Μόλις βρεθήκαμε μόνοι οι δυο μας βούτηξα στην καρδιά του προβλήματος μου: «Όταν παρατηρώ το νου και τα συναισθήματά μου μοιάζει κάποια στιγμή να πέφτει ομίχλη ή ένα πέπλο – κάτι που με εμποδίζει να πάω βαθύτερα».
Κατάλαβε αμέσως τι του έλεγα και ρώτησε: «Το πέπλο δεν αποτραβιέται λιγάκι κάθε φορά;»
«Μερικές φορές». Υπήρχαν στιγμές που ήταν πολύ πιο δύσκολο να έχεις επίγνωση. «Η εγρήγορση κάποιου δεν εξαρτάται από τη σωματική του κατάσταση; Αν κανείς είναι άρρωστος, δεν έχει και πολλή επίγνωση».
«Φυσικά και εξαρτάται. Αν κανείς έχει σωματικούς πόνους, φυσικά δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο».
«Ή δεν έχει ενέργεια…»
«Ναι, ακριβώς” του λείπει ενέργεια. Πρέπει, λοιπόν, κανείς να προσέχει τη σωματική του κατάσταση, να φροντίζει τη δίαιτά του, να μην παρακουράζεται και λοιπά».
«Εννοείς ότι πρέπει να δοκιμάσει κανείς την επίδραση κάθε τροφής;»
«Ναι, να πειραματιστεί με διάφορες τροφές και να παρατηρεί τις αντιδράσεις του σώματος στα διάφορα είδη».
«Κι όταν κανείς νιώθει κούραση;»
Κατάλαβε αμέσως τι του έλεγα και ρώτησε: «Το πέπλο δεν αποτραβιέται λιγάκι κάθε φορά;»
«Μερικές φορές». Υπήρχαν στιγμές που ήταν πολύ πιο δύσκολο να έχεις επίγνωση. «Η εγρήγορση κάποιου δεν εξαρτάται από τη σωματική του κατάσταση; Αν κανείς είναι άρρωστος, δεν έχει και πολλή επίγνωση».
«Φυσικά και εξαρτάται. Αν κανείς έχει σωματικούς πόνους, φυσικά δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο».
«Ή δεν έχει ενέργεια…»
«Ναι, ακριβώς” του λείπει ενέργεια. Πρέπει, λοιπόν, κανείς να προσέχει τη σωματική του κατάσταση, να φροντίζει τη δίαιτά του, να μην παρακουράζεται και λοιπά».
«Εννοείς ότι πρέπει να δοκιμάσει κανείς την επίδραση κάθε τροφής;»
«Ναι, να πειραματιστεί με διάφορες τροφές και να παρατηρεί τις αντιδράσεις του σώματος στα διάφορα είδη».
«Κι όταν κανείς νιώθει κούραση;»
«Τότε επέμενε να έχεις εγρήγορση».
«Εννοείς σε πείσμα της κατάστασής σου;»
«Ναι, αλλά μπορεί κανείς να συνεχίσει έτσι μόνο για ένα διάστημα κι ύστερα το σώμα καταρρέει».
Ξαναγυρνώντας στις αρχικές μου σκέψεις είπα: «Πώς μπορώ να κάνω το διαλογισμό πιο έντονο;»
«Τώρα τι κάνεις;»
«Παρατηρώ τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου και αφουγκράζομαι κάθε κίνηση μέσα μου».
«Παρατηρεί, λοιπόν, κανείς τα αισθήματα και το νου με όλες τις περιπλανήσεις τους. Για να το κάνει αυτό κανείς πρέπει να είναι πολύ ξύπνιος, δεν πρέπει;»
«Έχει κανείς επίγνωση των πάντων μεμιάς ή η προσοχή μετακινείται γρήγορα από το ένα στο άλλο – τις σκέψεις, τα αισθήματα, τις πράξεις, τους ήχους;»
«Αυτή ή ιστορία είναι αρκετά δύσκολη από μόνη της, μην την κάνεις δυσκολότερη. Πρέπει κανείς να είναι ξύπνιος σωματικά, αισθηματικά, λεκτικά, νοητικά, παντού και όλη την ώρα. Είναι σαν ένα σπίτι με διαφορετικά δωμάτια, όπου κάτι διαφορετικό συμβαίνει στο καθένα απ’ αυτά, αλλά είναι όλα ένα ενιαίο σύνολο». Το πρόσωπο του Κρισναμούρτι είχε μια έκφραση στοργικού ενδιαφέροντος για μένα. «Νομίζω ότι χρειάζεται να “χεις χρόνο για να μένεις μόνος σου με τον εαυτό σου και το πρωί κι ύστερα πάλι το σούρουπο – ίσως μια βόλτα. Όταν λέω μόνος, εννοώ μόνος. Αν δεν έχεις ένα δικό σου δωμάτιο, πήγαινε κάπου, κάτω από ένα δέντρο».
«Η δυσκολία βρίσκεται στο να χρησιμοποιείς σωστά το χρόνο».
«Ξεσκέπασε όλα σου τα προβλήματα. Βγάλε έξω τα πάντα, τη ζήλια, τα πάντα. Παίξε μαζί τους. Τότε δεν θα “σαι πια νευρικός ή θυμωμένος” θα είσαι ξύπνιος, σε εγρήγορση, ήσυχος μέσα σου».
Όπως πάντα, επηρεάστηκα βαθιά κι έμεινα με μια αίσθηση ότι είχα να κάνω πολλή δουλειά και για πολύ καιρό.
*Απόσπασμα από δακτυλογραφημένο αντίτυπο που δόθηκε στον μεταφραστή το 1991.Πρόκειται για μια σειρά από προσωπικές συζήτησεις που είχε ο Ντέιβιντ Γιανγκ με τον Κρισναμούρτι.Δημοσιεύεται για πρώτη φορά το 2011 με την έκδοση του βιβλίου, από τις εκδόσεις Καστανιώτη,
