Τον τελευταίο καιρό στο διαδίκτυο υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το νέο βιβλίο των Simcha Jacobovici και Barrie Wilson με τον τίτλο The Lost Gospel: Decoding the Ancient Text That Reveals Jesus’ Marriage to Mary the Magdalene. Ο πρώτος μας είναι ήδη γνωστός από παλαιότερες ανακαλύψεις που προκάλεσαν μεγάλες συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα, το γνωστό οστεοφυλάκιο του Ιακώβου και τον ακόμη γνωστότερο τάφο της οικογένειας του Ιησού. Δεν προκαλεί, επομένως, έκπληξη η νέα “ανακάλυψη”. Ήδη έχουν δοθεί απαντήσεις από ειδικούς κι εδώ συνοψίζω τα βασικά τους επιχειρήματα:
1. Το κείμενο το οποίο δημοσιεύουν οι δύο συγγραφείς δεν είναι άλλο από μία συριακή μετάφραση του γνωστού μυθιστορήματος Ιωσήφ και Ασενέθ. Το κείμενο αυτό κάθε άλλο παρά ξεχασμένο είναι, αφού πολλές μελέτες έχουν ήδη δημοσιευθεί γι’ αυτό και το ίδιο το αρχαίο κείμενο έχει εκδοθεί επανειλημένως και υπάρχει και στο διαδίκτυο.
2. Οι γνώμες διΐστανται εάν πρόκειται για ιουδαϊκό κείμενο ή χριστιανικό έργο (προσωπικά δέχομαι την πρώτη), όμως ακόμη και στη δεύτερη περίπτωση τίποτε δεν επιτρέπει να υποθέσουμε ότι πρόκειται για μία αλληγορική ιστορία που αναφέρεται στο γάμο του Ιησού με την Μαρία Μαγδαληνή. Η πλειοψηφία των ερευνητών δέχονται ότι πρόκειται για ένα ιουδαϊκό κείμενο που αντικατοπτρίζει την κατάσταση και τα θεολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ιουδαϊκή Διασπορά της εποχής του Δεύτερου Ναού.
3. Δεν υπάρχει κάτι στο κείμενο που να επιτρέπει τον παραλληλισμό με τον Ιησού και την Μαρία που προτείνουν οι συγγραφείς του νέου βιβλίου. Η αλληγορική ερμηνεία της αρχαιότητας είχε κι αυτή τους κανόνες της και δεν ήταν απόλυτα αυθαίρετη.
4. Το κείμενο, το οποίο επικαλούνται οι συγγραφείς, χρονολογείται στον 6ο αι. κι η βεβαιότητά τους ότι ουσιαστικά πρόκειται για κείμενο της εποχής του Ιησού είναι αυθαίρετη. Επιπλέον, ένα κείμενο του 6ου αι. δεν μπορεί να θεωρηθεί ιστορική μαρτυρία για τον Ιησού, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με τον ίδιο τρόπο όπως αντιμετωπίζονται και τα υπόλοιπα απόκρυφα κείμενα ή πρόσφατα ο περίφημος πάπυρος για τη γυναίκα του Ιησού. Ακόμη κι αν είναι αυθεντικός δεν αποδεικνύει τίποτε περισσότερο από το ότι μία αρχαία χριστιανική ομάδα φαίνεται να πίστευε ότι ο Ιησούς είναι παντρεμένος και υιοθέτησε μία διαφορετική από εκείνη των κανονικών ευαγγελίων παράδοση.
5. Εν κατακλείδι, η μεθοδολογία των Jacobovici και Wilson είναι εξαιρετική προβληματική και στηρίζεται σε εικασίες και αυθαίρετες υποθέσεις.
Μία καλή παρουσίαση του περιεχομένου του βιβλίου έχει δημοσιεύσει ο Robert Cargill, ο οποίος διάβασε το βιβλίο και το παρουσιάζει κριτικά (στην ηλεκτρονική διεύθυνση:http://robertcargill.com/2014/11/10/review-of-the-lost-gospel-by-jacobovici-and-wilson/)
Πηγή: http://biblicalstudiesblog.blogspot.gr/
Εκτός του ότι δεν ήταν χαμένο, δεν είναι καν ένα ευαγγέλιο. Το νέο βιβλίο του κ Jacobovici ισχυρίζεται κατ' ουσίαν ότι η έκδοση του 6ου αιώνα στη Συριακή γλώσσα της ιστορίας με τίτλο Ιωσήφ και Aseneth είναι ένα "ευαγγέλιο ", και θα πρέπει να διαβάζεται αλληγορικά, αλλά μόνο μετά την αντικατάσταση κάθε αναφοράς του Ιωσήφ με το όνομα
« Ιησούς », και κάθε αναφοράς του Aseneth με το « Μαρία Μαγδαληνή ». Τώρα, αν η πρώτη σας σκέψη είναι, "Τι στο διάολο; Αυτό είναι εξίσου προβληματικό όπως σε κάθε Κώδικα της Βίβλου, ο οποίος προσπαθεί να διαβάσει κάθε απόσπασμα της Βίβλου ως μια αλληγορία για κάθε σύγχρονη εκδήλωση, από την εισβολή στο Ιράκ, μέχρι την συντριβή της Wall Street, με την εκλογή του Προέδρου Ομπάμα, κλπ ",
Εν συνεχεία, έχεις δίκιο για τα χρήματα. Είναι ακριβώς η ανόητη - ίδια ερμηνευτική τεχνική, ίδια έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, η ίδια ασέβεια προς χάριν της κερδοσκοπίας. Ο ίδιος άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε τη διαδρομή της Εξόδου, την Ατλαντίδα, τα καρφιά του σταυρού, τον τάφος του Ιησού (με τον Ιησού ακόμα μέσα σε αυτό!), Και ακόμα άλλο ένα άλλο τάφο του, όπου οι άνθρωποι γιορτάζουν την ανάσταση του Ιησού »
(με τον Ιησού ακόμα μέσα στον τάφο), Ξανάγραψε ένα βιβλίο αποκαλώντας το ως «αποδείξεις» ότι ο Ιησούς ήταν παντρεμένος με τη Μαρία τη Μαγδαληνή, από την εναλλαγή των ονομάτων του Ιωσήφ και της Aseneth και την αντικατάστασή τους με τα ονόματα του Ιησού και της Μαρίας Μαγδαληνής. Με την ίδια λογική: ότι είναι αλληγορικό, θα μπορούσατε να ανταλλάξετε τα ονόματα των Σαμψών και Δαλιδά ισχυριζόμενοι ότι η Μαρία η Μαγδαληνή έκοψε τα μαλλιά του Ιησού. Ή την αλλαγή σε Αδάμ και Εύα και να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς και η Μαρία Μαγδαληνή ήταν το πρωταρχικό ζευγάρι. Ή να διαβάσετε τους Δαβίδ και Βηθσαβεέ αλληγορικά και θα καταλήξετε με τον Ιησού που έχει ένα γιο που ονομάζεται Σολομών, ο οποίος φυλάσσεται από το Κοινό της Σιών, και ... καλά, συλλάβατε την εικόνα στο μυαλό σας. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες δεν έστρεψαν την προσοχή τους σε αυτή την τελευταία λεγόμενη «ανακάλυψη»: Επειδή ακριβώς, δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Και πρώτα από όλα διότι : Του κ Jacobovici το χαμένο Ευαγγέλιο δεν είναι ούτε «χαμένο» ούτε ένα «ευαγγέλιο». Οι μελετητές έχουν γνώση και έχουν μελετήσει τη συριακή έκδοση του Ιωσήφ και Aseneth, που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Συντάχθηκε από έναν άγνωστο στη Δύση Συριακής καταγωγής συγγραφέα που χρονολογείται στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ., ο συγγραφέας συνέθεσε και μια Εκκλησιαστική Ιστορία που περιλάμβανε την μετάφραση ενός μέρους μίας χαμένος Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Έλληνα συγγραφέα και ρήτορα Ζαχαρία. Το έργο αναφέρεται συνήθως ως Ψευδο-Ζαχαρίας ρήτορας. Αυτό το κείμενο της συριακής έχει ενδιαφέρον, διότι τα βιβλία 1-2 του Ψευδο-Ζαχαρία Σχολαστικού περιέχουν μια συριακή μετάφραση της Ιστορίας του Ιωσήφ και Aseneth, η οποία συχνά παραλείπεται στις αγγλικές βίβλους, αλλά είναι ήδη γνωστή στην Ελληνική Αγία Γραφή. Λάβετε υπόψη ότι η ιστορία του Ιωσήφ και Aseneth έχει τεκμηριωθεί καλά όλα αυτά τα χρόνια, τόσο από τον συνάδελφό μου στο Pepperdine, τον Δρ Randy Chesnutt, ο οποίος έγραψε διατριβή για τον Joseph και Aseneth, καθώς και από τον συνάδέλφο μου Δρ Μαρκ Goodacre, ο οποίος έχει την επιμέλεια της Aseneth στην Αρχική του Σελίδα χρόνια τώρα.
