Παίδες σας το λέω ανοιχτά: είστε γκαντέμηδες. Να μη δείτε ευτυχισμένο άνθρωπο, θα πέσετε όλοι πάνω του. Εγώ βέβαια έκανα το ερωτικό μου καθήκον. Σας έγραψα κανονικά, Κασσάνδρες, υπέβαλα την παραίτησή μου στον κούτσαβλο και πήγα στη Λειβαδιά, στον πύργο του καλού μου να ζήσω καυτές μέρες έρωτα. Τα μάτια μου είδαν πολλά και τ΄αυτιά μου άκουσαν περισσότερα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Απλώς σας ανακοινώνω επισήμως ότι η ζωή μου στην σαλταρισμένη βλαχοχλίδα της ελληνικής επαρχίας θα είναι το θέμα του μυθιστορήματος που έχω ήδη στα σκαριά. Σε αντίθεση με τους επαγγελματίες του είδους όμως και επειδή μου λείψατε, θα σας αποκαλύψω (για να γουστάρετε) τι έφερε την αρχή του τέλους. Αλλά θα σας προειδοποιήσω κιόλας: θα ψαχτούμε όλοι και θα βρω ποιος από σας έχει το μάτι το κακό που ρήμαξε την ερωτική μου ζωή μέχρι τελικής εξαφανίσεως.
Καλά καλά μη φωνάζετε. Θα αρχίσω απ΄ την αρχή.
Picture it: Κατακαλόκαιρο. Λειβαδιά. 45 c. Ανεμιστήρας στην οροφή. Τα καυτό κορμί της Ντέμπορα (ουπς, σόρι, του Βλάχου μου ήθελα να πω, παρασύρθηκα από την παραλογοτεχνία. Επιστρέφω αμέσως στον κλασικισμό) ήταν ξαπλωμένο στην καριόλα (έτσι αποκαλούν τα πεθερικούλια μου τα διπλά κρεβάτια) μετά από ένα φεστιβάλ erotica που θα έκανε την κυρία Χειρδάρη να χλομιάσει από τη ζήλεια. Ρίχνοντας μια τυχαία ματιά κάπως πιο επίμονη, κάπως πιο νότια από τον ομφαλό του καλού μου διαπιστώνω για πρώτη φορά ότι το πουλί του ήταν σαν τον πύργο της Πίζας. Είχε μια ελαφρά κλίση προς τα δεξιά. Θορυβήθηκα παίδες μου αγαπημένοι. Δεν είμαι ρατσίστρια, το ξέρετε. Δεν έχω τίποτα με τα κεκλιμένα πουλιά . Αλλά ήταν ανάγκη να κλίνει επί δεξιά; Έχουμε και μια ιδεολογία γαμώ το φελέκι μου- μην τα ισοπεδώνουμε όλα!
-Αγάπη μου το πουλί σου γέρνει προς τα δεξιά…, είπα ρομαντικά σαν να έλεγα «αγάπη μου μυρίζεις σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης».( Γνωρίζω ότι εσείς τα αγόρια έχετε μια άλφα ευαισθησία στο θέμα πουλί και λαμβάνω μέτρα πλέον.)
-Που γέρνει;! έκανε αυτός κρύβοντας ενστικτωδώς το πουλί-Πίζα με το σώβρακο
-Δεξιά, διευκρίνισα σαν να μην έτρεχε τίποτα.
-Τι λες παιδάκι μου; τρελάθηκες; Τίποτα δεν γέρνει. (βλέπετε; Να η ευαισθησία που σας έλεγα)
-Αφού γέρνει ρε μωρό. Τι να λέμε τώρα; (Ρε συ λες να γίνεσαι στραβός και στο μάτι αν είσαι στραβός στο πουλί;)
-Τι γέρνει; (τώρα έχει σηκωθεί όρθιος και χοροπηδάει απ΄ τα νεύρα)
-Το πουλί σου λέμε.
-Σε παρακαλώ. Όρεξη έχεις; (ντύνεται χωρίς να αφήσει ούτε λεπτό το σώβρακο από το χέρι)
-Αφού γέρνει ρε μωρό. (Γιατί επιμένω τώρα εγώ; Γιατί μου τη δίνει ρε παίδες να με βγαζουν τρελή. Η αλήθεια πρέπει να λάμψει!)
-αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα! (αααπειλητικό. Έχει ήδη φορέσει το παντελόνι πάνω από το σώβρακο που κρύβει το γερμένο πουλί))
-Αφού γέρνει ρε μωρό, γιατί δεν το παραδέχεσαι; (του δείχνω το τρελό σύμπλεγμα σωβράκου-πουλιού που όχι μόνο φαίνεται πολύ ανώμαλο μέσα στο παντελόνι του αλλά εξακολουθεί να γέρνει ακόμα περισσότερο προς τα δεξιά. Κοντεύει να φτάσει το πουλί της χούντας λέμε!)
Ο βλάχος είχε γίνει κόκκινος σαν παντζάρι μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Είχε είχε πηδήξει εκτός καριόλας, έβαζε τα ρούχα του όπως όπως, με κοίταζε σαν να ήμουν ο Αλφ ο εξωγήινος και προσπαθούσε να με βρίσει χωρίς να υψώσει τον τόνο της φωνής γιατί ακριβώς μεσοτοιχία κοιμόταν τα γονιά του (και ιδιοκτήτες της καριόλας)
-Γιατί ντύθηκες; Που πας;
-Θα πάω μια βόλτα. Δεν μπορώ να ακούω άλλες μαλακίες.
Σηκώθηκε κι έφυγε. Δεν την πάλευα παίδες. Τελικά δεν είναι να ανοίγεις το στόμα σου με τ΄αγόρια. Λες εκεί μια μαλακία για να περνάει η ώρα και γαμιέται ο Δίας κανονικά. Σιγά ρε φίλε. Πολύ ευαίσθητος είσαι. Ξέρεις τι έχω ακούσει από γκόμενους εγώ; (συλλεκτικό κομμάτι ΣΜΣ: «Αγάπη μου είσαι τόσο ξεχωριστή που θα σε γράφω με ι. Είσαι η αγάπι μου!» απάντηση δική μου: «σ΄αιφχαρηστώ αγώρη μου. Μαι σινγκοινίς.»)
Ήταν όμως δύο η ώρα και δεν μπορούσα να στεναχωρηθώ άλλο που το αγόρι μου είναι κομπλεξικό. Αποφάσισα να ρίξω ένα ύπνο (στην καριόλα) και αργότερα βλέπουμε.
Δυστυχώς αποδείχτηκε μία απ΄αυτές τις γαμονύχτες που πάνε όλα στραβά. Δεν θα χε περάσει ούτε μια ώρα όταν ένιωσα ένα χέρι να με σκουντάει. Πέταχτηκα πάνω.
-Γύρισα, μου λέει.
-Ρε μαλακα γιατί στράβωσες; ρώτησα θυμωμένη. Είδα όμως τη μούρη του μέσα στο μισοσκόταδο και δαγκώθηκα αυτομάτως. Πάλι ξεστόμισα τη λάθος λέξη η βλαμμένη.
-Σόρι ρε μωρό, την έκανα πάλι τη στραβή, έσπευσα να απολογηθώ.
-Σκάσε. Τελείωσε. Το πήρα απόφαση. Θα το ισώσω, έκανε αυτός.
- Τι λες τώρα; Τι να ισιώσεις; Δεν θέλω να ισιώσεις τίποτα. Κοίτα με στα μάτια. Βλέπεις; Λέω αλήθεια. Βλέπεις;
-Τι να δω μες΄στο σκοτάδι;
-Μα στραβός είσαι;
Σ΄αυτό το σημείο έπεσε βαριά σιωπή. Αυτός έπεσε με τα ρούχα στην καριόλα και έκανε πως κοιμάται. Εγώ το βούλωσα κι εκανα κι εγώ πως κοιμάμαι γιατί με τη ρέντα που είχα ήμουν επικίνδυνη. Το πρωί κάναμε κι οι δυο πως ξυπνήσαμε- ενώ κοιμόμαστε όρθιοι.
-Ντύσου να πάμε στον Τάκη τον Χριστοφόρου.
Εγώ νόμισα πως ο Τάκης είναι ιδιοκτήτης καφέ στη Λειβαδιά. Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου που ζύγιζε 300 κιλά. Βαριόμουνα να βγω πρωί πρωί.
-Άσε θα φτιάξω έναν ελληνικό εδώ.
-Δε σου είπα να πάμε για καφέ.
-Αλλά για τι; Για ψάρι;
-Για το …πουλί.
Τότε έκανα το μεγαλύτερο λάθος μου παίδες μου αγαπημένοι. Έσκασα στα γέλια. Νευρικά γέλια. Ασταμάτητα γέλια. Ο βλαχούλης βρόντηξε την πόρτα κι εξαφανίστηκε πάλι (να το προσέξω αυτό, είπα μέσα μου. Μόλις ζοριστεί την κάνει αυτός. Να κλειδώνω άμα θέλω σοβαρή συζήτηση μαζί του)
Γύρισε σε δυο ώρες. Μπήκε στο σαλόνι περπατώντας με ανοιχτά τα πόδια σα χεσμένος.
-Τι έχεις πασά μου; ρώτησε η πεθερούλα μου. Αυτός μούγκρισε και με κοίταξε με υπερβολικά βαθύ νόημα.
-Γιατί είσαι εκνευρισμένο αγορίνα μου; Στραβά κοιμήθηκες; (τώρα με κοίταξε και η πεθερούλα μου με υπερβολικά βαθύ νόημα)
-Μάνα σκάσε, είπε αυτός κι έκανε προς τα μέσα.
-Μην το παίρνεις στραβά αγορίνα μου. Από αγάπη ρωτάω.
- Σκάσε είπααααα!
Η πόρτα ξαναχτύπησε πίσω του. (Μεταξύ μας δεν ΄χει πολύ ζωή αυτή η πόρτα. Τη βλέπω να τα παίζει σύντομα. Και τη σχέση μας επίσης.) Έτρεξα και χώθηκα κι εγώ μέσα. Εκείνη τη στιγμή έβγαζε το παντελόνι και μετά το σώβρακο. Τον αγκάλιασα και του φίλησα το αυτί που πολύ το γουστάρει. Το χέρι μου κατέβηκε νοτιότερα. Δεν θυμάμαι αν σας το είπα αλλά ο βλάχος μου είναι τρελή κορμάρα. Είχα μεγάλα πλάνα για σήμερα για την καριόλα.
Δυστυχώς βόγκηξε αυτός. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, έκανε μόλις τον ακούμπησα.
-Τι έπαθες καλέ; Τι έκανα;
-Μακριά! Ό γιατρός μου είπε να μην κάνω σεξ για ένα μήνα μέχρι να θρέψει η βάλανος. Έκοψα το πετσάκι.
-ΈΝΑ ΜΗΝΑ;;;!! Γιατί; Γιατί; Γιατί το κοψες;
-Γιατί αυτό ήταν που τραβούσε από τη μια μεριά και το στράβωνε. Το κόψαμε από αυτή τη μεριά και ήρθε στα ίσα του.
Κάθισα στην καργιόλα απογοητευμένη. Τι ήθελα και το άνοιγα το βρωμόστομά μου αφού ξέρω ότι βγαίνουν βατράχια; Πάει το καλοκαιράκι μου. Τσάμπα αγόρασα με την πιστωτική δύο συνολάκια Victoria secret. Με βιβλία θα την έβγαζα (και συγκεκριμένα με τη μεγάλη επιτυχία «Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι») Με ματιάξατε γκαντέμηδες.
- Γιατί δε μιλάς; Θες να ρίξεις μια ματιά; είπε αυτός μετά τα πρώτα πέντε λεπτά βαριάς βουβαμάρας.
Δεν είχα απολύτως καμία όρεξη αλλά τι να πω;
-ευχαρίστως αγάπη μου, ψέλλισα και κάθισα κοιτάζοντας το ταβάνι όσο αυτός κατέβαζε προσεκτικά παντελόνια και σώβρακα. Όταν κατέβασα τα μάτια στο στόχο είδα το πουλί του να γέρνει αλλά αυτή τη φορά προς τα αριστερά!
-Άψογο; Ρωτάει ο φουκαράς με αγωνία.
-Ιδεολογικά; 100% μωρό μου. Είναι η μόνη στροφή προς τα αριστερά που έχω δει από τότε που γύρισα στην Ελλάδα.
…and the rest is history…
(Y.Γ. Έχω μια υποψία πως δεν το χειρίστηκα καλά το θέμα… Τι λέτε κι εσείς παίδες μου αγαπημένοι; Περιμένω κρίσεις και απόψεις και σχόλια εδώ και στο http://www.facebook.com/koritsi.toudiplanouportal. Δεκτά και υβριστικά σχόλια από επαρχία.)
