Παρακάτω θα δείτε τα διάφορα είδη προσωπικότητας και τις αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες τους. Όλα είναι αποσπάσματα από το βιβλίο της Vera Peiffer “Θετική Σκέψη” που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα. Λάβετε υπόψη σαις ότι δύσκολα θα βρεθεί άτομο που να ανήκει αποκλειστικά σε μία κατηγορία – όλοι μας έχουμε διάφορα χαρακτηριστικά που εξελίσσονται με το χρόνο. Η προσωπικότητα γεννιέται μαζί μας, επηρεάζεται όμως από εξωτερικούς παράγοντες.
Αν έχετε παιδιά, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι η προσωπικότητα σκιαγραφείται από πολύ μικρή ηλικία. Ένα μωρό κοιμάται όλη τη νύχτα, ενώ άλλο κλαίει ασταμάτητα. Ένα παιδί είναι ζωηρό και περίεργο με κλίση προς τη μάθηση, ενώ άλλο είναι ήρεμο και ήσυχο, και αναπτύσσεται με πιο αργό ρυθμό.
Στα επόμενα χρόνια πολλά εξαρτώνται από το περιβολλον του ζωηρού ή του ήρεμου παιδιού. Αν η ζωηράδα εκλη-φθεί ως θετική ιδιότητα, τότε είναι πιθανό το παιδί να μάθει τελικά να διοχετεύει την ενέργεια αυτή με επωφελή τρόπο. Αν η ζωηράδα θεωρηθεί επιθυμητή (κάτι συνηθισμένο για τα αγόρια, όχι όμως και για τα κορίτσια) και δοθεί στο παιδί απόλυτη ελευθερία να την εκδηλώνει σε κάθε περίσταση, το παιδί ίσως ξεφύγει από τον έλεγχο, γιατί δεν θα έχει γνωρίσει καθόλου περιορισμούς.
Αν, από την άλλη, γονείς και δάσκαλοι χαρακτηρίσουν το ζωηρό παιδί υπερκινητικό και ενοχλητικό, υπάρχει πιθανότητα το παιδί να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα γι’ αυτή την «αρνητική» συμπεριφορά του. Ενδεχόμενη τιμωρία ίσως αναγκάσει το παιδί να καταπιέσει τη συμπεριφορά του ή να την εκδηλώσει υπερβολικά, προκαλώντας έτσι μεγαλύτερη τιμωρία, η οποία με τη σειρά της θα το κάνει να συμπεριφερθεί με πιο εκρηκτικό τρόπο, μέχρι τελικά να διεκδικήσει τον τίτλο του «αντιπαθητικού μπόμπιρα» που του είχαν βάλει ταμπέλα οι γονείς του.
Αυτή είναι η κατεξοχήν αυτο-επαληθευόμενη προφητεία. Με διάφορους τρόπους επίσης χαρακτηρίζεται η δειλία. Είναι δυνατόν να εκληφθεί είτε ως έκφραση «καλών τρόπων», επομένως αρμόζουσα και επιθυμητή, είτε να κατηγορηθεί και να τιμωρηθεί ως «οπισθοδρομική» και «ανόητη» συμπεριφορά. Το πώς, λοιπόν, θα αντιμετωπιστεί και θα αναπτυχθεί το παιδί, εξαρτάται από τον αρχικό χαρακτηρισμό.
Το παιδί με την ετικέτα των «καλών τρόπων» ίσως εξελιχθεί σε άτομο με αναστολές, ανίκανο να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του, είτε αυτά είναι καλά είτε όχι. Το «οπισθοδρομικό» παιδί ενδέχεται να αναπτύξει σύμπλεγμα κατωτερότητας και να μην επιτύχει ποτέ τίποτα. Θα συμφωνήσετε ότι δεν είναι εύκολη δουλειά. Είναι μάλιστα πιθανό να συγχωρήσετε τώρα τους γονείς σας για ό,τι σας έκαναν, επειδή και εσείς σίγουρα θα κάνετε λάθη όταν γίνετε γονείς.
Επειδή οι επιδράσεις γονιών, δασκάλων και συμμαθητών είναι ιδιαίτερα ισχυρές στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, είναι φυσικό ότι η στάση του κοινωνικού περίγυρου θα επηρεάσει ουσιαστικά την εξέλιξη του νεαρού ατόμου. Αφού το εξάχρονο παιδί δεν μπορεί να μαζέψει τις βαλίτσες του και να πει «αρκετά με αντιμετωπίσατε σαν ηλίθιο!» και να φύγει από το σπίτι, θα αναγκαστεί να ακούει διαρκώς τα παράπονα των γονιών του για την ανεπάρκεια του μέχρι να μπορέσει να φύγει – κάτι που πιθανώς να μη συμβεί για άλλα δέκα χρόνια ή και περισσότερο. Μέχρι τότε, όμως, θα έχει για τα καλά ριζώσει μέσα του η ιδέα πως είναι άχρηστο.
Είναι σαν να σκιαγραφούμε μια ακραία εικόνα, επειδή οι περισσότεροι από εμάς αντιμετώπισαν έναν λογικό συνδυασμό επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας στην παιδική ηλικία. Ωστόσο, δεν φαίνεται να μπορούμε βγούμε από το κουκούλι μας χωρίς κάποιον αγώνα. Μερικά περιστατικά ή παρατηρήσεις ίσως μας επηρέασαν πιο σοβαρά απ’ ό,τι πιστέψαμε τότε και ίσως συνεχίζουν να μας επηρεάζουν ακόμη. Όλοι ζούμε τους αγώνες μας. Το ίδιο έκαναν και οι γονείς μας, οι οποίοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους δικούς τους γονείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το παρελθόν θα καθορίζει τη συμπεριφορά μας για πάντα. Αν δεν σας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο σας αντιμετώπιζαν οι γονείς σας, μπορείτε πάντα να διαλέξετε φίλους που θα σας αντιμετωπίζουν διαφορετικά όταν μεγαλώσετε. Αν αντιδρούσατε με οργή κάθε φορά που κάποιος σας έσπρωχνε στο δρόμο τα τελευταία είκοσι χρόνια, τότε θα χρειαστείτε χρόνο και προσπάθεια για να απαλλαγείτε από το συναίσθημα της οργής. Όμως, μπορείτε να το επιτύχετε, και το τίμημα για να γλιτώσετε από κάποιο έλκος είναι μικρό.
Στο κεφάλαιο αυτό θα βρείτε επίσης μερικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, που περιγράφονται με ακραίο τρόπο, κάτι σαν γελοιογραφία. Στην πραγματικότητα, σπάνια θα συναντήσετε τέτοια άτομα, εκείνο όμως που μπορείτε να βρείτε είναι άτομα τα οποία εμφανίζουν την τάση προς το ένα ή το άλλο είδος προσωπικότητας, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη έκταση.
Τα σκιαγραφήματα αυτά θα σας βοηθήσουν να κοιτάξετε τον εαυτό σας και να εντοπίσετε τα αδύνατα σημεία σας, κάτι που ίσως απαιτήσει από εσάς μια δόση Θετικής Σκέ-ψης. Πάρτε, λοιπόν, τα σκιαγραφήματα και χρησιμοποιήστε τα σαν πλοηγό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ριχτείτε στις γραμμές του τρένου επειδή βρήκατε πολλά αρνητικά στοιχεία! Αν τα βρείτε, σημαίνει πως είστε τίμιοι με τον εαυτό σας και ότι, με τον καιρό, θα γίνετε το πιο καλό άτομο, αυτό που είστε στην πραγματικότητα.
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΣ
Ο Προστατευτικός τύπος έχει διαμορφώσει ξεκάθαρη εικόνα του κόσμου στο μυαλό του. Σε ό,τι δει, ακούσει ή βιώσει κολλάει την ετικέτα του απόλυτα καλού ή κακού, σωστού ή λανθασμένου. Οι Προστατευτικοί αποφασίζουν μια για πάντα ποια πράγματα ανήκουν σε ποιες κατηγορίες – τελεία και παύλα. Σε ό,τι αφορά τη ζωή, δεν ασχολούνται με το γκρίζο που βρίσκεται ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Συχνά, οι προσωπικότητες αυτές δείχνουν ειλικρινή και αυθόρμητη διάθεση να βοηθήσουν τους άλλους.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ο Προστατευτικός τείνει να είναι άκαμπτος στις εκδηλώσεις του. Συχνά, οι απόψεις του διαμορφώνονται στα πρώτα στάδια της ζωής του και από τότε δεν έχουν δοκιμαστεί απέναντι στην πραγματικότητα. Οι Προστατευτικοί μπορούν να γίνουν παλιομοδίτικοι και αποτελούν μέρος εκείνης της κατηγορίας ατόμων που νομίζουν ακόμη ότι το μικροτσίπ, η καρδιά του ηλεκτρονικού υπολογιστή, είναι ένα μικρό πατατάκι τσιπ, η τηγανητή, τραγανιστή λιχουδιά που ξετρελαίνει μικρούς και μεγάλους!
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Οι άκαμπτες θέσεις του Προστατευτικού τύπου είναι σύμπτωμα θεμελιώδους ανασφάλειας. Αν ο κόσμος προκαλεί τρόμο και σύγχυση, τότε μια άκαμπτη διανοητική διάρθρωση ίσως δώσει μια επίφαση ασφάλειας. Αυτή η ακαμψία, ωστόσο, έχει τα μειονεκτήματα της. Ολόκληροι ουρανοξύστες και γέφυρες κατασκευάζονται έτσι ώστε να μπορούν να λικνίζονται ανεπαίσθητα σε θυελλώδεις ανέμους, και αυτή ακριβώς η ευελιξία είναι που τα προφυλάσσει από την κατάρρευση σε περίπτωση καταιγίδας. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους: μόνο όσοι προσαρμόζονται στις νέες καταστάσεις τα πάνε καλύτερα.
Ο ΦΟΒΗΤΣΙΑΡΗΣ
Ο Φοβητσιάρης είναι μια κινούμενη απολογία. Ακόμη και στη σύγχρονη εποχή αντιπροσωπεύεται ιδιαίτερα από γυναίκες. Οι Φοβητσιάρηδες νομίζουν πως πρέπει διαρκώς να απολογούνται, ακόμη και για το παραμικρό.
Οι Φοβητσιάρηδες φοβούνται διαρκώς ότι προκαλούν πρόβλημα στους άλλους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Θα περιμένουν μισή ώρα να τελειώσουν το κουβεντολόι τους δύο πωλητές για να τους προσέξουν.
Νιώθουν μετέωροι για καθετί: μετέωροι για την οικογένεια, μετέωροι για τον προϊστάμενο, μετέωροι όταν τους ρωτούν τη γνώμη τους, επειδή νιώθουν ανίκανοι να καταλήξουν σε μια γνώμη ή να υποστηρίξουν την άποψη τους. Ακόμη και αν αποφάσιζε να υποστηρίξει κάποια άποψη, ο Φοβητσιάρης πιθανόν να ένιωθε πως αυτό τον μειώνει – τόσο σίγουρος είναι για την αχρηστία του. Και όπως έχουμε πια μάθει, αν νομίζετε πως είστε άχρηστοι, τελικά θα γίνετε άχρηστοι.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Οι Φοβητσιάρηδες είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν και ενδιαφέρονται για όσους χρειάζονται βοήθεια. Συνήθως δείχνουν μεγάλη συμπάθεια για τους άλλους και προσφέρουν ακούραστη συμπαράσταση στους ασθενείς και όσους ταλαιπωρούνται για οποιονδήποτε λόγο. Οι καλοκάγαθες γριούλες τους χαρακτηρίζουν «αγγέλους».
Νιώθουν ασφαλείς με όσους χρειάζονται βοήθεια και αναπτύσσουν δυνατότητες που εκπλήσσουν ευχάριστα και τους ίδιους και τους άλλους. Επειδή τα σημεία αυτά ωφελούν τους άλλους, συνήθως χαρακτηρίζονται ως επιθυμητοί.
Νιώθουν ασφαλείς με όσους χρειάζονται βοήθεια και αναπτύσσουν δυνατότητες που εκπλήσσουν ευχάριστα και τους ίδιους και τους άλλους. Επειδή τα σημεία αυτά ωφελούν τους άλλους, συνήθως χαρακτηρίζονται ως επιθυμητοί.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Οι ισχυρές προσωπικότητες εύκολα εκμεταλλεύονται τους Φοβητσιάρηδες. Η αδυναμία τους να πουν «όχι» και το έντονο συναίσθημα καθήκοντος προς τους άλλους κάνει πρακτικά αδύνατον γι’ αυτούς να αποφύγουν τις παράλογες απαιτήσεις των άλλων.
Οι Φοβητσιάρηδες δεν γίνονται οπωσδήποτε αγαπητοί για τη βοήθεια που προσφέρουν, και πολλοί άνθρωποι συχνά ενοχλούνται με την άσκοπη διστακτικότητα τους. Επομένως, η εκτίμηση δεν είναι πάντα το αναγκαίο επακόλουθο των καλών προθέσεων των Φοβητσιάρηδων.
Οι Φοβητσιάρηδες δεν γίνονται οπωσδήποτε αγαπητοί για τη βοήθεια που προσφέρουν, και πολλοί άνθρωποι συχνά ενοχλούνται με την άσκοπη διστακτικότητα τους. Επομένως, η εκτίμηση δεν είναι πάντα το αναγκαίο επακόλουθο των καλών προθέσεων των Φοβητσιάρηδων.
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Κατά βάθος οι Φοβητσιάρηδες είναι πολύ πιο περίπλοκοι απ’ όσο δείχνουν. Βιώνουν αναστάτωση και ταραχή, γιατί κάπου μέσα τους υπάρχει ένα Ενώ το οποίο επιζητά να εξωτερικεύσει τις ανάγκες και παρορμήσεις που για πολλά χρόνια καταπιέζονται με μεγάλη επιμέλεια.
Η μεγάλη ανάγκη για εκτίμηση και αναγνώριση οδηγεί το Φοβητσιάρη σε όλο και πιο καλές και ανιδιοτελείς πράξεις, και αν δεν εγκωμιαστεί αρκετά από τους άλλους, νιώθει σύγχυση, με αποτέλεσμα να προχωρεί σε ακόμη περισσότερες ανιδιοτελείς πράξεις. Κάποιες φορές, ουσιαστικά επιδιώκει να μεταβιβάσει σε άλλους τις καλές του πράξεις ώστε να απολαύσει ως πιθανή ανταμοιβή από αυτούς την αναγνώριση τους. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο οι Φοβητσιάρηδες οργίζονται, αλλά καθώς η οργή είναι συναίσθημα απαγορευμένο στον Άγγελο-Φοβητσιάρη πρέπει να καταπιεστεί, με συνέπεια το μικρό Εγώ να γίνεται ακόμη μικρότερο. Ο Φοβητσιά-ρης τότε έχει μια τάση προς την εξουθένωση και τον νευρικό κλονισμό εξαιτίας των καταπιεσμένων συναισθημάτων και επιθυμιών του.
Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Ο Μάρτυρας (τύπος που εκπροσωπείται και αυτός κυρίως από γυναίκες) λέει σε όλους πόσο αδύναμος είναι, ενώ στην πραγματικότητα, κάτω από την επιφάνεια, είναι δυνατός σαν ταύρος. Οι Μάρτυρες έχουν μεγάλη αντοχή και αποφασιστικότητα, και καταναλώνουν όλη τους την ενεργητικότητα στο να κάνουν το δικό τους και στο να προσελκύουν την απόλυτη προσοχή των γύρω τους, επειδή νιώθουν ότι τη χρειάζονται, την αξίζουν και τη δικαιούνται. Θα αγωνιστούν να σας θυμίσουν πως εδώ και τρία χρόνια σας δάνεισαν μια βελόνα και ότι πρέπει να τους οφείλετε αιώνια ευγνωμοσύνη για τη γενναιοδωρία τους.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ο Μάρτυρας διαθέτει υψηλά επίπεδα ενεργητικότητας και αποφασιστικότητας, τα οποία, δυστυχώς, παίρνουν λάθος κατεύθυνση.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ο Μάρτυρας ελκύει το Φοβητσιάρη. Η σχέση τους μοιάζει με σαδομαζοχιστική: ο Μάρτυρας βογκάει, ο Φοβητσιάρης ακούει με τρόμο και νιώθει απαραίτητος.
Άλλοι άνθρωποι πάλι προσπαθούν να αποφύγουν το Μάρτυρα, αφού μόνο θρήνους έχει να προσφέρει. Μόλις οι άλλοι πάψουν να τους προσέχουν, οι Μάρτυρες κατακλύζονται απ’ όλες τους τις ανασφάλειες και προχωρούν στην επινόηση νέων συμπτωμάτων ώστε οι άλλοι να νιώσουν ενοχές και να τρέξουν πίσω στο κρεβάτι του πόνου, επειδή αυτή τη φορά ίσως είναι πραγματικά άρρωστοι…
Άλλοι άνθρωποι πάλι προσπαθούν να αποφύγουν το Μάρτυρα, αφού μόνο θρήνους έχει να προσφέρει. Μόλις οι άλλοι πάψουν να τους προσέχουν, οι Μάρτυρες κατακλύζονται απ’ όλες τους τις ανασφάλειες και προχωρούν στην επινόηση νέων συμπτωμάτων ώστε οι άλλοι να νιώσουν ενοχές και να τρέξουν πίσω στο κρεβάτι του πόνου, επειδή αυτή τη φορά ίσως είναι πραγματικά άρρωστοι…
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Οι Μάρτυρες είναι άτομα πραγματικά μοναχικά και ανασφαλή, που ποτέ στη ζωή τους δεν είχαν αρκετή προσοχή. Κάποτε τους πρόσεξαν επειδή αρρώστησαν, γι’ αυτόν το λόγο το χρησιμοποιούν ξανά και ξανά. Αν είναι αρκετά τυχεροί να συναντήσουν κάποιον που θα ενδιαφερθεί αρκετά γι’ αυτούς ώστε να τους υποδείξει άλλους, πιο θετικούς τρόπους να προσελκύσουν την προσοχή, ίσως μάθουν να διοχετεύουν την ενεργητικότητα τους σε περισσότερο εποικοδομητικές κατευθύνσεις και να αναπτύσσουν νέες εκπληκτικές ιδιότητες της προσωπικότητας τους.
ΤΟ «ΑΡΣΕΝΙΚΟ»
Στην εποχή μας, ο τύπος αυτός εμφανίζεται με πολλές μορφές. Δεν είναι, όμως, πάντοτε εκείνος ο χαρισματικός, ο προικισμένος τύπος που μπορεί να φανταστήκατε. Ντύνεται με γούστο, κρατάει χαρτοφύλακα και συχνάζει στο μπαρ που βρίσκεται κοντά στο γραφείο του.
Αν και επιφανειακά δίνει την εντύπωση του εξωστρεφούς και κοινωνικού ατόμου, ο «Αρσενικός» άντρας έχει μια περιοχή ταμπού: την αλήθεια για τις σεξουαλικές επιδόσεις του, που συνήθως αφήνει πολλά κενά. Εκείνος, όμως, δεν θα επιτρέψει στην αλήθεια να σταθεί εμπόδιο σε μια καλή ιστορία, και έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί — κατά προτίμηση όταν βρίσκεται με άλλους άντρες ή και, καμιά φορά, με κάποια ελαφρόμυαλο κορίτσια.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Νιώθει κανείς θαυμάσια μαζί του μόλις κλείσει το στόμα του και παύει να μιλάει!
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ο «Αρσενικός» άντρας δημιουργεί προβλήματα κυρίως σε άλλους -ιδιαίτερα στη γυναίκα που είναι μαζί του εκείνη τη στιγμή- επειδή δεν αντέχει την αληθινή οικειότητα. Ζει επιφανειακά τη ζωή και προτιμά σχέσεις που δεν προβάλλουν απαιτήσεις από τη δική του πλευρά.
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Είναι μοναχικό άτομο. Η ανωριμότητα του καλύπτει έναν σοβαρά πληγωμένο αυτοσεβασμό και μια μεγάλη ανασφάλεια που συχνά οφείλεται σε κακομεταχείριση και συναισθηματική παραμέληση την εποχή που διαμορφωνόταν ο χαρακτήρας του. Η αδυναμία ή η απροθυμία του να παραδεχτεί ότι κάνει λάθος καθιστά σχεδόν απίθανη την περίπτωση να ζητήσει τη βοήθεια των άλλων.
Ο ΥΠΟΥΛΟΣ
Ο τύπος αυτός εκπροσωπείται τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες και δεν περιορίζεται μόνο στο εργασιακό περιβάλλον. Η ιδιότητα είναι χαρακτηριστική ατόμων με σύμπλεγμα κατωτερότητας. Λένε «ναι» όταν στην πραγματικότητα θέλουν να πουν «όχι», και θεωρούν αδύνατον να εκφράσουν τη γνώμη τους όταν διαφωνούν με κάποιον άλλο, ιδιαίτερα εάν θεωρούν ότι αυτός είναι σε ανώτερη θέση από τη δική τους.
Ο Ύπουλος γίνεται μελιστάλαχτος όταν μιλά στους άλλους ανθρώπους, μόλις όμως ο συνομιλητής τους βγει από το δωμάτιο αρχίζει το «θάψιμο». Το πρόσωπο του Ύπουλου αλλάζει όψη στη στιγμή. Το γλυκό χαμόγελο δίνει τη θέση του σε ένα οργισμένο ή περιφρονητικό συνοφρύωμα και αρχίζει ή το κουτσομπολιό ή την κακόβουλη δυσφήμηση.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ο Ύπουλος έχει μεγάλα αποθέματα ενεργητικότητας, τα οποία, δυστυχώς, διοχετεύονται σε λάθος κατεύθυνση.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Ενας Ύπουλος τύπος συχνά αρκεί για να καταστρέψει την ατμόσφαιρα για όλους τους άλλους οι οποίοι ζουν ή εργάζονται μαζί του. Οι Ύπουλοι τύποι είναι αρνητές. Επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κατάματα το πρόβλημα, νιώθουν ότι χάνουν συνεχώς τον έλεγχο όσων τους συμβαίνουν, και αυτό με τη σειρά του εκμηδενίζει την αρχικά μικρή τους αυτοπεποίθηση, με συνέπεια να παρασύρονται σε φαύλο κύκλο.
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Η ιδιότητα του πισώπλατου χτυπήματος αναπτύχθηκε (αν και όχι απαραίτητα) επειδή στο άτομο επιβαλλόταν κατ’ επανάληψη τιμωρία γιατί τολμούσε να εκφράσει τη γνώμη του ή να παραπονεθεί. Το φαινόμενο τοποθετείται περισσότερο στην εποχή της παιδικής ηλικίας ή της εφηβείας. Είναι πιθανό, όμως, να συμβεί και αργότερα, όταν κάποιος με τον οποίο ζει τον καταπιέζει συνεχώς· Όταν καταπιέζουμε το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μιλήσει, είναι ενδεχόμενο να τον κάνουμε να αισθάνεται άχρηστος ή, τουλάχιστον, λιγότερο χρήσιμος από τους άλλους. Δεν μπορεί να εκφράζει την οργή και τη σύγχυση του, γι’ αυτό πρέπει να αναζητά άλλους τρόπους ώστε να απαλλαγεί από την καταπιεσμένη ένταση. Έτσι, καταφεύγει στην ύπουλη συμπεριφορά.
Ο ΕΡΓΑΣΙΟΜΑΝΗΣ
Για μερικά άτομα η εργασία είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει. Για τον Εργασιομανή, όμως, είναι το εντελώς αντίθετο: η εργασία είναι το οξυγόνο του.
Ο Εργασιομανής τρώει, κοιμάται και σκέφτεται την εργασία του και δεν μπορεί να τη σταματήσει όποτε θέλει. Ακριβώς όπως και με το Φοβητσιάρη, η συμπεριφορά του Εργασιομανή είναι χρήσιμη στους άλλους και γίνεται αποδεκτή ως θετική, ενώ για τον ίδιο είναι αυτοκαταστροφική. Υπάρχουν άτομα που δουλεύουν σκληρά, δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα με το να είναι κανείς Εργασιομανής.
Ο Εργασιομανής τρώει, κοιμάται και σκέφτεται την εργασία του και δεν μπορεί να τη σταματήσει όποτε θέλει. Ακριβώς όπως και με το Φοβητσιάρη, η συμπεριφορά του Εργασιομανή είναι χρήσιμη στους άλλους και γίνεται αποδεκτή ως θετική, ενώ για τον ίδιο είναι αυτοκαταστροφική. Υπάρχουν άτομα που δουλεύουν σκληρά, δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα με το να είναι κανείς Εργασιομανής.
Οι τύποι αυτοί κάνουν την εργασία μοναδικό ενδιαφέρον της ζωής τους και, αν δεν έχουν κάτι να κάνουν, θα το δημιουργήσουν. Τους είναι αδύνατον να χαλαρώσουν, γιατί δεν το θέλουν πραγματικά. Η χαλάρωση είναι γι’ αυτούς απώλεια πολύτιμου χρόνου, γιατί θα μπορούσαν να διαθέσουν εκείνη την ώρα για κάτι πιο «χρήσιμο».
ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Οι Εργασιομανείς είναι πολύ ευσυνείδητα άτομα με ειλικρινή κίνητρα και έντονο συναίσθημα ευθύνης και αφοσίωσης.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ
Οι Εργασιομανείς δεν είναι απαραιτήτως αποτελεσματικοί στη δουλειά τους και σίγουρα δεν την ελέγχουν: εκείνη τους ελέγχει. Αυτό είναι το σημείο που τους κάνει να ζητούν τη συνεργασία μου, όταν έρχονται να τους θεραπεύσω από το στρες. Ξέρω ότι δεν θα εντυπωσιαστούν από την πρόβλεψη πως είναι πιθανό να πέσουν κεραυνοβολημένοι κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους έξι μήνες αν συνεχίσουν. Γι’ αυτό, τους συμβουλεύω ότι θα κερδίσουν πολύ περισσότερα αν αλλάξουν τρόπο ζωής, και έτσι δείχνουν μεγάλη επιδεκτικότητα σε αυτή την ιδέα και ακόμη μεγαλύτερη προθυμία να την εφαρμόσουν!
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ
Η αδιάκοπη εργασία ενδέχεται να αποτελεί σύμπτωμα λανθάνουσας κατάθλιψης. Με το να είναι κάποιος διαρκώς απασχολημένος, στερείται το χρόνο να καθίσει κάτω και να κάνει κριτική στον εαυτό του. Άλλες αιτίες για την πιεστική απασχόληση ίσως είναι το συναίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους συνεργάτες ή η επίγνωση ότι η συγκεκριμένη εργασία είναι δύο φορές μεγαλύτερη για τα μέτρα εκείνου που την κάνει. Ίσως ακόμη να υποδηλώνει τάσεις φυγής από κάποια ανυπόφορη κατάσταση στο σπίτι.
via
