Αυτή η εικόνα του γνοφερού βυθού της θάλασσας,
αυτής της υδάτινης μήτρας του κόσμου,
με συναρπάζει και με συγκινεί.
Γι' αυτό βυθίζομαι και εγώ
στην άγνωστη κι απέραντη αυτή θάλασσα·
Δεν έμεινα ποτέ στην άκρη του γυαλού
γιατί δεν φοβόμουν.
Κολυμπούσα στα βαθειά,
έμπαινα σε σπηλιές σκοτεινές
βρίσκοντας την μοναδικότητα.
Δεν έμενα στην σειρά της ακρογιαλιάς
στην άμμο και στα βότσαλα
μέχρι να με επιλέξουν πότε θα κολυμπήσω.
Πτερύγια έχω και βουτώ στ' άγνωστα νερά
αναζητώντας κι ανακαλύπτοντας θάλασσα
αληθινή και μόνο δική μου!
Δεν έχει η θάλασσα άκρη,
ούτε τα ταξίδια της φαντασίας μας
αρχή και τέλος.
Ψυχή ζώσα στο δικό μου ταξίδι για το ταξίδεμα,
Ψυχή ζώσα στο δικό μου ταξίδι για το ταξίδεμα,
με τον πλουραλισμό των προσωπικών μου διαδρομών
στον βυθό της υδάτινης αγκαλιάς.
ΒΙΝΤΕΟ: «Μάλαμας Σωκράτης ~ Διάφανος» ♫
σε Στίχους και Μουσική Θανάση Παπακωνσταντίνου
«Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος/η, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος/η
κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι
όλη της γης η σκόνη...
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο
ανέβηκα σαν άνεμος,
το ψέμα δεν το βλέπεις»
