Κι αναρωτιέται κανείς, τι νόημα έχει ν’ ακούτε τον ομιλητή και να μη ζείτε αυτά που λέει; Αν ακούτε κάτι που είναι αλήθεια και δεν κάνετε τίποτα γι’ αυτό, χαραμίζετε τη ζωή σας. Και η ζωή είναι εξαιρετικά πολύτιμη, είναι το μόνο που έχουμε.
Όταν κανείς το συνειδητοποιεί όλο αυτό – όχι λογικά ή λεκτικά – όταν κανείς το νοιώθει όλο αυτό, τότε είναι που ζει πραγματικά μια θρησκευόμενη ζωή, Όχι όταν φοράς κάποιο κουρέλι επάνω σου, τριγυρνάς στις εκκλησίες ή μπαίνεις σε μοναστήρι — αυτά δεν είναι θρησκευόμενη ζωή.
Η θρησκευόμενη ζωή αρχίζει όταν δεν υπάρχει κανενός είδους σύγκρουση, όταν υπάρχει το αίσθημα της αγάπης, όταν μπορείς να αγαπάς τον άλλον, τη γυναίκα σου ή τον άντρα σου, αλλά αυτή την αγάπη να την μοιράζεται με όλα τα ανθρώπινα πλάσματα κι όχι να τη δίνεις σε ένα πρόσωπο κι έτσι να περιορίζεται.
Οπότε, όταν δίνεις έτσι όλη σου την καρδιά και τον νου, υπάρχει κάτι που είναι πέρα από κάθε χρόνο, είναι άχρονο· και σ’ αυτό είναι που υπάρχει ευλογία, όχι σε ναούς, όχι σε εκκλησίες, όχι σε τζαμιά. Εκείνη η ευλογία τότε, είναι όπου είσαι εσύ.
ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ” (δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει στα ελληνικά), μετάφρ. Ν. Πιλάβιος
