Με το πρώτο σημάδι ἀμοιβαιότητας
ἀναδύεται ἡ ἀμετρία τῆς εὐφροσύνης.
Γεννιέται ἡ πιὸ μεθυστικὴ γεύση
πληρότητας τῆς ζωῆς.
Εἶναι ὁ σύμπας κόσμος
ποὺ προσφέρεται στὸ βλέμμα,
στὸ χαμόγελο τοῦ Ἄλλου.
Ἀποκαλυπτικὴ ἔκρηξη
μεταμόρφωσης τοῦ βίου,
κι ὁ Ἄλλος γίνεται τόπος αὐτῆς τῆς ἀποκάλυψης.
Ὅλα ἔκπληξη κι ὅλα καινούργια.
Ἀμοιβαιότητα στὸν ἔρωτα εἶναι
ἡ πρωτόπλαστη αἴσθηση
τὴν πρώτη μέρα τῆς δημιουργίας.
Ψηλαφῶ στὸ ἀγαπημένο βλέμμα,
γιὰ πρώτη φορά,
τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ματιά.
Στὸ χάδι συλλαβίζω
τὴν ἄγνωστη γλώσσα τῆς ἁφῆς.
Κάθε ἐλάχιστη χειρονομία,
ἀνεπαίσθητη κίνηση τοῦ κορμιοῦ,
κάθε ἀδιόρατο χαμόγελο,
εἶναι λόγος πρωτόγνωρος,
συναρπαστικὰ σημαντικός.
Κάθε τι ποὺ ἀγγίζουμε μαζί,
κάθε ὀμορφιὰ ποὺ κοιτάζουμε μαζί,
κάθε τι ποὺ γευόμαστε,
γεννιέται ἐκείνη τὴ στιγμή,
καινούργιο καὶ ἄφθορο.
Δὲν ὑπάρχουν ἀντι-κείμενα,
ὅλα εἶναι παρουσία,
προσφορὰ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ μένα,
προορισμένη μόνο γιὰ μένα.
Ὅλα παίρνουν ὑπόσταση καὶ εἶναι ὑπαρκτά,
ἐπειδὴ ὑπάρχει ὁ Ἄλλος.
Τὰ πιὸ ἀσήμαντα καὶ αὐτονόητα
γίνονται ἀναπάντεχα δῶρα.
Ὅταν γεννιέται ὁ ἔρωτας,
γεννιέται ἡ ζωή.
Ἔκθαμβοι ψηλαφοῦμε τὴν ἔνδεια τοῦ βίου
νὰ μεταμορφώνεται σὲ πλοῦτο
ἀπρόσμενο ζωῆς.
Καθημερινὲς στιγμὲς ρουτίνας,
μεταλλάζουν σὲ ἐμπειρία γιορτῆς,
γιατὶ ἡ καθημερινότητα
σαρκώνει τώρα τὴν ἀμοιβαιότητα τῆς σχέσης.
Οὔτε χρόνος ὑπάρχει μὲ παρελθὸν καὶ μέλλον,
οὔτε χῶρος, ἐγγύτερος καὶ ἀπώτερος.
Ὁ χρόνος εἶναι μόνο παρόν,
κι ὁ χῶρος μόνο ἀμεσότητα παρουσίας.
Χῶρος ἀχώρητος
ἡ ἀδιάστατη ἐγγύτητα τοῦ Ἄλλου,
καὶ ἄχρονος χρόνος
ἡ πληρωματικὴ διάρκεια τῆς ἀμοιβαίας αὐτοπροσφορᾶς.
Στὸ πρῶτο σημάδι ἀμοιβαιότητας ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Ἄλλος,
ἐπενδύουμε ὅλη τὴ φυσική μας ὁρμὴ γιὰ ζωή.
Δίχως κρατούμενα καὶ δίχως μέτρο.
Ζοῦμε μόνο γιὰ τὸν Ἄλλον καὶ χάρη στὸν Ἄλλον.
Τὰ δίνουμε ὅλα, τὰ παίζουμε ὅλα.
Κάθε ἐξασφάλιση, κάθε σιγουριά.
Τοὺς δεσμοὺς καὶ τὶς ὀφειλές μας.
Τὸ καλό μας ὄνομα,
τὸ κύρος ἢ τὴ φήμη μας.
Τὰ σχέδιά μας, τὶς ἐλπίδες μας.
Ἕτοιμοι γιὰ ὅλα,
ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ θάνατο,
γιὰ χάρη τοῦ ἀγαπημένου.
Χρήστος Γιανναράς, Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων – Modulatio
Πίνακας: Francesco Hayez, The Kiss
