«Σ΄ αγαπώ».
Μια φράση που ανταλλάσσεται μεταξύ των ανθρώπων
εκατομμύρια φορές κάθε μέρα.
Πέρα όμως από τις λέξεις,
πόσοι από εμάς ξέρουν
να προσφέρουν πραγματική αγάπη;
Η τέχνη της αγάπης αναλύθηκε από φιλοσοφικής, ψυχολογικής και θρησκευτικής άποψης
πολύ πριν από τον 21ο αιώνα.
Ο Λατίνος ποιητής Οβίδιος, ο Σέξπιρ,
ο κοινωνιολόγος και ψυχαναλυτής Έριχ Φρομ,
o Άγγλος λογοτέχνης Κίπλινγκ και τόσοι άλλοι
επιχείρησαν να δώσουν τη δική τους εκδοχή γι΄ αυτήν.
Όλοι τους ανεξαιρέτως μίλησαν για ανιδιοτέλεια.
Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό.
Το κλειδί της ευτυχίας
Το να αγαπάς, εκτός από αυθορμητισμό,
θέλει οργάνωση και φιλοσοφία,
γιατί αλλιώς πληγώνεις και πληγώνεσαι.
Δοκίμασε λοιπόν να χρησιμοποιήσεις
το βαθύ συναίσθημα (ερωτικό, μητρικό, φιλικό)
που σε κατακλύζει με τρόπο ωφέλιμο
για σένα και γι΄ αυτούς που αγαπάς,
ώστε να μετουσιώσεις αυτό το θείο δώρο
σε κλειδί ευτυχίας:
Υπάρχει μία μόνο λέξη για την αγάπη,
αλλά πολλοί τρόποι να την εκφράσεις.
Ο καλύτερος δεν είναι αυτός
που ανακουφίζει ή εκτονώνει εσένα,
αλλά αυτός που δημιουργεί καλό αποτέλεσμα
σε εκείνον που αγαπάς.
Μην προγραμματίζεις να δώσεις αγάπη
περιμένοντας πρώτα να σου την προσφέρουν.
Η αγάπη δεν είναι οικονομική συναλλαγή,
δεν κάνει ισοζύγιο
και δεν υπακούει στους νόμους
του παγκόσμιου εμπορίου.
Αν βέβαια κάποιος
δεν επιθυμεί να του την προσφέρεις,
απομακρύνεσαι διακριτικά και ψύχραιμα.
Εδώ δεν το συζητάμε,
είναι θέμα αξιοπρέπειας.
Το «Σ΄ αγαπώ χωρίς να ξέρω το γιατί»
ανήκει στην ποίηση,
τον ρεμβασμό και τις αφηρημένες έννοιες.
Ερεύνησε, φιλοσόφησε, ανάλυσε τους λόγους
που σε οδηγούν στην αγάπη,
για να της δώσεις γερά θεμέλια.
Αλλιώς, υπάρχει και το
«Σε βαρέθηκα ξαφνικά»
και άλλα πολλά,
για τα οποία επίσης μπορεί να μη μάθεις ποτέ το γιατί.
Η αγάπη δεν δίνεται χωρίς κόπο
και δεν είναι περιστασιακή.
Δεν είναι μια όμορφη εικόνα
παρμένη από ένα αισθηματικό μυθιστόρημα,
ένα ειδύλλιο από τον ονειρόκοσμο
ή το ρεφρέν από ένα… καψουροτράγουδο.
Απαιτεί υπομονή, αντοχή,
καθημερινή προσπάθεια,
αυτοέλεγχο και, μερικές φορές,
φαινομενική σκληρότητα.
Αξίζει όμως να παραμένει πιστή στις αρχές της,
γιατί ποτέ μα ποτέ δεν αποτυγχάνει.
Και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ΄ όλα.
Η αγάπη είναι όλα
όσα περιλαμβάνονται στην επιστολή
του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους
(ιβ΄ 27 – ιγ΄ 13):
Η αγάπη μακροθυμεί, είναι ευγενική,
δεν ζηλεύει, δεν διακατέχεται από αλαζονεία,
δεν επιμένει στον δικό της τρόπο.
Δεν κυριεύεται από θυμό,
δεν χαίρεται στην αδικία,
αλλά συγχαίρει την αλήθεια.
Πιστεύει, ελπίζει, υπομένει,
είναι αισιόδοξη και δεν τελειώνει ποτέ.
Χωρίς αυτήν
δεν αξιοποιείται ούτε η πίστη ούτε η σοφία.
Αντίστοιχα και η αγάπη
δεν αποδίδει χωρίς σοφία και πίστη.
Αναμφίβολα ο Ιησούς
έδωσε το καλύτερο μοντέλο
άδολης αγάπης που μπορούμε να βρούμε.
Η αγάπη που δίδαξε ήταν καθαρή,
σοφή, πλούσια, άνευ όρων,
αλλά, μην το ξεχνάς,
υπήρξε επίσης δυναμική,
μαχητική και αυστηρή.
