Δεν έχετε σκεφτεί ποτέ το περιβόητο
«Θέλω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου»;
Συχνά σε μια σχέση, ο ένας δεν έχει την ίδια αίσθηση ιδιωτικότητας με τον άλλον. Μία σύντροφος που θέλει τον φίλο της αποκλειστικά για τον εαυτό της 24 ώρες το 24ωρο, ένας άντρας που «χάνεται» από την παρέα του για τα μάτια ενός νέου έρωτα, κάποιοι που φοβούνται να μπουν σε μία σχέση για να μην συναντήσουν τις παραπάνω συγκρούσεις…
Πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα όρια της προσωπικής ζωής σε μια σχέση;
«Αυτό το ζήτημα τίθεται όταν υπάρχει δυσαρμονία στις απόψεις των δύο πλευρών περί ιδιωτικότητας», λέει μια ψυχολόγος. Όταν δηλαδή ο ένας από τους δύο θέτει ως απόλυτη προτεραιότητα τον αισθηματικό τομέα, ενώ ο άλλος επιθυμεί να διατηρήσει την κοινωνικότητά του και να έχει αρκετό χρόνο «εκτός σχέσης» με φίλους, με συναδέλφους, με την οικογένειά του ή απλώς με τον εαυτό του, λογικό είναι να υπάρξει σύγκρουση.
«Γνωρίζουμε ποιους επιλέγουμε για να κάνουμε σχέση, και συνήθως είναι κάποιοι με αντίστοιχες απόψεις και ίδιο επίπεδο ωριμότητας με εμάς», συνεχίζει. Γιατί, όμως παρατηρείται το φαινόμενο της γκρίνιας, όταν για παράδειγμα ένας άνδρας βγαίνει συχνά με τους φίλους του, και γιατί εκείνος το «ανέχεται»; Υπάρχουν άτομα εξαρτητικά τα οποία επιλέγουν να συνυπάρχουν με έναν τέτοιο άνθρωπο, ο οποίος μετατρέπεται σε αυτό που έχουν ανάγκη –κάποιον να τους «ελέγχει».
Από την άλλη, υπάρχουν οι φοβικοί άνθρωποι απέναντι στην εξάρτηση, οι οποίοι αποφεύγουν συχνά να μπουν σε μια σχέση γιατί αισθάνονται ότι θα αποτελέσει «ρουφήχτρα» της προσωπικής τους ζωής.
Όπως αναφέρει και ο ψυχαναλυτής Fritz Riemann στο βιβλίο του «Τετραλογία του Φόβου», “…Η ζωή μας οδηγεί συνεχώς σε πρωτόγνωρες και άγνωστες καταστάσεις, και δεν μπορούμε να αποφύγουμε την παράλληλη ύπαρξη του φόβου. Αυτό το συνειδητοποιούμε περισσότερο όταν η γνωστή πορεία πρέπει να εγκαταλειφθεί, όταν πρέπει να αντιμετωπιστούν νέα καθήκοντα ή όταν απαιτούνται αλλαγές στη ζωή μας. Η αντιμετώπιση των φόβων αυτών είναι αναγκαία για την ικανοποιητική εξέλιξη και ωρίμανση του ατόμου”.
Φυσικά, η προσέγγιση πάντα εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο, αλλά ακόμη και από τον ίδιο άνθρωπο σε βάθος χρόνου. Μπορεί για παράδειγμα μία γυναίκα που μόλις βγήκε από σημαντική σχέση να μην επιθυμεί άμεσα τον ίδιο βαθμό δεσμού. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ο σεβασμός στον «χώρο» του συντρόφου μας, καθώς γνωρίζουμε καλά πως είχε μία καθημερινότητα και έναν κύκλο σχέσεων πριν τον γνωρίσουμε και συνεχίζει να τον έχει και σήμερα.
Δείτε τι μπορείτε να κάνετε για να επιτρέψετε στην σχέση σας να «αναπνεύσει».
- Αν απορείτε με την δυσφορία του/της συντρόφου σας όταν θέλετε να βγείτε με άλλους ανθρώπους κλπ, μπείτε στην θέση του/της. Πώς θα αισθανόσαστε εσείς αν εκείνος/η έβγαινε συχνά χωρίς εσάς; Η σφαιρική θεώρηση της κατάστασης πάντα βοηθά.
- Θυμηθείτε ότι αυτή η σχέση είναι επιλογή σας και βρίσκεστε σε αυτή επειδή σίγουρα κάτι σας προσφέρει.
- Καθιερώστε κάποιες ώρες της ημέρας ή κάποια ημέρα της εβδομάδας που θα περνάτε χωριστά και θα κρατάτε επαφή με τους φίλους σας. Άλλωστε, οι φίλοι έχουν δίκιο να δυσανασχετούν όταν εξαφανίζεστε μόλις βρίσκετε σύντροφο. Ουσιαστικά, τους λέτε πως δεν τους έχετε ανάγκη πια, γιατί βρήκατε κάποιον άλλον να σας καλύπτει τις ανάγκες συντροφικότητάς σας. Είναι λογικό στο πρώτο στάδιο της σχέσης σας, ο ενθουσιασμός να σας αποσπά όλη τη προσοχή –σε αυτό το στάδιο οι φίλοι δείχνουν κατανόηση-, αλλά από ένα σημείο και μετά, η διατήρηση μιας υγιούς σχέσης με την παρέα σας θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.
- Μην αφήνετε την ζήλεια να μπει στην κοινή ζωή σας. Η ζήλεια οδηγεί στην γκρίνια, η γκρίνια δημιουργεί καβγάδες και όλα τα παραπάνω συντείνουν σε ένα κλίμα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σε κανέναν από τους δύο.
