Ήμουν για ένα μικρό διάστημα γυναίκα...διαδικτυακή.
Αποφάσισα για τους δικούς μου λόγους να φτιάξω ένα εικονικό προφίλ στο facebook, πριν μερικούς μήνες.
Ο λόγος ήταν αγνός. Ήταν για να μπορώ από εκείνο το προφίλ να προωθώ κάποια άρθρα και ακτιβισμούς, που βρίσκω ενδιαφέροντες (όπως διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες κλπ).
Ένας άλλος λόγος είναι γιατί είμαι υπέρ του δικαιώματος στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανωνυμία στο διαδίκτυο.
Άσχετα αν έχω αποφασίσει να αρθρογραφώ επώνυμα, επιφυλάσσομαι πάντα για να ασκήσω το δικαίωμα μου αυτό, και δεν το απεμπολώ.
Έτσι λοιπόν έφτιαξα ένα γυναικείο προφίλ, γιατί ένας άνδρας δεν δέχεται εύκολα αιτήματα από άλλους άνδρες (εκτός αν είναι gay και το προβάλλει).
Βρήκα λοιπόν, μια εικόνα προφίλ στη google, η οποία δεν ήταν χυδαία αλλά ούτε και σεμνή.
Στην ουσία ήταν μια κοπέλα που απλά κάθονταν και φαίνονταν τα πόδια της με καλσόν.
Τα υπόλοιπα τα άφηνα στη φαντασία. Δεν με ένοιαζε τι θα σκεφτόταν κάποιος με τη φωτογραφία αυτή.
Εξάλλου οι περισσότεροι στο facebook που προσεγγίζουν τέτοια προφίλ, ζουν σε έναν εικονικό κόσμο και φαντάζονται ότι η συνομιλήτρια τους είναι το πρόσωπο που απεικονίζεται στη φωτογραφία, παρότι οι φήμες λένε ότι ενδέχεται να είναι και άνδρας.
Είναι ίσως η ίδια ψυχολογία που μας κάνει να φανταζόμαστε την εκφωνήτρια του ραδιοφώνου νέα και όμορφη και αν τύχει να τη δούμε από κοντά απογοητευόμαστε.
Μόλις έφτιαξα το προφίλ έκανα αιτήματα σε άλλα προφίλ, τα οποία με δεχθήκανε αμέσως.
Βλέπετε, η δικτύωση συμφέρει όλες τις πλευρές.
Έπειτα άρχισα να δέχομαι αιτήματα εγώ. Πλέον, έχω 4000 "φίλους" που θέλουν όπως αποδείχτηκε, το διαδικτυακό κορμί μου.
Το τι λαμβάνω στα προσωπικά μηνύματα ως γυναίκα, είναι για γέλια και για κλάματα.
Για γέλια, γιατί είναι γελοίο να βλέπεις έναν μεσήλικα χωρίς να του έχεις μιλήσει, να σου γράφει κάθε μέρα σαν να κάνει μονόλογο.
Να σου λέει κάθε μέρα "γεια". Να σε ρωτάει κάθε μέρα "γιατί δεν απαντάς;". Και στο τέλος να σου στέλνει φωτογραφία με τα γενετικά του όργανα, για να ξετρελαθείς και να μετακομίσεις σπίτι του και να ζήσετε μαζί.
Σε άλλες περιπτώσεις, οι άνθρωποι αυτοί μου έκαναν ανήθικες προτάσεις.
Όπως για παράδειγμα ένας ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων που μου πρότεινε πληρωμένες διακοπές με αντάλαγμα το σεξ.
Ένας άλλος μου πρόσφερε 200 ευρώ για να του κάτσω.
Άλλος πάλι, μου πρόσφερε δουλειά σε μπαρ.
Φυσικά, δεν έλλειψε και ο γνωστός τύπος με το δικτυακό marketing, που ισχυρίστηκε ότι θέλει να μου πει κάτι πολύ σοβαρό.
Ήταν και ο μόνος στον οποίο απάντησα (οι προηγούμενοι μου τα είπαν χωρίς κανέναν πρόλογο).
Ο τύπος με το δικτυακό marketing τελικά ίσως είναι ένα είδος ρομπότ, το μόνο είδος που δεν επηρεάζεται από τη σέξι εμφάνηση μιας γυναίκας.
Είτε μιλάει με γυναίκα, είτε με άνδρα, τού είναι το ίδιο. Θέλει να πουλήσει και όχι να κανει σεξ.
Ίσως και να τον θαυμάζω λίγο, αλλά ο θαυμασμός για το χαρακτηριστικό του αυτό, ακυρώνεται από τα άλλα του χαρακτηριστικά.
Ότι δηλαδή πουλάει ένα προϊόν από το οποίο δεν θα βγάλει ποτέ τα προς το ζην, καθώς και ότι όση ενέργεια και αν διαθέτει στην αρχή για την προώθηση του προϊοντος του, σύντομα θα ξενερώσει.
Από την άλλη, είναι τραγικό το πόσο μόνοι νιώθουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φέρονται έτσι.
Για μένα ήταν (τελικά) ένα πείραμα.
Άλλοι όμως με εικονικά προφίλ, εξαπατούν τέτοιους καημένους ανθρώπους και βγάζουν κέρδη από αυτούς (μέσω καρτών paysafe).
Στην πραγματική ζωή, αν μπορούσαμε να αλλάζουμε τη φάτσα μας κατά το δοκούν, πολλοί θα το πράτταμε.
Στο διαδίκτυο, απλά μπορούμε και το κάνουμε.
Γι' αυτό προσοχή. Υπάρχουν εκεί έξω καθάρματα, που είναι πιο κυνικά από μένα.
Φώτης Χριστοδουλίδης
