσεται ἀποδούναι ἔκαστω κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.

via

Εν τάχει

Προφητείες

Υπόμνημα

More

Popular

Latest

Άγιοπατερικά βιβλία (Online Free)

Καινή Διαθήκη - ηχογραφημένη

Το ψαλτήριον

Greece the paradise from the sky

Online TV & Movies

Check More...

Image Search

Search

Pages

Δες κι αυτά...

Δες ακόμη...

Φόρμα επικοινωνίας

Ακόμη περισσότερα...

More...