Βρισκόμουν στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου. Παρακολουθούσα μια μάνα με την κόρη της την ώρα του αποχαιρετισμού, τις τελευταίες στιγμές πριν το ταξίδι της κόρης. Είχαν αγκαλιαστεί σφιχτά, με την μάνα να ψιθυρίζει. «Κορούλα μου σ’ αγαπώ και σου εύχομαι αρκετά»
Η κόρη της απάντησε: «Μαμά, η ζωή μου μαζί σου ήταν περισσότερο από αρκετή. Η αγάπη σου, ήταν αυτή που χρειαζόμουν πάντα. Σου εύχομαι επίσης αρκετά, μαμά.»
Η κόρη της απάντησε: «Μαμά, η ζωή μου μαζί σου ήταν περισσότερο από αρκετή. Η αγάπη σου, ήταν αυτή που χρειαζόμουν πάντα. Σου εύχομαι επίσης αρκετά, μαμά.»
Φιλήθηκαν και η κόρη αναχώρησε.
Η μητέρα περπατούσε κατά μήκος της τζαμαρίας της αίθουσας όπου καθόμουν, κοιτάζοντας θλιμμένη προς το μέρος του αεροδρομίου. Καταλάβαινα ότι ήθελε να κλάψει. Δεν ήθελα να εισβάλω στην ιδιωτική της ζωή, αλλά βλέποντας με να την κοιτάζω, με χαιρέτησε, ρωτώντας με συγχρόνως, «Έχεις αποχαιρετήσει ποτέ σου κάποιον για πάντα;» «Ναι, έχω» της απάντησα. «Αλλά, συγγνώμη για την ερώτηση, γιατί είναι για πάντα αυτό το αντίο;»
«Είμαι γριά πλέον και φεύγει για πολύ μακριά. Έχω την αίσθηση ότι το επόμενο ταξίδι επιστροφής της, θα είναι για την κηδεία μου», μου απάντησε.
«Όταν έλεγες αντίο, άκουσα να λες» ..σου εύχομαι αρκετά. «Μπορώ να ρωτήσω τι σημαίνει αυτό;» τη ρώτησα
Χαμογέλασε πικρά κουνώντας το κεφάλι της. «Αυτή είναι μια ευχή που έχει βγει από παλιότερες γενιές. Οι γονείς μου συνήθιζαν να εύχονται έτσι σε όλους».
Η μητέρα περπατούσε κατά μήκος της τζαμαρίας της αίθουσας όπου καθόμουν, κοιτάζοντας θλιμμένη προς το μέρος του αεροδρομίου. Καταλάβαινα ότι ήθελε να κλάψει. Δεν ήθελα να εισβάλω στην ιδιωτική της ζωή, αλλά βλέποντας με να την κοιτάζω, με χαιρέτησε, ρωτώντας με συγχρόνως, «Έχεις αποχαιρετήσει ποτέ σου κάποιον για πάντα;» «Ναι, έχω» της απάντησα. «Αλλά, συγγνώμη για την ερώτηση, γιατί είναι για πάντα αυτό το αντίο;»
«Είμαι γριά πλέον και φεύγει για πολύ μακριά. Έχω την αίσθηση ότι το επόμενο ταξίδι επιστροφής της, θα είναι για την κηδεία μου», μου απάντησε.
«Όταν έλεγες αντίο, άκουσα να λες» ..σου εύχομαι αρκετά. «Μπορώ να ρωτήσω τι σημαίνει αυτό;» τη ρώτησα
Χαμογέλασε πικρά κουνώντας το κεφάλι της. «Αυτή είναι μια ευχή που έχει βγει από παλιότερες γενιές. Οι γονείς μου συνήθιζαν να εύχονται έτσι σε όλους».
Σταμάτησε για μια στιγμή και κοίταξε στο κενό, σαν να προσπαθούσε να θυμηθεί λεπτομέρειες και χαμογέλασε ακόμα περισσότερο.
«Όταν λέμε, σου εύχομαι αρκετά, θέλουμε οι άλλοι άνθρωποι να έχουν μια ζωή όμορφη, με αρκετά καλά πράγματα να τους γεμίζουν»
Στη συνέχεια, κοιτάζοντάς με κατάματα, άρχισε να μου αραδιάζει το παρακάτω, το οποίο φάνηκε να το βγάζει εκείνη τη στιγμή από το μυαλό της:
«Όταν λέμε, σου εύχομαι αρκετά, θέλουμε οι άλλοι άνθρωποι να έχουν μια ζωή όμορφη, με αρκετά καλά πράγματα να τους γεμίζουν»
Στη συνέχεια, κοιτάζοντάς με κατάματα, άρχισε να μου αραδιάζει το παρακάτω, το οποίο φάνηκε να το βγάζει εκείνη τη στιγμή από το μυαλό της:
Σου εύχομαι αρκετή βροχή για να εκτιμήσεις τον ήλιο περισσότερο.
Σου εύχομαι αρκετή ευτυχία για να κρατάς ζωντανό το πνεύμα σου.
Σου εύχομαι αρκετό πόνο, έτσι ώστε οι μικρότερες χαρές στη ζωή σου, να φαίνονται πολύ μεγαλύτερες.
Σου εύχομαι αρκετό κέρδος για να ικανοποιήσεις τα θέλω σου.
Σου εύχομαι αρκετή ζημιά για να εκτιμήσεις όλα αυτά που κατέχεις.
Σου εύχομαι αρκετά αντίο για να μην ακούσεις ποτέ, το αντίο για πάντα.»
Στη συνέχεια, σηκώθηκε, με αποχαιρέτησε, γύρισε από την άλλη μεριά και και μην μπορώντας να συγκρατήσει άλλο τα δάκρυα του, προχώρησε προς την έξοδο κλαίγοντας .
Να προσέχετε
και να εκτιμάτε τις σχέσεις σας.
Μπορεί μέσα σε ένα λεπτό
να γνωρίσετε ένα άνθρωπο.
Μπορεί μέσα σε μια ώρα
να τον εκτιμήσετε
και να τον αγαπήσετε.
Αλλά,
θα χρειαστείτε μια ολόκληρη ζωή,
για να τον ξεχάσετε.
