Τι σημαίνει αγάπη;
Η αγάπη είναι μια κατάσταση της συνειδητότητας σου.
Όταν είσαι χαρούμενος,
όταν υπάρχει χορός μέσα στο είναι σου.
Κάτι αρχίζει να δονείται,
να ακτινοβολεί από το κέντρο σου.
Κάτι αρχίζει να πάλλεται γύρω σου
κι αρχίζει να φτάνει στους ανθρώπους,
στα δέντρα, στα βράχια, στα αστέρια.
Όταν μιλάω για την αγάπη,
μιλάω για αυτή την αγάπη
– μια αγάπη που δεν είναι σχέση,
αλλά μια κατάσταση του είναι.
Πάντοτε να θυμάσαι:
Όποτε χρησιμοποιώ τη λέξη αγάπη,
τη χρησιμοποιώ ως κατάσταση του είναι,
όχι σαν σχέση.
Η σχέση είναι απλώς μια πολύ μικρή πλευρά της.
Η δική σου ιδέα όμως για την αγάπη,
είναι βασικά η ιδέα της σχέσης,
λες και οι σχέσεις είναι το παν.
Η ανάγκη για σχέση
Η σχέση χρειάζεται μόνο επειδή
εσύ δεν μπορείς να είσαι μόνος,
επειδή δεν έχεις ακόμη
την ικανότητα να διαλογίζεσαι.
Γι’ αυτό και ο διαλογισμός είναι αναγκαίος
πριν μπορέσεις να αγαπήσεις πραγματικά.
Πρέπει κανείς να έχει την ικανότητα να είναι μόνος
–εντελώς μόνος-
και ταυτόχρονα να είναι τρομερά ευδαιμονικός.
Τότε μπορείς να αγαπήσεις.
Τότε η αγάπη σου δεν είναι πια μια ανάγκη
αλλά ένα μοίρασμα.
Δεν θα είσαι εξαρτημένος
από τον άνθρωπο που αγαπάς.
Θα μοιράζεσαι.
Και το να μοιράζεσαι, είναι όμορφο.
Αυτό όμως που συμβαίνει συνήθως στον κόσμο
είναι ότι ούτε εσύ έχει αγάπη μέσα σου
ούτε ο άνθρωπος που νομίζεις ότι αγαπάς,
έχει αγάπη μέσα του,
όμως και οι δυο ζητάτε αγάπη από τον άλλον.
Δυο ζητιάνοι ζητιανεύουν ο ένας από τον άλλον.
Γι’ αυτό και οι εραστές τσακώνονται
και καυγαδίζουν για το τίποτα-
για ασήμαντα πράγματα!
Ο βασικός καυγάς είναι
ότι ο καθένας από τους δυο θεωρεί ότι δεν παίρνει
αυτό που έχει δικαίωμα να πάρει
κι ότι ο άλλος τον ρίχνει.
Και η αγάπη που βρίσκεται;
Κανένας δεν σκοτίζεται για να δώσει αγάπη,
οι πάντες θέλουν μόνο να πάρουν.
Κι όταν οι πάντες θέλουν να πάρουν
και κανένας δεν θέλει να δώσει,
τότε οι πάντες αισθάνονται χαμένοι,
κενοί, γεμάτοι ένταση.
Η επανάληψη του ίδιου μοντέλου
Το βασικό θεμέλιο λείπει
και εσύ έχεις αρχίσει
να χτίζεις το ναό χωρίς θεμέλια.
Είναι αναπόφευκτο να πέσει
και να καταρρεύσει οποιαδήποτε στιγμή.
Και ξέρεις πόσες φορές
έχει καταρρεύσει η αγάπη σου
και όμως εξακολουθείς να κάνει το ίδιο πράγμα
ξανά και ξανά.
Ζεις τόσο ασυνείδητα!
Δεν βλέπεις τι έχεις κάνει στη δική σου ζωή
και στη ζωή των άλλων.
Συνεχίζεις να επαναλαμβάνεις μηχανικά,
σαν ρομπότ, το παλιό μοντέλο συμπεριφοράς,
γνωρίζοντας πολύ καλά
ότι αυτό το έχεις ξανακάνει.
Και ξέρεις ποιο ήταν πάντοτε το αποτέλεσμα.
Κατά βάθος αντιλαμβάνεσαι ότι
πρόκειται να συμβεί και πάλι το ίδιο πράγμα.
Προετοιμάζεσαι για να σου συμβεί
και πάλι η ίδια η κατάρρευση.
Το μάθημα
Αν μπορείς να μάθεις κάτι
από την αποτυχία της αγάπης,
είναι το να γίνεις πιο συνειδητός,
να γίνεις πιο διαλογιστικός.
Και με το διαλογισμό,
εννοώ την ικανότητα να είσαι χαρούμενος,
όταν είσαι μόνος.
Πολύ σπάνια οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα
να είναι ευδαιμονικοί χωρίς κανέναν απολύτως λόγο
– να κάθονται απλώς σιωπηλά
και να είναι ευδαιμονικοί!
Οι άλλοι θα τους περνάνε για τρελούς,
επειδή η ιδέα της ευτυχίας είναι
ότι πρέπει να έρχεται από κάποιον άλλον.
Να κάθεσαι όμως μόνος σου
μέσα στο δωμάτιο σου
και να είσαι ευδαιμονικός;
Πρέπει να έχεις τρελαθεί!
Οι άνθρωποι θα αρχίσουν αν υποψιάζονται
ότι παίρνεις ψυχοφάρμακα.
Ναι ο διαλογισμός είναι η υπέρτατη ψυχεδέλεια!
Απελευθερώνει τις ίδιες σου τις ψυχεδελικές δυνάμεις.
Απελευθερώνει το ίδιο σου το φυλακισμένο μεγαλείο.
Και γίνεσαι τόσο χαρούμενος,
που δεν χρειάζεσαι να έχεις καμία σχέση.
Κι όμως μπορείς να σχετίζεσαι με τους ανθρώπους.
Διαφορά σχέσης και σχετίζεσθαι
Και αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα
στο να σχετίζεσαι και στο να έχεις σχέσεις.
Η σχέση είναι κάτι στατικό,
πάνω στο οποίο προσκολλάσαι.
Το να σχετίζεσαι είναι κάτι ρευστό,
είναι μια ροή, μια κίνηση, μια διαδικασία.
Συναντάς έναν άνθρωπο,
έχεις τόσο πολλή αγάπη να δώσεις
κι όσο περισσότερη αγάπη δίνεις,
τόσο περισσότερη έχεις…
Αυτό εναντιώνεται
στους οικονομικούς νόμους του εξωτερικού κόσμου.
Από τη στιγμή που το έχεις γνωρίσει αυτό,
ότι θέλεις θα έχει περισσότερη αγάπη
και περισσότερη χαρά,
αρκεί να δίνεις και μοιράζεσαι,
τότε απλώς μοιράζεσαι.
Και τότε αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη
για όποιον σου επιτρέπει
να μοιραστείς τη χαρά σου μαζί του.
Αυτό όμως δεν είναι σχέση,
είναι μια ροή – όπως το ποτάμι.
Το ποτάμι περνάει δίπλα από ένα δέντρο,
το ποτίζει και συνεχίσει να κυλάει,
να χορεύει.
Και το δέντρο δεν λέει:
«Που πας; Γιατί φεύγεις;
Είμαστε παντρεμένοι!
Για να μπορέσεις να φύγεις,
πρέπει να έχεις πάρει διαζύγιο!
Κι αφού ήθελες να μ’ αφήσεις,
τότε γιατί ήρθες και με πότισες;
Γιατί ήρθες και χόρευες τόσο όμορφα γύρω μου; »
Όχι το δέντρο ρίχνει τα λουλούδια του
μέσα στο ποτάμι με βαθιά ευγνωμοσύνη
και το ποτάμι συνεχίσει να κυλάει.
Ο άνεμος έρχεται και χορεύει
γύρω απ’ το δέντρο και φεύγει.
Και το δέντρο δίνει το άρωμα του στον άνεμο.
Αυτό σημαίνει να σχετίζεσαι.
Αν η ανθρωπότητα πρόκειται να ωριμάσει,
αυτός θα είναι ο τρόπος της αγάπης.
Οι άνθρωποι συναντιούνται,
μοιράζονται και προχωρούν χωρίς κτητικότητα.
Διαφορετικά,
η αγάπη είναι ένα παιχνίδι του εγώ.
από το βιβλίο του Οsho “Οικειότητα -η εμπιστοσύνη στον εαυτό και τους άλλους”
